Η σοβαρότητα ποτέ δεν ήταν η λέξη που συνόδευε την αντιμετώπιση της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Περισσότερο έπαιζε με το ένστικτο και με το ταλέντο του και λιγότερο με το μυαλό του. Αυτό το είχε... παρκάρει προ πολλού, γι' αυτό άλλωστε παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα "αν" που έχουμε συναντήσει στην χώρα μας. Κανείς δεν ξέρει το ταβάνι του. Ουδείς μπορεί να απαντήσει με σιγουριά για το αν πράγματι είχε τα φόντα να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Ένα μεγάλο ερωτηματικό πλανάται πάνω απ' το όνομά του. Ο ίδιος φρόντισε να ορθώσει εμπόδια στον εαυτό του, ακόμα και εκεί που δεν υπήρχαν.

Ο Νέρι Αλμπέρτο Καστίγιο έγινε σήμερα (13/6) 33 ετών και είναι ήδη παλαίμαχος ποδοσφαιριστής εδώ και μια τριετία. Πλέον, ασχολείται με άλλα πράγματα, έχει κάνει τις επιχειρηματικές του κινήσεις από τα χρήματα που έβγαλε από το ποδόσφαιρο, το οποίο αντιμετώπιζε περισσότερο ως χόμπι και λιγότερο ως επάγγελμα. Ένας παίκτης που κατάφερε να πάρει μετεγγραφή 15.000.000 ευρώ, έχοντας κάνει προηγουμένως ορισμένες εκπληκτικές εμφανίσεις με τον Ολυμπιακό και... τέλος. Κάπου εκεί, θαρρείς και έβαλε μια γραμμή τερματισμού στην καριέρα του, αφού κανείς δεν έχει ξεκάθαρη εικόνα από το τι έκανε μετά. Ναι, τον ξαναείδαμε στην χώρα μας, αλλά τίποτα δεν ήταν πλέον το ίδιο.

Κατάντησε γυρολόγος από μικρός, δεν έπαιξε ποτέ στο επίπεδο που ίσως μπορούσε, δεν έφτασε ποτέ εκεί που πόνταραν όσοι είχαν επενδύσει πάνω του. Δεν ήθελε, δεν μπορούσε, δεν το πήρε ποτέ σοβαρά. Κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα, αλλά ο Ουρουγουανός που έπαιξε στην εθνική ομάδα του Μεξικού, αλλά τον νιώθουμε (και είναι) δικό μας παιδί, έκανε πολύ λιγότερα απ' όσα πρόδιδε το δεδομένο και ακατέργαστο ταλέντο του. Εκτός και αν κατάφερε να "κοροϊδέψει" τόσους πολλούς που πολλάκις έτριβαν τα μάτια τους με όσα έκανε με την μπάλα στα πόδια. Ειδικά το δίδυμο με τον Ζιοβάνι την σεζόν 2003-04, αλλά και η τριπλέτα με Ζίο και Ρίμπο, όπου μαζί πέτυχαν ένα από τα ομορφότερα γκολ που έχουμε δει ποτέ στην Ελλάδα, αποδείκνυαν του λόγου το αληθές.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ, Η ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ ΚΑΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Γεννήθηκε στο Σαν Λουίς Ποτοσί του Μεξικού στις 13/6/1984 από Ουρουγουανούς γονείς και στην Ουρουγουάη έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα με την Ντανούμπιο. Εθεωρείτο τεράστιο ταλέντο εκείνα τα χρόνια, από τα πιο καυτά ονόματα στις μικρές ηλικίες και γι' αυτό άλλωστε έφτασε μέχρι τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία κέρδισε την... κούρσα έναντι των άλλων ομάδων που ήθελαν να τον αποκτήσουν. Ο πατέρας του και μάνατζέρ του αποφάσισε ο γιος του να πάει στους "κόκκινους διαβόλους" του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει άδεια εργασίας και το όνειρό του δεν έγινε πραγματικότητα. Φανταστείτε να δούλευε από τότε με τη Γιουνάιτεντ, τι εξέλιξη θα μπορούσε να έχει!

