Στην ποδοσφαιρική κουλτούρα όλων ανεξαιρέτως των κρατών και των πρωταθλημάτων, ξεχωριστή θέση έχουν τα παρατσούκλια των συλλόγων και των φιλάθλων. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι ομάδες χαρακτηρίζονται από τα χρώματα της φανέλας τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ατελείωτοι συνδυασμοί: "ερυθρόλευκοι", "κυανόλευκοι", "πράσινοι", "κιτρινόμαυροι", "κόκκινοι" και ότι άλλο βάλει ο νους σας και η παλέτα. Πέρα όμως από τους χρωματικούς προσδιορισμούς, εκείνα που έχουν σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον, είναι τα παρατσούκλια με ιστορικές, κοινωνικές, πολιτιστικές, αστείες, ειρωνικές και κάθε άλλου είδους αναφορές, "περιγράφοντας" με ξεχωριστή διάθεση τους φιλάθλους κάθε ομάδας.

Η Ισπανία φυσικά και δεν αποτελεί εξαίρεση. Συγκεντρώσαμε τους 20 συλλόγους που αγωνίζονται φέτος στην Πριμέρα Ντιβισιόν, προσθέσαμε 8 ακόμα από εκείνους που παίζουν στην Σεγούντα και σας παρουσιάζουμε τα παρατσούκλια τους, τη σημασία τους και την προέλευσή τους. Έχουμε αφήσει απέξω κάποιες ιστορικές ομάδες όπως η Οσασούνα ή η Σπόρτινγκ του Χιχόν, αφού προσδιορίζονται μόνο είτε από το χρώμα τους (κόκκινοι) είτε από το όνομα της ομάδας (σπορτινγκίστας) και ασχοληθήκαμε με τις υπόλοιπες, τα "apodos" των οποίων έχουν πραγματικό ενδιαφέρον. Πάμε λοιπόν να δούμε ποιοι είναι οι Βίκινγκς, οι Ινδιάνοι, οι κώλοι, οι γαύροι, οι παπαγάλοι, οι λέοντες, οι χαλίφηδες, οι πρυτάνεις και όλοι οι υπόλοιποι!

1. Ρεάλ Μαδρίτης (merengues & vikingos)

Η Ρεάλ Μαδρίτης, πέρα από το "μπλάνκος", δηλαδή "λευκοί", λόγω του χρώματος της φανέλας της ομάδας, έχει δυο παρατσούκλια. Το πρώτο, "μερένγκες", έχει επίσης να κάνει με το χρώμα της φανέλας που είναι λευκό και θυμίζει το χρώμα της μαρένγκας, του γνωστού γλυκού. Το δεύτερο, "μπικίνγκος", σημαίνει Βίκινγκς και έρχεται σε αντιδιαστολή με το "ίντιος" (δηλαδή Ινδιάνοι), που είναι το παρατσούκλι της μεγάλης αντιπάλου στη Μαδρίτη, της Ατλέτικο. Επελέγησαν οι Βίκινγκς, γιατί τη δεκαετία του '70 η Ρεάλ έπαιρνε παίκτες από τον "Βορρά", όπως ο Νέτσερ, ο Μπράιτνερ, ο Γένσεν και ο Στίλικε. Για το συγκεκριμένο παρατσούκλι υπάρχει μια ακόμα εκδοχή. Όταν η Ρεάλ απέκτησε τον Ντι Στέφανο και άρχισε να σαρώνει τα κύπελλα Πρωταθλητριών, η βρετανική εφημερίδα "The Times" είχε κυκλοφορήσει με τον εξής πρωτοσέλιδο τίτλο: "Η Ρεάλ Μαδρίτης κάνει περίπατο στην Ευρώπη όπως παλαιότερα οι Βίκινγκς παρέσυραν τα πάντα στο πέρασμά τους".

