Μητρούδης, τρελός και παλικάρι μαζί

Δεν πέρασε καλά καλά ούτε μια εβδομάδα από τότε που έγραφα πως ήλπιζα, ευχόμουν και προσευχόμουν να μη χρειαστεί να γράψω κι άλλη νεκρολογία και ξανάπεσε μαζεμένο το θανατικό...

Πάει και ο Θεόφιλος, που ο Συρίγος τον είχε βαφτίσει Θεότρελο!

Ο Μητρούδης δεν είχε καμιά σχέση με τους υπόλοιπους διοικητικούς παράγοντες που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια από το μπάσκετ: δεν εννοώ ότι ήταν καλύτερος, αλλά σίγουρα υπήρξε ξεχωριστός.

Μια sui generis περίπτωση, μια κατηγορία μόνος του!

Γνωριστήκαμε πριν από σχεδόν σαράντα χρόνια όταν εισέβαλε σαν ταύρος εν υαλοπωλείω στον Άρη και στο ελληνικό μπάσκετ, ύστερα όταν αποτραβήχτηκε από το προσκήνιο, χαθήκαμε και τα τελευταία χρόνια ξανάρθαμε πολύ κοντά και τότε συνειδητοποίησα και πάλι πόση... μούρλα κουβάλαγε!

Και τρελός και παλικάρι

Το έλεγε και ίδιος άλλωστε, το παραδεχόταν πως με την πάρτη του η επιστήμη σήκωνε τα χέρια ψηλά, ωστόσο το διαχρονικό ερώτημα/δίλημμα δεν μένει αναπάντητο.

Τι ήταν εντέλει ο Μητρούδης; Τρελός ή παλικάρι; Και τα δυο μαζί!

Τα είχε υιοθετήσει και τα δυο, έβαζε την τρέλα του αγκαλιά με την παλικαριά και συνάμα αυτοσυστηνόταν κιόλας ως ένας μοντέρνος αναρχικός!

Μοντέρνος με το trendy κασκόλ που περιτύλιγε τον λαιμό του σαν εσάρπα!

"Ήμουν και είμαι αναρχικός", μου έλεγε διαρκώς. "Αναρχικός όχι της Αριστεράς, ούτε της Δεξιάς, Αναρχικός του... Κέντρου, ίσως ο μοναδικός στον κόσμο"!

Κοντεύουν τέσσερα χρόνια από τότε που μου τηλεφώνησε για να μου εμπιστευθεί το μυστικό του που το μοιράστηκα με τον Δημήτρη Καρύδα, τον Παύλο Κορκίδη και τον Γιάννη Γιαννάκη...

Μας έστειλε από ένα αντίγραφο του βιβλίου που βρισκόταν υπό έκδοση και αποτελούσε τη δική του κατάθεση και την προσωπική μαρτυρία του (με την ιδιότητα του πρωταγωνιστή βεβαίως) στην υπόθεση της αυτοκρατορίας του μπασκετικού Αρη.

"Δεν θα κόψετε τίποτε"

Είχε αναθέσει τη συγγραφή του στον Δημήτρη Δραγώγια και έστειλε από ένα αντίγραφο σε μερικούς ανθρώπους που εμπιστευόταν για να κάνουν τις παρατηρήσεις τους, υπό έναν όρο...

"Δεν θα κόψετε τίποτε"!

Να κόψουμε;

Θεέ μου συγχώρα με,, ποιος άραγε θα μπορούσε ποτέ να κόψει κάτι από τον χειμαρρώδη και ασυγκράτητο λόγο του;

Μια τέτοια απόπειρα θα ήταν μάταιη, άλλωστε υπήρξα και παθός και μαθός!

Το γράφω αυτό διότι το 1994 που ήρθε καλεσμένος σε σαββατιάτικη εκπομπή στην ΕΡΤ, αναγκάστηκα να παρακαλέσω τον κομισάριο και τους διαιτητές του αγώνα της Α1 που ακολουθούσε για να καθυστερήσουν το τζάμπολ κατά δέκα λεπτά!

