Η Μπιλμπάο, ο Βαλβέρδε και οι μάγοι

Η Athletic Bilbao νίκησε την Barcelona και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν απίστευτο, οι Βάσκοι πέτυχαν ένα θαύμα, η Barca έκανε την γκέλα της δεκαετίας, ο μάγος Ernesto Valverde πήρε την ταυτότητα του Gerardo Martino.

Ωραίες είναι οι υπερβολές. Αρκεί να μη συνοδεύονται και με μεγάλη δόση σοβαρότητας και φανατισμού. Αρκεί να μη μένουμε μόνο σε αυτές. Και σε αυτή την περίπτωση όπως και σε άλλες φυσικά, βλέπω μόνο λογική πρωτοσέλιδου αθλητικής εφημερίδας. Καλά τα παιχνιδάκια εντυπωσιασμού, αλλά ξέρω ΄γω, να μη το πάμε λίγο πιο πέρα; Να μη το δούμε έτσι όπως είναι πραγματικά το (όποιο) ζήτημα;

Ειδικά στις περιπτώσεις του Valverde, της Bilbao και της Barcelona δεν αξίζει υπερβολική αποθέωση και καταστροφολογία. Δεν έχουν θέση μαγικά ραβδιά κι απαξίωση, εύκολα μπράβο και χαζή κριτική. Οπότε συγγνώμη, αλλά εγώ δε σας γράψω ούτε για τον μάγο Ernesto, ούτε για την άθλια Barcelona. Για τους Καταλανούς έχω κάνει ήδη αναφορές σε προηγούμενα κείμενα και στο επόμενο θα προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Προς το παρόν, ας μιλήσουμε για τους Βάσκους και τον προπονητή τους.

Δεν εντυπωσιάζει

Τους το χρώσταγα το κείμενο, όπως μου είπε κι ένα φίλος στο twitter. Δεν είναι ότι με έχουν θαμπώσει μέχρι τώρα. Κάθε άλλο. Το καλοκαίρι έλεγα πως είναι το φαβορί για την 4η θέση. Το ρόστερ τους είναι από τα καλύτερα στην Ισπανία. Ο προπονητής τους επίσης. Κόσμο έχουν, απέκτησαν και καινούριο γήπεδο, οπότε οι προϋποθέσεις υπήρχαν/υπάρχουν. Τις 4 πρώτες αγωνιστικές είχαν σχετικά εύκολο πρόγραμμα. Valladolid έξω, Osasuna μέσα, Real Madrid έξω (αυτό ήταν το μόνο δύσκολο) και Celta μέσα. Πήραν 3 νίκες. Προβλημάτισαν περισσότερο από όσο εντυπωσίασαν. Και συνέχισαν ανάλογα.

Χωρίς σταθερότητα. Με αρκετές αλλαγές από αγώνα σε αγώνα. Ακόμα και όταν στις 21 Οκτωβρίου, απέναντι στη Villarreal έκαναν το καλύτερό τους ματς μέχρι τώρα (καλύτερο κι από αυτό κόντρα στην Barcelona), συνέχισαν να έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Αυτή τη στιγμή έχουν 3 σερί νίκες. Δεν παίζουν όμως σταθερά καλά. Μέσα στις επόμενες 3 αγωνιστικές έχουν να πάνε στην έδρα της Sevilla και στην έδρα της Sociedad. Θα παίξουν δηλαδή μέσα σε 20 μέρες απέναντι σε δύο ομάδες που επίσης κυνηγάνε την έξοδο στο Champions League. Μέχρι τώρα δείχνουν χαρακτήρα, ανθεκτικότητα και δε χάνουν βαθμούς σε ματς που «πρέπει να πάρουν».

Εξαίρεση η ισοπαλία με την Elche. Ενδεχομένως και η ήττα στη Granada. Σε κάθε περίπτωση, βρίσκονται σε καλό δρόμο για να πιάσουν τον στόχο των 66-68 βαθμών που λογικά θα δώσουν την 4η θέση. Πρέπει όμως να βελτιωθούν. Κι άλλο. Είναι καλύτεροι από ότι στο ξεκίνημα της σεζόν, αλλά ακόμα δεν έχουν φτάσει στα επίπεδα που και ο ίδιος ο Valverde θα περίμενε. Στην πραγματικότητα δεν έχουν παίξει καλύτερα από τη Villarreal που έχει ένα βαθμό λιγότερο.

Ψάχνεται

Μέχρι τώρα τους έχει σώσει σε αρκετές περιπτώσεις το βάθος που έχουν στο ρόστερ τους και η μαχητικότητα που βγάζουν σε κάθε παιχνίδι. Είναι χαρακτηριστικό πως στα 10 από τα 15 ματς έχουν δεχτεί πρώτοι γκολ κι έχουν καταφέρει να μην ηττηθούν στα 6 από αυτά (4 νίκες, 2 ισοπαλίες). Δηλαδή σχεδόν τους μισούς τους βαθμούς τους έχουν πάρει, ενώ δέχτηκαν πρώτοι γκολ.

