Παιχνίδι-ορόσημο στα αιώνια ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Από εκείνα που έγραψαν ιστορία και θα μνημονεύονται πάντα, αποτελώντας σημείο αναφοράς στις μάχες ανάμεσα στους δυο πιο παραδοσιακούς αντιπάλους της χώρας. Για τους μεν "ερυθρόλευκους" θα είναι πάντα μια ευκαιρία για πικάρισμα, πλάκες και ευχάριστες μνήμες, ενώ για τους "πράσινους" μια βραδιά διδακτική μεν, που δεν θέλουν όμως να θυμούνται.

Πέρασαν ήδη 17 χρόνια (21/3/2001) από την ημέρα που το "τριφύλλι" φιλοξένησε τους Πειραιώτες στη Λεωφόρο στη ρεβάνς του 1-1 στο ΟΑΚΑ για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, με οπαδούς και των δυο ομάδων στις εξέδρες. Όχι ότι δεν γίνονταν επεισόδια και τότε, όμως δεν χωρούσε ο νους ότι θα γινόταν αιώνιο ντέρμπι και η εικόνα στην κερκίδα θα ήταν... μονόχρωμη. Οι γηπεδούχοι δεν θα είχαν στην διάθεσή του τον Χένρικσεν, τον Ολισαντέμπε και τον Μπόατενγκ, ενώ οι φιλοξενούμενοι τον μεγάλο αρχηγό τους, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Όλοι τους απόντες λόγω διεθνών υποχρεώσεων.

Στο πρώτο ματς, ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος, αλλά έπεσε πάνω σε έναν εκπληκτικό Ελευθερόπουλο και το τελικό 1-1 άφηνε όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, με τους "πράσινους" βέβαια να έχουν τις πιθανότητες με το μέρος τους. Ο Τζόλε από την άσπρη βούλα του πέναλτι είχε ανοίξει το σκορ έπειτα από χέρι του Ολιβάρες, ενώ ο Λυμπερόπουλος ισοφάρισε με εκπληκτικό μονοκόμματο σουτ λίγα λεπτά πριν το τέλος.

Θρίαμβος με... υπογραφή Λουτσιάνο

Το δεύτερο παιχνίδι όμως είχε τελείως άλλη τροπή, τέτοια που δεν περίμενε ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλος του Ολυμπιακού. Να θυμίσουμε ότι στον πάγκο του Παναθηναϊκού καθόταν ο Στράτος Αποστολάκης, διότι ο Άγγελος Αναστασιάδης είχε αποτελέσει παρελθόν μετά την εντός έδρας ήττα από την Στουρμ Γκρατς για την δεύτερη φάση των ομίλων του Champions League. Η ομάδα του Τάκη Λεμονή ήταν ισοπεδωτική στο χορτάρι του "Απόστολος Νικολαΐδης" από την αρχή μέχρι το τέλος και το τελικό 4-1 σόκαρε τους πάντες στο αντίπαλο "στρατόπεδο".

Ο Λουτσιάνο ντε Σόουζα που πήρε την θέση του Τζόλε, έκανε εκπληκτική εμφάνιση. Μόλις στο 6', με φοβερό τακουνάκι βρήκε τον Αλεξανδρή και εκείνος με πλασέ άνοιξε το σκορ, ενώ τρία λεπτά σημείωσε ένα γκολ-ποίημα, ίσως το καλύτερο της καριέρας του. Ο Ολυμπιακός κέρδισε φάουλ αρκετά μέτρα έξω από την περιοχή και ο "Λούτσι" πήρε πολλά μέτρα φόρα, σίγουρος για το αριστερό του πόδι. Η εκτέλεση ήταν ονειρική, μια "ρουκέτα" έφυγε και κατέληξε στο αριστερό παραθυράκι του Νικοπολίδη, ακουμπώντας και στο οριζόντιο δοκάρι. Εκεί που πήγε η μπάλα, δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα. Πριν το δεκάλεπτο, οι "ερυθρόλευκοι" είχαν ρίξει στο καναβάτσο τον Παναθηναϊκό.

