Λιόλιος στο Sport24.gr: "Σύντομα θα δείτε αλλαγές σε Ελλάδα και Ευρώπη"

Η παρουσία του Βαγγέλη Λιόλιου στον Προμηθέα Πάτρας έχει συνδεθεί με συνεχόμενες επιτυχίες. Κάθε χρόνο η αχαϊκή ομάδα κάνει ένα βήμα παραπάνω, ανεβαίνει επίπεδο και στοχεύει διαρκώς ψηλότερα. Δίχως να την τρομάζουν τα... ύψη, οι μεγαλύτερες απαιτήσεις ή ο ανταγωνισμός. Το κάθε άλλο, αυτά είναι τα συστατικά που δίνουν περισσότερο κίνητρο και όρεξη για σκληρή δουλειά.

Από τις τοπικές κατηγορίες λοιπόν, ο Προμηθέας Πάτρας βρέθηκε στις εθνικές, κι από εκεί στην Basket League. Μέσα σε τρία χρόνια, κατάφερε να φτάσει μέχρι τους τελικούς. Και τώρα τι; EuroLeague! Αυτό είναι το επόμενο βήμα (ή άλμα, για να είμαστε πιο ακριβείς) που θέλουν να κάνουν στην Πάτρα, κι ας μοιάζει για πολλούς κάτι... τρελό. Για τον Βαγγέλη Λιόλιο και τους συνεργάτες του, δεν είναι.

Κι αυτό αιτιολογείται με πολύ απλά λόγια, από τον ίδιο. "Όταν η Εθνική ανέτρεψε το παιχνίδι με τη Γαλλία, ήμουν στο γήπεδο. Ήμουν από αυτούς που είπαν "χάσαμε". Κάποιοι δεν το είπαν, το πίστεψαν και κέρδισαν", εξηγεί ο ίδιος στο Sport24.gr, το οποίο επισκέφτηκε τη βάση των Πατρινών. Το μέρος στο οποίο έχουν δημιουργήσει κάτι εντυπωσιακό, κάτι που είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη.

Συνέντευξη στους Σπύρο Καβαλιεράτο και Αλέξανδρο Τρίγκα

Η συζήτηση με τον Βαγγέλη Λιόλιο στο "στρατηγείο" του δεν ήταν τετριμμένη. Κυρίως γιατί περιελάμβανε ξενάγηση στο ιδιόκτητο (!) προπονητικό κέντρο των Ακαδημιών. Από τον περιβάλλοντα χώρο και τη φιλοσοφία πίσω από κάθε επιλογή (τίποτα δεν έχει γίνει τυχαία) μέχρι το σκεπτικό για τη λειτουργία κάθε τμήματος.

Ένα δημιούργημα που περιλαμβάνει τρία γήπεδα, υπόγειες εγκαταστάσεις με αίθουσα γυμναστικής και αποθεραπείας, αποδυτήρια και κάθε λογής διευκόλυνση για τους αθλητές του Προμηθέα Πάτρας. Όπως επίσης και τους κοιτώνες των αθλητών που υπάγονται στο πρόγραμμα "Νους".

Αυτά βέβαια θα τα δείτε αναλυτικά στο φωτογραφικό αφιέρωμα που θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες. Εκεί θα αντιληφθείτε πλήρως τι έχει δημιουργηθεί στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Γιατί είναι από τις περιπτώσεις που απαιτείται η εικόνα για να μεταδώσει το μέγεθος και την ουσία του πράγματος.

