Τι άλλο να κάνει ο δόλιος ο Κλέι Τόμπσον, σπαθιά να καταπιεί; Ξέχασα όμως: αυτά τα καταπίνει και μάλιστα αμάσητα και χωρίς τον κίνδυνο να το τρυπήσουν τα άντερα ο ΛεΜπρόν Τζέιμς!

Έκανε πολλά πράγματα αυτές τις 941 ημέρες που πέρασαν μέχρι να επανεμφανισθεί στο παλκοσένικο ο γιος του πρώτου ξενομπάτη, ο οποίος επελέγη στο Νο 1 του ντραφτ του ΝΒΑ. Βασικά έκανε υπομονή, μαζί με νηστεία και προσευχή ώστε να επιστρέψει γερός στα γήπεδα, μετά τους δυο φρικαλέους και σοκαριστικούς τραυματισμούς του, που του κόστισαν μια ρήξη πρόσθιου χιαστού και μια ρήξη Αχιλλείου τένοντος.

Μεταξύ μας-και μη γίνει κουβέντα παραέξω-δεν ξέρω πόσοι παίκτες θα άντεχαν να περάσουν τόσο καιρό στα πιτς, να δηλώνουν τα χειρουργεία, τα ιατρεία και τα φυσικοθεραπευτήρια στο... Ε9 τους και να ψάχνουν αχτίδες φωτός στον συννεφιασμένο και μαύρο ορίζοντα. He did it, όπως λένε και στο χωριό μου: το έκανε και σήμερα τα ξημερώματα ανταμείφθηκε για τη στωικότητα και την αισιοδοξία, τις δυο αρετές που έγιναν η πανοπλία του σε αυτή τη δύσκολη και χρονοβόρα μάχη...

Η έκσταση της στιγμής

Έτυχε να μεταδίδω αυτό το ματς στην Cosmote TV και ομολογώ ότι είχα κυριευθεί μέρες πριν από μια κάποια έκσταση! Δεν είναι και μικρό πράγμα να γίνεσαι, έστω και εκ του μακρόθεν, μέρος μιας τόσο συγκινητικής ιστορίας που βεβαίως την έγραψε μόνος του ο λεγάμενος σε μια πολλώ λογιώ ιστορική συγκυρία...

Σε τι συνίσταται αυτή;

• Πρώτα απ' όλα, ο Τόμπσον δεν είχε παίξει μπάσκετ επί ημερών πανδημίας!
• Δεύτερον, δεν είχε πατήσει ποτέ μέχρι σήμερα (για να παίξει αγώνα) το παρκέ του Chase Center του Σαν Φρανσίσκο, στο οποίο μετακόμισαν οι Γουόριορς, όταν έφυγαν από το Οκλαντ.
• Τρίτον, επέστρεψε (και αυτό προφανώς δεν συνέβη από τύχη) στο ματς κόντρα στην ομάδα απέναντι στην οποία ο ίδιος και οι Dubs κατέκτησαν τρεις τίτλους σε τέσσερα χρόνια, υφαίνοντας τον καμβά ενός μοναδικού (στα χρονικά των τεσσάρων δημοφιλέστερων ομαδικών σπορ της Αμερικής) sequel.

Το Game Of Thrones και η Klay-Day

Το 2015, το 2016, το 2017 και το 2018, η βεντέτα των δυο ομάδων χτύπησε κόκκινο, εξελίχθηκε σε all-time classic και αποτέλεσε την μπασκετική εκδοχή του Game Of Thrones! Ούτε παραγγελιά να είχε κάνει να συμβούν όλα αυτά μαζί ο Τόμπσον, τι άλλο να ζητήσει, όπως λέει και ο... Παντελής Βλαχόπουλος;

Τους ζηλεύω ώρες ώρες τους Αμερικανούς, διότι είναι μανούλες στο να κωδικοποιούν τις καταστάσεις. Εδώ και μέρες, εν αναμονή αυτής της αναμέτρησης , συλλήβδην το ΝΒΑ είχε σημαδέψει την Κυριακή, 9 Ιανουαρίου του 2022, ως μια D-Day, όπως επονόμασαν οι Σύμμαχοι την 6η Ιουνίου του 1944, ελέω της απόβασης στη Νορμανδία.