Η μείωση του σκορ λίγο πριν το ημίχρονο με πλασέ του Λυμπερόπουλου και αφού πρώτα ο Ελευθερόπουλος απέκρουσε πέναλτι (το έκανε ο Ανατολάκης στον Βαζέχα), έδινε νέο ενδιαφέρον ενόψει του β' μέρους. Ο Ολυμπιακός όμως δεν είχε καμία διάθεση να μπλέξει σε περιπέτειες και το κατάφερε με τρόπο εμφατικό. Πρώτα με εκτέλεση πέναλτι του Γεωργάτου (το κέρδισε ο Πατσατζόγλου), όπου όλοι το θυμούνται για την κίνηση του μετά να μαζέψει τους συμπαίκτες του και να... απαντήσουν στην κίνηση του "Λύμπε" στο πρώτο ματς, όταν έδειξε την φανέλα του στον "ερυθρόλευκο" κόσμο μετά το υπέροχο τέρμα του. Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε με ένα φοβερό τσίμπημα της μπάλας από τον Ζιοβάνι έπειτα από ασίστ του Νινιάδη.

Ο Στράτος Αποστολάκης δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε, ο κόσμος του Παναθηναϊκού ήταν παγωμένος στις εξέδρες, ενώ στον αντίποδα ο Τάκης Λεμονής βρισκόταν στους "επτά ουρανούς" με την εμφάνιση των παικτών του, το σκορ και την πρόκριση στα ημιτελικά, ενώ οι φίλοι των Πειραιωτών είχαν στήσει "πάρτι" στο πέταλο που τους φιλοξενούσε. Επειδή όμως αυτά είναι γνωστά στους περισσότερους, ενδιαφέρον έχει η... άλλη ματιά εκείνου του ντέρμπι.

Oι συνθέσεις:

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Αποστολάκης): Νικοπολίδης, Κουτσουρές, (26' Σόουζα), Γκούμας, Βόκολος, Φύσσας, Σεϊταρίδης (74' Γκαλέτο), Μπασινάς, Καραγκούνης, Βλάοβιτς, Βαζέχα (64' Σίγκουρντσον), Λυμπερόπουλος

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Λεμονής): Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης, Ανατολάκης, Κωστούλας, Ζε Ελίας, Γιαννακόπουλος (46' Πατσατζόγλου), Λουτσιάνο (75' Πουρσανίδης), Νινιάδης, Γεωργάτος, Τζιοβάνι, Αλεξανδρής (82' Αλβες).

Ήμουν σίγουρος ότι θα έπαιζα, δεν είχα άγχος

Το Sport24.gr μίλησε πρώτα απ' όλα με τον απόλυτο πρωταγωνιστή του αγώνα, τον Λουτσιάνο ντε Σόουζα, ο οποίος είπε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για εκείνο το παιχνίδι. Πότε έμαθε ότι θα ξεκινήσει βασικός, πώς περιέγραψε την ασίστ του στον Αλεξανδρή και το γκολ του με το φάουλ, τι είπε στον Ζε Ελίας που βρισκόταν στο τείχος και για τον περιβόητο πανηγυρισμό μετά το γκολ του Γεωργάτου. Γνώριζαν από πριν οι παίκτες για το τι θα έκαναν αν σκόραρε ο "Γκέο" ή όχι; Παράλληλα, αναφέρθηκε και στο υπέροχο γκολ του Ζιοβάνι, το οποίο ακόμα δεν έχει ξεχάσει ο "Ζιο".

"Κοίτα έχουν περάσει 15 χρόνια, αλλά νομίζω όχι μόνο εγώ προσωπικά αλλά όλος ο Ολυμπιακός - οι παλιοί ποδοσφαιριστές, η διοίκηση, ο κόσμος της ομάδας - το θεωρούν ως μια ξεχωριστή ανάμνηση. Από όλες τις απόψεις, γιατί ήταν μέχρι τελευταία στιγμή να μην παίξω σε εκείνο το ματς. Γιατί ο προπονητής τότε (σ.σ Λεμονής) ήταν να παίξει πιο αμυντικά, ήθελε να είναι πιο προσεκτικός. Το έμαθα τελευταία στιγμή ότι θα έπαιζα. Εγώ πίστευα ότι θα έπαιζα, αλλά το έμαθα τελευταία στιγμή.

