«Πραγματικά δεν το περίμενα όλο αυτό. Ήταν τόσο συγκινητικό… Δεν έχω λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους φιλάθλους της Μπόκα γι’ αυτό που ετοίμαζαν μέρα με τη μέρα και μου παρουσίασαν σήμερα…» δήλωνε ένας κατασυγκινημένος Παλέρμο μετά το τέλος της αναμέτρησης με τη Μπάνφιλντ.

Γνώριζε πολύ καλά τι σήμαινε το πάρτι που είχε στηθεί στις εξέδρες και στο χορτάρι του θρυλικού γηπέδου. Η ύστατη εμφάνισή του μπροστά στους φιλάθλους του 'Μπομπονέρα" με τη φανέλα που τίμησε για μια δεκαετία, συνεπαγόταν ότι δεν θα άκουγε ξανά το όνομά του από τους "Doce", ούτε θα έτρεχε προς το μέρος τους για να πανηγυρίσει ένα ακόμη γκολ κατά της Ρίβερ.

Από την πρώτη του αγάπη την Εστουδιάντες, στην κορυφαία ομάδα της Μπόκα του Κάρλος Μπιάντσι, έως το πέρασμα του από την Ευρώπη και την επιστροφή στο κλαμπ της καρδιάς του, ο Παλέρμο ήταν άνθρωπος που φρόντιζε πάντοτε να αφήνει έντονο το στίγμα του.

Μαθητής στη σχολή των… φοιτητών

Το γονίδιο της μπάλας υπήρχε στο DNA του. Ο παππούς του, Ενρίκε Παλέρμο, υπήρξε ποδοσφαιριστής σε τοπική ομάδα της περιοχής. Κι αν την αγάπη του για τη "στρογγυλή θεά" την κληρονόμησε από τον παππού, τότε σίγουρα την αγωνιστικότητα και το πείσμα τα πήρε από τον πατέρα του.

Ο μπαμπάς Παλέρμο, υπήρξε πρωτοστάτης στον αγώνα των συνδικαλιστών κατά των ιδιωτικοποιήσεων που εφάρμοζε το ΔΝΤ στην Αργεντινή των ‘90s, και ο μεγαλωμένος με στερήσεις Μαρτίν, δεν θα το ξέχναγε ποτέ.

Πιτσιρικάκι ακόμα εντάχθηκε στο καμάρι της πόλης Πλάτα, την Εστουδιάντες, όπου στις παιδικές κατηγορίες ξεκίνησε σαν τερματοφύλακας, πριν αποδεχθεί την πρόσκληση της ομάδας Club For Ever. Εκεί συμβαίνουν δύο κομβικά σημεία για την μετέπειτα πορεία του. Ο προπονητής του Αλφρέδο Γκαρσία τον τοποθετεί στη κορυφή της επίθεσης, και ο νεαρός Μαρτίν τον δικαιώνει απόλυτα "βομβαρδίζοντας" τις αντίπαλες εστίες. Ταυτόχρονα, γνωρίζεται με τους δίδυμους αδερφούς Στσελότο, συμπαίκτες του αργότερα στη Μπόκα, αλλά εκείνη την περίοδο ορκισμένοι εχθροί, αφού τα αδέρφια παίζουν στην μισητή συμπολίτισσα Χιμνάσια.

Ο έφηβος Μαρτίν Παλέρμο

Το ’85 επιστρέφει στην Εστουδιάντες όπου και σαρώνει τις διακρίσεις με την ομάδα Παίδων, υπό την καθοδήγηση του "Μπότσα" Φλόρες, παλιού παίκτη των "pinchas". Όσο μεγαλώνει τόσο αναδεικνύεται το δολοφονικό του ένστικτο, με αποκορύφωμα τους τελικούς Νέων με τη Χιμνάσια των Στσελότο, όπου τα πολύτιμα γκολ του Παλέρμο επέτρεψαν στην Εστουδιάντες να πάρει τον τίτλο στα πέναλτι.

