Όλοι το... παθαίνουμε αυτό, όσο περνούν τα χρόνια, αλλά ελόγου του όντως φαινόταν από μικρός ότι θα μεγαλώσει! Θα μεγάλωνε όχι μονάχα ηλικιακά, αλλά μπασκετικά και αυτή η μεγαλοσύνη του βαστάει ακόμα...

Βαστάει και πάει, όσο συνεχίζεται η κουβέντα για τον περιλάλητο τίτλο του G.O.A.T. από την οποία τάχα (πρέπει να) αποκλείονται όλοι οι άλλοι και να γίνεται μονάχα επί προσωπικού...

Και τους άλλους όμως μανούλα τους γέννησε, δεν κατούρησαν στο πηγάδι!

Εν πάση περιπτώσει, σαν σήμερα πριν από 58 χρόνια γεννήθηκε στο Μπρούκλιν αυτός που επέπρωτο να βαπτισθεί εν αρχή Μάικλ Τζέφρι Τζόρνταν και εν συνεχεία "μαύρος Ιησούς"! Αυτός που θεωρείται ως ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών και εμείς εδώ, τον Οκτώβριο του '83. Πρώτα στη Θεσσαλονίκη και ύστερα στην Αθήνα, είχαμε την τύχη και το προνόμιο να τον δούμε και να νιώσουμε να μας συστήνεται εξ απαλών ονύχων.

Τότε λοιπόν, πριν από 38 χρόνια που ο λεγάμενος ήταν ακόμα μικρός και τριανταφυλλένιος, συνειδητοποιήσαμε ότι θα μεγάλωνε... Απλώς δεν διανοούμασταν πόσο πολύ θα μεγάλωνε!

Ανάμεσα σε εκείνους τους τυχερούς αυτόπτες μάρτυρες -και μάλιστα σε δυο δόσεις- της Αυτού Μεγαλειότητος ήμουν κι εγώ και τόσος ήταν ο ενθουσιασμός μου ώστε με το που γύρισα στο σπίτι μου φώναξα ενθουσιασμένος αυτό που θα γινόταν πολύ της μόδας στη Νάπολι τα επόμενα χρόνια για χάρη του συχωρεμένου του Μαραντόνα...

"Μαμά, μαμά είδα τον Τζόρνταν"!

ΤΟ ΚΕΙΜΗΛΙΟ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ

Και τον είδα και τον ακούμπησα και έβγαλα κιόλας και μια φωτογραφία στην οποία παριστάνω τον... μπάστακα και τον κονιόρδο δίπλα στον λεγάμενο και στον Νίκο Γκάλη: μια φωτογραφία που εδώ και 38 χρόνια την κρατώ ως ανεκτίμητο κειμήλιο στη συλλογή μου και όντως αξίζει μια περιουσία...

Αυτά είναι όντως τα τυχερά του επαγγέλματος!

Η φωτογραφία τραβήχτηκε το βράδυ της 20ής Οκτωβρίου του 1983 στο Παλέ ντε σπορ της Θεσσαλονίκης που μετά από τριάντα χρόνια έμελλε να πάρει το βαρύγδουπο όνομα του ενός εκ των εικονιζόμενων...

Ο Γκάλης φορά τζιν παντελόνι και πουκάμισο διότι η Εθνική είχε ολοκληρώσει νωρίτερα τις υποχρεώσεις της στο Τουρνουά Δημήτρια και έμεινε στο γήπεδο για την απονομή των επάθλων...

Ο Τζόρνταν φορά τη στολή της Νορθ Καρολάινα διότι μόλις έχει τελέψει με τους δυο αγώνες που έπαιξε εκείνη την ημέρα, λόγω των αυστηρών κανονισμών του NCAA, βάσει των οποίων δεν επιτρεπόταν οποιαδήποτε αγωνιστική δράση πριν από τη συγκεκριμένη ημερομηνία

Εγώ πάλι φορώ ένα μπουφάν Lacoste που το είχα αγοράσει μαζί με μια καφετιέρα και ένα πορσελάνινο βάζο (παραγγελιές της μάνας μου) τον περασμένο Ιούνιο από τη Λιμόζ, όπου είχα ταξιδέψει για το πρώτο Eurobasket της καριέρας μου... Να και άλλα τυχερά του επαγγέλματος...