Ο προπονητής δεν έδειξε ποιους θα χρησιμοποιούσε στις προπονήσεις. Εγώ, είχα στο μυαλό μου ότι θα έπαιζα από την αρχή, γιατί έλειπε ο Τζόλε τότε και θα με ξεκινούσε. Αλλά, τότε, που μου είχε πει και ο Ζε Ελίας ότι 'δεν ξέρω σκέφτεται να βάλει ένα ακόμη αμυντικό χαφ, να μη σε βάλει εσένα'.

Εγώ ήμουν στο δωμάτιο με τον Ζιοβάνι, είπα θα περιμένω, δεν πίστευα ότι θα το έκανε, γιατί εμείς χρειαζόμασταν να πάρουμε το παιχνίδι. Ήταν για μένα μία μεγάλη ευκαιρία γιατί από ένα σημαντικό ματς, όπως ένα ντέρμπι, να αποδείξω την αξία μου. Ότι εγώ είμαι εδώ, αν με χρειαστείτε μπορείτε να με υπολογίζετε.

Τα πήγα καλά. Έμεινε στην ιστορία του Ολυμπιακού, έμεινε στην ιστορία του Έλληνα φιλάθλου, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για μένα. Πραγματικά δεν είχα κανένα άγχος και φάνηκε και στο παιχνίδι. Εγώ, όπως σου είπα, ήμουν πάρα πολύ σίγουρος ότι θα έπαιζα. Ότι με είχε φυλάξει ο Θεός για εκείνη τη μέρα, γι' αυτό σου λέω δεν είχα κανένα άγχος. Θεωρητικά, εγώ έπρεπε να ξεκινήσω γιατί έλειπε ο Τζόλε, πάντα παίζαμε στον ίδιο σχηματισμό, αυτό είχα στο μυαλό μου, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι σκέφτεται ο κάθε προπονητής", είπε αρχικά ο Βραζιλιάνος, ο οποίος στην συνέχεια αναφέρθηκε στα δυο πρώτα γκολ, όπου έδωσε και μια... συμβουλή στον Ζε Ελίας:

Άμα σε πετύχω στο κεφάλι, θα σε σκοτώσω

Στο πρώτο γκολ, εγώ πάντα προσπαθούσα να παίζω με το κεφάλι ψηλά και εκείνη την ώρα είδα την κίνηση του Αλεξανδρή. Και εκείνη την ώρα, ήταν όλοι οι παίκτες πάνω μου. Η καλύτερη λύση, ήταν αυτή. Αλλά, σου είπα, πραγματικά πιστεύω ότι ήταν όλα σχεδιασμένα από το Θεό, να ήταν τόσο ωραίο, τόσο πετυχημένο.

Στο δεύτερο γκολ, έγινε το φάουλ. Από τα τακουνάκι, η ψυχολογία μου είναι ανεβασμένη. Είμαστε καλά μέσα στο ματς. Κι όταν χτύπησα το φάουλ, κανείς δεν πίστευε ότι δε θα το ρισκάρω. Έχω βάλει και σ' άλλες περιπτώσεις τέτοια γκολ και στη Βραζιλία κι εδώ στην Ελλάδα, μετά τον Ολυμπιακό βέβαια. Εγώ λέω θα σουτάρω και ο Ζε Ελίας μου είπε ότι είναι πολύ μακριά. Του είπα του Ζε Ελίας 'φύγε από το τείχος, γιατί άμα σε πετύχω στο κεφάλι, θα σε σκοτώσω'. Γιατί αυτός ήταν ο τελευταίος που έφυγε από την μπάλα και πήγε στο τείχος. Κι άμα το δεις στη φωτογραφία, σκύβει εκείνη την ώρα. Ήταν σχεδιασμένο από το Θεό να πάρει τέτοια πορεία η μπάλα. Ένα δώρο, το οποίο έγραψε ιστορία. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δύσκολα θα ξαναγίνει.