Το ντεμπούτο του με την αντρική ομάδα ήρθε σε ηλικία 18 ετών, τον Ιούλιο του 1992 στη "λευκή" ισοπαλία με τη Σαν Λορένσο. Η καθιέρωση στην πρώτη ομάδα δεν ήταν εύκολη υπόθεση, με τους προπονητές να μην τον εμπιστεύονται και τους φιλάθλους να τον θεωρούν αδέξιο. Ο υποβιβασμός της Εστουδιάντες το ’94 δεν βοήθησε την εξέλιξη του και την επόμενη σεζόν βρίσκεται μια ανάσα από το να μετακομίσει στην Ατλέτικο του Τουκουμάν, με το deal να χαλάει για 20.000 δολάρια!

Ο Μαρτίν ήταν απογοητευμένος και χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Ωστόσο, η επιτυχία με την αποτυχία είναι πολλές φορές όμορες, και η μεταβατική περίοδος που διανύει ο σύλλογος, αναγκάζει τον κόουτς Ντανιέλ Κόρδομπα να δώσει ευκαιρίες στους "πεινασμένους" νεαρούς Μπόσιο, Βερόν και Παλέρμο.

Ο "Loco"(τρελός, το πρώτο του παρατσούκλι) πραγματοποιεί ένα εξαιρετικό Clausura το 1996, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση του πίνακα των σκόρερ, με 11 τέρματα.

Ο Μαρτίν πανηγυρίζει με τη φανέλα της Εστουδιάντες

Κορυφαία στιγμή της καριέρας του στην Εστουδιάντες, αποτελεί το ματς με τη Ρίβερ στο Clausura της επόμενης χρονιάς. Ο Παλέρμο κάνει άνω κάτω την άμυνα των πρωταθλητών και σημειώνει 2 γκολ στο επιβλητικό 4-1 μέσα στο “Μονουμεντάλ”, κάτι που θα γινόταν αγαπημένη του συνήθεια στο μέλλον, απέναντι στους “millionarios”.

Η μεταγραφή μέσω Ντιέγκο

Τα πολλά οικονομικά προβλήματα της Εστουδιάντες την αναγκάζουν να προσφύγει στην προσφιλή τακτική των συλλόγων της χώρας, δηλαδή στις πωλήσεις "αστεριών". Η Μπόκα αρπάζει την ευκαιρία, κατόπιν εντολής του Μαραντόνα που πάντα θα εκτιμούσε την αξία του Παλέρμο, και τον αποκτά το καλοκαίρι του 1997. Μαζί έρχονται και οι άσπονδοι "εχθροί" του από τα ντέρμπι της Εστουδιάντες με τη Χιμνάσια, οι αδερφοί Στσελότο πάλι με προτροπή Ντιέγκο.

"Loco" Παλέρμο και "Γκίγε" Στσελότο, έχοντας μόλις πάρει μεταγραφή στη Μπόκα από Εστουδιάντες και Χιμνάσια αντίστοιχα

Στο "Μπομπονέρα" θα συναντήσει τα σούπερ ταλέντα Μπατάλια και Ρικέλμε, τον γερόλυκο Κανίγια καθώς και τον ίδιο το Μαραντόνα. Παρ΄ όλο που δυσκολεύεται να βρει τα πατήματά του πετυχαίνει 8 τέρματα στο Apertura, το ένα από αυτά στο ντέρμπι με τη Ρίβερ και λίγους μήνες αργότερα, έρχεται ο άνθρωπος που ο Παλέρμο χαρακτηρίζει "ποδοσφαιρικός μου πατέρας", και θα άλλαζε την πορεία του Μαρτίν αλλά και ολόκληρου του συλλόγου της Μπόκα: ο Κάρλος Μπιάντσι.

