Ήταν ένα τελικός στον οποίο όλοι πίστευαν πως γνώριζαν τον νικητή. Η μεγάλη Μπαρτσελόνα απέναντι στην ταπεινή Στεάουα ή αλλιώς, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θριάμβου για τους "μπλαουγκράνα". Οι Καταλανοί είχαν μπροστά τους μια μοναδική ευκαιρία για να γράψουν ιστορία. Τη δική τους ιστορία. 25 χρόνια μετά τον χαμένο τελικό της Βέρνης απέναντι στην Μπενφίκα (2-3), η ομάδα του Τέρι Βέναμπλς είχε φτάσει σε ένα ακόμα μεγάλο ραντεβού. Το Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν το όνειρο κάθε culé, αυτό ακριβώς που έλειπε για να μπει ο σύλλογος στο κλαμπ των πραγματικά "μεγάλων". Όλα ήταν με το μέρος του φαβορί. Όμως όνειρα κάνουν και τα αουτσάιντερ, ακόμα και αν θεωρούνται "καταδικασμένα" πριν καν μπουν στο γήπεδο. Και σε εκείνο το ποδοσφαιρικό παραμύθι, ο κόσμος όλος έμαθε το όνομα του ήρωα και δεν το ξέχασε ποτέ. Γιατί ο Χέλμουτ Ντουκαντάμ και η Στεάουα επιβεβαίωσαν για μια ακόμα φορά ότι αυτή ακριβώς είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου.

Το Κύπελλο Πρωταθλητριών της σεζόν 1985/86 έφτανε στο τέλος του. Απέμενε μόνο ο τελικός με φιναλίστ τις Μπαρτσελόνα και Στεάουα Βουκουρεστίου. Οι Καταλανοί είχαν αποκλείσει κατά σειρά τις Σπάρτα Πράγας, Πόρτο, Γιουβέντους και Γκέτεμποργκ σε εκείνη την ονειρεμένη ανατροπή μέσα στο "Καμπ Νόου" με το χατ-τρικ του Πίτσι Αλόνσο και την πρόκριση στη διαδικασία των πέναλτι. Οι Ρουμάνοι από τη μεριά τους, είχαν περάσει τις Βέιλε, Χόνβεντ, Λάχτι και Άντερλεχτ, φτάνοντας για πρώτη φορά στον τελικό του θεσμού, σε αντίθεση με τους "μπλαουγκράνα" που είχαν ήδη διεκδικήσει ένα τρόπαιο 25 χρόνια πριν, απέναντι στην Μπενφίκα και είχαν ηττηθεί 2-3.

Πράγμα που σήμαινε ότι όποιος κέρδιζε, θα κατακτούσε το πρώτο Πρωταθλητριών της ιστορίας του. Το ματς είχε οριστεί να διεξαχθεί στη Σεβίλλη, στο "Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν", το γήπεδο της τοπικής Σεβίγια. Αυτό φυσικά έδινε ένα ακόμα πλεονέκτημα στην Μπαρτσελόνα, που έτσι κι αλλιώς παρουσιαζόταν ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Στο σημερινό κείμενο θα θυμηθούμε την εξέλιξη εκείνου του παιχνιδιού που μας πρόσφερε ένα απίστευτο φινάλε. Θα διαβάσουμε τις αναμνήσεις του Βίκτορ Μουνιόθ, ενός από τους παίκτες της Μπαρτσελόνα στον τελικό. Και για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για την ζωή του ήρωα της συνάντησης, Χέλμουτ Ντουκαντάμ, ο Νίκος Συριώδης είχε γράψει ακριβώς πριν έναν χρόνο αυτό το πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα .

ΒΙΚΤΟΡ ΜΟΥΝΙΟΘ: "ΟΤΑΝ ΘΕΛΗΣΑΜΕ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ"

Ο τελικός έχει τελειώσει και οι παίκτες της Μπαρτσελόνα προσπαθούν να καταλάβουν τί έχει συμβεί. Από αριστερά, Μορατάγια, Ουρούτι, Αλεσάνκο, Βίκτορ, Μάρκος, Πεδράθα, Ουρμπάνο, Μιγκέλι, Σάντσεθ

Μιλήσαμε τηλεφωνικά με τον Βίκτορ Μουνιόθ, έναν από τους παίκτες της Μπαρτσελόνα σε εκείνον τον τελικό. Του ζητήσαμε να μας πει αυτά που θυμάται από εκείνο το παιχνίδι, αλλά και το τί πιστεύει ότι είχε φταίξει τότε, ώστε να έρθει τελικά η ήττα στα πέναλτι. Ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού άφησε αρκετές αιχμές κατά του Βέναμπλς και των επιλογών του. Ιδού τί μας απάντησε:

" Μπήκαμε στον τελικό θεωρώντας ότι δεν χρειαζόταν να πιέσουμε από το πρώτο λεπτό για να κλείσουμε τον αντίπαλο και να προσπαθήσουμε να πετύχουμε όσο πιο νωρίς γινόταν το γκολ. Πιστεύαμε στην ανωτερότητα της ομάδας μας και ήμασταν σίγουροι ότι η νίκη θα ερχόταν στα 90 λεπτά. Αποφασίσαμε να μην ρισκάρουμε και δώσαμε μεγάλη προσοχή στο να μην κάνουμε λάθη. Τα λεπτά περνούσαν και το θέμα είναι πως όταν θελήσαμε να τους πιέσουμε, συνειδητοποιήσαμε πως είχαμε μείνει από δυνάμεις. Δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε, να αιφνιδιάσουμε, να κυριαρχήσουμε. Το ότι φτάσαμε στα πέναλτι, ήταν μια επιβράβευση για την Στεάουα. Οι παίκτες της δεν είχαν την ίδια πίεση, ήταν σαφώς πιο ήρεμοι. Αντίθετα εμείς, είχαμε την ετικέτα του φαβορί, παίζαμε στην Ισπανία, όλοι οι φίλαθλοι στο γήπεδο ήταν μαζί μας. Και όσο περνούσε η ώρα, όλα αυτά γυρνούσαν εναντίον μας. Αλλά ήταν και η γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε στην ομάδα. Υπήρχαν προβλήματα, είχαμε ήδη χάσει το Κύπελλο με την Σαραγόσα.

Και αν θες τη γνώμη μου, σε εκείνο το παιχνίδι δεν είχαν παίξει παίκτες που είχαν πρωταγωνιστήσει στα προηγούμενα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Ο Άρτσιμπαλντ, ας πούμε, αγωνίστηκε μισο-τραυματισμένος και έμεινε έξω ο Πίτσι Αλόνσο που είχε πετύχει το χατ-τρικ στον ημιτελικό με την Γκέτεμποργκ. Ο Σούστερ ήταν στον κόσμο του. Και η επιλογή των παικτών που θα εκτελούσαν τα πέναλτι, δεν ήταν η σωστή. Προσωπικά, ζήτησα να μην εκτελέσω, γιατί ένιωθα εξαντλημένος, δεν είχα καθόλου δυνάμεις. Στον ημιτελικό είχα χτυπήσει το τελευταίο και καθοριστικό πέναλτι απέναντι στην Γκέτεμποργκ και είχα ευστοχήσει, όμως στον τελικό, μετά τα 120 λεπτά, ήμουν έτοιμος να καταρρεύσω. Ήταν πάντως ένα σοκ για όλους μας. Ο Ουρούτι απέκρουσε δυο πέναλτι και όμως αυτό αποδείχτηκε λίγο. Και ο Ντουκαντάμ έκανε κάτι που γίνεται κάθε κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια. Το λιγότερο εντυπωσιακό. Τον βλέπαμε να αποκρούει το ένα μετά το άλλο τα δικά μας πέναλτι και νιώθαμε όλοι πολύ κουρασμένοι ψυχολογικά".