Στον Προμηθέα Πάτρας, όλα περικλείονται από τις έννοιες "αξία" και "σεβασμός". Από τον πρώτο παίκτη της ανδρικής ομάδας και τον ιδιοκτήτη, μέχρι τον πιο μικρό παίκτη των ακαδημιών και τον τελευταίο εργαζόμενο. Στη συνέντευξη που θα διαβάσετε άλλωστε, θα παρατηρήσετε ότι πολλές φορές ο ισχυρός άνδρας του Προμηθέα Πάτρας στέκεται στο "αξιακό σύστημα" με το οποίο λειτουργούν όλα. Μαζί με τον πρόεδρο της ομάδας, τον Χρήστο Μήλα (ο άνθρωπος που φαίνεται λιγότερο, αλλά αποδείχθηκε καίριος σε πολλά ζητήματα), δεν παρέλειψαν να μιλήσουν για αυτά που θεωρούν μείζονος σημασίας -όχι μόνο για τον σύλλογο, αλλά και για τον χώρο.

Για αρχή, ο Βαγγέλης Λιόλιος θέλησε να σταθεί σε μια μικρή, αλλά σημαντική, λεπτομέρεια που αφορά στον Προμηθέα Πάτρας:

"Όλοι ταυτίζουν τον Προμηθέα Πάτρας με τον Βαγγέλη Λιόλιο, αλλά για μένα το σημαντικό είναι να φτιάχνεις την επόμενη μέρα. Να κοιτάζεις με φόντο την επόμενη γενιά. Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της διάδοχης κατάστασης αυτών των γενεών είναι να υπάρχει ένα σπίτι για τον σύλλογο, ένα κανονικό σπίτι για να στεγαστεί. Το επόμενο κομμάτι έχει να κάνει με αυτή τη διαδικασία, να συνεχίσουν να υπάρχουν άνθρωποι που να εργάζονται με αγάπη και σεβασμό. Να συνεχίσουν το έργο με τις ίδιες αρχές. Αυτό που είχε, έχει και θα έχει ο Προμηθέας Πάτρας είναι το αξιακό σύστημα. Μπορεί να αλλάξουν προπονητές, παίκτες, παράγοντες.

Αυτό που θα παραμένει όμως αναλλοίωτο είναι το αξιακό σύστημα, μέσα από το οποίο λειτουργεί. Όταν κατακτήσαμε το Πανελλήνιο Παίδων πριν από μερικές ημέρες, είπα το εξής στα παιδιά της ομάδας: "Πήρατε ένα χρυσό μετάλλιο, το οποίο για να έρθει, δούλεψαν άλλα παιδιά για πέντε χρόνια. Αυτό το Κύπελλο εκφράζει τους προηγούμενους, εσάς και τους επόμενους. Το κοινό σημείο είναι η φανέλα". Αυτό είναι το σημαντικό, η φανέλα. Το βάρος της φανέλας που λέμε. Το πιο σημαντικό είναι τι εκπροσωπείς και τι αντιπροσωπεύεις ως σύλλογος.

Πρέπει λοιπόν να αφήσουμε ένα σπίτι για την επόμενη γενιά, ένα σπίτι που θα αυτοσυντηρείται. Μετά από κάποια χρόνια, αυτό πρέπει να προχωρήσει προς τα πάνω. Το ιδανικό είναι να διατηρείς το αξιακό σύστημα ενός συλλόγου και να συνεχίζεις τη δουλειά με στόχο να πας ακόμη ψηλότερα".

- Όταν αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα κοινά του Προμηθέα Πάτρας, είχατε στο μυαλό σας ένα τέτοιο δημιούργημα; Δεν αναφερόμαστε μόνο στην ανδρική ομάδα, αλλά κυρίως στις εγκαταστάσεις που έχετε φτιάξει.

"Θέλω να είμαι ειλικρινής. Όταν άρχισα να ασχολούμαι διοικητικά με τον Προμηθέα Πάτρας το 2005, στο μυαλό μου είχα να είναι μια ομάδα με αρχές και υγεία. Τότε πήγαμε κόντρα στο πώς "χτίζονταν" οι περισσότερες ομάδες. Επενδύσαμε στο συναίσθημα και το οικογενειακό κλίμα. Δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα φτάσουμε στις εθνικές κατηγορίες. Όταν φτάσαμε στη Γ' Εθνική, δεν είχα φανταστεί ότι θα φτάσουμε μέχρι την Α1. Όταν πήγαμε στην Α1, τότε μπήκε πιο έντονα στο μυαλό μου αυτό το οικοδόμημα.

