Η Ζωή Δημητράκου έχει μάθει να ξεχωρίζει. Από μικρή κιόλας έδειξε πως έχει γεννηθεί αστέρι. Και στα γήπεδα του μπάσκετ έλαμψε. Η πορεία της ήταν αξιοθαύμαστη και διέπρεψε όχι μόνο εντός συνόρων, αλλά κυρίως εκτός. Επαιξε στο πιο υψηλό επίπεδο στην EuroLeague και στο Eurocup, αγωνίστηκε σε Eurobasket και World Cup με την Εθνική, είδες τις πόρτες του WNBA να ανοίγουν γι αυτήν.

Στα 28 της χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα για χάρη του Ολυμπιακού και κάπου εκεί αποφάσισε να ξεχωρίσει με διαφορετικό τρόπο. Οταν η καριέρα της έφτασε στην κορυφή, επέλεξε να σταματήσει. Δεν άφησε τη λάμψη της να σβήσει. Ναι, πριν καν συμπληρώσει τα 30 είπε αντίο στο μπάσκετ, τουλάχιστον ως παίκτρια. Η απόφασή της αιφνιδίασε, όμως για όλα υπάρχει εξήγηση.

Την έδωσε στο Sport24. Μια από τις κορυφαίες Ελληνίδες μπασκετμπολίστριες όλων των εποχών, βρίσκεται πλέον στο Λονδίνο και προσπαθεί να γίνει πρωταθλήτρια και εκτός γηπέδων. Διάλεξε μια διαφορετική επαγγελματική καριέρα και δίνει μαθήματα ζωής. Εχει άλλωστε και το όνομα και τη χάρη για να το κάνει.

Δεν ξεχνά, βέβαια, το μπάσκετ. Παρακολουθεί από κοντά όλες τις εξελίξεις, έχει άποψη για όλα κουβαλώντας εμπειρίες από μια πλούσια καριέρα στο εξωτερικό και κατεθέτει τις απόψεις της. Για τον Ολυμπιακό, για την Εθνική γυναικών που αρχίζει σήμερα προετοιμασία για το Παγκόσμιο Κύπελλο, για το "καυτό" θέμα των ξένων στο ελληνικό μπάσκετ. Εξηγεί πώς το γυναικείο μπάσκετ θα ακολουθήσει το δρόμο του ανδρικού, πόσο σημαντικό είναι να συμμετέχουν οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη, πόσο απαραίτητο είναι να αυξηθούν οι ξένες.

Όμως δεν στέκεται μόνο στο μπάσκετ. Διότι η ζωή είναι ωραία και μακριά από το παρκέ, γι αυτό και στέλνει το δικό της μήνυμα σε όλες τις αθλήτριες και τους αθλητές. Τίποτα δεν σταματά στα 30 ή στα 40, το μπάσκετ δεν κρατάει για πάντα.

Ολα αυτά τα πολύ ωραία μπορείτε να τα διαβάσετε στην απολαυστική συνέντευξη που έδωσε στο Sport24.gr από το Λονδίνο που βρίσκεται και σπουδάζει. Και όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, όχι μόνο δεν έχει χάσει τη φόρμα και το χαμόγελό της μακριά από τα γήπεδα, αλλά δείχνει να το διασκεδάζει και περισσότερο. Πότε χάνει το κέφι της και μελαγχολεί. Όταν συζητά για τη στασιμότητα στο ελληνικό μπάσκετ και ειδικά στο χώρο του γυναικείου. Οταν συζητά για την προσπάθεια που κάνει ο Ολυμπιακός, αλλά είναι γεμάτη εμπόδια, ειδικά στο κομμάτι των ξένων.

Αυτά και πολλά άλλα, λοιπόν, μπορείτε να τα διαβάσετε στη συνέχεια...

- Για ποιο λόγο μετακόμισες, έστω και προσωρινά στην Αγγλία;

"Εδώ σπουδάζω. Σπουδάζω οικονομικά στο London School of Economics τώρα το καλοκαίρι και στη συνέχεια θα κάνω master σε ένα άλλο Πανεπιστήμιο, στο Luxury Brand Management, γιατί θέλω να ασχοληθώ με αυτόν τον τομέα. Δηλαδή με το Luxury Branding, να κάνω κάποια στιγμή δική μου εταιρεία. Βέβαια όλα αυτά χρειάζονται χρόνο και έχω πολλά πράγματα μπροστά μου να μάθω. Γι αυτό άλλωστε βρίσκομαι και στο Λονδίνο".

- Η σχολή και ο χώρος που αποφάσισες να ασχοληθείς είναι κάτι που το είχες σκεφτεί καιρό ή στην πορεία προέκυψε;

"Όχι πάντα το σκεφτόμουν, αλλά δεν είχα πραγματικά τον χρόνο για να μπορέσουν να μου προκύψουν και αυτές οι σπουδές, εφόσον έπαιζα και επαγγελματικά. Και τώρα που τελείωσε αυτός ο κύκλος, δηλαδή που σταμάτησα το μπάσκετ, πήρα λίγο τον χρόνο μου για να το σκεφτώ και να είμαι σίγουρη και τελικά ήρθα στο Λονδίνο για να το πραγματοποιήσω".

