Μάικλ Όουεν: Η ιστορία ενός αστεριού που έσβησε πρόωρα

Τίτλους τέλους σε μία μεγάλη καριέρα αποφάσισε να βάλει ο Μάικλ Όουεν το πρωί της Τρίτης (19/3).

Ο Άγγλος επιθετικός ανακοίνωσε τόσο μέσω του λογαριασμού του στο Twitter όσο και μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του πως θα αποχωρήσει από την ενεργό δράση το καλοκαίρι, δίνοντας τέλος στην πτωτική πορεία που είχε τα τελευταία χρόνια.

Με αυτή την αφορμή το Sport24.gr γυρίζει τον χρόνο πίσω και θυμάται πώς ο νεαρός οπαδός της Έβερτον υπέγραψε στη Λίβερπουλ, τι έγινε στο Μουντιάλ του 1998 όταν χαρακτηριζόταν παιδί θαύμα, αλλά και πώς μία πολλά υποσχόμενη καριέρα ξεθώριασε τόσο λόγω των τραυματισμών.

Η επιλογή της Λίβερπουλ και η αποθέωση

Δεν ήταν ο πρώτος και πιθανότατα δε θα είναι και ο τελευταίο οπαδός της Έβερτον που όχι μόνο υπέγραψε στη Λίβερπουλ, αλλά άφησε και το δικό του στίγμα. Ο πατέρας του είχε αγωνιστεί για τέσσερα χρόνια στα "ζαχαρωτά", όμως, του έδωσε την ευλογία του όταν ήρθε ένα γράμμα από τον Στιβ Χάιγουεϊ, μεγάλο θρύλο της Λίβερπουλ και τότε υπεύθυνο των ακαδημιών.

"Ο Χάιγουεϊ μας έγραψε ένα φοβερό γράμμα και για τον Μάικλ ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά, εντυπωσιάστηκε από την πρώτη μέρα" ήταν τα λόγια του πατέρα Όουεν. Έκτοτε άρχισε να διαπρέπει με την κόκκινη φανέλα, ενώ στα 14 του έγινε δεκτός και στο Lilleshall, φημισμένο σχολείο, το οποίο απέρριψε τον Στίβεν Τζέραρντ (σ.σ. γιατί ήταν μικρόσωμος τότε)!

Τα επιτεύγματά του ήταν εντυπωσιακά, ενώ με δικό του γκολ η Λίβερπουλ πήρε το κύπελλο στους νέους. Το μέλλον προδιαγραφόταν λαμπρό και τα πρώτα χρόνια επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες. Όχι μόνο έδωσε το παρών στο Μουντιάλ του 1998 σε ηλικία 19 χρόνων, αλλά πέτυχε και ένα γκολ που άφησε ιστορία, αυτό κόντρα στην Αργεντινή.

Ο κόσμος και ο τύπος τον αποθέωνε, όπως και όλοι όσοι τον είχαν στην ομάδα τους. Τρανό παράδειγμα ο συμπαίκτης του και κολλητός του τότε, Τζέραρντ, ο οποίος στην αυτοβιογραφία του ("Gerrard: My Autobiography") εξηγεί πόσο ξεχώριζε σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του, ενώ αποκαλύπτει πως μικροί φρόντιζαν σε κάθε οικογενειακό διπλό να παίζουν στην ίδια ομάδα.

Όπως και τότε έτσι και αργότερα ο Τζέραρντ μαζί με τους Τζίμι Ρέντναπ, Ντάνι Μέρφι και Πάτρικ Μπέργκερ ήταν εκείνοι που του έβγαζαν τις πάσες κι ο νεαρός ακόμα Άγγλος επιθετικός τις τελείωνε υποδειγματικά. Κατάφερε να πιάσει διψήφιο αριθμό τερμάτων με τη Λίβερπουλ στο πρωτάθλημα επτά φορές (αν και δεν έφτασε ποτέ τα 20), ενώ πανηγύρισε και την κατάκτηση ενός ΟΥΕΦΑ, ενός ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, ενός κυπέλλου Αγγλίας, δύο Λιγκ Καπ κι ενός Κομιούνιτι Σιλντ.

Ο καημός του Τσάμπιονς Λιγκ

Από το 1998 ως το 2004 ήταν ο πρώτος σκόρερ της Λίβερπουλ σε κάθε χρονιά και γι' αυτό οι οπαδοί έπιναν νερό στο όνομά του. Ο ίδιος, όμως, προτίμησε να μην επεκτείνει το συμβόλαιό του και να αποχωρήσει στη συνέχεια με την πρόκληση της Ρεάλ Μαδρίτης των gal ácticos να φαντάζει πάρα πολύ μεγάλη. Ο κυριότερος λόγος ήταν η επιθυμία του για την κατάκτηση ενός Τσάμπιονς Λιγκ.