Από την εποχή της Γ' Εθνικής ήθελα να δημιουργήσω κάτι τέτοιο, αλλά δεν ήταν εύκολο. Δεν είχα την οικονομική δύναμη να φτιάξω κάτι τέτοιο, ούτε τους χορηγούς για να το υποστηρίξουν. Σε αυτό το μέγεθος τουλάχιστον. Τώρα, είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Όταν κάνεις κάποια σχέδια, αυτά αναπροσαρμόζονται στην πορεία. Μπορεί, για παράδειγμα, σε πέντε χρόνια αυτές οι εγκαταστάσεις να είναι μικρές για εμάς, να χρειαζόμαστε κάτι μεγαλύτερο. Δεν ξέρω από τώρα να σου πω. Ξέρω όμως ότι θα βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο. Έχουμε ένα πλάνο για το πώς θα είμαστε σε πέντε χρόνια, αλλά το αν θα επιτευχθεί, το πού θα πάει ή το πώς θα υλοποιηθεί, δεν το ξέρω ακόμα".

- Άρα όλα είναι άμεσα συνδεδεμένα με την τοπική κοινωνία.

"Είναι μια αμφίδρομη σχέση. Βλέπεις τι ανταπόκριση υπάρχει, τι ερέθισμα και συνεχίζεις. Παλιότερα ο Προμηθέας Πάτρας ήταν σε μια περιοχή λίγων ανθρώπων. Θα σου πω μια ιστορία. Στον τελικό με τον Παναθηναϊκό, το γήπεδο ήταν γεμάτο. Περίπου 5.000 φίλαθλοι ήταν μέσα, μεταξύ των οποίων και οικογένειες. Τότε λοιπόν μου έστειλε μήνυμα ένας φίλος, που ήταν παίκτης στην ομάδα στα τοπικά. Μου γράφει λοιπόν "σε αυτό το γήπεδο έχω παίξει κι εγώ με τον Προμηθέα Πάτρας, κι είχε μέσα τρεις φιλάθλους". Είναι η ίδια ομάδα! Αυτό ακριβώς, η ίδια ομάδα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Θα το ξαναπώ, το κοινό σημείο είναι οι αρχές".

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ EUROLEAGUE

- Μέσα σε όλα, είχατε τη δυνατότητα να φιλοξενήσετε την Ακαδημία της Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν είναι συνηθισμένο να ακούμε πως η Ρεάλ Μαδρίτης αφήνει τη βάση της για να μετακινηθεί στην Ευρώπη, προκειμένου να παίξει φιλικά παιχνίδια.

"Πριν από την επίσκεψη της Ρεάλ Μαδρίτης, έγινε ένα περιστατικό που με έκανε να ανατριχιάσω. Όταν παίξαμε με τη Βίρτους Μπολόνια στο Basketball Champions League, η ομάδα αιτήθηκε να μείνει δύο μέρες στην Πάτρα. Παραξενεύτηκα, γιατί αυτό δεν είναι κάτι σύνηθες. Κατά βάση, όλες οι ομάδες έρχονται για μια μέρα και φεύγουν. Ο GM τους λοιπόν μου αποκάλυψε τον λόγο που έγινε αυτό. Μου είπε "ήρθαμε να δούμε γιατί όλοι στην Ευρώπη κουβεντιάζουν το φαινόμενο του Προμηθέα Πάτρας. Ήθελα να δω τι είναι αυτό. Τώρα κατάλαβα τι γίνεται εδώ". Τότε κατάλαβα κι εγώ τι έχουμε φτιάξει. Ανατρίχιασα από τις ατάκες που μου είπε. Μετά, ήρθε κι η Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν μας φεύγει όμως το μυαλό. Αυτό που έχω μέσα μου δεν είναι έπαρση, αλλά ευθύνη. Παλιά επηρεάζαμε πέντε φίλους, δέκα γνωστούς, εκατό φιλάθλους. Τώρα είναι αλλιώς, έχουμε ευθύνη. Δεν είναι απλό".