- Από την άλλη όμως μέσα σου παραμένει το μικρόβιο του μπάσκετ μέσα σου ετσι; Εσύ πώς βλέπεις να εξελλίσσονται τα πράγματα στο μπάσκετ στην Ελλάδα, όχι μόνο στο γυναικείο που το γνωρίζεις καλά, αλλά και στο ανδρικό;

"Βασικά είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Στο ανδρικό μπάσκετ υπάρχει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, δύο καταξιωμένες ομάδες της EuroLeague. Εμείς στο γυναικείο δεν είμαστε σε αυτό το επίπεδο, αλλά ο Ολυμπιακός κάνει μια εξαιρετική προσπάθεια στην EuroLeague. Απλώς νιώθω ότι δεν τον βοηθάει και δεν έχουν την δυνατότητα να βοηθηθούν και οι υπόλοιπες ομάδες με το επίπεδο που υπάρχει στο ελληνικό γυναικείο μπάσκετ. Θεωρώ λοιπόν ότι θα μπορούσαν οι ομάδες να πάρουν μεγαλύτερη βοήθεια εάν έχουν περισσότερες ξένες κάτι που γίνεται και στις υπόλοιπες χώρες".

- Θα μιλήσουμε και για αυτό το κομμάτι όμως ας πούμε και για την Εθνική που σε μερικές ημέρες δίνει τη μάχη της στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ζηλεύεις που δεν θα είσαι εκεί;

"Οχι, καθόλου, δεν ζηλεύω. Και πέρσι ήμουν πάρα πολύ περήφανη με την πορεία των κοριτσιών στο Ευρωπαϊκό. Ήταν όλες παλιές μου συμπαίκτριες και τα ξέρω πάρα πολύ καλά αυτά τα κορίτσια. Αν θα ήθελα τώρα να ήμουν εκεί; Κάνω αλλά πράγματα που με γεμίζουν αυτήν την στιγμή για αυτό δεν νιώθω έτσι. Σίγουρα είναι μια εξαιρετική θέση η τέταρτη που πήραν στο Ευρωπαϊκό και είναι περήφανη για τις κοπέλες αυτές".

- Από την μεριά σου πώς βλέπεις την προσπάθεια τους;

"Παίζει μεγάλη σημασία ο όμιλος στον οποίο βρίσκεται η ομάδα. Έχουν δείξει ότι είναι ικανές και ότι τα καταφέρνουν πολύ καλά υπό οποιαδήποτε συνθήκη, όμως είτε έρθει η νίκη είτε η ήττα, το ζητούμενο είναι να παίξεις καλά και να δείξεις ότι έχεις πάθος, σχέδιο, στρατηγική. Αυτό θέλει να δει και ο κόσμος στην Ελλάδα. Δεν θέλει να δει δηλαδή ότι θα νικήσουμε τις ΗΠΑ. Αυτό είναι κάτι που θα έλεγα ότι είναι το… έξτρα. Κάτι απίστευτο. Έχουν δείξει πάντως τα κορίτσια ότι μπορούν να παίξουν πολύ ωραίο μπάσκετ".

- Εσύ μιλάς με τις κοπέλες για να μάθεις και πώς νιώθουν αυτήν την περίοδο;

"Εντάξει με μερικές μιλάω όμως η αλήθεια είναι πως αυτήν την περίοδο όχι και τόσο. Ήταν αυτές διακοπές και ξεκουράζονταν εγώ είμαι εδώ στο Λονδίνο και κάθε μέρα βρίσκομαι για έξι ώρες στο πανεπιστήμιο. Υπάρχει και η διαφορά ώρας, αλλά ξέρεις ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι καλύτερο για τον εαυτό του. Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να τους πω και κάτι παραπάνω γιατί έχουν περάσει όλες μαζί από τόσα πανευρωπαϊκά και τόσα τουρνουά. Είναι πολύ έμπειρη φουρνιά για να μπορέσει να αντεπεξέλθει".

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΞΕΝΕΣ

- Πάμε παρακάτω τώρα. Ένα νέο πρωτάθλημα θα ξεκινήσει στην Ελλάδα. Η παλιά σου ομάδα, ο Ολυμπιακός, εχει αλλάξει το ροστερ της και επενδύει σε ταλαντούχες κοπέλες έχοντας την ίδια όμως στρατηγική που τον οδήγησε στις επιτυχίες. Πώς βλέπεις από την σκοπιά σου το νέο πρωτάθλημα που έρχεται;

"Eκτός από την Λευκάδα που και αυτή θα βγει στην Ευρώπη, πράγμα πολύ σημαντικό, δεν βρίσκω κάποια αλλαγή. Ειδικά από τη στιγμή που δεν άλλαξε κάτι στον κανονισμό και δεν επιτρέπεται να έρθουν περισσότερες ξένες στις ομάδες. Και πιστέψτε αυτό παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο".

