Πόσες πρωτόγνωρες, ολίγον τι σοκαριστικές εμπειρίες να αντέξει μαζεμένες μια νεανική, πλην ευαίσθητη καρδιά σε μια ημέρα; Μέσα σε λίγες ώρες, το μενού περιλάμβανε ταξίδι με ελικόπτερο (ποτέ ξανά, χίλιες φορές με αεροπλάνο), προσγείωση στην Μύκονο (είμαι άραγε ο μοναδικός εν Ελλάδι που δεν είχε πάει ποτέ;) και γνωριμία με τον μπαλαδόρο με το αιώνιο χαμόγελο, την μαγεία στα πόδια και την μουσική ριζωμένη στην καρδιά. Ρονάλντο ντε Ασίς Μορέιρα, Ροναλντίνιο όπως σε μάθαμε και σε αγαπήσαμε, να χαίρεσαι τα 35 σου χρόνια και να τα γιορτάσεις όπως αξίζουν. Το πώς, εσύ το ξέρεις πολύ καλύτερα από εμάς!

Η κρίση, το ΔΝΤ, η Λαγκάρντ, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε είχαν αρχίσει να κάνουν δειλά δειλά (πόσο ειρωνικό ακούγεται αυτό) την εμφάνισή τους στην καθημερινότητά μας. Ήταν καλοκαιράκι, όμως, και στην Ελλάδα τα πάντα μπαίνουν στην άκρη όταν ο ήλιος αρχίζει να καίει πιο έντονα, τα όμορφα κορίτσα (έτσι είναι η σωστή προφορά) να φορούν κοντές φουστίτσες και οι ποδοσφαιριστές να επιλέγουν τις παραδεισένιες παραλίες του τόπου μας για να λιάσουν τις ακριβοπληρωμένες κορμάρες τους.

Ο Ροναλντίνιο ήταν 29 ετών. Σε ηλικία, δηλαδή, που θα έπρεπε να βρίσκεται στο πικ του, στα καλύτερά του. Αυτά, όμως, είχαν μάλλον περάσει ανεπιστρεπτί. Εντός γηπέδου, εννοείται. Γιατί εκτός αυτού, ο «Ρόνι» έλαμπε. Και είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω μέσω της συνέντευξης που εξασφάλισε ο ραδιοφωνικός σταθμόςArena89,2.

Με εκλεκτή παρέα τους έμπειρους συναδέλφους Χρήστο Σωτηρακόπουλο, Γιάννη Καραλή και τον διευθυντή του σταθμού, Νίκο Θρασυβούλου, επιβιβαστήκαμε σε ελικόπτερο που μας μετέφερε στην Μύκονο. Ο λόγος; Ο Ροναλντίνιο φιλοξενούνταν σε κότερο επιχειρηματία και δέχθηκε να κάνει ένα διάλειμμα για να μας αφιερώσει δύο ώρες. Οι κακές γλώσσες (;) λένε πως στο κότερο δεν ήταν μόνος του, αλλά είχε παρέα διψήφιο αριθμό γυναικών εκείνες τις λίγες, αλλά καυτές ημέρες του Ιουνίου.

Ως βεντέτα που σέβεται τον εαυτό της, μας έστησε για την ακαδημαϊκή μιάμιση ώρα (ξεχάστε το τεταρτάκι, αυτό είναι για τους κοινούς θνητούς). Όταν εμφανίστηκε, όμως, μας κέρδισε με το «bomdia» (καλημέρα, για τους αμύητους). Ντυμένος στα λευκά, απλός, απόλυτα προσιτός και, πάνω απ' όλα, χαμογελαστός, μοιράστηκε τις σκέψεις του για την ζωή και την μπάλα σε ένα ιδανικό σκηνικό, σε μια μεγάλη βεράντα με θέα το απέραντο γαλάζιο και μια καριέρα που δικαιούται να αποκαλείται σπουδαία, αλλά όχι όσο θα έπρεπε. Όχι όσο θα μπορούσε αυτή η χαρισματική, πλην ολιγαρκής και τεμπέλα ιδιοφυΐα.

Μέρα που είναι, όμως, μην γκρινιάζουμε, δεν κάνει. Αγαπητέ «Ρόνι», εσύ που έκανες παγκοσμίως γνωστό τον χαιρετισμό του σέρφερ. Εσύ που υπενθύμισες ότι η μπάλα είναι πάνω απ' όλα παιχνίδι και γι' αυτό την γουστάρετε εσείς οι ποδοσφαιριστές και την γουστάρουμε εμείς οι υπόλοιποι, θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε για χίλιους λόγους, αλλά επιλέξαμε δέκα, ως ελάχιστος φόρος τιμής για την φανέλα με το «10», η οποία έγινε δεύτερο δέρμα σου. Πάμε λοιπόν.