Σε αυτό τους βοηθάει το γεγονός πως έχουν αρκετές λύσεις και στον πάγκο τους υπάρχουν παίκτες που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα ενός αγώνα. Οι 45 αλλαγές που έχει κάνει ο Valverde σε αυτά τα 15 ματς, του έχουν δώσει 7 γκολ και 10 βαθμούς. Η Bilbao σκοράρει πολύ στα τελευταία λεπτά. Μόνο η Real και η Villarreal έχουν πετύχει περισσότερα γκολ στο τελευταίο τέταρτο των αγώνων τους. Από όλα αυτά είναι πιθανό να καταλάβατε και κάτι άλλο που χαρακτηρίζει φέτος τους Βάσκους.

Αναφέρομαι στο γεγονός πως συχνά αργούν να βρουν ρυθμό και δεν μπαίνουν συγκεντρωμένοι και πολύ δυνατά στους αγώνες (να σημειωθεί όμως ότι όποτε έχουν βρεθεί μπροστά στο σκορ έχουν πάρει και τους 3 βαθμούς, το οποίο σημαίνει πως ξέρουν να προστατεύουν το προβάδισμα, σε αντίθεση με πέρυσι). Μόλις 6 γκολ έχουν πετύχει στα πρώτα 45 λεπτά των αναμετρήσεών τους. Λιγότερα έχουν μόνο οι Rayo, Espanyol, Levante και Granada, που έτσι κι αλλιώς έχουν πετύχει και λιγότερα γκολ συνολικά. Αυτό το μειονέκτημα της Athletic έχει να κάνει σε σημαντικό βαθμό με το γεγονός πως ακόμα ψάχνεται.

Ο Valverde κάνει διαρκώς αλλαγές. Όχι μόνο επειδή έχει απουσίες, αλλά κι επειδή σημαντικοί παίκτες δεν είναι σε καλή κατάσταση, ενώ και ο ίδιος μέχρι ένα σημείο δε φαινόταν σίγουρος για το ποια είναι η καλή του 11άδα. Έχει δοκιμάσει αρκετά πράγματα. Έχει δώσει χρόνο συμμετοχής σε 23 παίκτες, εκ των οποίων οι 16 έχουν αγωνιστεί τουλάχιστον στα ματς. Μόνο 3 έχουν βρεθεί στον αγωνιστικό χώρο και στους 15 αγώνες. O Iraola, που είναι και ο μοναδικός που δεν έχει χάσει λεπτό, ο Laporte και ο Susaeta, ο κορυφαίος του αγώνα με την Barcelona. Οι δοκιμές και οι αλλαγές του Valverde δεν περιορίζονται εδώ όμως.

Έχει παίξει 4-2-3-1, 4-3-3 και 4-4-2 για λίγα λεπτά, έχει χρησιμοποιήσει 4 διαφορετικά δίδυμα στα στόπερ, έχει δώσει 4 ματς στον δεύτερο τερματοφύλακά του, έχει χρησιμοποιήσει σχεδόν κάθε πιθανό συνδυασμό στα χαφ του και στα άκρα της επίθεσης, έχει δώσει ματς σε κάθε επιθετικό που είχε στη διάθεσή του. Έχει κάνει ματς με 70% κατοχή, έχει αφήσει και την μπάλα στον αντίπαλο. Έχει κάνει αρκετά λάθη. Έχει προσεγγίσει αγώνες με λανθασμένη λογική και τακτική, αλλά έχει δώσει και βαθμούς στην ομάδα του με τις αλλαγές (όχι μόνο προσώπων) που έκανε στη διάρκεια του 90λεπτου. Η Bilbao ψάχνεται ακόμα, αλλά είναι καλή ομάδα.

Τα αστέρια δε λάμπουν

Όχι όσο καλή θα μπορούσε, αλλά βρίσκει κι αρκετά εμπόδια στον δρόμο της. Θεωρητικά φέτος θα είχε στο κέντρο μια 3άδα που στα χαρτιά έμοιαζε/μοιάζει ικανή για μεγάλα πράγματα: Iturraspe-Benat-Ander Herrera. Οι δύο τελευταίοι, που διαθέτουν και μεγαλύτερη κλάση, κινούνται σε ρηχά νερά μέχρι τώρα. Σε αντίθεση με τον πρώτο που κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Οι τρεις τους έπαιξαν μαζί στα δύο πρώτα ματς κι από τότε δεν ξαναβρέθηκαν ταυτόχρονα στον αγωνιστικό χώρο. Παραδόξως η χημεία τους δεν ήταν καλή. Οι ρόλοι δεν ήταν ξεκάθαροι, δεν είχαν καλή επικοινωνία, οπότε η ανάπτυξη της ομάδας ήταν προβληματική και οι κενοί χώροι που άφηνε έβγαζαν μάτι.