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ (7/5/1986)

Δυο ώρες πριν την έναρξη του τελικού, οι φίλοι της Μπαρτσελόνα που αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία, είχαν κατακλύσει τις εξέδρες του "Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν" στη Σεβίλλη. Συνολικά, το παιχνίδι παρακολούθησαν περίπου 70.000 θεατές. Το παρών στα επίσημα έδωσε ο Ισπανός μονάρχης, Χουάν Κάρλος, όχι όμως και ο πρόεδρος της UEFA, Ζακ Ζορζ. Πριν τη σέντρα, μια μπάντα παιάνιζε παραδοσιακή μουσική της Ανδαλουσίας, ενώ μόλις εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο για την προθέρμανσή τους οι παίκτες της Μπάρτσα, οι Καταλανοί φίλαθλοι ξεδίπλωσαν μια τεράστια "σενιέρα" στην κεντρική κερκίδα. Λίγο μετά έκαναν το ίδιο και με μια ακόμη σημαία, ακόμα πιο μεγάλη, βάρους 140 κιλών, αυτή τη φορά με το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992, γνωρίζοντας την αποθέωση από ολόκληρο το γήπεδο!

Η ενδεκάδα της Στεάουα πριν την σέντρα του τελικού

Μπροστά στον Γάλλο διαιτητή, Μισέλ Βοτρό, οι δυο προπονητές (Γένεϊ για την Στεάουα και Βέναμπλς για την Μπαρτσελόνα) παρέταξαν τις εξής ενδεκάδες.

Στεάουα (Έμεριχ Γένεϊ): Ντουκαντάμ, Ιόβαν, Μπαρμπουλέσκου, Μπουμπέσκου, Μπάλαν (72' Ιορντανέσκου), Μπελοντέντιτσι, Λάκατους, Μαγεάρου, Πιτσούρκα (111' Ράντου), Μπάλιντ, Μπόλονι.

Μπαρτσελόνα (Τέρι Βέναμπλς): Ουρούτι, Χεράρδο, Μιγκέλι, Χούλιο Αλμπέρτο, Βίκτορ Μουνιόθ, Αλεσάνκο, Καράσκο, Σούστερ (85' Μορατάγια), Πεδράθα, Άρτσιμπαλντ (100' Πίτσι Αλόνσο), Μάρκος Αλόνσο.

Το ματς ξεκίνησε με την Μπαρτσελόνα να κυριαρχεί, αλλά χωρίς ουσία. Οι Ρουμάνοι είχαν κλειστεί από το κέντρο και πίσω, ενώ πολύ γρήγορα άρχισαν τα σκληρά μαρκαρίσματα και από τις δυο πλευρές. Ο Βοτρό, για να μην χάσει από νωρίς τον έλεγχο, έδειξε πέντε κίτρινες κάρτες μέσα σε δέκα λεπτά! Από το 21' μέχρι το 31' κιτρίνισε τρεις παίκτες της Στεάουα και δυο της Μπάρτσα. Βλέποντας ότι τα πράγματα είχαν ξεφύγει, ο Γάλλος διέκοψε το παιχνίδι και φώναξε κοντά του τους δυο αρχηγούς, Ιόβαν και Αλεσάνκο, κάνοντάς τους αυστηρές συστάσεις και προειδοποιώντας τους ότι δεν θα δίσταζε να βγάλει την κόκκινη κάρτα από το τσεπάκι του, αν οι παίκτες των δυο ομάδων δεν αποφάσιζαν να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι κλωτσοπατινάδα!

Ο Βοτρό με τους δυο αρχηγούς, Ιόβαν και Αλεσάνκο. Ο Γάλλος διέκοψε τον τελικό στο 31' για να κάνει αυστηρές συστάσεις για το σκληρό παιχνίδι

Οι "απειλές" του Βοτρό έπιασαν τόπο, τα πνεύματα ηρέμησαν, όμως ποδόσφαιρο ποιότητας δεν παίχτηκε. Οι "μπλαουγκράνα" είχαν τις λίγες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου, κυρίως με σουτ του Μάρκος Αλόνσο και την κεφαλιά του Σούστερ μετά τη σέντρα του συγχωρεμένου Άνχελ Πεδράθα, όμως δεν μπόρεσαν να παραβιάσουν την εστία του Ντουκαντάμ. Από την άλλη μεριά, τα αστέρια της Στεάουα ήταν τελείως εξαφανισμένα. Ο "πολύς" Λάκατους δεν "ακούμπησε" σε όλο τον τελικό, ενώ ο σκόρερ της ομάδας, Πιτσούρκα, πήγε να φανεί μόνο στο 75', όταν ο Μπόλονι του έβγαλε μια εξαιρετική μπαλιά, με τον Αλεσάνκο να παρεμβάλλεται σωτήρια και να διώχνει σε κόρνερ. Πάντως, ο μοιραίος παίκτης για την Μπαρτσελόνα ήταν ο Άρτσιμπαλντ. Ο Σκωτσέζος επιθετικός έχασε τις δυο μεγάλες ευκαιρίες του παιχνιδιού, ειδικά εκείνη την κεφαλιά πέντε λεπτά πριν τη λήξη, που έφυγε μόλις άουτ.