- Όλα αυτά σας έχουν ανοίξει την όρεξη, σε σημείο που κάνατε πρόσφατα λόγο για το όνειρο της συμμετοχής στην EuroLeague. Κάτι που δεν φαντάζει εύκολο.

"Θα σας πω κάτι, όταν η Εθνική ανέτρεψε το παιχνίδι με τη Γαλλία, ήμουν στο γήπεδο. Ήμουν από αυτούς που είπαν "χάσαμε". Κάποιοι δεν το είπαν, το πίστεψαν και κέρδισαν. Όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είπε ότι θα παίξει στο ΝΒΑ, κανείς δεν τον πίστευε. Τι εννοώ με αυτό; Η πίστη είναι πολύ σημαντική. Είμαι της άποψης πως πρέπει να βάζεις πολύ υψηλούς στόχους κάθε φορά. Δεν έχει σημασία αν θα τους πετύχεις, αλλά να προσπαθήσεις.

Για την EuroLeague, οι πιο πολλοί μπορεί να γελάσουν. Πέρσι αν έλεγα ότι ο Προμηθέας Πάτρας θα παίξει στους τελικούς του πρωταθλήματος, πόσοι θα γέλαγαν; Θα σας απαντήσω ο ίδιος: Όλοι! Δύο μήνες πριν παίξουμε στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό, είχε μαζευτεί όλη η ομάδα μετά τον αποκλεισμό από την Ευρώπη. Είχα πει τότε στα παιδιά "έχουμε έναν στόχο φέτος, είναι ο τελικός". Κάποιοι γέλασαν, κάποιοι όχι. Έτυχε, δεν έτυχε. Δεν ξέρω. Η ουσία είναι ότι πήγαμε στους τελικούς.

Στόχος λοιπόν είναι η EuroLeague για εμάς πλέον. Δεν εννοώ ότι επαινώ το κλειστό σύστημα, ή ότι μου αρέσει. Υπάρχει τρόπος κι αγωνιστικά για να παίξεις στην EuroLeague, αν φτάσεις μέχρι τον τελικό του EuroCup. Για μένα το σημαντικό δεν είναι να πας στην EuroLeague, αλλά να παραμείνεις εκεί".

- Ναι, αλλά αυτό δεν γίνεται με το υπάρχον σύστημα. Η Ελλάδα δεν διαθέτει τρίτη θέση στη διοργάνωση, οπότε δεν είναι εφικτή η παραμονή στην EuroLeague. Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να βρεις εισιτήριο για αυτή είναι μέσω του EuroCup, δεν μπορείς όμως να παραμείνεις σε αυτή.

"Μπορεί και να γίνεται. Δεν μου αρέσει το μπάσκετ να είναι διαιρεμένο. Δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία της επιλογής. Βάζω στόχους και ψάχνω τρόπους για να τους πετύχω. Δεν διάλεξα διοργάνωση, αλλά έναν δρόμο για να φτάσω εκεί που θέλω. Αν το άθλημα ήταν ενωμένο, πιθανόν να διάλεγα άλλον δρόμο. Μέσα μου πιστεύω ότι σε λίγο καιρό το μπάσκετ θα είναι πάλι ενιαίο, ενωμένο. Πιστεύω θα γίνει πολύ σύντομα".