ΝΑ ΤΟΥ ΦΙΛΗΣΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Δεν θυμάμαι ποιος φωτορεπόρτερ έχει τραβήξει τη φωτογραφία για να του φιλήσω τα χέρια!

Θυμάμαι καλά όμως τη φάση ανάμεσα στην αίσθηση και την παραίσθηση στην οποία βρέθηκα εκείνο το βράδυ, χωρίς κιόλας να μπορώ να μαντέψω τι θα γινόντουσαν τα κατοπινά χρόνια ο "Gangster" και ο "Air".

Τα τέλια για τον Τζόρνταν είχαν βαρέσει ενάμιση χρόνο νωρίτερα, όταν με το πρώτο "The Shot" οδήγησε τη Νορθ Καρολάινα στη νίκη επί του Τζορτζτάουν και στην κατάκτηση του κολεγιακού τίτλου.

Μάθαμε τότε τα καθέκαστα κι όταν η ΕΟΚ ανακοίνωσε τη συμμετοχή των Tar Heels στα "Δημήτρια" ούτε που πέρασε από το μυαλό μου να λείψω αυτό το Τουρνουά.

Και δεν το έχασα, ούτε αυτό, αλλά ούτε το δεύτερο φιλικό ματς ανάμεσα στην Εθνική και στο Νορθ Καρολάινα στο γήπεδο του Σπόρτιγκ...

Έχω να το λέω και να το παινεύομαι ότι ήμουν κι εγώ εκεί, είδα τον Τζόρνταν στα πρωτόλεια του, μίλησα μαζί του, τον ακούμπησα και έβγαλα κιόλας αυτή τη φωτογραφία... Απλώς δεν μπόρεσα να διαπιστώσω κι ελόγου μου εάν όντως φορούσε νούμερο 47 παπούτσι, όπως το τσέκαρε, λέει, ο Σωτήρης Σακελλαρίου όταν προσπαθώντας να τον μαρκάρει, τον είδε να πετάει από πάνω του σαν αερικό!

Τον περασμένο Απρίλιο με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ "The Last Dance" βγήκαν στο προσκήνιο κάμποσες ιστορίες, άλλες γνωστές και ειπωμένες και άλλες άγνωστες ή ξεχασμένες στο σεντούκι των αναμνήσεων...

Το βράδυ της 20ής Οκτωβρίου του 1983 η Εθνική γνώρισε την ήττα με 100-83, ενώ η μάχη των δυο μεγάλων σκόρερ έληξε με 34-24 υπέρ του Τζόρνταν.

Ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΓΚΑΛΗΣ

"Δεν περίμενα ποτέ ότι θα συναντήσω έναν τόσο πλήρη παίκτη και ικανό σκόρερ στην Ευρώπη, ειδικά στην Ελλάδα" μου είχε πει τότε ο Τζόρνταν για τον Γκάλη και πέρυσι με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ είχα ζητήσει από τον Νικ να ανασκαλέψει τις δικές του θύμησες...

"Ήταν απλά φοβερός. Απίστευτος. Είχε τρομερά αθλητικά προσόντα και μου έκανε εντύπωση διότι αν και ήταν μόλις είκοσι χρονών έπαιζε πολύ έξυπνα, σοβαρά και με μεγάλη ωριμότητα. Διέθετε υψηλό δείκτη νοημοσύνης, ήταν μπολιασμένος με τη νοοτροπία του νικητή και έγινε αυτός που έγινε"!

Φαινόταν άραγε από τότε ότι ο Τζόρνταν θα γινόταν αυτός που επέπρωτο να γίνει;

"Αυτό δεν μπορούσε να το πει κανείς με σιγουριά. Φαινόταν χαρισματικός, αλλά το ταλέντο δεν φτάνει για να γίνει κάποιος πολύ σπουδαίος. Χρειάζεται να έχει και τύχη, να μην πάθει σοβαρούς τραυματισμούς, να βρεθεί στην κατάλληλη ομάδα και στο σωστό περιβάλλον" σχολίασε ο ομόλογος του MJ, ως δεινός σκόρερ και μέλος του Hall Of Fame.

"ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΑΚΟΣ"

"Πηδούσε ψηλά, δημιουργούσε και τελείωνε φάσεις, είχε μεγάλη γκάμα στο σκοράρισμα και επίσης ήταν σπουδαίος αμυντικός. Εγώ όμως στέκομαι περισσότερο στην ταπεινότητα και στη σοβαρότητα που είχε δείξει σε εκείνο το ματς. Δεν παρασυρόταν από το show off, που λένε οι Αμερικανοί, εννοώ ότι δεν ήταν επιδειξιομανής και… καραγκιοζάκος"!

Ο Γκάλης δεν έχει αμφιβολίες ότι ο Τζόρνταν είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Ο λόγος;

"Ήταν καθοριστικός στα μεγάλα ματς και έβαζε τα σουτ που έπρεπε όταν η μπάλα "έκαιγε", ξέροντας πώς να κινηθεί είτε εκτελώντας από μακριά, είτε με μπασίματα, συνδυάζοντας τη δύναμη με την τεχνική".

Είχαν οι δυο τους κοινά στοιχεία; "Πιστεύω ότι μοιάζαμε σε δυο σημεία στον τρόπο με τον οποίο παίζαμε. Το ένα είναι ότι μπορούσαμε να βάλουμε καλάθι όπως θέλαμε κι όποιος κι αν βρισκόταν απέναντι μας. Το δεύτερο έχει να κάνει με το ένστικτο της στιγμής, διότι όταν παίρναμε την μπάλα δεν είχαμε σχεδιάσει πώς θα τελειώναμε τη φάση και λειτουργούσαμε με το ένστικτο, αποφασίζοντας τι θα κάνουμε στον αέρα! Αυτό δεν το μαθαίνεις, είτε το έχεις εκ γενετής, είτε όχι".

Ο ΚΑΥΓΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΚΗ

Την επόμενη ημέρα, στο γήπεδο του Σπόρτιγκ όπου διεξήχθη το δεύτερο φιλικό ματς (Νορθ Καρολάινα - Εθνική 79-71), απόντος του Γκάλη, ο Τζόρνταν βρήκε απέναντι του τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος δεν είχε αγωνισθεί στη Θεσσαλονίκη, μάλιστα οι δυο τους κόντεψαν να έρθουν στα χέρια!

"Συνέβη πάνω στη φάση και μέσα στην ένταση της στιγμής" θυμάται ο "Δράκος", ο οποίος ανατρέχει σε εκείνη τη συνάντηση τους. "Δεν είπαμε λόγια, αλλά τζαρτζαριστήκαμε για τα καλά. Στη γλώσσα των σπορ μιλάνε τα σώματα και αυτό ακριβώς συνέβη. Δεν θα τον κτυπούσα, εννοείται, απλώς ήθελα, όπως πάντοτε, να του δείξω ότι δεν δειλιάζω και δεν υποχωρώ".

"ΣΚΕΤΟΣ ΑΙΛΟΥΡΟΣ"

Στο ίδιο ματς ο Νίκος Φιλίππου έριξε τάπα στον Τζόρνταν, ενώ ο Σωτήρης Σακελλαρίου, σε μια φάση στην οποία ο λεγάμενος πέρασε από πάνω του, γύρισε και είπε "παιδιά, φοράει 13 νούμερο παπούτσι"!

Ο Γιαννάκης είναι κατηγορηματικός: "Ήταν σκέτος αίλουρος. Σπανίως ένας παίκτης συνδυάζει σε τέτοιο βαθμό την αθλητικότητα, το νεύρο, τη δύναμη και την τεχνική. Μπορούσε να κάνει τα πάντα και ο τρόπος με την οποίο σταματούσε, ξεκίναγε, ξανασταματούσε, ξαναξεκίναγε και σούταρε ήταν μοναδικός. Συν τοις άλλοις δεν έπαιζε ατομικά, αλλά φρόντιζε να αναδεικνύει το ταλέντο και τα χαρίσματα του μέσα από την ομάδα, την αυτοπειθαρχία και το σύστημα του προπονητή, του Ντιν Σμιθ".

Δες πρώτος όλα τα Live Streams, τις συνεντεύξεις και τα αφιερώματα που ανεβαίνουν στο Youtube του SPORT24, κάνοντας εγγραφή.