Τι τους είχε πει ο Τάκης Λεμονής πριν το παιχνίδι της Λεωφόρου; Ο Λουτσιάνο αφηγείται: "Ήταν ένα πάρα πολύ ξεχωριστό παιχνίδι. Γιατί, κακά τα ψέμματα, ο Παναθηναϊκός είχε πάρα πολύ καλή ομάδα εκείνη την εποχή. Με καλούς ποδοσφαιριστές. Αλλά, εμείς είχαμε αποφασίσει με όλους τους τρόπους να πάρουμε εκείνο το ματς. Είχε επηρεάσει τα παιδιά και ο πανηγυρισμός του Λυμπερόπουλου. Όχι με την κακή έννοια, που καλά έκανε το παιδί γιατί από τη στιγμή που δεν προσβάλλεις τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Είναι δεκτό, κι έτσι πρέπει να γίνει γιατί ποδόσφαιρο είναι. Αλλά όλα τα παιδιά ήταν αποφασισμένα να πάμε εκεί (σ.σ Λεωφόρο) να πάρουμε το ματς. Δεν πιστεύω ότι θα ερχόταν άλλο αποτέλεσμα. Και να είχαμε μείνει πίσω στο σκορ, με τη θέληση, με την προσπάθειά μας, με όλα, θα το γυρίζαμε".

Εν συνεχεία, αναφέρθηκε στον περιβόητο πανηγυρισμό, όπου οι παίκτες έδειξαν τα ονόματα στις φανέλες τους, απαντώντας έτσι στον Νίκο Λυμπερόπουλο, ο οποίος έκανε ανάλογη κίνηση στο πρώτο ματς. "Εμένα δεν μου είχε πει κάτι ο Γρηγόρης. Πρέπει να του ήρθε εκείνη τη στιγμή που σκόραρε. Γιατί δεν μπορείς εσύ να έχεις σίγουρο, ότι θα βάλεις γκολ. Τότε που σκόραρε, του ήρθε στο μυαλό του Γρηγόρη και το έκανε. Αλλά, δεν ήταν κάτι σχεδιασμένο. Φαίνεται και στον πανηγυρισμό, ότι δε συμμετείχαν όλοι οι παίκτες. Μίλησα με τον Ζιοβάνι μετά κι αυτός μου είπε το ίδιο, γιατί μετά σκέφτηκα εγώ γιατί πανηγυρίσαμε έτσι. Αλλά, εκείνη την ώρα εγώ κατάλαβα ότι απλά ο Γρηγόρης ήθελε να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί".

Δεν μπορεί να ξεχάσει το γκολ του ο Ζιοβάνι

Καταλήγοντας, έδειξε να λησμονεί εκείνα τα χρόνια, ενώ αναφέρθηκε και στον Ζιοβάνι, ο οποίος δεν έχει ξεχάσει το τέταρτο γκολ σε εκείνο το ματς με τον Παναθηναϊκό: "Τότε ήταν καλό ματς. Δεν έμεινε μόνο το αποτέλεσμα, σε ένα ντέρμπι. Η ατμόσφαιρα μέσα στη Λεωφόρο, ήταν πάρα πολύ καλή. Φίλαθλοι και του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, μου λείπει πάρα πολύ αυτή η ατμόσφαιρα. Εγώ τα βλέπω όλα αυτά και στεναχωριέμαι τώρα. Επίσης, τότε οι προπονητές έδιναν ελευθερία στους παίκτες.

Έχω πάρει πρωταθλήματα στη Βραζιλία σε ηλικία 19, έχω κάνει κι άλλα πράγματα. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή, γιατί μετά από εκεί πήγαμε στον τελικό, δεν έπαιξα, δεν κερδίσαμε και στο τέλος δεν έμεινα στον Ολυμπιακό. Εάν είχα και μια συνέχεια... έμειναν στον Ολυμπιακό ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ούτε την ποιότητά μου είχαν και ούτε είχαν προσφέρει τόσα πολλά.

Όποτε μιλάω με τον Ζιοβάνι, μου αναφέρει πάντα για εκείνο το ματς, δεν μπορεί να το ξεχάσει με τίποτα. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Όλοι με αγκάλιασαν στο γκολ. Χαρήκαν τα παιδιά. Είπαν 'αν δεν παίξει αυτός τώρα, πότε θα παίξει;' Ήταν μια απάντηση αυτό το γκολ".