Αυτή όμως δεν ήταν μια D-Day, ήταν κάτι πολύ παραπάνω διότι κάνει κιόλας ρίμα. Μια Klay Day!

Υπάρχει άλλη μια ομοιοκαταληξία που με έκανε να υποκύψω στον πειρασμό την ώρα της μετάδοσης

Κλαίει η μάνα του Κλέι

Με τέτοια περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τόση συναισθηματική φόρτιση που διέτρεχαν το Chase Center ήταν φανερό ότι κλαίει η μάνα του Κλέι! Στα slang λέμε "κλαίει η μάνα του πελέ" και δεν εννοούμε τον μεγάλο Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή, Πελέ, αλλά κάτι που εάν εξηγήσω τι σημαίνει θα με πάνε σούμπιτο μέσα!

Δεν ξέρω εάν η μάνα του Κλέι βρισκόταν στο γήπεδο, αλλά απ’ όπου κι αν παρακολούθησε το ματς η Τζούλι Κλέι σίγουρα θα ένιωσε τα δάκρυα να αυλακώνουν το πρόσωπο της, από τα δεύτερα γεννητούρια του δευτερότοκου (μεταξύ των τριών) γιου της.

Στο Σαν Φρανσίσκο ηχούσαν χαρμόσυνα οι γλυκές καμπάνες: δεν το γράφω στην τύχη αυτό, διότι "Sweet Bells" είναι το παρατσούκλι του πατέρα του, Νο 1 του ντραφτ του 1978 και δις πρωταθλητή του ΝΒΑ με τους Λέικερς της εποχής του Showtime, του Μπαχαμέζου Μάικαλ Τόμπσον.

Το "Turn Up The Game" του Τόμπσον εκτυλίχθηκε με ανεπιτήδευτη μεγαλειότητα και με πάσα φαντασμαγορία σε όλες τις φάσεις του και σε κάθε κλικ αυτού του χρονικού. Από την άφιξη του στο γήπεδο μέχρι την πρώτη εμφάνιση του στον αγωνιστικό χώρο.

Από την προθέρμανση μέχρι την παρουσίαση στην οποία αναφέρθηκε τελευταίος με τη συγκίνηση να φτάνει στα όρια της διαπασών.

Το τιμής ένεκεν φάουλ του Γκριν

Από την προαναγγελθείσα από τον Στιβ Κερ συμμετοχή του στην πρώτη πεντάδα μέχρι τo φάουλ που έκανε επίτηδες ο Ντρέιμοντ Γκριν αμέσως μετά το τζάμπολ, μόλις στο έβδομο δευτερόλεπτο, ώστε να βγει, έχοντας προλάβει να αποτίσει τιμή στον επί δέκα συναπτά έτη σύντροφο του στους Dubs.

Από το παρθενικό καλάθι που πέτυχε ισοφαρίζοντας το σκορ σε 2-2 μετά από σαράντα δευτερόλεπτα με ένα floating jump shot από την ασίστ του Αντριου Γουίγκινς, μέχρι το πρώτο τρίποντο του.

Από την αποθέωση που γνώριζε από τους θεατές και τους σεληνιασμένους συμπαίκτες του σε κάθε φάση μέχρι το εκκωφαντικό κάρφωμα με το οποίο έκανε πόστερ τη μισή πεντάδα των Καβαλίερς.

Ήταν η βραδιά του: εντελώς, παντελώς και καθ’ ολοκληρίαν, η δική του βραδιά που σηματοδότησε κιόλας την αναγέννηση του.

Ο Κλέι Τόμπσον γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1990 στο Λος Αντζελες και ξαναγεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 2022 στο Σαν Φρανσίσκο!

Έλειψε και ο Κλέι από το μπάσκετ

Δεν έλειψε μονάχα το μπάσκετ από τον ίδιο, έλειψε και ο ίδιος από το μπάσκετ, το δίχως άλλο.