Ο «πατέρας», και η χρυσή εποχή

Παρέλαβε μια ομάδα που είχε να πάρει 6 χρόνια τίτλο και με ηθικό χαμηλότατο από τις απανωτές σφαλιάρες. Παρατήρησε όμως, ότι οι παίκτες είχαν μεγάλες δυνατότητες, και δεν έκανε λάθος. Ο Αργεντινός τεχνικός, πήρε ένα γκρουπ ταλαντούχων ποδοσφαιριστών και το μετέτρεψε σε ένα σύνολο-θηρευτή τίτλων, που έσφυζε από ζωντάνια και ενέργεια παίζοντας ελκυστικότατο ποδόσφαιρο.

Ο "αντιβασιλιάς" Κάρλος Μπιάντσι

Στα συνολικά τέσσερα χρόνια του Μπιάντσι στον πάγκο, η Μπόκα κέρδισε 4 πρωταθλήματα, 3 Copa Libertadores, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα και ήταν ίσως, η κορυφαία ομάδα στον κόσμο εκείνη την περίοδο.

Ο "αντιβασιλιάς" κατάφερε να συνδυάσει το απίστευτο δημιουργικό ένστικτο των Ρικέλμε και Γκιγιέρμο Μπάρος Σκελότο με την εκτελεστική δεινότητα του Παλέρμο, και αυτό το τρίγωνο-φωτιά προκαλεί δέος στις αντίπαλες άμυνες. Στην άμυνα δεσπόζουν οι Ιμπάρα, Αρουαμπαρένα, Σαμουέλ και ο "Patrón" Μπερμούδες, ενώ στα χαφ τρέχει για όλους ο ακαταπόνητος Μπατάλια, σε μια Μπόκα που θεωρείται η καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου.

Η Μπόκα στις αρχές τις χιλιετίας, μια από τις κορυφαίες ομάδες που ανέδειξε το λατινοαμερικανικό ποδόσφαιρο

Δεν ήταν όλα ρόδινα όμως για τον Παλέρμο. Στις 13 Νοεμβρίου του ’99, στον αγώνα κόντρα στην Κολόν, παθαίνει ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου, και δίχως να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης συνεχίζει τον αγώνα και μάλιστα πετυχαίνει το 100ό του γκολ στην Primera Division της Αργεντινής. Αποτέλεσμα: 6 μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης ενώ βρίσκεται στην καλύτερή του φόρμα.

Το ψυχολογικό χτύπημα είναι μεγάλο και ο Παλέρμο αισθάνεται σαν "θηρίο στο κλουβί". Όμως είναι ένας γεννημένος μαχητής. Η επανεμφάνισή του έρχεται στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν.

Η Μπόκα κυνηγάει την πρόκριση στα ημιτελικά του Libertadores και αντίπαλός της είναι η μισητή Ρίβερ. Η ήττα με 2-1 στο πρώτο ματς άφηνε εμφανή περιθώρια πρόκρισης στους "Xeneizes". Η ειρωνεία του κόουτς των "millonarios" στο πρόσωπο του Παλέρμο, σχετικά με τη φυσική του κατάσταση και τις φήμες που τον ήθελαν να βρίσκεται στην αποστολή μετά από τόσο καιρό, κάθε άλλο παρά επηρέασε τον Μπιάντσι που είχε τελικά τον Μαρτίν στον πάγκο.

Η Μπόκα προηγείται 1-0 θέλοντας όμως άλλο ένα τέρμα για να πάρει την πρόκριση στη κανονική διάρκεια, και ο Μπιάντσι κάνει την κίνηση ματ. Μέσα ο Παλέρμο για να κυνηγήσει το γκολ στα εναπομείναντα 13 λεπτά. Όντως, στο διάστημα της παρουσίας του "Loco" έρχεται το πολυπόθητο δεύτερο τέρμα με πέναλτι του Ρικέλμε, με τον ίδιος τον Μαρτίν να σημειώνει το 3-0, ένα γκολ που χαρακτήρισε "το πιο συναισθηματικό της καριέρας του". Μέσα σε πανδαιμόνιο από 60.000 οπαδούς, η Μπόκα περνάει στα ημιτελικά.