Λάκατους και Ουρούτι

Κατά τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου, η Στεάουα βελτιώθηκε πολύ στο τακτικό κομμάτι και παρά το γεγονός ότι δεν πήρε πρωτοβουλίες, έσπασε τον ρυθμό των Καταλανών, έπαιξε έξυπνα και άφησε να φανούν στον αγωνιστικό χώρο οι αδυναμίες των αντιπάλων τους. Η είσοδος του Άνχελ Ιορντανέσκου έφερε και τους πρώτους κινδύνους για την εστία του Ουρούτι, ενώ στο 85' ο Βέναμπλς έβγαλε τον Σούστερ, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν τελείως εκτός τόπου και χρόνου. Ο Γερμανός κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια βρίζοντας δυνατά θεούς και δαίμονες, έκανε ντους και στη συνέχεια εξαφανίστηκε! Αργότερα οι συμπαίκτες του έμαθαν ότι είχε φύγει με την σύζυγό του, Γκάμπι (δική της ήταν η ιδέα) για την Καρμόνα, μια πόλη 30 χιλιόμετρα νότια της Σεβίλλης. Το ζεύγος προτίμησε να πάει για μπύρες, αντί να μείνει στο γήπεδο και να παρακολουθήσει το υπόλοιπο του τελικού!

Ο Σούστερ τα έκανε θάλασσα και στη διάρκεια του αγώνα αλλά και μετά από αυτόν

Στον αγώνα τώρα, ο Βοτρό σφύριξε τη λήξη με το 0-0 να παραμένει ως αποτέλεσμα στο 90λεπτο, κάτι που δεν άλλαξε ούτε στην ημίωρη διάρκεια της παράτασης. Οι 22 ποδοσφαιριστές είχαν στο μυαλό τους να μην κάνουν το λάθος, παρά να δημιουργήσουν. Οι "μπλαουγκράνα" ζήτησαν δυο φορές πέναλτι σε ισάριθμες πτώσεις παικτών τους, αλλά ο Γάλλος αποφάσισε - σωστά - ότι δεν επρόκειτο για ανατροπές. Κάπως έτσι, με τους Ρουμάνους κλεισμένους πίσω και τους Καταλανούς να διστάζουν να πολιορκήσουν την εστία του Ντουκαντάμ, προσέχοντας και αυτοί τα δικά τους μετόπισθεν, συμπληρώθηκαν τα 120 λεπτά. Οι δυο προπονητές άρχισαν να γράφουν στα χαρτάκια τους τις πεντάδες που θα εκτελούσαν τα πέναλτι, όμως ο Βέναμπλς δεν είχε στη διάθεσή του δυο από τους σπεσιαλίστες της ομάδας, τους Σούστερ και Άρτσιμπαλντ, που είχαν ήδη αντικατασταθεί.