- Σε μια χώρα που έχει καταρρεύσει οικονομικά την τελευταία δεκαετία, βρεθήκατε εσείς για να επενδύσετε εκατομμύρια ευρώ. Σε ένα άθλημα που δεν φέρνει πίσω έσοδα, όπως για παράδειγμα το ποδόσφαιρο. Γιατί το κάνετε όλο αυτό;

"Πρώτα απ' όλα τα χρήματα που δαπανώ για το μπάσκετ δεν είναι τόσα όσα πιστεύετε, χαίρομαι που ο Μάκης Γιατράς τα κάνει να φαίνονται τόσα (γελάει). Το μπάτζετ μας είναι πολύ πιο χαμηλό. Τα χρήματα που δαπανώνται για την ανδρική ομάδα προκύπτουν κι από τους χορηγούς, που είναι κοντά μας. Τα μόνα χρήματα που επενδύονται είναι αυτά στο γήπεδο. Κι αυτό το λέω γιατί δεν είναι χρήματα που περιμένω να τα πάρω πίσω. Επενδύονται σε ανθρώπους, σε μια γενιά που μεγαλώνει και εξελίσσεται. Αυτά τα χρήματα θα βγάλουν ανθρώπους, θα βοηθήσει ο αθλητισμός να φτιάξουν την ψυχή τους. Μπορεί κάποιο από αυτά τα παιδιά στο μέλλον, να βρίσκεται στη θέση μου και να κάνει καλύτερα πράγματα.

Το γιατί οι άλλοι δεν κάνουν αυτή την επένδυση, δεν το ξέρω. Δεν έχω απάντηση. Το για ποιον λόγο δεν κρατάω αυτά τα χρήματα για την οικογένειά μου, θα στο απαντήσω με το εξής: στο δικό μου μυαλό, τα χρήματα που σου δίνει η κοινωνία, πρέπει να τα δώσεις πίσω σε αυτή. Δεν έχει σημασία πόσα χρήματα κερδίζεις στη ζωή σου, αλλά πόσα έχεις ανάγκη. Δεν έχουμε τόσα χρήματα ανάγκη, κανείς δεν έχει. Η ανασφάλεια μάς κάνει να νομίζουμε ότι έχουμε πάρα πολλά χρήματα ανάγκη".

Πρέπει να διαλύσουμε τα πάντα, για να ξεκινήσουμε από μηδενική βάση

- Κι όλα αυτά, σε ένα πρωτάθλημα που τελεί υπό κατάρρευση.

"Μετά από το βαθύ σκοτάδι, έρχεται το χάραμα. Το μπάσκετ είναι συνυφασμένο με την Ελλάδα. Βλέπω ότι είμαστε μια κατηφόρα αξιών, η οποία πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή. Όταν έφυγαν τα πολλά χρήματα από το άθλημα, φάνηκαν τα αξιακά κενά που είχαμε. Αυτά που είχαμε από παλιά, απλά τα κάλυπταν τα χρήματα. Βλέπουμε ένα αναπτυξιακό, το οποίο δεν υπάρχει. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την Ομοσπονδία, αλλά και με τις ομάδες. Δεν υπάρχει διάθεση από κανέναν για να υποστηριχθεί, από τις ομάδες, από τους γονείς, από τα παιδιά, από την ίδια την κοινωνία.

Πώς λοιπόν θα βγουν νέοι παίκτες, όταν αυτό το πράγμα είναι χαλασμένο; Συν ότι έχουμε μάθει να δουλεύουμε γενικά χωρίς μακρόπνοο πλάνο. Μας ενδιαφέρει μόνο το σήμερα, άντε και το αύριο. Δεν κοιτάζουμε πέρα από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι ηλικιακό, αλλά διάθεσης και ιδεών.

Είμαι της άποψης πως για να έρθει η επόμενη μέρα στο μπάσκετ, πρέπει πρώτα να έρθει η καταστροφή του. Το βλέπω πιο έντονα τώρα, ότι όλοι ήταν βολεμένοι. Το σκέφτομαι σαν ένα τραπέζι που κάθονται όλοι μαζί: η Ομοσπονδία, ο ΕΣΑΚΕ, οι προπονητές, οι παίκτες, οι δημοσιογράφοι, οι ατζέντηδες.