Καραλής: "Από τα καλύτερα γκολ που έχω περιγράψει"

Το Sport24.gr ζήτησε την άποψη και του ανθρώπου που έκανε την περιγραφή εκείνου του παιχνιδιού για λογαριασμό του SuperSport (έτσι λεγόταν εκείνα τα χρόνια) και ο οποίος σήμερα μεταξύ άλλων είναι και παραγωγός του Sport24 Radio 103,3, του Γιάννη Καραλή. Ένας άνθρωπος που έχει φάει με το κουτάλι τα ντέρμπι, που έχει μεταδώσει αναρίθμητα ματς και ο οποίος είναι ένας από τους καλύτερους σπορτκάστερ που έχει αναδείξει τούτη η χώρα.

Ό,τι συνέβη στο γήπεδο της Λεωφόρου στις 21 Μαρτίου 2001 έχει γράψει ιστορία και γι' αυτό το λόγο απευθυνθήκαμε στον Γιάννη Καραλή, προκειμένου να μας πει πως έζησε από το μικρόφωνο την επιβλητική νίκη του Ολυμπιακού, να μας αναλύσει το ανεπανάληπτο γκολ του Λουτσιάνο και επειδή ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι... χειμαρρώδης και δε λέει ποτέ τετριμμένα πράγματα, προχώρησε ακόμα πιο βαθιά, φτάνοντας μέχρι τη μεγάλη εθνική Βραζιλίας του Πελέ και αργότερα του Ζίκο. Πάντα ξέρει το πώς να συνδέει τα γεγονότα με τρόπο μοναδικό.

"Ναι, βέβαια. Είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα γκολ που έχω περιγράψει", μας είπε σε σχετική ερώτηση για το αν βάζει ψηλά στη λίστα το γκολ του "Λούτσι" απ' αυτά που έχει ο ίδιος ζήσει από μικροφώνου, για να συνεχίσει: "Ήταν όλο το παιχνίδι του βέβαια εκείνο το βράδυ στη Λεωφόρο. Θυμίζω ότι έπαιζε αντί του Τζόρτζεβιτς και όλη την εβδομάδα το συζητούσαμε για το πώς θα κυλήσει το παιχνίδι και τι θα γίνει, διότι έλειπε και ο Χένρικσεν από τον Παναθηναϊκό. Το ματς τότε είχε ξεκινήσει με εκείνη την κάθετη του Λουτσιάνο στο γκολ του Αλεξανδρή, φοβερή ασίστ. Λίγο μετά ήρθε και το δικό του γκολ με αυτή την φοβερή εκτέλεση φάουλ".

Λουτσιάνο όπως λέμε Ρομπέρτο Κάρλος και Ζουνίνιο

Όσο για το τι του θύμισε αυτό το φάουλ και αν περίμενε να επιχειρήσει τέτοια προσπάθεια από τόσο μακρινή απόσταση, απολαύστε τεχνική ανάλυση στην απάντησή του... "Μου θύμισε πολύ τις εκτελέσεις του Ρομπέρτο Κάρλος. Δεν μπορώ να σου πω μια συγκεκριμένη. Πάει σαν ρουκέτα το φάουλ και βλέπεις μετά εκείνο το χαμήλωμα της μπάλας. Είναι το λεγόμενο σουτ των τριών δαχτύλων που δίνει δύναμη και πολλά φάλτσα στην μπάλα. Είναι 100% τεχνική... Brazil, αυτό ήθελε να κάνει ο Λουτσιάνο, δεν το έκανε τυχαία. Ο Ρομπέρτο Κάρλος πάντα χτυπούσε τα φάουλ στην βαλβίδα της μπάλας, καθώς αυτό είναι το πιο δυνατό της σημείο και εκεί παίρνει τη μεγαλύτερη δύναμη. Χτυπούσε την μπάλα κάτω και αριστερά με τα τρία δάχτυλα και της έδινε έτσι μεγάλη καμπύλη.