Ο Ντουκαντάμ μπλοκάρει τη μπάλα στην περιοχή του

Ο Βοτρό έριξε το νόμισμα και η Στεάουα κλήθηκε να εκτελέσει πρώτη. Ο Μαγεάρου πήρε φόρα, όμως ο Ουρούτι απέκρουσε σχετικά εύκολα στην αριστερή του γωνία. Ντελίριο στην κερκίδα με την Μπαρτσελόνα να παίρνει με το "καλησπέρα" το προβάδισμα, για να το χάσει όμως αμέσως μετά. Ο αρχηγός Αλεσάνκο σούταρε και ο Ντουκαντάμ έπεσε σωστά στη δεξιά του γωνία, πραγματοποιώντας μια δύσκολη επέμβαση. Αμέσως μετά, σειρά είχε ο Μπόλονι. Ο Ουρούτι όμως τον "ψάρεψε" και απέκρουσε, αυτή τη φορά στην άλλη του γωνία. Ο Βάσκος είχε βάλει σκοπό να γίνει ο ήρωας της συνάντησης: "Όταν έπιασα και το δεύτερο πέναλτι, ήμουν σίγουρος ότι δεν θα χάναμε το τρόπαιο", δήλωνε αργότερα στους δημοσιογράφους. Αμέσως μετά, ο Πεδράθα έστησε τη μπάλα και εκτέλεσε το καλύτερο πέναλτι των "μπλαουγκράνα", όμως ο Ντουκαντάμ εκείνο το βράδυ ήταν ασταμάτητος. Με μια εντυπωσιακή όσο και δύσκολη, χαμηλή απόκρουση, κράτησε απαραβίαστη για μια ακόμη φορά την εστία του.

Ο Ντουκαντάμ έχει αποκρούσει και το τέταρτο πέναλτι και πανηγυρίζει

Οι δυο ομάδες είχαν συμπληρώσει 4 συνολικά πέναλτι, αλλά ακόμα δεν είχε σημειωθεί γκολ! Η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο στις εξέδρες, όταν ο Λάκατους εξαπέλυσε μια τρομερή βολίδα, η μπάλα χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι και στη συνέχεια προσγειώθηκε μέσα από τη γραμμή ανοίγοντας το σκορ στη διαδικασία της "ρώσικης ρουλέτας". 1-0 για την Στεάουα και η ανησυχία ήταν πλέον εμφανής σε ολόκληρο το "Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν". Το χειρότερο όμως ήταν ότι οι παίκτες της Μπαρτσελόνα είχαν αγχωθεί, κάτι που φάνηκε στο χλιαρό πέναλτι του Πίτσι Αλόνσο, το οποίο μπλόκαρε σταθερά ο τερματοφύλακας των Ρουμάνων, για τρίτη συνεχόμενη φορά στην ίδια γωνία, την δεξιά της εστίας του. Τέταρτο πέναλτι για την Στεάουα με τον Μπάλιντ να ξεγελάει τον Ουρούτι και να διαμορφώνει το 2-0, ενώ πλέον το γήπεδο θύμιζε "νεκροταφείο". Η Μπαρτσελόνα ήταν υποχρεωμένη να σκοράρει για να συνεχίσει να ελπίζει. Ο Μάρκος Αλόνσο πλάσαρε άψυχα στην αντίθετη γωνία, αλλά ο Ντουκαντάμ έπεσε σωστά και συμπλήρωσε το πιο ιστορικό "καρέ" αποκρούσεων στην ιστορία του ποδοσφαίρου!

Η αναμνηστική φωτογραφία της Πρωταθλήτριας Ευρώπης 1985/86, Στεάουα Βουκουρεστίου

Το δράμα για τους "μπλαουγκράνα" είχε ολοκληρωθεί. Το ίδιο και ο άθλος για την Στεάουα, που εκείνο το βράδυ έγινε η πρώτη ρουμάνικη, βαλκανική και ανατολικο-ευρωπαϊκή ομάδα που κατακτούσε το τρόπαιο. Ο Ντουκαντάμ πνίγηκε στις αγκαλιές των συμπαικτών του, ενώ ήταν φανερό ότι βρισκόταν σε κατάσταση σοκ, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει αυτό που είχε πετύχει. "Ναι, είμαι ο ήρωας της βραδιάς, μου το λένε όλοι, οπότε πρέπει να το πιστέψω", έλεγε μετά την απονομή στους εκπροσώπους του Τύπου. Την ίδια στιγμή στις κερκίδες του "Σάντσεθ Πιθχουάν" επικρατούσε σιωπή, αμηχανία και απογοήτευση. Στα επίσημα, που είχαν κατακλυστεί από Ισπανούς πολιτικούς και προσωπικότητες του αθλητισμού και της τέχνης, οι μοναδικοί που είχαν σηκωθεί όρθιοι και πανηγύριζαν σαν τρελοί, ήταν ο Βαλεντίν Τσαουσέσκου, γιος του δικτάτορα Νικολάε και ο στρατάρχης Ίλιε Πέτρε. Μέσα στον αγωνιστικό χώρο, οι παίκτες της Μπαρτσελόνα περιφέρονταν σαν φαντάσματα, ενώ αρκετοί από αυτούς έκλαιγαν απαρηγόρητοι, μην μπορώντας να πιστέψουν ότι είχαν χάσει τον τίτλο με αυτόν τον τρόπο.