Με όπλο το "Μπομπονέρα" αποκλείει την Κλαμπ Αμέρικα, και πλέον η Παλμέιρας του Λουίς Φελίπε Σκολάρι είναι το τελευταίο εμπόδιο πριν το τρόπαιο του Πρωταθλητή Νοτίου Αμερικής για το 2000. Οι δύο τελικοί έρχονται ισόπαλοι, και στη διαδικασία των πέναλτι οι παίκτες του Κάρλος Μπιάντσι παρουσιάζονται ψυχραιμότεροι και βγαίνουν νικητές.

Η Μπόκα κατακτά την κούπα του Libertadores μετά από 22 χρόνια και δίνει ραντεβού με την «βασίλισσα» Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου.

Η Μπόκα του Κάρλος Μπιάντσι Πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής το 2000

Στην κορυφή του κόσμου

Στις 28 Νοεμβρίου του 2000 παρατάχθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο, δύο υπερδυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Η Ρεάλ Μαδρίτης του Ρομπέρτο Κάρλος, του Ιέρο, του Φίγκο, του Ραούλ και του Μοριέντες κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς των Μπερμούδες, Μπατάλια, Ρικέλμε και Παλέρμο.

Πριν καλά καλά συμπληρωθεί το πρώτο πεντάλεπτο, ο Παλέρμο είχε "πυροβολήσει" τον Κασίγιας δύο φορές και οι Αργεντινοί βρίσκονταν ήδη με ισχυρό προβάδισμα στα χέρια, το οποίο και κράτησαν παρά το φοβερό τέρμα του Ρομπέρτο Κάρλος.

Η Μπόκα είναι και Πρωταθλήτρια Κόσμου και ο Μαρτίν ανακηρύσσεται ο αδιαμφισβήτητος MVP του τελικού. Οι σειρήνες από την Ευρώπη ακούγονταν ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, και μετά από την επιβλητική του εμφάνιση στο Διηπειρωτικό, τα φαξ στα γραφεία της ομάδας στην οδό Μπράντσεν του Μπουένος Άιρες παίρνουν φωτιά.

Η εμπειρία της Ευρώπης

Τσέλσι, Νάπολι και Γουέστ Χαμ τον διεκδικούν αλλά η άσημη τότε Βιγιαρεάλ κάνει την έκπληξη και αποσπά την υπογραφή του έναντι 8 εκ. δολαρίων παρέα με τον έναν από τους διδύμους Στσελότο, Γκουστάβο. Στην παρουσίασή του τον αποθεώνουν 8.000 άτομα! Ο Μαραντόνα πάντως, δηλώνει πως άξιζε κάτι καλύτερο από τη μικρομεσαία τότε, ισπανική ομάδα, που είχε προπονητή τον γνωστό μας Βίκτορ Μουνιόθ, παλιό συμπαίκτη του Ντιέγκο στη Μπάρτσα.

Στσελότο και Παλέρμο φέρνουν "κίτρινο πυρετό" στους φίλους της Βιγιαρεάλ, σύμφωνα με το δημοσίευμα

Στη Βιγιαρεάλ μένει δυόμιση χρόνια αλλά δεν πιάνει ποτέ τα στάνταρ απόδοσης που είχε στην Αργεντινή και η συγκομιδή τερμάτων του είναι πενιχρή. Ωστόσο, η αδυναμία να βρει τη φόρμα του οφείλεται και στο ατυχέστατο περιστατικό στο Λεβάντε. Κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών του μετά από γκολ που πέτυχε, το τοιχάκι πίσω από την εστία έπεσε πάνω του, προκαλώντας διπλό σπάσιμο στο δεξί του πόδι.

Η Ευρώπη δεν πήγαινε τον Μαρτίν. Ούτε στη Μπέτις κατάφερε να στεριώσει, και μετά από έξι μήνες παραμονής στη Σεβίλλη, ο άλλοτε δεινός μπόμπερ βρίσκεται στα αλώνια της Segunda Division και την Αλαβές. Η κραυγή αγωνίας που εκπέμπει η καριέρα του φτάνει στα αυτιά των διοικούντων της Μπόκα, και η επιστροφή του στο "Μπομπονέρα" έρχεται το καλοκαίρι του 2004.