Είναι όλοι γύρω γύρω, στο ίδιο τραπέζι. Τους αρέσει όπως είναι αυτή η κατάσταση, γιατί βολεύονται με κάποιον τρόπο. Δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό το τραπέζι, πρέπει να το σπάσεις, να το διαλύσεις και να ξεκινήσεις από μηδενική βάση. Προς τα εκεί πάμε τώρα, όπως το βλέπω. Πάμε να σπάσουμε μόνοι μας το τραπέζι. Δεν χρειάζεται να μας το σπάσει άλλως. Μάλλον καλό μπορεί να βγει. Μετά από τη διάλυση, κάτι καλό θα βγει. Σύντομα κιόλας, οι αλλαγές θα είναι ραγδαίες".

ΤΟ "12" ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΟΜΑΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

- Πόσες ομάδες μπορεί να αντέξει το ελληνικό πρωτάθλημα προκειμένου να είναι ανταγωνιστικό και να υπάρχει ενδιαφέρον;

"Προσωπικά πριν από ένα μήνα, πίστευα ότι πρέπει να υπάρχουν δώδεκα (12) ομάδες. Τώρα σκέφτομαι ότι ίσως χρειάζονται λιγότερες. Το "12" είναι ένας αριθμός που θα μας βοηθούσε όλους".

- Για ποιον λόγο λέτε για δώδεκα ομάδες;

"Το πρώτο είναι για να είναι πιο υγιές οικονομικά το πρωτάθλημα και οι ομάδες του. Ένα πράγμα που είναι πολύ σημαντικό είναι να πατάμε γερά στα πόδια μας. Αυτό όμως δεν είναι αποκομμένο από τα ερασιτεχνικά σωματεία, που κι αυτά πρέπει να πατούν γερά. Στον ΕΣΑΚΕ κεντρική αρχή είναι να υπάρχει οικονομική εξυγίανση των ομάδων".

- Ο ΕΣΑΚΕ δεν έχει λόγο στο πώς είναι οι ομάδες, κι αν βρίσκονται σε θέση να αγωνιστούν δίχως προβλήματα και παρατράγουδα στο πρωτάθλημα;

"Ο ΕΣΑΚΕ έχει φτιαχτεί ουσιαστικά με κάποιες αρμοδιότητες, αλλά το θέμα είναι να γίνει περισσότερο ανεξάρτητος. Κι από την Ομοσπονδία κι από την Πολιτεία. Το μοντέλο της Γερμανίας με καλύπτει απόλυτα. Μία ομάδα κερδίζει αγωνιστικά την άνοδο στην πρώτη κατηγορία, αλλά για να συμμετάσχει σε αυτή πρέπει να έχει πλήρη και τεκμηριωμένο φάκελο με οικονομικές εισροές. Πώς έχει βρει τα χρήματα, όχι πώς θα τα βρει στο μέλλον.

Για να συμμετάσχουμε στο EuroCup, στείλαμε ανάλυση που έγινε από ορκωτούς λογιστές. Μία πολύ μεγάλη, αλλά σωστή δουλειά. Ανά δύο μήνες έχει επανέλεγχο. Το Basketball Champions League δεν το έχει αυτό. Για μένα λοιπόν, πρέπει να υπάρχει ένα μείγμα αυτών: να μπορείς να κερδίσεις την άνοδο μέσα στο γήπεδο, αλλά για να παίξεις στην Α1, πρέπει να πληροίς κάποιες προϋποθέσεις. Αν δεν μπορεί ομάδα από κάτω να ανέβει, ας μείνει κάποια που υποβιβάστηκε, εφόσον ικανοποιεί τα κριτήρια".

- Ναι, αλλά αυτό είναι θέμα αθλητικού νόμου. Δεν είναι τόσο απλό.

"Ξέρετε πότε βγήκε ο αθλητικός νόμος; Το 1999. Τώρα έχουμε 2019. Πόσα έχουν αλλάξει στην κοινωνία μας εδώ και είκοσι χρόνια; Δεν μπορούμε να μένουμε στα ίδια".