- Θα σε ρωτούσα μόλις, όμως βλέπω την επιμονή σου άρα έχοντας αγωνιστεί στο εξωτερικό θα έχεις άλλη οπτική σε αυτό το κομμάτι.

"Να σου πω. Σε όποιες ομάδες έχω παίξει στο εξωτερικό έχουν έξι ξένες τουλάχιστον. Είναι κάτι που δεν γίνεται εδώ. Όλοι και όλες μας πρέπει να έχουμε νέες εικόνες από καλύτερες παίκτριες. Να είναι διαφορετικές αθλήτριες που ανεβάζουν απευθείας τον ανταγωνισμό σε μια ομάδα. Τον υγιή ανταγωνισμό. Γιατί χωρίς αυτόν δεν προχωράς μπροστά. Άν μένεις στα ίδια και γνωρίζεις πως ακριβώς παίζει μια αντίπαλος σου, χάνεις το κίνητρο, δεν μπορεία να βελτιωθείς. Μένεις στο κλουβί σου, χαλαρώνεις και ουσιαστικά δεν εξελίσσεσαι".

- Δηλαδή εσύ Ζωή, πες ότι μπορούσες αύριο να κάνεις μια πρόταση στην Ομοσπονδία, τι θα τους έλεγες;

"Κάνουν την διαφορά οι ξένες στις ομάδες και τα πρωταθλήματα. Τι θα τους πρότεινα; Πέντε ξένες... Δύο Αμερικανίδες όπως είναι ήδη τώρα και τρεις κοινοτικές. Ή θα αλλάξει άμεσα η κατάσταση ή θα βουλιάξει το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα".

- Πιστεύεις δηλαδή ότι αυτό θα ανέβαζε και αυτόματα το πρωτάθλημα. Όχι μόνο τον Ολυμπιακό και την Λευκάδα αλλά και τις υπόλοιπες ομάδες οι οποίες θα είχαν καλύτερο ροστερ…

"Έτσι ακριβώς είναι. Με τρεις κοινοτικές θα ανέβει ακόμα περισσότερο η ποιότητα".

- Πάντως για να τα λέμε όλα είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι μαζί με τον Ολυμπιακό και η Λευκάδα κάνει αυτήν την προσπάθεια της για να κατακτήσει παραστάσεις από Ευρώπη...

"Ναι είναι πολύ σημαντικό. Και όταν βλέπεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά προσπαθούν όπως ήταν και είναι ο Ολυμπιακός και τώρα η Λευκάδα, ε πρέπει και εσύ να τους βοηθήσεις. Να τους δώσεις και σαν ομοσπονδία το κάτι παραπάνω. Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο Ολυμπιακός και η Λευκάδα. Είναι και πολιτισμός. Πρέπει όλοι από την μεριά μας να βοηθήσουμε να αναπτυχθεί μέσω του αθλήματός μας η Ελλάδα και ουσιαστικά να δείξει ένα σημείο… ζωής. Ειδικά στην περίπτωση που μπορείς να κάνεις κάποια αλλαγή, γιατί να μην τηνς κάνεις όταν είναι και για όφελος του ίδιου του αθλήματος".

- Και πες ότι αυτό συμβαίνει και έρχονται περισσότερες ξένες. Αυτό θα βοηθήσει τις υποδομές της χώρας μας. Θα επωφεληθούν τα νέα κορίτσια;

"Μα πάρα πολύ. Αυτό είναι το θέμα. Ας πούμε στην Τουρκία αλλά και στην Ρωσία, με τις κοινοτικές, οι Ρωσίδες και οι Τουρκάλες, προσπαθούν να ανέβουν σε αυτό το επίπεδο. Να κερδίσουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής, να τον διεκδικήσουν από τις καλύτερες. Βλέπουν πώς εργάζεται και πώς δουλεύει μια ξένη παίκτρια, παρατηρούν τις κινήσεις της, βλέπουν την διαφορετική κουλτούρα. Όλα αυτά παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας αθλήτριας, κυρίως όταν είναι σε μικρή ηλικία. Για αυτό κι όλες αυτές οι χώρες έχουν αρχίσει σιγά σιγά να έχουν καλές Εθνικές ομάδες. Η Τουρκία δεν είχε καλή εθνική ομάδα, όμως έχουν τόσα ερεθίσματα από αυτές τις παίκτριες που βγάζουν όλο και καλύτερες φουρνιές".

- Υπάρχουν όμως υποδομές στην Ελλάδα στο γυναικείο μπάσκετ;

"Κάποτε πρέπει να γίνει και η αρχή. Πρέπει να κάνεις κάτι διαφορετικό για να έχεις και ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Δηλαδή όταν λες υποδομές τι εννοείς. Αν έχουμε ταλέντα; Το θέμα είναι να έχεις όρεξη για δουλειά. Γιατί όποιον και να φέρεις, ό,τι και να κάνεις, δεν θα τα καταφέρεις στη ζωή σου γενικώς. Δηλαδή, αν δεν έχεις όρεξη για δουλειά, άσε το μπάσκετ καλύτερα και πήγαινε για καφέ. Δεν ισχύει μόνο στο μπάσκετ. Είναι παντού στη ζωή μας και είναι νόμος για μένα. Από εκεί και πέρα, εγώ πιστεύω ότι πρέπει να αλλάζουν πράγματα και να αρχίσεις με κάτι. Δηλαδή βλέπω ότι άρχισε ο Ολυμπιακός και κάποιες ομάδες προσπαθούν να τον ακολουθήσουν. Δεν είναι ότι το κάνει ο Ολυμπιακός και μετά το χάος".