"Δεν είμαι απογοητευμένος με τη περίοδό μου στην Ευρώπη. Δεν το βλέπω σαν αποτυχία. Σίγουρα, δεν ήταν τα ίδια χρόνια με τη Μπόκα. Μου λείπει μια χρονιά που θα είμαι πιο ενεργητικός. Αν γίνει αυτό, ξέρω ότι τα γκολ θα έρθουν και θα είμαι πιο δυνατός απ' όλες τις απόψεις". Κι έτσι ακριβώς έγινε.

Μαρτίν η επιστροφή

Ξεκινάει λοιπόν η δεύτερη περίοδος του Παλέρμο στη Μπόκα Τζούνιορς, που θα είναι και η πιο παραγωγική. Ο υψηλόσωμος επιθετικός επιστρέφει μετά από τριάμισι χρόνια ξενιτιάς και το κοινό του "Μπομπονέρα" τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Παίρνει αμέσως φανέλα βασικού, και παρτενέρ του στη γραμμή κρούσης θα έχει για ακόμη μια φορά το φιλαράκι Γκιγέρμο Μπάρος Στσελότο αλλά και ένα νέο φυντάνι ονόματι Κάρλος Τέβες.

Τα κολλητά Sudamericana του '04 και του '05 είναι απλώς ο προάγγελος της δεύτερης "χρυσής" περιόδου των "Γενοβέζων", μέσα στη δεκαετία. Κι όταν ο "Απάτσι" φεύγει για την Κορίνθιανς, ο Ροδρίγκο Παλάσιο είναι έτοιμος να πλαισιώσει άριστα τον Παλέρμο στην επίθεση.

Παλέρμο και Παλάσιο πανηγυρίζουν ένα από τα δεκάδες τέρματά τους

Ο Μαρτίν σημειώνει σε όλες του τις χρονιές διψήφιο αριθμό γκολ, και ο ερχομός του Ρικέλμε το χειμώνα του 2007 φέρνει ξανά μαζί το δίδυμο της επιτυχίας. Η σχέση ανάμεσά τους πάντα αμφιλεγόμενη, αφού οι δυο τους είναι οι "κολώνες" των αποδυτηρίων και πολύ ισχυρές προσωπικότητες. Στο χορτάρι όμως η Μπόκα εμφανίζεται πανίσχυρη με αυτούς στην ενδεκάδα, και η κατάκτηση του Copa Libertadores κόντρα στη Γκρέμιο εκείνο το καλοκαίρι, σφραγίζει την κυριαρχία του αργεντίνικου συλλόγου στη Λατινική Αμερική.

Ο Παλέρμο κρατάει την κούπα του Libertadores 2007

Η Apertura του 2008 κλείνει τη λαμπρή τετραετία και έκτοτε ξεκινάει η παρακμή, που συνεχίζεται έως σήμερα. Ο "Τιτάνας" παρακολουθεί την πτώση της αγαπημένης του ομάδας, τα χρόνια κυλούν αμείλικτα και γι' αυτόν, αλλά η ιαχή "Paleeermo, Paleeermo" ακούγεται πάντα στον ουρανό του "Μπομπονέρα".

Ο αγαπητός "Loco" Παλέρμο

Κομμάτι της ιστορίας

Τον Οκτώβρη του 2009 και στο ματς με τη Βέλες, ο Μαρτίν σημειώνει γκολ με (ως συνήθως) κεφαλιά, αλλά αυτή η κεφαλιά είναι πολύ ξεχωριστή καθώς έγινε 40 μέτρα μακριά από την εστία, και είσοδος στο βιβλίο Γκίνες για δεύτερη φορά (πρώτη τα 3 χαμένα πέναλτι).

Μισό χρόνο αργότερα, έρχεται η στιγμή να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία των "Xeneizes". Τα δύο του τέρματα κόντρα στην Αρσενάλ Σαραντί τον φέρνουν στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ του συλλόγου με 222 γκολ, ξεπερνώντας τον θρυλικό Ρομπέρτο Τσέρο.