1. Σε ευχαριστούμεγιατί άκουσες τον μπαμπά σου Ζοάο, ο οποίος σου έλεγε πως «θα γίνεις ο καλύτερος στον κόσμο». Γιατί θέλησες να ακολουθήσεις τα χνάρια του πατέρα αλλά και του αδελφού σου Ρομπέρτο, οι οποίοι επίσης έπαιζαν μπάλα. Γιατί έδειξες τεράστια δύναμη ψυχής όταν σε ηλικία εννέα ετών έχασες τον πατέρα σου, ο οποίος πνίγηκε στην πισίνα που είχατε στο σπίτι. Γιατί βρήκες καταφύγιο στο τόπι και κερδισμένοι αποδειχθήκαμε όλοι εμείς.

2. Σε ευχαριστούμεγιατί άρχισες να κάνεις τα δικά σου από πολύ μικρός στην Γκρέμιο του Πόρτο Αλέγκρε και το 2001, στα 21 σου, πραγματοποίησες το άλμα στην Ευρώπη για λογαριασμό της Παρί Σεν Ζερμέν. Στην πόλη του φωτός ανακάλυψες πόσο ελκυστική είναι η νυχτερινή ζωή, παρ' ότι στην αρχή δίσταζες να πας να αγοράσεις βότανα για το μάτε σου (παραδοσιακό ρόφημα στη Νότιο Αμερική), φοβούμενος ότι όσοι σε έβλεπαν θα πίστευαν ότι είχες ινδική κάνναβη και θα σε έδιωχναν από την χώρα! Είχες αυτή την παιδική αφέλεια και το αφοπλιστικό χαμόγελό σου την επιβεβαίωνε.

3. Σε ευχαριστούμεγιατί το καλοκαίρι του 2003, παρ' ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ήθελε διακαώς και η Ρεάλ Μαδρίτης φιλοδοξούσε να σε «καπαρώσει» για την επόμενη σεζόν, εσύ επέλεξες την Μπαρτσελόνα, λόγω της στενής του φιλίας με τον τότε αντιπρόεδρο Σάντρο Ροσέλ. Ήταν ο πρώτος που σου είχε κάνει συμβόλαιο με τηNike, σε ηλικία 17 ετών, σε έπεισε ότι θα γίνεις ο ηγέτης της νέας Μπάρτσα και τα υπόλοιπα, λίγο πολύ, είναι γνωστά. Και άκρως απολαυστικά!

4. Σε ευχαριστούμεγιατί στα πέντε χρόνια σου ως «μπλαουγκράνα» εφηύρες νέες ντρίμπλες όπως η «espaldinha» (πάσα με την πλάτη), έκανες πάσες κοιτώντας αλλού ως Μάτζικ Τζόνσον με την μπάλα στα πόδια και σημείωσες ασύλληπτης ομορφιάς γκολ, αποδεικνύοντας ότι το «σβήσιμο του τσιγάρου» μπορεί να οδηγήσει σε ένα έργο τέχνης, όπως εκείνο κόντρα στην Τσέλσι, στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Ζοσέ, το θυμάσαι;

5. Σε ευχαριστούμεγιατί όταν ήσουν ακόμα 22 ετών, έβαλες το δικό σου λιθαράκι ώστε ο κορυφαίος σέντερ φορ όλων των εποχών, ένας κύριος με βαφτιστικό όνομα «Ροναλντίνιο», να επιστρέψει από δύο εγχειρήσεις χιαστών ως θριαμβευτής και να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και μπορεί στην Βραζιλία να σε φωνάζουν «Ροναλντίνιο Γκαούτσο» (λόγω του τόπου από τον οποίο κατάγεται) ώστε να σας ξεχωρίζουν, αλλά ο Ρονάλντο, όπως τον ξέρουμε στην Ευρώπη, θα σου χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη. Δεν μπορεί να πει το ίδιο και η αλογοουρά του Ντέιβιντ Σίμαν, η οποία λίγο έλειψε να μπλεχτεί στα δίχτυα, ύστερα από το συστημένο φάουλ στο «γάμμα» της αγγλικής εστίας.