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ ΡΟΣΤΕΡ

- Και μετά από το ροστερ με τις φανταχτερες παίκτριες, ο Ολυμπιακός γυρνάει διακόπτη και μαζεύει ότι πιο ελπιδοφόρο υπάρχει. Κάνει επένδυση στο μέλλον για να δημιουργήσει έναν δικό του κορμό και να συνεχίσει να «χτιζει» σε αυτό το μοτίβο. Θεωρείς ότι είναι αυτό που πρέπει να ακολουθήσουν οι υπόλοιπες ομαδες; Σε συνδυασμό με αυτό που λέγαμε πριν για τις ξένες;

"Θεωρώ ότι αυτό που κάνει τώρα είναι πολύ σωστό. Και αυτό γιατί πιστεύω ότι η προπερσινη ομάδα που ήμουν και εγώ μέλος της ήταν ένα.. σοκ για το γυναικείο μπάσκετ. Δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να δουλεύουν και με τέτοιου βεληνεκούς αθλήτριες. Δεν λέω μόνο για τον Ολυμπιακό έτσι, για να μην παρεξηγηθώ. Όλο το σύστημα δεν γνωρίζει πως να αντεπεξέλθει σε αυτήν την κατάσταση. Για οι κινήσεις αυτές πρέπει να γίνονται βήμα βήμα. Και πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία στις μικρές ηλικίες. Χρειάζεται λοιπόν υπομονή, καθοδήγηση σωστή και επίσης οι ίδιες οι παίκτριες πρέπει να κάνουν υπομονή. Και πρέπει και αυτές να δουλέψουν πάρα πολύ σκληρά γιατί πολλοί πιστεύουν ότι σε ένα με δύο χρόνια χτίζεται μια καριέρα και μετά μπορούμε να παίξουμε όπου θέλουμε. Βιάζονται τα νέα παιδιά και δεν είναι σωστό αυτό. Όταν βιάζεσαι έρχεται και η μεγάλη απογοήτευση. Περιμένεις πάρα πολλά και δεν έρχονται και μετά απογοητεύεσαι πολύ. Ενώ πρέπει να δουλέψεις για να μπορέσεις να έχεις μέλλον. Υπάρχουν πολλές αθλήτριες που έχουν δουλέψει πάρα πολύ στην ζωή τους για να καταφέρουν κάποια πράγματα και πρέπει και εσύ να κάνεις το ίδιο".

- Άρα η επόμενη γενιά είναι το θέμα έτσι; Ειδικά και για τις ομάδες που ακολουθούν...

"Η επόμενη γενιά είναι το μέλλον. Πρέπει να επενδύσουμε σε αυτά τα κορίτσια και η Ομοσπονδία να βάλει και αυτή το λιθαράκι της σε όλο αυτό το κομμάτι".

- Έχοντας αγωνιστεί στην Ευρώπη και ούσα η τελευταία Ελληνίδα που πέρασε από το WNBA, τι διαφορετικό αντιμετώπισες σε σχέση με την Ελλάδα; Τι καλό κάνουν οι ξένοι που δεν το κάνουμε εμείς καθόλου;

"Έχουμε τεράστιες διαφορές σε θέμα οργάνωσης. Είναι και τα χρήματα βέβαια αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι έχουν πολλές ξένες αθλήτριες. Επιμένω σε αυτό. Εντάξει η Αμερική είναι άλλο.. φρούτο, είναι τελείως διαφορετικό το πως βλέπουν εκεί το μπάσκετ. Στις άλλες όμως ευρωπαϊκές χώρες το ότι έχουν πολλές ξένες παίζει αυτό πολύ σημαντικό ρόλο. Και αυτό φαίνεται στη διάρκεια του χρόνου. Δηλαδή αποκτούν πολλές εικόνες οι αθλήτριες, τα κορίτσια εκεί προσπαθούν να φτάσουν τις ξένες και γιατί όχι να τις ξεπεράσουν. Εγώ ας πούμε όταν έπαιξα στη Ρωσία υπήρξε μεγάλος υγιής ανταγωνισμός ανάμεσα στις κοπέλες. Στην προπόνηση στη Ρωσία δεν υπήρχε περίπτωση να χαλαρώσεις. Εδώ προσπαθείς να δώσεις κάτι παραπάνω αλλά δεν τραβάει. Εκεί θες να βρεις κάποιο χρόνο για να ηρεμήσεις και εδώ διαρκώς ψάχνεις κίνητρο για να παίξεις".