Σε ηλικία 16 ετών, λοιπόν, ο Ολυμπιακός κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή του και το καλοκαίρι του 2000 ο νεαρός ήρθε στην Ελλάδα για τους "ερυθρόλευκους". Οι Πειραιώτες αποφάσισαν να επενδύσουν στο ταλέντο και στην αξία του Νέρι, βλέποντας στο πρόσωπό του έναν ποδοσφαιριστή που μελλοντικά θα μπορούσε να ξεσηκώσει το απαιτητικό κοινό της ομάδας που πάντα λάτρευε τέτοιους βιρτουόζους και γεμάτο πάθος ποδοσφαιριστές. Ένας παίκτης που "θα μπορούσε να ρίξει τα τσιμέντα" όπως είχε πει κάποτε ο Νίκος Αλέφαντος στον Σωκράτη Κόκκαλη για να τον πείσει να φέρει στην χώρα μας τον Ίλια Ίβιτς. Πράγματι, στο Λιμάνι πέρασε τα πιο παραγωγικά του χρόνια, αν και ολοκληρώθηκε απότομα, αλλά με μια μετεγγραφή-ρεκόρ η πορεία του στον Ολυμπιακό. Μια σχέση που πέρασε από χίλια κύματα είναι η αλήθεια, με πολλά πάνω και κάτω, με καλές και κακές στιγμές, με χαρές και πίκρες, όπως κάθε σχέση πάθους. Τέτοια ήταν η σχέση του κλαμπ με τον ατίθασο Καστίγιο.

Την πρώτη του επίσημη εμφάνιση στο ελληνικό πρωτάθλημα με την ερυθρόλευκη φανέλα την έκανε στις 8/4/2001 σε 4-0 με την Ξάνθη στο ΟΑΚΑ για την 25η αγωνιστική, όπου αγωνίστηκε για 24 λεπτά. Την δεύτερή του σεζόν, έπαιξε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στον Ηρακλή (3-0) για 23 λεπτά και πέραν τούτου ουδέν. Ήταν μικρός ακόμα και είχε όλο το μέλλον μπροστά του. Την αγωνιστική περίοδο 2002-03 έπαιξε εννέα φορές και σκόραρε τρία γκολ (με Ακράτητο, Προοδευτική και Ξάνθη), ενώ την επόμενη έκανε παπάδες μαζί με τον Ζιοβάνι, συνθέτοντας ένα σούπερ δίδυμο. Ο Ολυμπιακός έχασε τα πρωτεία εκείνη την σεζόν, με τον ίδιο όμως να αγωνίζεται σε 26 ματς, μετρώντας επτά γκολ και μια ασίστ. Στο νέο Καραϊσκάκη το 2004-05, όπου στο Λιμάνι είχε φτάσει και ο Ρίμπο, έπαιξε μεν τον ίδιο αριθμό αγώνων (26), αλλά τα μισά λεπτά. Και πάλι όμως πέτυχε έξι τέρματα, όπου μεταξύ άλλων ήταν αυτό που συνεργάστηκε με τους δυο Βραζιλιάνους μάγους στο 5-1 με τον ΠΑΟΚ στο Φάληρο.

Στους Πειραιώτες έμεινε άλλες δυο σεζόν και συγκεκριμένα ως το καλοκαίρι του 2007, όταν και πήρε μετεγγραφή με ποσό μαμούθ 15.000.000 ευρώ για την Σαχτάρ Ντόνετσκ. Μια πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο Νέρι πήγε στην παγωμένη Ουκρανία. Τα χρήματα ήταν πάρα πολλά για να μην γίνει αυτό το deal, όμως η αλήθεια είναι πως ο ίδιος ο παίκτης ποτέ δεν είχε ψηθεί ιδιαίτερα με αυτή την προοπτική. Ο Αχμέτοφ, ο οποίος παρεμπιπτόντως πλήρωνε ντούκου και επί τόπου, του προσέφερε βίλα για να μείνει, Ferrari για να κυκλοφορεί και του πρότεινε -σύμφωνα με τον μύθο της εποχής- να πάρει μαζί του και έναν φίλο του ποδοσφαιριστή που θα στοίχιζε μάξιμουμ 1.000.000 ευρώ, προκειμένου να αισθανόταν καλύτερα στο νέο του περιβάλλον.

Για να επανέλθουμε όμως στα εν Ελλάδι πεπραγμένα του, ο Καστίγιο την σεζόν 2005-06 σημείωσε μόλις δυο γκολ σε 17 εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα (με Καλλιθέα και Αιγάλεω) και άλλο ένα στον τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ στο Παγκρήτιο, όπου οι Πειραιώτες επικράτησαν 3-0. Μάλιστα, το γκολ στις καθυστερήσεις του ματς του ήταν χάρμα ιδέσθαι και ενδεικτικό του τι μπορούσε να κάνει με την μπάλα στα πόδια. "Χόρεψε" τρεις αντιπάλους της Ένωσης από τα αριστερά και μέσα στην περιοχή, πλάσαρε με το δεξί στην απέναντι γωνία τον Στέφανο Σορεντίνο και έτρεξε να πανηγυρίσει μπροστά στους οπαδούς των Πειραιωτών, κάνοντας μάλιστα και μια χειρονομία με αποδέκτες τους "κιτρινόμαυρους".

Στο παιχνίδι πρωταθλήματος με το Αιγάλεω στο Καραϊσκάκη, έκανε άνω-κάτω τον Ολυμπιακό σε ένα ματς που νίκησε 5-1 και απείχε μια νίκη από την εξασφάλιση του τίτλου. Είπαμε, πολλές φορές ενεργούσε με το ένστικτό του και λιγότερο με το μυαλό του. Αυτό πιθανότατα του κόστισε και μια καριέρα μεγαλύτερη απ' αυτή που έκανε. Στο 81ο λεπτό, ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς βγήκε εκτός αγωνιστικού χώρου και τη θέση του πήρε ο Καστίγιο. Ο ίδιος ένιωθε αδικημένος από τη μεταχείριση του Τρόντ Σόλιντ και στις καθυστερήσεις έβαλε "μπουρλότο" στη γιορτή. Αφορμή ένα φάουλ έξω από την περιοχή. Η εντολή από τον πάγκο ήταν ξεκάθαρη, παρά την επιθυμία του Νέρι: Το φάουλ θα το εκτελούσε ο Ερόλ Μπουλούτ. Πράγματι ο Τούρκος πήρε φόρα και... ο Καστίγιο πετάχτηκε πρώτος, το εκτέλεσε και σκόραρε γράφοντας το 5-1.

Ο Καστίγιο αποθεώθηκε από τον κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά η κίνησή του τόσο να αψηφήσει τον προπονητή όσο και να πετάξει τη φανέλα του στην κερκίδα, προκάλεσε αναταράξεις. O Γκάμπριελ Σούρερ κινήθηκε έξαλλος εναντίον του, φωνάζοντας "θα σε σκοτώσω". Φραστική επίθεση δέχθηκε και από τον Μπουλούτ. Στα αποδυτήρια έγινε χαμός με παίκτες να φωνάζουν και να βρίζουν και με τους ψυχραιμότερους να προσπαθούν να βάλουν τάξη. Ο αστικός μύθος ήθελε τον Σούρερ να μη συγκρατεί τα νεύρα του και να γρονθοκοπεί τον Μεξικανό!

Στη συνέντευξη Τύπου, ο Τροντ Σόλιντ δεν θέλησε να πει πάρα πολλά: "Το ποιος θα εκτελέσει τα φάουλ είναι εσωτερικό θέμα της ομάδας. Ρωτήστε τους παίκτες για το τι έγινε στην τελευταία φάση",αρκέστηκε να αναφέρει ο Νορβηγός προπονητής. Από την μεριά του όμως ο Νέρι δεν φάνηκε να μετανιώνει για το τι έκανε: "Εγώ παίζω μόνο για τον κόσμο, γιατί είναι ο μοναδικός που με αγαπάει και με κάνει να είμαι χαρούμενος", τόνισε χαρακτηριστικά! Καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Σάββα Θεοδωρίδη που έστειλε το μήνυμα προς τα έξω, ότι το ζήτημα θα λυθεί εντός αποδυτηρίων.

Η πιο παραγωγική σεζόν του βιρτουόζου άσου ήταν το 2006-07, όταν και πέτυχε 12 γκολ σε 25 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, ενώ είχε και πέντε ασίστ. Παράλληλα, στο Champions League σημείωσε τρία γκολ (δυο με Σαχτάρ έξω-μέσα και ένα με Βαλένθια στο Φάληρο). Οι εμφανίσεις του ήταν τέτοιες που έφεραν και την εξωπραγματική πρόταση του Αχμέτοφ, ο οποίος τον αγόρασε από τον Ολυμπιακό και κάπου εκεί μπήκαν "τίτλοι τέλους" στην πορεία του στον Ολυμπιακό. Έβγαλε πίκρα σε κάποιες δηλώσεις του μετά, όπως και να 'χει όμως ήταν μια σχέση δυνατή ανάμεσα στις δυο πλευρές, όπου βγήκαν κερδισμένες από τη μεταξύ τους συνεργασία. Ο σύλλογος πήρε πράγματα από τον Καστίγιο και πολλά χρήματα, ενώ μέσω του Ολυμπιακού ο Καστίγιο έγινε διεθνής με το Μεξικό και πήρε μετεγγραφή με τεράστιο συμβόλαιο που μπορούσε να του ανοίξει πολλές πόρτες.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΠΕΤΡΟ ΚΟΚΚΑΛΗ, ΕΓΚΩΜΙΑ ΣΕ ΣΩΚΡΑΤΗ

Βέβαια, όταν έφευγε από τον Ολυμπιακό για την Ουκρανία, καταφέρθηκε εναντίον του Πέτρου Κόκκαλη, τονίζοντας: " Αυτή η ομάδα πρέπει να είναι πάντα στην κορυφή, αλλά εξαιτίας κάποιων ανθρώπων στη διοίκηση γύρω από τον πρόεδρο δεν γίνεται αυτό, αφού αυτοί δεν ξέρουν τίποτα από ποδόσφαιρο. Αυτοί προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το όνομα του Ολυμπιακού και να έχουν προσωπικό όφελος. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Πέτρος Κόκκαλης. Δεν ξέρει τίποτα από ποδόσφαιρο και δε θα έπρεπε να είναι στη διοίκηση του Ολυμπιακού".

Από την άλλη, εκφράστηκε με τα καλύτερα λόγια για τον Σωκράτη Κόκκαλη: " Ευχαριστώ τον κύριο Σωκράτη Κόκκαλη. Ήταν ένα μεγάλο στήριγμα για μένα και την οικογένειά μου, ειδικά στο πρόβλημα υγείας που είχε η μητέρα μου, η οποία είναι πολύ σημαντική για μένα. Εύχομαι την καλύτερη τύχη στον ίδιο και την ομάδα. "Θα ήθελα να πω τα πράγματα αυτά και στον ίδιο, προσπάθησα να έρθω σε επαφή μαζί του, αλλά δεν κατάφερα να τον βρω".

Η ΣΑΧΤΑΡ, Η ΣΙΤΙ, ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΜΟΙ, Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Από 'κει και πέρα, άρχισε η πτωτική πορεία, η καθίζηση και η καριέρα του από το πουθενά έφτασε σε τέλμα. Στο Ντόνετσκ έμεινε λίγους μήνες και τον Ιανουάριο του 2008 η Μάντσεστερ Σίτι αποφάσισε να τον πάρει δανεικό. Ο Καστίγιο είχε την ευκαιρία να παίξει στο -κατά πολλούς- κορυφαίο και πιο απαιτητικό πρωτάθλημα του κόσμου, όμως στον ένα χρόνο που έμεινε στους "Πολίτες", αγωνίστηκε μόλις έξι φορές στο πρωτάθλημα, τις τρεις ως βασικός, όπου δεν κατάφερε να συμπληρώσει ούτε ένα 90λεπτο. Μάλιστα, στα 265 αγωνιστικά του λεπτά δεν κατάφερε να σημειώσει ούτε ένα γκολ με την φανέλα της Σίτι.

Επέστρεψε στη Σαχτάρ και το καλοκαίρι του 2009 μετακόμισε ως δανεικός στην Ντνίπρο, για να έρθει έναν χρόνο μετά το ταξίδι για την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Η Σικάγο Φάιρ απέκτησε δανεικό τον Καστίγιο, εκεί έπαιξε για ένα εξάμηνο και επέστρεψε πίσω. Στις 14 Ιανουαρίου 2010, ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε ξανά, για να πάρει ως δανεικό τον Καστίγιο, προσφέροντάς του συμβόλαιο για 1,5 χρόνο. "Με ενδιαφέρει να παίζω στην ομάδα που αγαπώ και να νιώθω ευτυχισμένος", δήλωσε ο ίδιος . Λίγες μέρες αργότερα, η κατάσταση περιπλέχθηκε, καθώς δικαιώματα στον Καστίγιο είχε και η Ντνίπρο, στην οποία είχε δοθεί δανεικός πιο πριν, με την Σαχτάρ να ζητά περισσότερα χρήματα.

Εν συνεχεία, ήρθε η επιστροφή στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη στις 19/1/2011 και έξι μήνες μετά αποκτήθηκε με ελεύθερη μετεγγραφή από τους κίτρινους της Θεσσαλονίκης. Προφανώς και δεν έβγαλε ούτε στο ελάχιστο τα λεφτά του στη Σαχτάρ και στον Άρη ήθελε να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα. Την σεζόν 2011-12, έκανε μια αξιοπρεπέστατη σεζόν πάντως, μετρώντας 20 εμφανίσεις και έξι γκολ με τον Άρη (με ΠΑΣ Γιάννινα, με Ξάνθη και από δυο με Δόξα Δράμας και Λεβαδειακό). Οι εμφανίσεις του έφεραν και την μετεγγραφή του στην μεξικάνικη Πατσούκα το καλοκαίρι του 2012 ως ελεύθερος, για να ακολουθήσουν οι Λεόν και Ράγιο Βαγιεκάνο. Στην ομάδα της Μαδρίτης μπήκαν οι τίτλοι τέλους στην ποδοσφαιρική του διαδρομή το καλοκαίρι του 2014.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΞΙΚΟΥ

Όσον αφορά στην εθνική ομάδα του Μεξικού, να θυμίσουμε πως αρχικά τον ήθελε ο Ότο Ρεχάγκελ για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Παρ' όλα αυτά, στις 30/11/2006 ο Καστίγιο ανακοίνωσε ότι επέλεξε τους Αζτέκους, βάζοντας τέλος σε όλα τα σενάρια. Στις 5/2/2007, κλήθηκε στην αποστολή για τον αγώνα εναντίον των ΗΠΑ. Τελικά δεν ήταν ούτε καν στον πάγκο, πιθανότατα εξαιτίας ενός τραυματισμού του στον αστράγαλο. Έτσι, το ντεμπούτο του αναβλήθηκε για αργότερα. Στις 2 Ιουνίου 2007, ο Καστίγιο ξεκίνησε την καριέρα του με την εθνική Ομάδα σε αγώνα εναντίον του Ιράν (4-0). Ο αγώνας έγινε στην γενέτειρα πόλη του Καστίγιο, Σαν Λουίς Ποτοσί.

Στις 28 Ιουνίου σκόραρε ένα πανέμορφο τέρμα ενάντια στη Βραζιλία, ανοίγοντας το σκορ στην επικράτηση του Μεξικού με 2-0 στο πλαίσιο της διοργάνωσης του Κόπα Αμέρικα, παιχνίδι στο οποίο ψηφίστηκε και πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα. Την 1 Ιουλίου άνοιξε το σκορ στον αγώνα ενάντια στον Ισημερινό όπου το Μεξικό κέρδισε 2-1 και εξασφάλισε την πρόκρισή του στον επόμενο γύρο. Και σε αυτόν τον αγώνα ψηφίστηκε ο πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα. Στις 8 Ιουλίου, στα προημιτελικά, σκόραρε δύο γκολ εναντίον της Παραγουάης στη νίκη του Μεξικού με 6-0. Έτσι, με τα 4 γκολ του στη διοργάνωση βοήθησε το Μεξικό να κατακτήσει την τρίτη θέση, ενώ ο ίδιος αναδείχτηκε τρίτος σκόρερ του Κόπα Αμέρικα, πίσω από το Βραζιλιάνο, Ρομπίνιο και τον Αργεντινό, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε.

Ο ΝΕΡΙ ΤΟ ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΟ ΨΑΡΕΜΑ

Όσο για το τι κάνει σήμερα ο 33χρονος, η αλήθεια είναι πως για κάποια χρόνια είχαν χαθεί τα ίχνη του, όμως επανεμφανίστηκε και μάλιστα με το τρόπο μοναδικό. Ο Καστίγιο έχει κάνει επιχειρηματικά βήματα, ανοίγοντας ένα μαγαζί στην Αργυρούπολη. Τι πουλάει; Εξοπλισμό για ψάρεμα! To " Nery's Fishing", όπως ονομάζεται το εξειδικευμένο κατάστημα αλιείας, έχει σελίδα στο Facebook, όπου ο παλαίμαχος επιθετικός ανεβάζει φωτογραφίες με τα θηράματά του. Απ' ό,τι φαίνεται, ξέρει να... σκοράρει και στον βυθό της θάλασσας. Αν μη τι άλλο, μπορεί να μην έφτασε εκεί που ίσως μπορούσε, αλλά έζησε όπως εκείνος επέλεξε!