Ο Valverde αυτή τη στιγμή φαίνεται πως εμπιστεύεται περισσότερο τους Ricο (παίκτης με όχι ψηλό ταβάνι) και Iturraspe. Μπροστά τους βάζει πότε τον Muniain και πότε τον Ander. Ο Benat στα τελευταία 7 ματς έχει παίξει βασικός μόνο 2 (και κλαίμε όλοι και παρακαλάμε τον Ernesto να βρει λύση και τον αγαπημένο μας παίκτη να βρει τη φόρμα του). Η Bilbao είχε πρόβλημα και στο κέντρο της άμυνάς της στα πρώτα ματς, όταν ο Ernesto άλλαζε συχνά το δίδυμό του (αναγκαστικά κάποιες φορές). Πλέον έχουν καθιερωθεί οι Gurpegi-Laporte και η Athletic έχει μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα. Το πρόβλημα που παραμένει ακόμα έντονο είναι στην κορυφή της επίθεσης

Χωρίς επιθετικό

Ο Kike Sola αποκτήθηκε για να βοηθήσει στο σκοράρισμα τον Aduriz, που μετά τη φυγή του Llorente ήταν και τυπικά μόνος του. Υπάρχει βέβαια πάντα ο άμπαλος, γίγαντας, υπερτίμιος Toquero, αλλά δε φημίζεται για την ικανότητά του στο σκοράρισμα ή και γενικότερα για την ποδοσφαιρική του ικανότητα. Ο Valverde έχει αναγκαστεί να δώσει χρόνο ακόμα και στον 20χρονο Guillermo, ενώ έχει χρησιμοποιήσει στην κορυφή και τον Oscar De Marcos (το άλλο μου πουλέν που έχει χάσει τη θέση βασικού, αλλά συνεχίζει να σκοράρει και να δίνει λύσεις, όπου κι αν παίζει). Ουσιαστικά με τον Aduriz να έχει χάσει μερικά ματς και να μην έχει βρει ακόμα τη φόρμα του, η Bilbao σε αρκετές περιπτώσεις είναι σαν να παίζει χωρίς επιθετικό.

Κι αυτό δεν είναι πρόβλημα τόσο στον τομέα του σκοραρίσματος. Εξάλλου, σκοράρουν οι αμυντικοί της, που έχουν πετύχει 5 γκολ (τα περισσότερα στην κατηγορία) και οι μέσοι και οι πλάγιοι επιθετικοί της που έχουν 14 γκολ. Και φυσικά υπάρχουν τα στημένα από τα οποία έχει πάρει 7 γκολ (μόνο η Sevilla έχει περισσότερα από «νεκρές» μπάλες). Η απουσία σίγουρης λύσης στην κορυφή της επίθεσης δυσκολεύει τη συνολική λειτουργία της ομάδας. Οι δύο παίκτες στον άξονα που μπορούν να δημιουργήσουν καλύτερα είναι ο Benat και ο Ander και όπως είπαμε ακόμα ψάχνονται (ο δεύτερος είχε και μια κόντρα με τον Valverde πριν μερικές εβδομάδες, ενώ φαίνεται και επηρεασμένος από τη μη μεταγραφή του στην United).

Η Bilbao λοιπόν αν και προσπαθεί να παίξει κάθετα, έχει δυσκολία στο να το πετύχει. Από εκεί και πέρα, πρέπει να σκεφτούμε ότι όπως και τα προηγούμενα χρόνια στηρίζεται πολύ στο παιχνίδι από τα άκρα και στις σέντρες (επιχειρεί τις περισσότερες από κάθε άλλη ομάδα στην κατηγορία). Αυτό το παιχνίδι το παίζει καλά, αλλά το πρόβλημα στην κορυφή της επίθεσης δεν της επιτρέπει να τελειώσει καλά πολλές φάσεις. Είναι χαρακτηριστικό πως έχει μόλις 4,7 σουτ προς την εστία ανά αγώνα

Βάσεις και βελτίωση

Ο Valverde έχει σταθεί άτυχος μέχρι τώρα. Παίκτες που αναμενόταν να πρωταγωνιστήσουν δεν είναι σε καλή κατάσταση και η βασική του επιλογή για την επίθεση μετά την πρώτη αγωνιστική είναι εκτός. Έχει καταφέρει όμως να πετύχει κάτι σημαντικό, το οποίο ήταν και το βασικό ζητούμενο. Έχει επαναφέρει την ηρεμία στην ομάδα και της έχει μεταδώσει αυτοπεποίθηση και πνεύμα νικητή. Μετά τη δεύτερη σεζόν του Bielsa, η Bilbao ήταν εξουθενωμένη σωματικά, πνευματικά και ψυχολογικά. Ο Ernesto βάζει γερές βάσεις, αργά, αλλά σταθερά.