- Δεν μπορεί λοιπόν ο ΕΣΑΚΕ να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για να αυτοελέγχεται και να μην προκύπτουν ξαφνικά ομάδες που αδυνατούν να συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα;

(Ο Χρήστος Μήλας, που παρακολουθούσε όσα λέγονταν και φρόντιζε να επεμβαίνει για να δώσει διευκρινίσεις, όποτε χρειαζόταν. Αυτή τη φορά, ήταν η ώρα για να σημειώσει κάτι πολύ σημαντικό: "Αυτό πρέπει να είναι κάτι ανεξάρτητο, είναι μια συζήτηση που έγινε στην τελευταία συνεδρίαση του ΕΣΑΚΕ. Το θέμα είναι γιατί δεν πιέζει ο ΕΣΑΚΕ", με τον Βαγγέλη Λιόλιο να σημειώνει από εκεί κι έπειτα:

"Αν μπουν κάποια κριτήρια για συμμετοχή στην Α1, όπως το γήπεδο και το να μην υπάρχει χρέος προς οποιονδήποτε, τι θα γίνει; Αν λοιπόν μόνο τέσσερις ομάδες πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις, πιστεύετε ότι θα το ψηφίσουν οι άλλες δέκα; Δεν πρόκειται να γίνει αυτό το πράγμα. Πιστεύω ότι όλες οι αλλαγές που γίνονται, έρχονται ακαριαία. Πρέπει να τα σπάσεις όλα, για να φτιάξεις κάτι νέο. Αυτό δεν γίνεται ομαλά, θα υπάρχει μεγάλη σύγκρουση. Θα πρέπει όμως να υπάρχει κι η βούληση".

Για γέλια όσα ακούγονται για ΑΦΜ

- Έχουμε φτάσει μάλιστα στο σημείο να κυκλοφορούν ομάδες που πουλάνε το ΑΦΜ τους.

"Αυτά είναι για γέλια, αυτά που ακούμε. Εγώ δεν ξέρω να πουλάνε ΑΦΜ, αλλά τάπερ. Δεν μπορώ να τα καταλάβω αυτά. Πώς γίνεται να τα συζητάνε και να τα γράφουν. Μιλάμε για αθλητισμό και σωματεία και ακούμε τη φράση "πουλάμε το ΑΦΜ".

- Γιατί όμως πριν από ένα μήνα περίπου ψηφίστηκε αναδιάρθρωση για να γίνει πρωτάθλημα με δεκαέξι (16) ομάδες, ενώ όλοι έβλεπαν ότι αυτό δεν είναι λειτουργικό και εφικτό;

"Για συναισθηματικούς λόγους, ψηφίστηκε αυτό. Πρακτικά είναι κάτι που έχει δυσκολίες. Μη νομίζετε πως αυτό ήταν που είχε ανάγκη το ελληνικό πρωτάθλημα. Μην ξεχνάτε ότι πριν από ένα χρόνο πριν είχε ψηφιστεί να γίνει πρωτάθλημα με δώδεκα ομάδες. Είναι ακόμα ψηφισμένο αυτό, είναι ακόμα συμφωνημένο με την ΕΟΚ. Μην το ξεχνάτε αυτό! Είχαμε βρει και τον τρόπο που θα γίνει αυτό".

Κι ενώ η συζήτηση έμοιαζε να έχει ολοκληρωθεί, ο Βαγγέλης Λιόλιος είπε κάτι ακόμη: "Του χρόνου, τέτοιες μέρες, θα μιλάμε σε πολύ διαφορετική βάση. Όλα θα είναι πολύ καλύτερα τόσο στο ελληνικό όσο και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Γι αυτό να είστε σίγουροι".

Δείγμα πληροφοριών και εσωτερικής ενημέρωσης ή αισιοδοξία; Θα φανεί...

Photo Credits: Eurokinissi