Το τέλος της χρονιάς τον βρήκε χωρίς τίτλο. Έτσι, οι οπαδοί των "κόκκινων" είχαν ήδη βρει τον πρώτο λόγο για να τον πειράζουν έχοντας απογοητευτεί εν μέρει και από την επιλογή του. Η Λίβερπουλ είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ σε μία χρονιά που ο ίδιος δεν ήταν πάντα βασικός στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Η επιστροφή στην Αγγλία

Στη Ρεάλ δεν έπαιζε όσο ήθελε και γι' αυτό αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του προκειμένου να μη χάσει τη θέση του στην εθνική. Αποτέλεσε τη μεταγραφή ρεκόρ της Νιούκαστλ (16.8 εκατ. λίρες) και σκόραρε 7 τέρματα στην Πρέμιερ Λιγκ στα πρώτα 11 παιχνίδια. Οι πρώτοι σοβαροί τραυματισμοί, όμως, του είχαν ήδη χτυπήσει την πόρτα.

Τελικά ήταν στις επιλογές του Σβεν Γκόραν Έρικσον για το Μουντιάλ του 2006 στο οποίο υπέστη έναν από τους πιο φρικτούς τραυματισμούς που έχει δείξει η τηλεόραση. Στο παιχνίδι με τη Σουηδία η ανάσα όλων κόπηκε όταν είδαν το πόδι του Άγγλου επιθετικού να μένει στο έδαφος και να διαλύεται το γόνατό του. Εννιά μήνες έξω και μία καριέρα που άρχιζε να μετράει αντίστροφα.

Η Γιουνάιτεντ και οι αποδοκιμασίες

Όταν επέστρεψε από τον τραυματισμό του δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Στη Νιούκαστλ συνέχισε να σκοράρει, αλλά οι συχνοί -πλέον- τραυματισμοί του τον ανάγκαζαν να χάνει αρκετά παιχνίδια και μεγάλο μέρος της έκρηξής του. Έτσι η "τουν" τον άφησε ελεύθερο κι ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον άρπαξε την ευκαιρία.

Ο Όουεν, ο οποίος σύμφωνα με δημοσιεύματα είχε πρόταση μόνο από τη Χαλ ως εκείνη τη στιγμή, υπέγραψε στους "κόκκινους διαβόλους" δίνοντας την οριστική μαχαιριά στους οπαδούς της Λίβερπουλ. "Once a Manc never a Red" του τραγουδούσαν στο "Άνφιλντ" οι οπαδοί, οι οποίοι τον προσφωνούσαν Ιούδα.

Ο ίδιος, πάντως, δικαιώθηκε απόλυτα για την επιλογή του. Κατέκτησε το 2010 το πολυπόθητο πρωτάθλημα που έλειπε από τη συλλογή του, ενώ προσέθεσε στην τροπαιοθήκη του ένα Λιγκ Καπ κι ένα Κομιούνιτι Σιλντ. Επιπλέον, έβαλε την υπογραφή του σε ένα από τα συγκλονιστικότερα ντέρμπι του Μάντσεστερ.

Τέλος από την εθνική

Οι τραυματισμοί του ήταν ο λόγος που δε βρισκόταν στις αποστολές της εθνικής. Ο ίδιος το πήρε απόφαση και σταμάτησε τον Μάρτιο του 2010. Επί της ουσίας ήταν ανενεργός από το 2008, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να έχει 89 συμμετοχές και 40 γκολ! Έφτασε, δηλαδή, να είναι ο τέταρτος σκόρερ στην ιστορία της Αγγλίας, να έχει κερδίσει 50 παιχνίδια με αυτή και να έχει δώσει 11 ασίστ, κι όλα αυτά ενώ εγκατέλειψε πρόωρα έχοντας χάσει πολλούς αγώνες.

Πικρό φινάλε

Το κλείσιμο της καριέρας του είναι αντιστρόφως ανάλογο με την αρχή. Ο ίδιος μάλιστα θεωρεί πως ακριβώς επειδή πιέστηκε έτσι από τη Λίβερπουλ για να κάνει θαύματα στα πρώτα του βήματα έβγαλε στην πορεία τόσους τραυματισμούς. Πολλοί ίσως τον θυμούνται ως ένα τεράστιο ταλέντο που έφτασε να κλείσει την καριέρα του ως παγκίτης της Στόουκ κι άλλοι ως έναν παίκτη που ήταν απλά γρήγορος και είχε ένα πολύ καλό πλασέ. Η αλήθεια, όμως, είναι πως ο Όουεν αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους επιθετικούς που έβγαλε την τελευταία 20ετία η Αγγλία, ο οποίος αποτελούσε εφιάλτη για την κάθε άμυνα.

Είναι εύκολο να ξεχνάει κανείς και να στέκεται μόνο στις εμφανίσεις των πρόσφατων σεζόν, αλλά πρόκειται για τον τελευταίο Άγγλο που σκόραρε σε clásico, πήρε Χρυσή Μπάλα και πέτυχε γκολ σε τέσσερις μεγάλες διαφορετικές διοργανώσεις. Μάλλον ο έβδομος σκόρερ στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ δεν μπορεί να τα κατάφερε τυχαία όλα αυτά...