Η Μπόκα αποδυναμώνεται σεζόν με τη σεζόν, και μέσα στον κυκεώνα των οικονομικών προβλημάτων η κόντρα του κατά καιρούς με τον Ρικέλμε έκανε τα αποδυτήρια να θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη, με τους παίκτες χωρισμένους σε "Παλερμικούς" και "Ρικελμικούς". Ωστόσο, οι δυο τους, τελευταίες ηγετικές μορφές μιας ομάδας που ακροβατεί ανάμεσα στις δόξες περασμένων ετών και το αβέβαιο μέλλον, βάζουν πάνω απ' όλα την αγάπη τους για το σύλλογο και κρατάνε την υπόληψή του μετά κόπων και βασάνων.

Παλέρμο και Ρικέλμε αγκαλιά

Στο τελευταίο "superclásico" του Παλέρμο πριν λίγες εβδομάδες, αυτός κι ο Ρικέλμε οδήγησαν τη Μπόκα σε μεγάλη νίκη με 2-0. Ο Μαρτίν, πιστός στη παλιά καλή του συνήθεια κόντρα στη Ρίβερ, πέτυχε το δεύτερο τέρμα, που ήταν και το τελευταίο του κόντρα στους "εκατομμυριούχους", αφού είχε εδώ και καιρό αποφασίσει να κρεμάσει τα παπούτσια του στο τέλος της σεζόν. Οι σκηνές που ακολούθησαν στις κερκίδες μετά το γκολ του, απλώς δεν περιγράφονται με λόγια.

Κεφάλαιο "αλμπισελέστε"

Η σταδιοδρομία του Παλέρμο στην εθνική έχει στιγματιστεί από εκείνη την αποφράδα ημέρα του αγώνα με την Κολομβία, στο Copa America του 1999. Στο δεύτερο ματς λοιπόν του ομίλου κόντρα στους Κολομβιανούς, ο Μαρτίν κατόρθωσε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να χάσει 3 πέναλτι (μπήκε στο βιβλίο Γκίνες), με την Αργεντινή να χάνει με 3-0 και να πέφτει πάνω στη Βραζιλία στους "8", όπου και αποκλείστηκε.

Κάτι τα φαντάσματα της Κολομβίας, κάτι η υπεροπλία επιθετικών της εθνικής και κάτι οι τραυματισμοί του, δεν άφησαν τον "Τιτάνα" να προσφέρει στη χώρα του όσα και στη Μπόκα. Ωστόσο, η δουλειά του με τη φανέλα της "αλμπισελέστε" δεν είχε τελειώσει ακόμα.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ανέκαθεν οπαδός του Παλέρμο, τον επαναφέρει στην εθνική μετά από 10 χρόνια απουσίας, και ο Μαρτίν τον δικαιώνει πανηγυρικά. Το ρολόι δείχνει 92 λεπτά αγώνα, στο κρίσιμο ματς με το Περού για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2010, και η Αργεντινή του Ντιέγκο βρίσκεται κολλημένη στο 1-1, αντιμέτωπη με το φάσμα του αποκλεισμού. Δευτερόλεπτα πριν τη λήξη και μέσα σε καταρρακτώδη βροχή, ο "Loco" σκοράρει το πολυπόθητο γκολ και το "Μονουμεντάλ" σείεται. Ο Μαραντόνα είχε κάθε δίκιο να κάνει λόγο για "το θαύμα του άγιου Παλέρμο"...

Όλη η ένταση του αγώνα εκτονώθηκε με το γκολ του Μαρτίν στο 92'

Λίγους μήνες αργότερα, ο Παλέρμο θα ταξίδευε μαζί με την υπόλοιπη αποστολή στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής, στο πρώτο της μακράς του ποδοσφαιρικής πορείας, και μάλιστα θα πετύχαινε το παρθενικό του γκολ στη κορυφαία διοργάνωση εθνικών ομάδων, κόντρα στην Ελλάδα, στο τελευταίο ματς του ομίλου.