Είχε πάρει φόρα, μιλούσε ασταμάτητα και δεν εννοούσε να βάλει τελεία, αλλά ούτε εγώ τολμούσα να τον (δια)κόψω!

Μου επιδαψίλευσε την τιμή να βρίσκομαι στο πάνελ της παρουσίασης του βιβλίου "Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ: η άνοδος και η πτώση από την πίσω πλευρά του φεγγαριού", που εξελίχθηκε σε μια μπασκετική μέθεξη και συν τοις άλλοις επιφύλαξε κιόλας μια συγκινητική ανθρώπινη στιγμή!

Η συγνώμη στον Γιαννάκη και ο σασμός με τον Γκάλη

Εκείνο το βράδυ της 2ας Οκτωβρίου του 2019 στο βιβλιοπωλείο "Ιανός" όταν ο Μητρούδης αντίκρισε τον Παναγιώτη Γιαννάκη, έβαλε τα κλάματα και του απολογήθηκε μετά από 27 χρόνια!

"Συγνώμη αγόρι μου που σε ταλαιπώρησα. Συγνώμη! Έφυγε ο θρύλος (ΣΣ: Γκάλης) και πήγε στην Αθήνα για να πάρει τα δισεκατομμύρια και εσένα σε κράτησα στον Άρη για να κάνουμε τι; Για να σώσουμε μια αυτοκρατορία που είχε ήδη πεθάνει!

Δυο χρόνια νωρίτερα (25 Μαΐου 2016) στην εκδήλωση των εγκαινίων της πτέρυγας του επαγγελματικού μπάσκετ στο Μουσείο της ΧΑΝΘ είχε συμβεί ένας απροσδόκητος σασμός: τότε ο Μητρούδης συναντήθηκε με τον Νίκο Γκάλη και το ενσταντανέ με το σταυρωτό φιλί τους αποτελεί μέρος της ιστορίας και της συλλογικής μνήμης του ελληνικού μπάσκετ!

Είχαν ξαναφιληθεί τον Μάιο του 1992, όταν χώρισαν τα τσανάκια τους...

"Φιληθήκαμε κι έφυγε" είχε πει εκ των υστέρων ο Μητρούδης, που έμελλε να μείνει στην ιστορία με την ταμπέλα που κακού δράκου που έφαγε τον Γκάλη!

Αυτό δεν του το συγχώρησαν ποτέ: η σεζόν 1992-93 άρχισε με ρεκόρ 16-1, ο Άρης ποδοπάτησε τον ΠΑΟΚ με 88-56 και ο κόσμος στο "Παλέ" ζητούσε την κεφαλήν του Μητρούδη επί πίνακι!

Την ημέρα που παρουσιάστηκε το βιβλίο στον "Ιανό" (και μάλιστα εν μέσω γενικής απεργίας), ούτε παραγγελιά να την είχε κάνει ο Μητρούδης: στις 2 Ιουνίου του 829 μετά Χριστόν είχε αναρριχηθεί στον αυτοκρατορικό θρόνο του Βυζαντίου ο γιός του Μιχαήλ του Τραυλού που λεγόταν Θεόφιλος!

Το καταφύγιο της ψυχής και ο μαρμαρωμένος βασιλιάς

Στον πρόλογο του βιβλίο του ο Μητρούδης σημειώνει ότι το βιβλίο γράφτηκε για να καλύψει τις προσωπικές ανάγκες του, να κλείσει τις πόρτες της παραπληροφόρησης, να δημοσιοποιήσει τις δικές του αλήθειες και να το κάνει καταφύγιο της ψυχής του.

Είχε ήδη διαλέξει να μονάσει στο καταφύγιο της Σκοτίνας της Πιερίας, οπότε ήταν συνηθισμένος σε αυτούς τους προσωπικούς εγκλεισμούς, αναζητώντας την γαλήνη και την (αυτό)κάθαρση.

