Τον περασμένο Μάρτιο εξασφάλισε την πρόκριση του στο Βανκούβερ και εκεί θα αγωνιστεί στο σλάλομ και στο γιγαντιαίο σλάλομ στο αλπικό σκι. Έχει αγωνιστεί και στη χώρα μας με τον κόσμο να τρίβει τα μάτια του. Είναι σπάνια η εικόνα ενός μαύρου σκιέρ στο χιόνι. Μην σας πούμε και μοναδική.
Σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών εργάζεται σε μία... κλειστή χιονισμένη πίστα στο Μίλτον Κέινς της. Λάτρεψε το χιόνι και πριν από έξι χρόνια ξεκίνησε να ασχολείται με το αλπικό σκι. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει και στα Παγκόσμια Κύπελλα της διεθνούς ομοσπονδίας (FIS).



Αποφάσισε να διεκδικήσει το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έπρεπε να ξεκινήσει από τα γραφειοκρατικά. Στην ολυμπιακή επιτροπή της Γκάνας γέλασαν μαζί του όταν τους προσέγγισε. Στη Γκάνα, μία χώρα με παράδοση στο ποδόσφαιρο και στην πυγμαχία, δεν χιονίζει ποτέ. Και το χαλάζι, σπάνιο είναι!

Ο Ενκρουμάχ-Ακεαμπόνγκ αποφάσισε να χρηματοδοτήσει μόνος το όνειρο του. Ίδρυσε την ομοσπονδία αλπικού σκι, είναι αρχηγός της ομάδας σκι της χώρας και βέβαια ο μοναδικός της αθλητής. Όταν όμως ένας άνθρωπος έχει όνειρα, δεν τον σταματάει τίποτα.

Δεν πήρε την πρόκριση για το Τορίνο (το 2006), δεν τα παράτησε και στο τέλος τα κατάφερε κι ας τερματίζει ανάμεσα στους τελευταίους σε κάθε αγώνα.



" Θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι ναι μπορείς να καταφέρεις πράγματα, όταν ξεκινάς από το μηδέν και καταφέρνεις μέσα σε έξι χρόνια να συμμετάσχεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες", τόνισε σε συνέντευξη του, μία από τις πολλές που θα δώσει όταν θα τον ανακαλύψουν τα διεθνή ΜΜΕ τον Φεβρουάριο στο Βανκούβερ.

Μετάλλιο δεν πρόκειται να πάρει, αλλά έχει στόχους. " Θέλω να τερματίσω μπροστά από τους σκιέρ της Ινδίας και του Πακιστάν. Αυτοί έχουν τουλάχιστον χιόνι".

Είναι πάντως αποφασισμένος η δική του ιστορία να μην εξελιχθεί σαν εκείνη της ομάδας της Τζαμάικα στο μπόμπσλεντ. Μία αμερικάνικη κωμωδία που προκαλεί γέλιο και όχι θαυμασμό.

H ιστορία της "λεοπάρδαλης του χιονιού":