- Μιλώντας και για την προπερσινή ομάδα του Ολυμπιακού που έπαιζες και εσύ, πόσο δύσκολο ήταν και για εσάς για να παίξετε με τις υπόλοιπες ομάδες, οι οποίες ήταν τουλάχιστον δύο επίπεδα κάτω από εσάς...

"Για αυτό είχα πει σε μια συνέντευξη μου κάποτε τον ίδιο και κάποιες συμπαικτριες μού είχαν πει μη το λες αυτό. Ίσως δεν ήταν σωστό να το πω αυτό, όμως ρε συ ήταν η αλήθεια. Δηλαδή πρέπει κάποιος να το πει. Δεν γίνεται να χαϊδεύω τα αυτιά κάποιων και να λέμε ότι όλα είναι καλά και ωραία. Όχι πρέπει να γίνει κάτι. Δεν γίνεται να μένουμε στάσιμοι και να λέμε «α ο Ολυμπιακός ο πρώτος του χωριου». Ούτε αξίζει αυτό στις υπόλοιπες παίκτριες ούτε στον Ολυμπιακό. Γιατί πρέπει να μένουμε σε αυτόν τον μικρόκοσμο μας και να μην κάνουμε κάτι . Μόνο ο Ολυμπιακός έδειξε τώρα ότι είναι ικανός και μπορεί να βγει, να ανοίξει τα φτερά του στην Ευρώπη και να κάνει λίγο πιο γνωστή την Ελλάδα στο ευρωπαϊκό γυναικείο μπάσκετ".

- Δεν ήταν όμως η οικονομική ευρωστία που το έκανε αυτό...

"Ηταν και η στρατηγική της ομάδας. Για αυτό είπα ότι στην αρχή είναι η οργάνωση και η θέληση. Και οκ το χρηματικό έρχεται στην ίδια σειρά αλλά δεν είναι και το πρωταρχικό".

Η ΖΩΗ, ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ PEAK TΗΣ

- Για σένα τώρα. Γιατί σταμάτησες το μπάσκετ. Ναι είχες ένα σοβαρό τραυματισμό, αλλά ήσουν στο peak της καριέρας σου και πιστεύω ένας τραυματισμός και σε τόσο μικρή ηλικία δεν θα ήταν ικανός να σε κάνει να σταματήσεις.

"Είχα ένα σοβαρό τραυματισμό αλλά επίσης είχα και άλλα σχέδια και για μένα. Το μπάσκετ για μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής μου ήταν το μοναδικό που υπήρχε για μένα. Είχα δοθεί ολοκληρωτικά σε αυτό. Αλλά ήθελα να κάνω και άλλα πράγματα στη ζωή μου και νομίζω το να φεύγεις στο peak όπως λες, για μένα είναι ό,τι καλύτερο. Δεν μπορούν σίγουρα να το κάνουν όλοι οι άνθρωποι αυτό και το καταλαβαίνω απόλυτα, aλλά έιναι ωραίο να σταματάς κάπου και να είσαι ουσιαστικά στην κορυφή της καριέρας σου".

- Και σταμάτησες όταν είχαν όλοι να σε θυμούνται σε φοβερή κατάσταση. Δηλαδή δεν σε είδαν να σε παίρνουν ας πούμε τα χρόνια και να αλοιώνεις το παιχνίδι σου. Μπασκετικά ήσουν στα... ντουζένια σου.

"Και επίσης είναι πολύ σημαντικό για μένα ότι σταμάτησα την καριέρα μου σε μία ομάδα σαν τον Ολυμπιακό. Πολύ σημαντικό και αυτό για μένα. Από εκεί και πέρα θέλω να κάνω οικογένεια, να ολοκληρώσω τις σπουδές και να ασχοληθώ με κάτι άλλο επαγγελματικά. Και όλα αυτά να τα κάνω σε αυτήν την ηλικία".

-Κακά τα ψέματα, μπορεί μία κοπέλα να ζήσει σωστά μέσω του μπάσκετ; Εσύ το βίωσες και τώρα ας πούμε κάνεις το επόμενο βήμα της ζωής σου να σπουδάσεις και να ψάξεις το όνειρό σου. Μπορεί να ζήσει από το μπάσκετ μία γυναίκα;

"Όσο παίζει μπορεί να ζήσει και καλά. Δεν μπορεί όμως να σταματήσει και να μην ξαναδουλέψει στη ζωή της. Δεν νομίζω ότι μία παίκτρια που πραγματικά κάνει πρωταθλημτισμό μπορεί να καθίσει μετά το μπάσκετ. Για μένα η εξέλιξη είναι το παν. Πεθαίνω μέσα μου αν δεν κάνω κάτι και δεν εξελίσσομαι και δεν πάω μπροστά".

- Για αυτό σε ρωτάω. Δηλαδή υπάρχει ζωή μετά το μπάσκετ;

"Ε πώς δεν υπάρχει (γέλια). Είναι δύσκολο μετά να το διαχειριστείς μέχρι να βρεις τι θέλεις, έχεις δώσει τόσο μεγάλη ενέργεια σε κάτι. Και για να προχωρήσεις σε κάτι νέο μετά, πρέπει να δώσεις άλλη τόση γιατί τίποτα δεν σου έρχεται ουρανοκατέβατο. Για μένα, επειδή είχα αυτήν την καταξίωση στον αθλητικό τομέα, θέλω να έχω την ίδια καταξίωση και στο επαγγελματικό μου τομέα. Και να γίνω ακόμα καλύτερη εκεί".