Περίμενα ένα κλασικό χτύπημα παίκτη με τεχνική κατάρτιση όπως ο Λουτσιάνο. Άφηνε υποψία για απευθείας χτύπημα, αλλά δεν πίστευα ότι θα έκανε τέτοια πράγμα. Ίσως σουτ με μπανάνα, ενώ μπορούσε να κάνει και ένα γέμισμα στην περιοχή. Το έκανε με σκέψη, ήξερε τι έκανε εκείνη την στιγμή. Θα του έκοβε σε ταχύτητα η μπάλα αν έκανε μπανάνα. Έβαλε πολλή δύναμη στην μπάλα και την έστειλε ψηλά. Εκεί δεν μπορούσε να κάνει τίποτα ο τερματοφύλακας, δεν είχε καμία ευθύνη. Από τα ωραιότερα τεχνικά φάουλ που έχω δει και περιγράψει. Μου θύμισε πολύ και ο Ζουνίνιο Μπερναμπουκάνο, διότι και εκείνος εκτελούσε πολλά φάουλ με αυτό τον τρόπο".

Τον ρωτήσαμε και το αν περίμενε τέτοια εξέλιξη στο παιχνίδι, ειδικά μετά και το 1-1 του πρώτου αγώνα στο ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκός είχε καλύτερη εικόνα από τον Ολυμπιακό και απάντησε: "Όλες τις ημέρες από τον πρώτο αγώνα μέχρι τη ρεβάνς, οι φίλοι του Ολυμπιακού μοιρολογούσαν για την απουσία του Τζόλε και το πώς θα καλυφθεί το κενό του. Να θυμίσω ότι ήταν λύτρωση το γκολ του Λυμπερόπουλου στο πρώτο παιχνίδι για τον Παναθηναϊκό με αυτό το υπέροχο βολ πλανέ με τα 3/4 του σώματός του. Έχασε πολλές ευκαιρίες ο Παναθηναϊκός και ήταν σε μεγάλη βραδιά ο Ελευθερόπουλος για τον Ολυμπιακό.

Η εθνική Βραζιλίας, η φανέλα του Ζέρσον και ο "Λούτσι"

"Στη ρεβάνς, επειδή υπήρχαν απουσίες, περίμενα ένα αλλοπρόσαλλο ματς και ότι θα είχε πολλές ιδιαιτερότητες. Τελικά, αποδείχτηκε ότι η απουσία του Χένρικσεν από την άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν μεγάλη και το κενό του δεν αναπληρώθηκε ποτέ. Επίσης, ο Παναθηναϊκός πλήρωσε την απουσία διεθνών του, διότι εκείνες τις μέρες έπαιζαν εθνικές ομάδες. Αν έλειπαν και οι δικοί μας όπως συμβαίνει πλέον, δεν θα το ζούσαμε ποτέ αυτό το παιχνίδι τη σημερινή εποχή".

Εν συνεχεία, έκανε και την δική του εξομολόγηση για τη λατρεία του στην εθνική Βραζιλίας, με... ολίγη από Λουτσιάνο. "Έχω μια φανέλα του Ζέρσον από την εθνική Βραζιλίας του 1970, απ' αυτές με τα πετσετέ πράσινα νούμερα της εποχής και επειδή έχω τρέλα με την εθνική Βραζιλίας, έχουν υπογράψει πάνω της τεράστιες μορφές. Έχω υπογραφή του Πελέ, του Ροναλντίνιο, του Ριβάλντο, του Ζίκο, του Ζιοβάνι, του αδελφού του Σόκρατες και παλιού παίκτη της Παρί Σεν Ζερμέν, του Ράι. Ο μοναδικός που την έχει υπογράψει και δεν ήταν διεθνής με την Βραζιλία, είναι ο Λουτσιάνο.

Το ζήτησα από τον Λούτσι και έχουμε και φωτογραφία μαζί. Χωρίς υπερβολή, για μένα είναι από τους καλύτερους ξένους παίκτες που έχουν παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Με ωραία τεχνική κατάρτιση, με καλώς εννοούμενο τσαμπουκά στο γήπεδο που δύσκολα μπορούσες να του πάρεις την μπάλα. Πραγματικά, τρομερός ποδοσφαιριστής".

Ο Γιάννης Καραλής με την φανέλα του Ζέρσον και δίπλα του ο Λουτσιάνο