6. Σε ευχαριστούμεγιατί μας θύμισες τι σημαίνει η ποδοσφαιρική φράση «μόνο και μόνο γι' αυτόν τον ποδοσφαιριστή αξίζει να πληρώσεις εισιτήριο». Γιατί έγινες ένας από τους ελάχιστους παίκτες της Μπαρτσελόνα που χειροκρότησαν οι φίλοι της Ρεάλ Μαδρίτης στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Και αυτό το παράσημο ξεπερνάει ενδεχομένως ακόμα και την μόλις μια «Χρυσή Μπάλα» που έχεις στην συλλογή σου. Μόλις μια γιατί αν ήθελες, αν δεν βαριόσουν, αν δεν προτιμούσες τα νυχτοπερπατήματα, θα είχες τρεις - τέσσερις ακόμα στις βιτρίνες του σπιτιού σου.

7. Σε ευχαριστούμεγιατί καθοδήγησες, στα πρώτα του βήματα, τον Λιονέλ Μέσι. Γιατί του έδειξες δεκάδες κόλπα με την μπάλα στα πόδια, γιατί του υπενθύμιζες συνεχώς ότι πρέπει πρωτίστως να διασκεδάζει όταν μπαίνει στο γήπεδο και γιατί, παρ' ότι σε πόνεσε, δέχθηκες να φύγεις από την Μπάρτσα το καλοκαίρι του 2008, ύστερα και από απαίτηση του Πεπ Γκουαρδιόλα. Εσύ δεν το παραδέχεσαι, αλλά άρχιζες να είσαι κακή επιρροή για τον Λέο, όπως και ο Ντέκο. Και το λες πως το έχεις παράπονο ότι «δεν μπόρεσα να παίξω περισσότερο με τον Μέσι».

8. Σε ευχαριστούμεγιατί άφησες ενέργειες για την αιωνιότητα σε όποια ομάδα και αν πήγες μετά: Στην Μίλαν, στην Φλαμένγκο, στην Ατλέτικο Μινέιρο, ακόμα και τώρα στην Κερέταρο, όπου κάποιοι βέβηλοι σε αποκαλούν «Ρομπαλντίνιο» (λογοπαίγνιο με την «κλοπή», ότι και καλά τους κοροϊδεύεις και «κλέβεις» τα δύο εκατομμύρια δολάρια που σου δίνουν). Και δεν είναι πολλοί οι ποδοσφαιριστές που μπορούν να καυχώνται κάτι τέτοιοι. Μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών είναι. Και να ξέρεις πως θα κλάψουμε όταν έρθει η αποφράδα ημέρα που θα ανακοινώσεις το «αντίο» σου στα γήπεδα.

9. Σε ευχαριστούμεγιατί ήσουν ο μοναδικός Βραζιλιάνος το χέρι του οποίου φίλησε ο μέγιστος Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα αφήνοντας στην άκρη την εμπάθειά του με όσους προέρχονται από την χώρα του και, κυρίως, το αντίπαλο δέος που ακούει στο όνομα Πελέ. «Με γεμίζει περηφάνια να λένε ότι μπορεί να είναι ο διάδοχός μου. Είναι απίστευτο πως συνδυάζει τεχνική και ταχύτητα. Και αυτό είναι δυνατό γιατί διαθέτει ένα προνομιακό μυαλό. Πριν του έρθει η μπάλα, ξέρει ήδη τι θα κάνει με αυτή» ο ύμνος του «Ντιεγκίτο» που σε έκανε δικαίως το στήθος του να φουσκώσει.

10. Σε ευχαριστούμε, στην τελική, γιατί η μουσική και η αλεγρία δεν σε εγκατέλειψαν ποτέ! Κάποτε φορούσες μάσκα και πήγαινες να παίξεις τουμπερλέκι σε κλαμπ, το καρνέ σου με τις γυναικείες κατακτήσεις έχει εκατοντάδες σελίδες και, επειδή απλά το γουστάρεις, ποζάρεις και για φωτογραφίες όπως αυτή πιο πάνω. Γιατί δεν υπέκυψες στις ελληνικές «Σειρήνες» και δεν ήρθες να παίξεις εδώ για να αμφισβητηθεί, έστω και λίγο, ο μύθος σου. Α, και παρ' ότι ακόμα δεν σκέφτεσαι τον γάμο, έχεις ένα εξώγαμο ονόματι Ζοάο. Και αν έχει πάρει το ποδοσφαιρικόDNAσου, θα αρχίσουμε σύντομα να τρίβουμε τα χέρια μας από ικανοποίηση!

Η γέννηση ενός θρύλου

Ροναλντίνιο: Απλά, απολαύστε!

Το Top50 των γκολ

Το Top10 των φάουλ

Οι κορυφαίες επινοήσεις

Μοντάζ ή όχι, ελάχιστη σημασία έχει

Η συμμετοχή του στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού "Έλα σε εμένα" των "Trio Ternura"