Αναζητούσε και κάτι ακόμα με αυτό το βιβλίο και μου το είχε εκμυστηρευθεί από την πρώτη στιγμή: ήθελε να ζωντανέψει τον μαρμαρωμένο βασιλιά!

Όλα όσα γράφει στο βιβλίο αποτελούν τη δική του μαρτυρία και τη δική του-κάνουν άλλωστε και ρίμα οι δυο λέξεις- αμαρτία!

Ο (γεννημένος στις 23 Νοεμβρίου του 1953 στη Θεσσαλονίκη) Μητρούδης, ένα εκρηκτικό κοκτέιλ καταβολών από την Πόλη και την Τραπεζούντα του Πόντου, ήταν πολλά πράγματα μαζί: τολμώ να γράψω (ότι ήταν και) πολλά πρόσωπα μαζί!

"Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω"

Παράγων με την κυριολεκτική έννοια της λέξης: παρήγαγε ιδέες, κάποιες από τις οποίες ήταν ακραίες, ρηξικέλευθες, ασύμβατες με την εποχή, τα δεδομένα και τις συνθήκες.

Όπως είχε πει στην παρουσίαση του βιβλίου, ο Γιάννης Γιαννάκης, "ο Μητρούδης ήταν ο doer , αυτός που έκανε πράγματα, ένας εκφραστής της αρχιμήδειας αρχής του 'δος μοι πα στω και ταν γαν κινήσω".

Δώσε μου ένα μέρος για να σταθώ και θα κινήσω και τη γη ακόμα!

Εάν δεν υπήρχαν ο Γκάλης και ο Γιαννάκης, ο Μητρούδης ήταν ικανός να τους δημιουργήσει...

Εάν πάνω στην τρέλα του, μαζί με τον Στιβ Γιατζόγλου, δεν έβρισκε τον Τάρπλεϊ, επίσης θα έπλαθε έναν Ρόι και θα του βάφτιζε την κόρη και πάλι θα της έδινε το όνομα Ηarmony!

Τετραπέρατος και μέγας καταφερτζής, το δίχως άλλο.

Η Καίσαρας ή τίποτε!

Σε όλη τη διαδρομή του στο μπάσκετ και στη ζωή, ο Μηρούδης όντως εξέφραζε μια λατινική αποφθεγματική ρήση: Aut Caesar, aut nihil.

Ή Καίσαρας ή τίποτε!

Στον Μητρούδη φόρτωσαν πολλοί πολλά: σήκωσε τον σταυρό του μαρτυρίου όχι μονάχα για τα δικά του λάθη, αλλά και για εκείνα των άλλων.

Η εκδρομή και η ντομπροσύνη της φυλακής

Δεν κιότεψε ποτέ, πάντως, δεν έσκυψε το κεφάλι, ακόμη κι όταν (για άλλες αιτίες) από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο βρέθηκε για 75 μερόνυχτα κλεισμένος στις φυλακές των Διαβατών: εκεί, όπου "υπάρχει μεγάλος σεβασμός στις ζωές των ανθρώπων, ισχύουν ηθικοί νόμοι, επικρατεί η ντομπροσύνη και συνιστούν εγκλήματα η ψευτιά και η π@@@ιά", όπως μου είπε στην εκπομπή Pick N’ Rol της Cosmote TV, στις 8 Οκτωβρίου του 2019.

Ξέρετε πώς αποκαλούσε ο Θεόφιλος τον εγκλεισμό του στις φυλακές; "Μια εκδρομή σε ένα εξωτικό μέρος που τη χρειαζόμουν στο τέλος της ζωής μου για να με κάνει πιο σοφό"!

Πήγε και σε άλλα μέρη ο Μητρούδης. Όντας φοιτητής της ΑΣΟΕΕ ξενύχταγε κάθε βράδυ στο "Πανόραμα" της οδού Αχαρνών, ακούγοντας τον Πάνο Γαβαλά και τη Ρία Κούρτη.