Αμέσως μετά τη λήξη του παιχνιδιού, σύσσωμη η διοίκηση των "μπλαουγκράνα" έφυγε από τα επίσημα και κλειδώθηκε στα αποδυτήρια για περισσότερη από μια ώρα. Όταν ο πρόεδρος Τζουσέπ Γιουίς Νούνιεθ βγήκε για να μιλήσει στον Τύπο, οι πρώτες του λέξεις ήταν "απίστευτο, απίστευτο"! Από τη μεριά τους, οι παίκτες όταν ενημερώθηκαν για την εξαφάνιση του Σούστερ, έγιναν έξαλλοι, ενώ ένας από αυτούς δήλωσε εξοργισμένος σε δημοσιογραφικό "πηγαδάκι" off the record: "Όπως πάντα, εκείνος κρύβεται και αφήνει όλους τους υπόλοιπους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα". Μέσα στο γήπεδο, ο Ντουκαντάμ συνεχάρη τον Ουρούτι και στη συνέχεια ακολούθησε η απονομή, με τον αντιπρόεδρο της UEFA, Πορτογάλο Αντέρο ντα Σίλβα Ρεσέντε να παραδίδει το Κύπελλο με τα "μεγάλα αυτιά" στον αρχηγό Στέφαν Ιόβαν. Η βραδιά ολοκληρώθηκε με την Στεάουα να πραγματοποιεί τον γύρο του θριάμβου και τους Ισπανούς θεατές να της χαρίζουν ιπποτικά ένα ζεστό χειροκρότημα.

Ο "ήρωας της Σεβίλλης", Χέλμουτ Ντουκαντάμ με το Κύπελλο Πρωταθλητριών στα χέρια του

Ο απόηχος του χαμένου τελικού ήταν η βαθιά κρίση στην οποία εισήλθε ο καταλανικός σύλλογος για τα επόμενα χρόνια. Εκείνη τη σεζόν η Μπαρτσελόνα τερμάτισε στη δεύτερη θέση της Πριμέρα Ντιβισιόν, 11 βαθμούς πίσω από την Ρεάλ Μαδρίτης, έχασε το Κύπελλο από τη Σαραγόσα και το Πρωταθλητριών από την Στεάουα, αποτυγχάνοντας σε όλους τους στόχους της. Οι "μπλαουγκράνα" έκαναν άλλα έξι χρόνια μέχρι να ξαναπάρουν πρωτάθλημα (1990-91), με τον Κρόιφ πλέον στον πάγκο τους και έξι χρόνια μετά τον χαμένο τελικό της Σεβίλλης, έφτασαν επιτέλους για πρώτη φορά στην ιστορία τους στην κορυφή της Ευρώπης, κερδίζοντας στο "Γουέμπλεϊ" την Σαμπντόρια με τον κεραυνό του Κούμαν. Η Στεάουα συνέχισε την κυριαρχία της στη Ρουμανία και τρία χρόνια μετά τον θρίαμβο του "Σάντσεθ Πιθχουάν", έφτασε σε έναν ακόμα τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, για να πέσει πάνω στην μεγάλη Μίλαν των Ολλανδών και να χάσει εύκολα 4-0. Αυτό όμως που κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να της στερήσει, είναι το μεγάλο της κατόρθωμα το βράδυ της 7ης Μαΐου του 1986, τότε που κοίταξε την Μπαρτσελόνα στα μάτια και έκανε το ποδοσφαιρικό της όνειρο πραγματικότητα.

Πηγές: As, Marca, Mundo Deportivo, uefa.com

Βίντεο: Highlights από τον τελικό, ολόκληρη η διαδικασία των πέναλτι, η απονομή και ο γύρος του θριάμβου για τους παίκτες της Στεάουα