"Gracias por todo Titán"

Όταν τον Ιούλιο του 2010 ανακοίνωνε ότι την επόμενη σεζόν θα σταματήσει τη καριέρα του, η οικογένεια της Μπόκα περίμενε τη μέρα που ο Μαρτίν θα πάταγε για τελευταίο φορά το χορτάρι του "Μπομπονέρα".

Όλη την εβδομάδα πριν το ματς με τη Μπάνφιλντ, θαρρείς και κάποια αόρατη δύναμη οδηγούσε τις πυρετώδεις προετοιμασίες για τη γιορτή προς τιμήν του. Τα πανό φτιάχτηκαν, οι προσκλήσεις μοιράστηκαν, οι πλακέτες ετοιμάστηκαν, ειδική φανέλα με χρυσό νούμερο "9" τυπώθηκε, και άπαντες ανέμεναν με ευλάβεια το βράδυ της Κυριακής.

Από τη στιγμή που αναχώρησε το πούλμαν της ομάδας με προορισμό το γήπεδο, εκατοντάδες οπαδοί περικύκλωσαν το όχημα για να το συνοδεύσουν στο Ναό του αργεντίνικου ποδοσφαίρου.

Το λεωφορείο με την αποστολή της Μπόκα περικυκλωμένο από τους οπαδούς

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Με τον Μαραντόνα στα επίσημα και χιλιάδες πλακάτ "Gracias Martin" (ευχαριστούμε Μαρτίν) να κάνουν την εμφάνισή τους με την είσοδο των ποδοσφαιριστών, όλοι, με προεξάρχοντες τους "Doce", αποθέωσαν τον τεράστιο Μαρτίν Παλέρμο φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του. Με τη λήξη του παιχνιδιού ακολούθησε η βράβευσή του από τη διοίκηση του συλλόγου και στο τέλος, κόπηκαν τα δοκάρια για να τα πάρει σπίτι του ως αναμνηστικό από την τελευταία του παράσταση στο "Μπομπονέρα"!

"Ο μοναδικός μου ήρωας" λέει το πανό των "Doce"

Ωστόσο δεν ήταν το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, καθώς απομένει ακόμα ένα με τη Χιμνάσια εκτός έδρας, όπου θα συναντήσει τον παλιόφιλό του Γκιγέρμο Μπάρος Στσελότο. Από μικροί αντίπαλοι και πλέον φίλοι, δεν υπάρχει καταλληλότερος άνθρωπος να σφίξει το χέρι και να πει το "αντίο" στον σπουδαίο Αργεντινό επιθετικό, το βράδυ του Σαββάτου στο "Χουάν Κάρλος Σερίγιο".

Παλέρμο και Γκιγιέρμο Στσελότο μαζί στη Μπόκα

Επίλογος

Τα λόγια του προπονητή που τον εμπιστεύτηκε στην Εστουδιάντες, Ντανιέλ Κόρδομπα, περιγράφουν καλύτερα απ' οτιδήποτε το "φαινόμενο Παλέρμο": "Θέλετε να ψάξετε την εξήγηση για τον Μαρτίν; Δε θα τη βρείτε ούτε στα στατιστικά, ούτε στα γκολ, ούτε στην τεχνική, ούτε σε τίποτα από αυτά που τον εξέλιξαν σαν παίχτη. Ψάξτε την στο μυαλό και τη ψυχή του, ψάξτε τη στην οικογένειά του..."

Απ' την πλευρά του ο γράφων, θα ήθελε να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για τις στιγμές που χάρισε στο άθλημα, αλλά και να του πει ολόψυχα συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια γιατί κατάφερε να δοξαστεί παίζοντας σε ένα από τα σπουδαιότερα κλαμπ του κόσμου και βίωσε την απόλυτη ποδοσφαιρική εμπειρία, αναγκάζοντας ολόκληρο το "Μπομπονέρα" να του αποδώσει φόρο τιμής. Πραγματικά άξιος...