Στις 17 Νοεμβρίου του ’73 βρισκόταν μέσα στο Πολυτεχνείο.

Αργότερα ανελίχθηκε επαγγελματικά κληρονομώντας από τον πατέρα του την αντιπροσωπεία της BMW για να προσθέσει αργότερα στον επιχειρηματικό στόλο του αυτές της Renault, της Skoda, της Blaupunkt, των χαλιών "Πέρσικα" και πάει λέγοντας.

Δεν έφαγα μία περιουσία, αλλά δύο

Το 2004 άρχισε να φτιάχνει σπίτια για τους Ρομά, δημιούργησε ένα οικισμό με 46 σπίτια στη Σκοτίνα και δεν έπαψε ποτέ να αυτοσαρκάζεται...

"Στη ζωή μου ξόδεψα πολλά λεφτά. Λένε ότι έφαγα μια περιουσία. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Δυο περιουσίες έφαγα: μια με τα λεφτά που βρήκα από την οικογένεια μου και μια δεύτερη με αυτά που έβγαλα μόνος μου"!

Στα ύστερα χρόνια της ζωής του ο Μητρούδης δεν είχε λεφτά, αλλά δήλωνε πλούσιος σε αισθήματα και εμπειρίες.

Αυτοσαρκαζόταν κιόλας με τα προβλήματα υγεία που τον ταλαιπωρούσαν, λέγοντας ότι "ο γιατρός μου απαγόρευσε να τρώω μπιτόκ α λα ρους, φιλετάκια Στρογγανόφ και ρωσική σαλάτα, διότι φοβάται μπας και κλονιστούν οι πολιτικές πεποιθήσεις μου"!

Σε αυτό το τελευταίο βιράζ ο Θρεόφιλος παράτησε το τένις και το σκι και έπαιζε τάβλι και μπιρίμπα.

"Αγαπώ πολύ τις γυναίκες, κυρίως όσες πέρασαν από τη ζωή μου, γι αυτό τώρα δεν έχω καμία" εξηγούσε. "Το 1976 παντρεύτηκα τη Νικούλα και κάναμε τρεις κόρες τη Φαίη, την Τόνια και τη Νάντια. Είναι όλες τους αστέρια και κούκλες. Με τη γυναίκα μου χωρίσαμε το 1988 και από τότε την αγαπώ περισσότερο"!

"Δυο πράγματα μόνο δεν έκανα"

Τι έκανε τελικά στη ζωή του ο Μητρούδης; Ο ίδιος πρόλαβε και μερίμνησε να απαντήσει επ’ αυτού, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου.

"Πέρασα καλά και δεν έχω κανένα παράπονο. Τα έζησα όλα. Τα έκανα όλα, ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Όλα εκτός από να γίνω ομοφυλόφιλος! Αυτή η άρνηση ήταν δική μου επιλογή, το αν έκανα λάθος, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Α, ναι, κάτι άλλο που επίσης δεν έκανα ήταν να αυτοκτονήσω και αυτό συνέβη επειδή έχω ισχυρό χαρακτήρα".

"Φοβάμαι τους βλάκες, όχι τον θάνατο"

Και να πως κατέληγε δίκην προφητείας: "Στο τέλος της διαδρομής τα βήματα μου με οδήγησαν κάτω από τον Όλυμπο για να γράψω αυτό το βιβλίο. Ήξερα ότι θα συμβεί αυτό. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Έφτασε η ώρα μόνη της. Δεν στερήθηκα τίποτα. Χαράματα ξύπνησα μερικές φορές μόνο για να πάω στο ψάρεμα. Δεν μου λείπει τίποτε και φοβάμαι μόνο τους βλάκες, όχι τον θάνατο. Ο θάνατος είναι αυτός που σε οδηγεί στον κόσμο των αθανάτων".

Καλοστραθιά Θεόφιλε στον κόσμο των αθανάτων!