Έλειψαν το δολοφονικό σουτ του, οι κινήσεις του, τα corner-3s, οι εκτελέσεις του από τις 45 μοίρες, οι διεισδύσεις του, το ταλέντο του, η χημεία του με τον συνεταίρο του στη συμμορία των "Splash Brothers", Στεφ Κάρι ο οποίος ξαναβρήκε μέσα σε μια φάση ευδαιμονίας το alter ego του...

Από την αρχή της σεζόν υπήρχαν πλείστες όσες στιγμές σε όλα ματς που οι εξάκις πρωταθλητές του ΝΒΑ ήσαν τρομακτικοί.

Τώρα που γύρισε ο Τόμπσον και με την επικείμενη επιστροφή του Τζέιμς Γουάισμαν, θαρρώ πως θα γίνουν ακόμη πιο τρομακτικοί: θα αποκτήσουν κιόλας έναν τέταρτο παίκτη με διψήφιο μέσο όρο πόντων, καθόσον έχουν μόλις τρεις από δαύτους (Στεφ Κάρι 26.8, Αντριου Γουίγκινς 18.8, Τζόρνταν Πουλ 17.4), ενώ οι χθεσινοί αντίπαλοι τους, οι Καβαλίερς αντιπαραβάλλουν οκτώ από δαύτους!

Οι Γουόριορς είναι μια από τις πιο θεαματικές, φαντασμαγορικές και απολαυστικές ομάδες που εμφανίσθηκαν ποτέ στη σκηνή του παγκοσμίου μπάσκετ, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη.

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Η ελκυστικότητα την οποία παράγει και διαχέει σε γενναίες δόσεις δεν έχει να κάνει μονάχα με το δίδυμο των δυο "φονιάδων" (Κάρι, Τόμπσον) που εις έκαστος εξ αυτών μπορεί στην καθισιά του και σε έναν αγώνα να... χώσει 60 και 62 πόντους, να... στάξει 14 και 13 τρίποντα να βάλει 37 πόντους σε μια περίοδο χωρίς να χάσει ένα σουτ ή να βαράει εξάποντα πατώντας χειρόφρενο από του διαόλου τη μάνα!

Σάμπως το άλλο με τον... Τοτό το ξέρετε; Αν δεν το ξέρετε, απλώς οφείλω να τονίσω ότι οι Γουόριορς που έκαναν πάταγο με την επίθεση τους στη χρυσή πενταετία τους, αυτή τη στιγμή μοστράρουν την καλύτερη άμυνα σε ολάκερη τη λίγκα!

Με τον Γκριν και τον Λούνι ν' αποτελούν τα προπύργια των μετόπισθεν τους, χωρίς εκπτώσεις στα ριμπάουντ, στα κλεψίματα, στις τάπες και στα deflections έχουν καταφέρει οι μπαγάσες να κάνουν την άμυνα τους πιο θεαματική ακόμη και από την επίθεση τους!

Δεν πας για ψάρεμα;

Αυτές τις 941 ημέρες που πέρασαν από την τελευταία εμφάνιση του μέχρι την επιστροφή του ο Κλέι Τόμπσον θα μπορούσε να πάθει κάτι σοβαρότερο από τους δυο τραυματισμούς του: έχοντας κάνει πολύ γερή μπάζα στον λογαριασμό του, να χάσει το ενδιαφέρον του για το μπάσκετ, να μπει στη λογική του ζεμανφουτίστικου "όσα πάνε κι όσα έρθουνε", ακόμη και να πέσει σε κατάθλιψη!

Πώς ο Τόμπσον έσωσε τον Κλέι; Η συνταγή εμπίπτει στο υγρό στοιχείο. Δεδομένου ότι από μικρός αρεσκόταν στα θαλάσσια σπορ, αγόρασε ένα σκάφος και έκοβε βόλτες στην Bay, συχνά μαζί με τον Γουάισμαν, ώστε να απασχολεί το μυαλό του με κάτι διαφορετικό από το μπάσκετ και την αγωνία της επιστροφής...

Είναι αυτό που εμείς εδώ στην Ελλάδα το λέμε κάπως διαφορετικά, αλλά με το ίδιο νόημα... Δεν παίζεις που δεν παίζεις, ε, δεν πάς για ψάρεμα μπάρε μου;