Η είδηση χαμού του Κόμπι Μπράιαντ δικαίως μονοπωλεί τους τίτλους, τα άρθρα, τα βίντεο, τα κείμενα και την κάθε λέξη που παράγουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανά τον κόσμο, από την ώρα που μαθεύτηκε το τραγικό γεγονός.

Σε αυτές τις στιγμές, τις στιγμές εκείνες δηλαδή που ο πλανήτης ακόμα επεξεργάζεται τον θάνατο μια προσωπικότητας που όρισε το μπάσκετ, την ποπ κουλτούρα αλλά και τον τρόπο που μπορεί κανείς να αντιμετωπίζει την ζωή και τα εμπόδιά της, παίρνεις μια απόσταση, μια ανάσα ίσως και αφήνεις να περάσει το πρώτο κύμα αντιδράσεων, συναισθημάτων και λύπης.

Εκτός βέβαια και αν είσαι η ΑΕΛ, γιατί τότε κινείσαι αστραπιαία. Δεν το σκέφτεσαι και πολύ. Θέλεις να γίνεις η μοναδική ποδοσφαιρική ομάδα στον κόσμο που θα καταργήσει στις φανέλες της τον αριθμό 24, όσον αφορά στους ποδοσφαιριστές της.

Και το κάνεις. Και το ανακοινώνεις.

Και αυτά είχα να σας πω σήμερα.

Καμιά φορά δεν θες και πολλά. Θες μια ανακοίνωση. Την οποία δεν σχολιάζεις. Απλά την αναπαράγεις και την αφήνεις εκεί να κάθεται. Και την διαβάσει και ας την χωνέψει κανείς όπως θέλει.

Είπα τίποτα; Δεν είπα τίποτα.

Αυτό ακριβώς ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.