- Πώς μπορείς λοιπόν τώρα να αφήσεις την αθλητική σου ενδυμασία και να φορέσεις τα ρούχα του γραφείου. Θυμάμαι κάποτε ότι είχες πει ότι είναι και διαφορετική η κούραση στο γήπεδο από την κούραση σε μια δουλειά διαφορετική.

"Είναι σίγουρα. Είναι πως έχεις συνηθίσει. Τι σου φαίνεται πιο εύκολο. Εγώ είχα συνηθίσει στην πίεση που είναι και σωματική και πνευματική. Τώρα νιώθω την πίεση που είναι μόνο πνευματική που είναι και άκρως κουραστική (γέλια)".

- Διαφορετικό να είσαι αθλήτρια από έναν καθημερινό πλέον άνθρωπο;

"Επειδή εγώ θέλω να έρθω σε ενα τέτοιο επίπεδο, που ο ανταγωνισμός να είναι ο ίδιος που είχα και στον πρωταθλητισμό του μπάσκετ, καθώς έχω μάθει σε αυτό, αυτήν την στιγμή δεν μπορώ να σου πω ότι έχει πολλά κοινά στοιχεία. Απλώς το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι έχω και την επιμονή που είχα όταν ήμουν αθλήτρια και την υπομονή και το work ethic, που αυτά δεν μου έχουν φύγει".

- Ουσιαστικά σε διαπαιδαγώγησε και το μπάσκετ, σε έκανε και πιο σκληρή ίσως.

"Ναι πάρα πολύ. Οι γονείς μου και το μπάσκετ μου έδωσαν στα αρχικά μου στάδια όλες αυτές τις σωστές συντεταγμένες για να συνεχίσω να παίζω σε αυτό το επίπεδο".

H EΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ WNBA ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

- Πες τώρα, μετα απο ένα χρόνο, σε καλούν σε ένα camp για να μιλήσεις σε μικρά κορίτσια. Τι θα τους έλεγε η Ζωή Δημητράκου, η οποία σταμάτησε την καριέρα της στο μπάσκετ στο peak της καριέρας της και σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός;

"Θα συμβούλευα τα παιδάκια ότι να τους αρέσει αυτό και θέλουν να το συνεχίσουν, ότι πρέπει να είναι προετοιμασμένα να δουλέψουν σκληρά. Αυτό μου έλεγε ο πατέρας μου κάθε μέρα, αυτό θα έλεγα και σε αυτά. Γιατί τίποτα δεν θα έρθει άμα κάθεσαι και περιμένεις να έρθει μόνο του. Ειδικά αν σκέφτεσαι πρώτα τον καφέ και την διασκέδαση και πηγαίνεις στο γήπεδο μόνο τις ώρες της προπόνησης και μετά φεύγεις για το σπίτι με το που τελειώνει αυτή. Εγώ ήμουν κάθε μέρα έξτρα μία με δύο ώρες με τον πατέρα μου και μου έκανε προπόνηση. Και αυτό το συνέχισα και στην υπόλοιπη καριέρα μου. Ημουν στην Ρωσία, στην Αμερική και στο WNBA. Πόσες φορές είχα πει στον προπονητή, το πρωί που δεν έχουμε προπόνηση, εγώ ήθελα να πάω στο γήπεδο. Πήγαινα λοιπόν μόνη μου και θεωρώ ότι έτσι γίνεται κάποιος ένας καλός παίκτης ή γίνεται κάποια μία καλή παίκτρια. Ετσι γίνεται ένας αθλητής-πρωταθλητής. Αλλιώς δεν γίνεται. Προσπαθώντας να πραγματοποιησουμε όλοι έναν στοχο, σίγουρα θα γίνουν λάθη και θα χάσουμε και κάποιες «μάχες» στη ζωή. Πολλές φορές η νίκη δεν είναι το παν, αλλά η πίστη, η επιμονή και το να θέλεις να κερδίζεις".

- Μίλησες για WNBA. Μίλησε μου για τις εμπειρίες σου. Θυμάμαι που είχες πει ότι πήγαινες για προπόνηση και έμενες ώρες στο γήπεδο και ήταν στιγμές που ουσιαστικά δεν έκανες και κάτι σημαντικό. Απλά ήσουν εκεί...

"Δεν ήταν ότι ήθελα περισσότερο δουλειά. Ηταν πολλές ώρες η προπόνηση απλώς καθόμασταν ακόμα περισσότερες ώρες στο γήπεδο χωρίς να υπάρχει λόγος. Αλήθεια πιστεύω ότι οι Αμερικάνοι κάθονται στην δουλειά τους γιατί πρέπει να κάτσουν 8ωρο. Δηλαδή είναι εννοείται εργασιομανείς, αλλά τους αρέσει και αυτό. Θέλουν να περνούν έτσι την ώρα τους (γέλια)".

- Οι συμπαίκτριες σου εκεί πως το αντιμετώπιζαν αυτό;

"Ε, αυτες ήταν όλες Αμερικανίδες, ήταν όλες συνηθισμένες σε αυτό το τρυπάκι. Εγώ από την μεριά μου πάντως δεν το έδειχνα αυτό. Απλά μέσα μου είχε κάτσει κάπως όλο αυτό. Είναι διαφορετική κουλτούρα και αυτό πρέπει να το μάθουν και οι Ελληνίδες. Δηλαδή να έχουν τέτοιες συμπαίκτριες, για να καταλάβουν και πως είναι η μπασκετική κουλτούρα άλλων αθλητριών από διαφορετικές χώρες".

- Πες ότι ήσουν ακόμα αθλήτρια. Θα ήθελες να το περάσεις πάλι όλο αυτό και να αγωνιστείς στο WNBA;

"Δεν ήταν ο πρωταρχικός μου στόχος το WNBA. Το έκανα, ήταν μία επιβράβευση για μένα, όλων των προσπαθειών μου, από τις θυσίες μου και ήταν ότι καλύτερο για μένα. Αν θα το έκανα ξανά; Δεν είμαι σίγουρη. Είναι αναλόγως και την κατάσταση ξέρεις. Όσο πιο μικρή είσαι, τόσο πιο πολύ λες ναι θα το κάνω. Ε μετά, μπαίνει και λίγο η προσωπική σου ζωή. Ετσι είμαι εγώ τα τελευταία χρόνια. Αν ήμουν ακόμα στο μπασκετικό κόσμο ακόμα, η αίγλη της EuroLeague είναι κάτι που δεν συγκρίνεται με τίποτα. Μου αρέσει πάρα πολύ".

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΑΤΕΡΙΝΕΜΠΟΥΡΓΚ ΣΤΟΝ… ΦΑΡΟ

- Πιστεύεις ότι ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή, έτσι έχει δομηθεί, έχει την ικανότητα να σταθεί στο επίπεδο της EuroLeague; Μιας και το ανέφερες δηλαδή..

"Καλό είναι να δει αρχικά πως θα ανταπεξέλθει.. Είναι πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, πιστεύω ότι έχει πέσει με μία βατή αντίπαλο τώρα. Αλλά αν θέλει να συνεχίσει ο Ολυμπιακός πρέπει σιγά σιγά να δει και να κάνει. Να παρακολουθήσει τις αδυναμίες του πάνω από όλα".

- Θα συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες ομάδες; Ερχεται και ο Παναθηναϊκός, από ό,τι φαίνεται...

"Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει περισσότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα. Μακάρι να ανέβει και ο Παναθηναϊκός. Αυτό θα ήταν εκπληκτικό για το άθλημα. Είναι ο υγιής ανταγωνισμός που σου είπα. Ετσι φέρνεις τον κόσμο για να δει από κοντά και με πιο πολύ ενδιαφέρον τις μεγάλες ομάδες. Και στη συνέχεια θα δουν και τις υπόλοιπες. Είναι όπως στο ανδρικό για να καταλάβεις. Βλέποντας τα κατορθώματα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, ορίστε η ΑΕΚ προχώρησε ένα βήμα παραπάνω και έκανε το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη. Ετσι είναι. Οταν βλέπεις κι όλας και την απήχηση του κόσμου, έτσι και η κάθε ομάδα προσπαθεί να κάνει το επόμενο βήμα".

- Σε ρωτάω γιατί όταν παίζατε εσείς σε αυτό το ρόστερ του Ολυμπιακού, θεωρώ ότι περισσότερο περιμένατε την προπόνηση για να δείτε αν είστε σε καλό επίπεδο, παρά τα επίσημα ματς της Α1.

"Και ξέρεις γιατί ξέφυγε; Υπήρχε μία παίκτρια που δεν ήρθε ποτέ (σ.σ. Λάρκινς). Αν ερχόταν σίγουρα θα πηγαίναμε και σούπερ στην Ευρώπη. Γιατί ήταν η τελευταία στιγμή και χάλασε τον προγραμματισμό της ομάδας. Αυτή η ομάδα τότε ήταν κάτι παραπάνω για τα ελληνικά δεδομένα".

- Θεωρώ λοιπόν ότι σε ένα σημείο και μετά, δεν παίζατε ούτε το 50% σας στο ελληνικό πρωτάθλημα..

"50; Πολύ λιγότερο.. Πες μου. Και όσο να θέλεις, και ο προπονητής πως να βρει κίνητρο να περάσει αυτά που θέλει στις αθλήτριες του. Εγώ πραγματικά δεν θα ήθελα να βάλω τον εαυτό μου στην θέση του προπονητή όταν βλέπει αυτήν την διαφορά. Τι να πει στις παίκτριές του; Δεν μπορεί η αθλήτρια να έχει τον ρυθμό που πρέπει για να αποδόσεις και στην Ευρώπη. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Οταν έπαιζα στην Ρωσία και παίζαμε Ευρώπη και μετά επιστρέφαμε από τις υποχρεώσεις μας και παίζαμε με την Εκατερίνεμπουργκ, που είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης! Και παίζαμε για το ρώσικο πρωτάθλημα. Καταλαβαίνεις ότι για μία αθλήτρια είναι τεράστια διαφορά να παίζεις με την Εκατερίνεμπουργκ και να παίζεις απέναντι στον Φαρο ας πούμε, χωρίς να θέλω να θίξω την ομάδα του Φαρου που ήταν πραγματικά καλή για τα ελληνικα δεδομενα. Τη διαφορά θέλω να αναδείξω".

- Ισως να έχουν δηλαδή τώρα και οι νεαρές κοπέλες του Ολυμπιακού ένα επιπλέον κίνητρο, γιατί δεν θα βλέπουν και το πρωτάθλημα τόσο... αγγαρεία όσο το βλέπατε και εσείς;

"Το θέμα είναι όμως να μην πέσουν και αυτές οι κοπέλες σε αυτήν την λάθος νοοτροπία. Γιατί μπορεί να συμβεί αυτό. Γιατί όταν δεν έχεις συμπαίκτριες τέτοιες αθλήτριες, γι αυτό επιμένω τόσο στις ξένες και το λέω συνέχεια, όταν δεν έχεις τις εικόνες της Ευρώπης, τότε μπορεί να το δεις διαφορετικά και να το αντιληφθείς λάθος. Έρχεσαι στην Ελλαδα και σου φαίνεται εύκολο, αλλά εάν δεν έχεις παίξει με τέτοιες αθλήτριες μαζί, τότε δεν μπορείς αν καταλάβεις. Είναι μονόδρομος να έρθουν όσο το δυνατόν περισσότερες ξένες παίκτριες για να παίξουν όσο περισσότερες ομάδές μας γίνεται στο εξωτερικό. Να αποκτήσουν οι σύλλογοι και οι αθλήτριες διαφορετικές παραστάσεις και έτσι μόνο θα δουλέψουν πιο σκληρά, όσες θελουν να πετύχουν".

- Και στην τελική, ας αλλάξει ο κανονισμός με τις ξένες και ας ακολουθήσουν όποιες ομάδες μπορούν. Δεν εισαι αναγκασμένος να πάρεις τόσες ξένες. Το περιθώριο σου δίνεται...

"Και ξέρεις κάτι; Δεν περίμενα ούτες στις τρεις να έχουν οι ομάδες τη δυνατότητα να ακολουθήσουν. Τελικά οι περισσότερες πήραν τρεις ξένες. Ετσι θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες".

ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ

- Για κλείσιμο θα ήθελα να μάθω πως είναι για σένα όλη αυτή η νέα εμπειρία. Η μετάβαση πόσο σε κλόνισε.

" Είμαι πολύ προσαρμοστικός τύπος. Ευτυχώς. Οταν έχω ένα στόχο προσαρμόζομαι σε όσα χρειαστεί να κάνω. Ηρθα εδώ, δεν έχω το μπάσκετ αλλά ας πούμε γυμνάζομαι και πάω γυμναστήριο. Στα μαθήματά μου ειμαι εκεί, κάνω αυτό που πρέπει, γιατί μου αρέσει κι όλας. Ηθελα αυτήν την αλλαγή. Δεν αναγκάστηκα να το κάνω".

- Κάνεις και πράγματα που ο αθλητισμός δεν σε άφηνε να κάνεις να υποθέσω. Κάποια χόμπι ας πούμε.

"Ναι σίγουρα έχω κάποιον παραπάνω χρόνο για να ασχοληθώ και με εμένα. Στην Αγγλία είμαι πολύ τυχερή που τα πανεπιστήμια είναι κοντά μου και το Λονδίνο είναι μία υπέροχη πόλη. Μου αρεσει πολύ εδώ αφού συνδυάζει μέρη και χώρους που καλύπτουν όλα τα ενδιαφέροντά μου. Δηλαδή στον ελεύθερό μου χρόνο εδώ, έχω τη δυνατότητα να κάνω κάποια πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω εκεί στις... Σιβηρίες που ήμουν".

-Πόσο θα καθίσεις στο Λονδίνο;

"Τώρα κάθομαι εδώ αναγκαστικά γιατί έχω το summer school που παρακολουθώ. Αλλά όχι Ελλάδα και πάλι Ελλάδα. Θα είμαι σίγουρα μέχρι τις 17 Αυγούστου εδώ. Σίγουρα όμως θα είμαι στην Αγγλία μέχρι τον επόμενο Ιούλιο μέχρι να τελειώσω το master μου".

-Υποφερτό το Λονδίνο για μεγάλο χρονικό διάστημα;

"Θα δείξει. Δεν ξέρω ακόμα. Αλλά στην Ελλάδα δεν ξέρω, μου αρέσει πολύ η χώρα μου αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν με κάνουν να θέλω και τόσο να μείνω και πάλι στην Ελλάδα".