2. Μπαρτσελόνα (culés)

Σε ότι αφορά τα χρώματα της φανέλας, υπάρχει το πασίγνωστο "μπλαουγκράνα" από το μπλάου (μπλε) και το γκράνα (γκρενά). Όμως το πραγματικό παρατσούκλι της Μπαρτσελόνα είναι το περίφημο "κουλές". Το 1909 η ομάδα απέκτησε το πρώτο ιδιόκτητο γήπεδο, αυτό της οδού Industria, με χωρητικότητα 6.000 θεατών. Επειδή οι κερκίδες του "Ιντούστρια" ήταν ανοιχτές από πάνω (στην ουσία επρόκειτο για τοίχο χωρίς κάποιο προστατευτικό), όσοι περνούσαν από τον δρόμο έξω από το στάδιο, έβλεπαν δεκάδες οπίσθια στη μόστρα και φώναζαν κοροϊδευτικά προς τους θεατές: "culés, culés" που στα καταλανικά σημαίνει κώλος. Οι φίλοι της Μπαρτσελόνα καθόλου δεν ενοχλήθηκαν από αυτή τη πλάκα και έσπευσαν να την υιοθετήσουν!

3. Ατλέτικο Μαδρίτης (colchoneros & indios)

Καταρχήν, υπάρχουν τα "Atleti" (υποκοριστικό του Ατλέτικο) και "rojiblancos" (ερυθρόλευκοι, από τα χρώματα της φανέλας, που στα ισπανικά είναι ρόχο-κόκκινο και μπλάνκο-λευκό). Όμως τα πραγματικά παρατσούκλια είναι τα "κολτσονέρος" και "ίντιος". Κολτσόν στα ισπανικά είναι το στρώμα. Στην προπολεμική Ισπανία τα στρώματα ήταν καλυμμένα με ένα ύφασμα που στην άκρη του είχε κόκκινη και λευκή μπορντούρα. Έτσι το 1911, όταν υιοθετήθηκε για πρώτη φορά η ερυθρόλευκη εμφάνιση στις φανέλες της Ατλέτικο, οι αντίπαλοι φώναζαν κοροϊδευτικά στους παίκτες "κολτσονέρος", δηλαδή στρωματάδες. Ίντιο σημαίνει Ινδιάνος. Όταν χτιζόταν το "Βιθέντε Καλντερόν", όσοι περνούσαν έξω από το εργοτάξιο το οποίο βρισκόταν ακριβώς δίπλα στον ποταμό Μανθανάρες, έκαναν πλάκα στους εργάτες αποκαλώντας τους Ίντιος, ακριβώς λόγω της συνήθειας των Ινδιάνων να χτίζουν τα χωριά τους δίπλα σε ποτάμια. Από κει η καζούρα πέρασε στους φίλους της Ατλέτικο, οι οποίοι την υιοθέτησαν και σήμερα είναι το πιο αγαπημένο τους παρατσούκλι.

4. Βαλένθια (che & naranjas)

Το πιο συνηθισμένο παρατσούκλι της Βαλένθια, είναι το "τσε". Πρόκειται για μια λέξη από την τοπική βαλενθιάνικη διάλεκτο (καμία σχέση με το αργεντίνικο "τσε") και μπορεί να μεταφραστεί ως "λοιπόν", "άκου", "κοίτα" ή κάπως έτσι. Το "τσε" ακολουθείται συνήθως από κάποια άλλη λέξη (ή λέξεις), ενώ στο "Μεστάγια" είναι πολύ σύνηθες το σύνθημα "che collons", δηλαδή "κοίτα τί αρχίδια" (έχουν οι παίκτες μας). Το "murciélagos" (νυχτερίδες) χρησιμοποιείται σπάνια και οι ίδιοι οι φίλαθλοι της Βαλένθια δεν το θεωρούν ως παρατσούκλι της ομάδας τους. Αντίθετα, υπάρχει το "ναράνχας" (ή taronges στην τοπική διάλεκτο), που σημαίνει πορτοκάλια, λόγω της μεγάλης παραγωγής στην περιοχή, αλλά και του χρώματος της σενιέρα που υπάρχει και στη δεύτερη εμφάνιση της ομάδας. Οι φίλοι της Λεβάντε, αποκαλούν κοροϊδευτικά τους φίλαθλους της αντιπάλου Βαλένθια, "chotos", δηλαδή "κατσικάκια", επειδή στη θέση του "Μεστάγια", πριν χτιστεί το γήπεδο, υπήρχαν βοσκοτόπια με τα συμπαθέστατα ζώα.

5. Σεβίγια (nervionenses)

Πέρα από το προφανές "σεβιγίστας" και το "ροχιμπλάνκος" από τα χρώματα της φανέλας (αν και σπάνια θα ακούσετε να τους αποκαλούν έτσι, λόγω Ατλέτικο), το παρατσούκλι της Σεβίγια είναι το "νερβιονένσες". Προέρχεται από την ονομασία της συνοικίας Νερβιόν, στην οποία είναι χτισμένο το "Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν" και όπου βρίσκεται ο βασικός πυρήνας των φιλάθλων της ομάδας. Υπάρχει και το μειωτικό "παλανγκάνας", δηλαδή "λεκάνες", με το οποίο τους αποκαλούν οι φίλοι της Μπέτις, της αιώνιας αντιπάλου στην πόλη. Η ιστορία έχει ως εξής: Η Σεβίγια, στα πρώτα χρόνια της ύπαρξής της, ήταν ένας σύλλογος πολύ αριστοκρατικός και ελιτίστικος. Κάποια στιγμή πήρε έναν παίκτη που προερχόταν από ταπεινής καταγωγής οικογένεια, γεγονός το οποίο προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις ανάμεσα στα μέλη της διοίκησης. Αυτοί που θεωρούσαν ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιου είδους περιορισμοί στην ομάδα, αλλά να μπορεί να παίζει ο οποιοσδήποτε ανεξάρτητα καταγωγής, τίτλων ή περιουσίας, τελικά αποχώρησαν και ίδρυσαν την "λαϊκή" Μπέτις, αφήνοντας στα γραφεία της Σεβίγια μια λεκάνη, πάνω στην οποία έγραψαν: "Εδώ σας αφήνουμε σαν αποχαιρετισμό αυτή τη λεκάνη, για να μαζεύετε μέσα της τα δάκρυά σας για όλη σας τη ζωή, όχι για τις δικές σας αποτυχίες, αλλά για τις δικές μας επιτυχίες, με τις οποίες από εδώ και πέρα θα ασχολείστε πολύ περισσότερο από ότι με την δική σας πραγματικότητα"!

6. Αθλέτικ Μπιλμπάο (leones)

Το παρατσούκλι της Αθλέτικ είναι "λεόνες", δηλαδή λιοντάρια. Όταν το 1913 χτίστηκε το καινούργιο γήπεδο του συλλόγου στο Μπιλμπάο, πήρε την ονομασία του από το άσυλο και την εκκλησία του Σαν Μαμές (Αγίου Μάμα), που βρίσκονταν ακριβώς δίπλα. Επειδή τον συγκεκριμένο Άγιο τον είχαν πετάξει οι Ρωμαίοι στα λιοντάρια, τα οποία όμως σύμφωνα με την παράδοση, δεν τον ακούμπησαν, οι παίκτες της Αθλέτικ ονομάστηκαν από τότε "leones".

7. Εσπανιόλ (periquitos)

Πέρα από το "blanquiazules", δηλαδή "κυανόλευκοι" που προέρχεται από τα χρώματα της φανέλας, το παρατσούκλι της Εσπανιόλ είναι "περίκος" ή "περικίτος", που σημαίνει παπαγάλοι (ή παπαγαλάκια). Και αυτό γιατί στον περιβάλλοντα χώρο του "Sarriá", του πρώτου γηπέδου της ομάδας, υπήρχαν πολλά δέντρα που φιλοξενούσαν το συγκεκριμένο είδος πτηνών σε αφθονία!

8. Μάλαγα (boquerones)

Και εδώ έχουμε το "blanquiazules" ή "albicelestes" (αμφότερα σημαίνουν κυανόλευκοι) λόγω των χρωμάτων της φανέλας. Όμως το πραγματικό παρατσούκλι των φίλων της Μάλαγα είναι "μποκερόνες", δηλαδή "γαύροι"! Και αυτό φυσικά, γιατί το συγκεκριμένο ψάρι είναι εκείνο που αλιεύεται αλλά και καταναλώνεται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στα νερά και τα εστιατόρια της Μάλαγας.

9. Ράγιο Βαγεκάνο (rayistas & franjirrojos)

Οι φίλαθλοι της Ράγιο ονομάζονται "ραγίστας" από το όνομα της ομάδας τους, αλλά και "φρανχιρόχος" (franja-ρίγα και rojo-κόκκινο στα ισπανικά) από την κόκκινη διαγώνια ρίγα της φανέλας της Βαγεκάνο που θυμίζει πολύ τόσο τη φανέλα της Ρίβερ Πλέιτ όσο και εκείνη της Εθνικής ομάδας του Περού.

10. Κόρδοβα (califas)

Υπάρχει το "blanquiverdes" από τα χρώματα της φανέλας (blanco-λευκό και verde-πράσινο), όμως το πραγματικό παρατσούκλι των φίλων της Κόρδοβα είναι το "καλίφας", δηλαδή χαλίφηδες. Πρόκειται για μια ονομασία που προέρχεται από το Χαλιφάτο των Ομεϋαδών, το οποίο είχε κυριεύσει την πόλη και τις γύρω περιοχές της από το 929 μΧ μέχρι το 1031, όταν και διαλύθηκε.

11. Βιγιαρεάλ (el submarino amarillo)

Λόγω του ότι ολόκληρη η εμφάνιση της Βιγιαρεάλ (φανέλα, παντελονάκι, κάλτσες) είναι κίτρινη, πολύ συχνά από τα μεγάφωνα του "Ελ Μαδριγάλ" ακουγόταν το γνωστό τραγούδι των Μπιτλς, "Yellow Submarine". Οι φίλαθλοι της ομάδας το μετέφρασαν στα ισπανικά και πλέον το παρατσούκλι τους είναι και επίσημα "ελ σουμπμαρίνο αμαρίγιο". Από τότε που ξεκίνησαν να το χρησιμοποιούν, άρχισε και η κόντρα τους με την Κάντιθ, η οποία έχει ακριβώς το ίδιο παρατσούκλι.

12. Ντεπορτίβο λα Κορούνια (herculinos)

Οι φίλαθλοι της Ντεπορτίβο έχουν ως παρατσούκλι το "ερκουλίνος", δηλαδή Ηρακληδείς, το οποίο προέρχεται από τον "πύργο του Ηρακλή" (Torre de Hércules), έναν αρχαίο ρωμαϊκό φάρο που βρίσκεται 2.5 περίπου χιλιόμετρα έξω από την Κορούνια, στις ακτές του Ατλαντικού και είναι το σύμβολο της πόλης. Από την εποχή της μεγάλης ομάδας του Αρσένιο Ιγκλέσιας στη δεκαετία του '90, υπάρχει και το "Σούπερ Ντέπορ", ενώ ευρέως χρησιμοποιείται και το απλό υποκοριστικό "Ντέπορ". Οι "αιώνιοι" αντίπαλοι της Θέλτα αποκαλούν τους φίλαθλους της Ντέπορ, "Turcos', δηλαδή Τούρκους, γιατί όπως αρκετοί από τους γείτονές μας απαρνούνται την ασιατική τους καταγωγή θέλοντας να εμφανιστούν ως Ευρωπαίοι, έτσι και οι κάτοικοι της Κορούνια προτιμούν τα ισπανικά (καστιλιάνικα) από την τοπική διάλεκτο της Γαλικίας.

13. Λεβάντε (granotas)

Το παρατσούκλι των φίλων της Λεβάντε δημιουργήθηκε από ένα παράδοξο. Το 1939, με την ολοκλήρωση του ισπανικού εμφύλιου, η Λεβάντε είχε παίκτες αλλά όχι γήπεδο, αφού το Campo de la Cruz είχε καταστραφεί. Την ίδια εποχή, μια ακόμα ομάδα της πόλης, η Gimnástico FC διέθετε γήπεδο αλλά είχε μείνει χωρίς παίκτες, αφού άλλοι είχαν σκοτωθεί στη διάρκεια της Guerra Civil, ενώ άλλοι είχαν εγκαταλείψει την Ισπανία. Οπότε οι δυο σύλλογοι αποφάσισαν να συγχωνευτούν, αρχικά με την ονομασία UDLG (Unión Deportiva Levante Gimnástico) και στη συνέχεια, από το 1941, ως UD Levante. Έτσι λοιπόν, από το 1939 η Λεβάντε είχε ως έδρα το Estadio de Vallejo, γήπεδο της Gimnástico. Από εκείνη την εποχή προέρχεται και το παρατσούκλι της Λεβάντε, το "γκρανότας", δηλαδή βατράχια στην τοπική διάλεκτο. Και αυτό, επειδή το "Βαγιέχο" ήταν χτισμένο δίπλα σε ένα ρέμα παραπόταμου του ποταμού Τούρια, οπότε υπήρχαν αμέτρητα βατράχια γύρω από το γήπεδο!

14. Αλμερία (indálicos)

Όπως στην περίπτωση της Κόρδοβας με τους "χαλίφηδες", έτσι και στην Αλμερία το παρατσούκλι των φίλων της ομάδας έχει ιστορική προέλευση. Για την ακρίβεια προϊστορική, αφού το "indalo" είναι ένα μαγικό σύμβολο που βρέθηκε στο σπήλαιο "Los Letreros" στην επαρχία της Αλμερίας και έχει ηλικία 4.500 ετών. Θεωρείται θεϊκό τοτέμ και είναι εδώ και πολλά χρόνια το επίσημο σύμβολο της Αλμερίας. Έτσι λοιπόν, από το "ίνταλο", οι φίλαθλοι της τοπικής ομάδας ονομάζονται "ιντάλικος".

15. Έιμπαρ (armeros)

Η πόλη του Έιμπαρ είναι γνωστή εδώ και εκατοντάδες χρόνια για τη σιδηρουργία της, είτε σε μικρά εργαστήρια είτε σε βαριά βιομηχανία. Η πόλη ήταν ξακουστή για τους οπλουργούς της, μια παράδοση που ξεκίνησε από τα τέλη του 15ου αιώνα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Από εκεί πήραν το παρατσούκλι τους και οι φίλαθλοι της τοπικής ομάδας, αφού "αρμέρος" δεν σημαίνει τίποτε άλλο στα ισπανικά, παρά οπλουργοί.

16. Ρεάλ Σοθιεδάδ (txuri-urdin)

Στην περίπτωση της Ρεάλ Σοθιεδάδ τα πράγματα είναι απλά. Το παρατσούκλι της ομάδας, αλλά και των φιλάθλων είναι τα χρώματα της φανέλας στη βασκική γλώσσα. "Τσούρι-ουρντίν", όπου το txuri σημαίνει λευκό και το urdin σημαίνει μπλε.

17. Θέλτα (olívicos)

Εδώ έχουμε ακόμα ένα παρατσούκλι από την ιστορία. Καταρχήν οι κάτοικοι του Βίγκο ονομάζονται είτε "vigueses", είτε "olívicos". Η πρώτη ονομασία είναι προφανής, ενώ η δεύτερη έχει να κάνει με ένα μεγάλο ελαιόδεντρο που υπήρχε επί αιώνες σε ένα μοναστήρι της πόλης, αφιερωμένο στην Σάντα Μαρία και το οποία φρόντιζαν οι Ναΐτες ιππότες της περιοχής. Από εκεί λοιπόν, τόσο οι κάτοικοι του Βίγκο, όσο και οι φίλαθλοι της Θέλτα, ονομάζονται "ολίβικος" (oliva στα ισπανικά είναι το ελαιόδεντρο), ενώ η ελιά βρίσκεται και στο εσκούδο της πόλης. Εκτός από αυτό το παρατσούκλι, υπάρχει και το "celtiñas", λόγω της κέλτικης καταγωγής. Αντίθετα, οι "αιώνιοι" αντίπαλοι της Ντεπορτίβο, τους φωνάζουν υποτιμητικά "πορτουγκέσες", δηλαδή Πορτογάλους, επειδή το Βίγκο βρίσκεται δίπλα στα σύνορα με τη γειτονική χώρα και η διάλεκτος που χρησιμοποιούν οι κάτοικοί της θυμίζουν πολύ τα προτογαλικά!

18. Έλτσε (franjiverdes)

Εδώ έχουμε μια περίπτωση αντίστοιχη εκείνης της Ράγιο. Το παρατσούκλι των φιλάθλων βγαίνει από την πράσινη οριζόντια ρίγα που υπάρχει στη φανέλα της ομάδας: franja-ρίγα και verde-πράσινο στα ισπανικά, οπότε "φρανχιβέρδες".

19. Χετάφε (azulones)

Ούτε εδώ υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μυστήριο. Το χρώμα της εμφάνισης της ομάδας που είναι μπλε από πάνω μέχρι κάτω (azul στα ισπανικά), έδωσε το παρατσούκλι στους φίλους της Χετάφε, οι οποίοι ονομάζονται "αθουλόνες", δηλαδή οι μπλε. Υπάρχει επίσης και το υποκοριστικό "Χέτα" (κατά το Ατλέτι της Ατλέτικο).

20. Γρανάδα (nazaríes)

Ακόμα μια ιστορική αναφορά έχουμε στην περίπτωση της Γρανάδα. Οι φίλαθλοι της ομάδας έχουν το παρατσούκλι "ναθαρίες", δηλαδή Ναζαρηνοί. Πρόκειται για το τελευταίο αραβικό βασίλειο της Γρανάδας της δυναστείας των Nazarí (όπως λέγονται στα ισπανικά), οι οποίοι διοίκησαν από το 1238 μέχρι και το 1492, όταν και έληξε το Al-Andalus, η περιοχή της Ιβηρικής Χερσονήσου που βρέθηκε κάτω από αραβική κατοχή από το 711 μέχρι και την ολοκλήρωση της "reconquista", της ανακατάληψης δηλαδή των κατεχόμενων εδαφών από τους καθολικούς. Εκτός από το nazaríes, υπάρχει και το "wallys", επειδή τα χρώματα της φανέλας αλλά και οι οριζόντιες λευκές-κόκκινες ρίγες, είναι ίδιες ακριβώς με την μπλούζα του πασίγνωστου κόμικ.

21. Μπέτις (béticos & heliopolitanos)

Εδώ, πέρα από το "verdiblancos" που βγαίνει από τα χρώματα της φανέλας (verde-πράσινο και blanco-λευκό) και το "μπέτικος" που είναι στην ουσία η ονομασία της ομάδας, έχουμε το "ελιοπολιτάνος" που προέρχεται από την ονομασία της συνοικίας στην οποία βρίσκεται το γήπεδο "Μπενίτο Βιγιαμαρίν". Η περιοχή αυτή της Σεβίλλης ονομάζεται "Ελιόπολις", δηλαδή Ηλιούπολη.

22. Ρεκρεατίβο Ουέλβα (decano)

Ο αρχαιότερος ποδοσφαιρικός σύλλογος της Ισπανίας δεν θα μπορούσε να μην έχει παρατσούκλι σχετικό με αυτήν του την ιδιότητα. Έτσι λοιπόν, η Ρεκρεατίβο της Ουέλβα ονομάζεται "δεκάνο", δηλαδή ο "πρύτανης" του ισπανικού ποδοσφαίρου. Υπάρχει και το υποκοριστικό "Ρέκρε".

23. Βαγιαδολίδ (pucelanos)

Ακόμα μια ιστορική αναφορά συναντάμε στο παρατσούκλι των φίλων της Βαγιαδολίδ. Λέγεται ότι τον 15ο αιώνα, αρκετοί ιππότες από το Βαγιαδολίδ πήγαν στη Γαλλία για να πολεμήσουν στο πλευρό της Ζαν ντ'Αρκ, η οποία τότε ήταν γνωστή με την προσωνυμία "η υπηρέτρια της Ορλεάνης". Η υπηρέτρια στα γαλλικά λέγεται pucelle και στα καστιλιάνικα εκείνης της εποχής η αντίστοιχη λέξη ήταν pucela. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, οι ιππότες επέστρεψαν στο Βαγιαδολίδ και άρχισαν να διηγούνται τις περιπέτειές τους με την Γαλλίδα "πουθέλα". Οι κάτοικοι της πόλης άρχισαν να τους αποκαλούν "πουθελάνος" και το παρατσούκλι χαρακτηρίζει σήμερα όχι μόνο τους φίλαθλους της ομάδας, αλλά ολόκληρη την επαρχία του Βαγιαδολίδ.

24. Τενερίφε (tete)

Η πιο σημαντική από τις ομάδες του αρχιπελάγους των Καναρίων Νήσων, η Τενερίφη, έχει το παρατσούκλι "τέτε". Πώς βγήκε αυτό; Είναι εξαιρετικά αστείο. Υπήρχε μια περίοδος τη δεκαετία του '80, που οι διαιτησίες ήταν ιδιαίτερα εχθρικές απέναντι στην ομάδα, ή τουλάχιστον αυτό υποστήριζαν οι φίλαθλοί της. Έτσι λοιπόν, αποκαλούσαν χαριτολογώντας το γήπεδό τους, "Ελιοδόρο Ροντρίγκεθ Λόπεθ" ως "el campo de la teta" που στα ελληνικά μεταφράζεται "το γήπεδο του βυζιού", γιατί όλοι οι αντίπαλοι πήγαιναν εκεί για να "θηλάσουν" βαθμούς!!! Το "τέτα" έγινε με την πάροδο του χρόνου "τέτε" και έμεινε ως παρατσούκλι της Τενερίφε.

25. Μαγιόρκα (bermellones)

Πάμε τώρα στο άλλη νησιωτικό σύμπλεγμα της Ισπανίας, τις Βαλεαρίδες. Η πιο σημαντική ομάδα αυτών των νησιών είναι η Μαγιόρκα και το παρατσούκλι της, "μπερμεγιόνες", βγαίνει από το χρώμα της φανέλας που είναι κόκκινο. Rojo bermejo είναι στα ισπανικά μια (ανοιχτή) απόχρωση του κόκκινου, αυτή που περιγράφει τους κοκκινομάλληδες.

26. Ράθινγκ Σανταντέρ (montañeses)

Εδώ έχουμε γεωγραφική αναφορά. Όλη η επαρχία του Σανταντέρ είναι ορεινή και είναι γνωστή ως "la Montaña", δηλαδή το βουνό. Οπότε τόσο οι κάτοικοι της επαρχίας, όσο και οι φίλαθλοι της Ράθινγκ, ονομάζονται "μοντανιέσες", δηλαδή "βουνίσιοι" ή "ορεινοί".

27. Σαραγόσα (maños & avispas)

Περνάμε στην Σαραγόσα, οι φίλαθλοι της οποίας έχουν δυο παρατσούκλια. Το πρώτο, το "μάνιος", χαρακτηρίζει όλους τους κατοίκους της επαρχίας και προέρχεται από το λατινικό "magno", δηλαδή "μεγάλος" ως αναφορά στο μεγαλείο της πόλης της Σαραγόσα στα ρωμαϊκά χρόνια. Το δεύτερο, το "αβίσπας", σημαίνει σφήκες και έχει να κάνει με τα χρώματα της παλιάς φανέλας της ομάδας που ήταν μαύρες και κίτρινες ρίγες, θυμίζοντας τα χρώματα του αντιπαθητικού εντόμου. Η Σαραγόσα χρησιμοποιεί τα τελευταία χρόνια αυτή την εμφάνιση ως τη δεύτερη της ομάδας.

28. Αλμπαθέτε (queso mecánico)

Πρόκειται για ένα επικό παρατσούκλι, το οποίο έχει να κάνει με την τοπική παραγωγή και τον κινηματογράφο. Στη δεκαετία του '90, μετά την πρώτη άνοδο της ομάδας στην Πριμέρα και την κατάληψη στην παρθενική της συμμετοχή στη Λίγκα της 7ης θέσης (1991/92), οι φίλαθλοι ονόμασαν την ομάδα τους "κέσο μεκάνικο", από το queso που σημαίνει τυρί (το τυρί manchego από την Μάντσα είναι ξακουστό σε όλο τον κόσμο) και το mecánico που προέρχεται από τη μετάφραση στα ισπανικά της ταινίας "κουρδιστό πορτοκάλι". Σα να λέμε λοιπόν "κουρδιστό τυρί"!

Πηγές: As, Marca, listas.20minutos.es, compartirpasion.com