Δουλεύει με αυτά που έχει και παίρνει πράγματα σχεδόν από όλους. Από τον Benat, που δεν είναι σε καλή κατάσταση, έχει πάρει 1 γκολ και 3 ασίστ. Από τον De Marcos που έρχεται κυρίως από τον πάγκο, 3 γκολ και 1 ασίστ. Ο San Jose, που δεν είναι καν ο βασικός του αμυντικός έχει 3 γκολ. Ο Mikel Rico άλλα τόσα. Έχει κερδίσει τον Muniain, που επανέρχεται σιγά-σιγά στην κατάσταση που ήταν πρόπερσι. Παίρνει από τον 33χρονο Gurpegi την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Εμπιστεύεται τον Laporte και τον βλέπει να μεγαλώνει. Ο Susaeta πάει για την καλύτερη και πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του.

Η Bilbao έχει ποικιλία στο παιχνίδι της και με τον καιρό αποκτάει μεγαλύτερη σταθερότητα και συνέπεια. Έχει αρκετούς τρόπους να επιτεθεί, πρεσάρει καλά, η άμυνά της με τα παιχνίδια δένει καλύτερα. Ο Kike Sola θα επιστρέψει, αργά ή γρήγορα οι Benat και Ander θα ανέβουν. Ο Valverde πλέον έχει μάθει την ομάδα του. Δουλεύει σκληρά και σωστά. Προφανώς και κάνει λάθη. Από αυτά όμως τα ας πούμε όχι τόσο σημαντικά. Από αυτά που τα παίρνουν χαμπάρι όλοι. Μία αλλαγή, μια λάθος 11άδα. Η ομάδα του όμως έχει καλή ψυχολογία και αυτοπεποίθηση, αποκτάει σταθερές, χημεία κι αυτοματισμούς.

Θαύματα

Δεν του αξίζουν σχόλια για μάγους και τα σχετικά. Δεν είναι θαυματοποιός κι αποτυγχάνει κάποιες φορές. Στην περίπτωσή του υπάρχουν δύο πλευρές που έχουν πιάσει τα άκρα. Από τη μία, κάποιοι βλέπουν στο πρόσωπό του τον κορυφαίο του κόσμου κι από την άλλη κάποιοι βλέπουν έναν άσχετο. Τα «μεγάλος προπονηταράς» επειδή νίκησε την Barcelona τον αδικούν. Κάθε είδους υπερβολή τον αδικεί. Οι φανφάρες δεν του αξίζουν και προέρχονται από ανθρώπους που κρίνουν ανάλογα με το αποτέλεσμα και το ματς, που πάνε όπου φυσάει ο άνεμος. Ο Valverde θα μπορούσε πριν λίγους μήνες να βρεθεί στον πάγκο της Barcelona. Ίσως βρεθεί στο μέλλον. Ίσως αποτύχει στην Bilbao.

Το γεγονός πως είναι καλός προπονητής δεν αλλάζει. Απλά είναι από εκείνους που έχουν συγκεκριμένες, ξεκάθαρες, καλές ιδέες και δουλεύουν πάνω σε αυτές. Για αυτό και δεν είναι για την Ελλάδα ας πούμε. Γιατί εδώ ψάχνουμε τύπους εντυπωσιακούς, με μαγικά ραβδιά. Όχι ανθρώπους εργατικούς, με γνώσεις και προσωπικότητα. Ζητάμε άμεσα αποτελέσματα και κούπες με κάθε τρόπο. Δεν κοιτάμε το παιχνίδι, αλλά μόνο το σκορ. Για αυτό σας λέω, τα περισσότερα σχόλια για τον Valverde, είτε θετικά, είτε αρνητικά, ήταν και είναι τόσο μακριά από τη λογική του. Γιατί ο Ernesto δεν κάνει θαύματα, κάνει λάθη επειδή δουλεύει. Δεν κλέβει ταυτότητες, δίνει ταυτότητες σε ομάδες

Υ.Γ. Κάποια στιγμή είχα γράψει ότι δε μου αρέσει ο Michel ως προπονητής (προσοχή, δεν μου αρέσει λέω, όχι δεν είναι καλός). Γιατί; Επειδή μου αρέσει ο Valverde. Δεν είναι θέμα προσώπων και δεν έχει να κάνει τόσο με τη δουλειά τους στον Ολυμπιακό. Κάποια στιγμή θα εξετάσουμε τα είδη των προπονητών και το τι ζητάει ο κόσμος.

Για σχόλια, παρατηρήσεις και περισσότερη κουβέντα μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside