Είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο Λονδίνο, τη Δευτέρα, για πολλούς λόγους. Για τη νίκη στον τελικό του League Cup απέναντι στην Τότεναμ, την επιστροφή στους τίτλους, τα στατιστικά που τον λατρεύουν και τα λατρεύει, αλλά και τις συνήθειες που... άλλαξε.

Η επιστροφή στον "παράδεισο" και το μεσοδιάστημα

Η Τσέλσι έχει νικήσει μόλις την Τότεναμ. Οι "μπλε" παίρνουν τον πρώτο τίτλο της χρονιάς, τον πρώτο τίτλο της σεζόν. Οι "μπλε" του Λονδίνου επιστρέφουν στους τίτλους, ο Ζοζέ Μουρίνιο επιστρέφει στους τίτλους. Μετά από δύο σεζόν. Special "ανησυχητικό" για τον Πορτογάλο, όπως εξήγησε κι ο ίδιος.

"Η καριέρα μου ακολούθησε διαφορετική κατεύθυνση μετά από δύο σεζόν, χωρίς τρόπαιο. Και μου φάνηκε ότι ήταν 20 χρόνια, χωρίς τίτλο.

Αλλά το να έχεις αυτή την αίσθηση, ότι δύο χρόνια είναι μεγάλη περίοδος, είναι ευχάριστο πρόβλημα. Για εμένα είναι σημαντικό να νιώθω παιδί, ακόμη και στην ηλικία των 52 ετών. Είναι σημαντικό ότι πριν τον τελικό, είχα την ίδια αίσθηση όπως και στον πρώτο που τελικό μερικά χρόνια πριν και ένιωσα την ίδια ικανοποίηση μετά τη νίκη."

New Special Generation

Στο Νησί, αποδίδουν την (νέα) Τσέλσι του Ζοζέ Μουρίνιο, ως τη "New generation". Νέα ως προς τη σύνθεσή της, ως προς τη φιλοσοφία της, ως προς τη φρεσκάδα της. Με τους Τσεχ, Τέρι και Ντρογκμπά να φυλάττουν τις... Θερμοπύλες.

"Ξέω ότι πρέπει να χτίσω μία ομάδα, αυτό που κάνουμε τώρα δηλαδή, αλλά είναι πιο δύσκολο για εμένα να ζήσω δίχως τίτλους. Πέρα από τη σταθερότητα που απαιτείται με τη δουλειά, έχω ανάγκη να τρέφομαι με τίτλους. Έχεις τον Τζον Τέρι, τον Πετρ Τσεχ, τον Ντιντιέ Ντρογκμπά και μετά οι υπόλοιποι ανήκουν σε μία νέα γενιά. Οπότε σαν ομάδα, είναι πολύ σημαντικό."

Αζάρ, Φιλίπε Λουίς, Ραμίρες, Οσκάρ, Κουρτουά, Κουαδράδο, Μάτιτς, Ντιέγκο Κόστα, Ρεμί και Ουίλιαν δεν θα φανταζόντουσαν ποτέ ότι θα ήταν στην ίδια ομάδα, με τον κόουτς Μουρίνιο να διατάσσει.

Τα εν οίκω και εν δήμω

Ο Πορτογάλος έχει αλλάξει λίγο, όχι τόσο πολύ ώστε να μπει στο άβατο των προσωπικών του αρχών και της κοσμοθεωρίας του, αλλά τόσο ώστε όταν το επιτρέπουν οι περιστάσεις να αποκαλύπτει μέρος της ιεροτελεστίας πριν το ματς. Κεντρικό πρόσωπο αυτής, ο Νέμανια Μάτιτς.

"Ο Νέμανια ήταν πολύ λυπημένος και εκφώνησε το λόγο στα αποδυτήρια πριν την έναρξη του ματς. Ήταν απογοητευμένος από το γεγονός ότι δεν έπαιζε και ζήτησε από τους συμπαίκτες του να το κάνουν και γι' αυτόν."

Πανηγύρι πριν και... μετά

Προαίσθημα; Ξέσπασμα; Οι οιωνοί της επιστροφής στην αγκαλιά των τίτλων ηχούσαν πιο δυνατά από ποτέ στο νου του. Εν αρχή ην το μπουγέλωμα στην κάμερα, εν συνεχεία η τούμπα μπροστά στη θέα της κούπας. Και στο τέλος, στα μεθεόρτια, ανήγαγε αυτά σε οικογενειακή υπόθεση. Κάλεσε στα αποδυτήρια το γιο του, να πανηγυρίσει μαζί με τους παίκτες. Ίσος μεταξύ ίσων. Υιός Μουρίνιο, Ντρογκμπά, Ρεμί και Αζάρ.

Η στατιστική είναι, ενίοτε, αμείλικτη. Όταν ευδοκιμούν οι αριθμοί, ευδοκιμούν και οι άνθρωποι. Όχι πάντα, αλλά στην περίπτωση του Ζοζέ Μουρίνιο ισχύει. Blackjack στους τίτλους από τον Πορτογάλο, η πορεία κάθε 35 ματς διακόπτεται από... τίτλο.

Στατιστική: Το blackjack και το 35άρι....

Πόρτο, Τσέλσι, Ίντερ, Ρεάλ και εκ νέου Τσέλσι. Η αρχή έγινε στον πορτογαλικό Βορρά, στο Πόρτο έγινε από Ζοζέ... σενιόρ Μουρίνιο. Πήρε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, ένα Κύπελλο UEFA, ένα Champions League και ένα Super Cup. Έδωσε την ευκαιρία σε σχεδόν όλη τη γενιά εκείνη των "δράκων" να διαπιστώσει ότι υπάρχει ζωή και πέρα από τα... Ματοζίνιος. Με μερικούς περπάτησαν πάνω στον ίδιο δρόμο, με μερικούς χωρίστηκε, με άλλους ξανασυναντήθηκε σε κάποια στροφή αυτού του δρόμου.

Έξι στην Πόρτο συν έξι στην Τσέλσι, δώδεκα. Στο Λονδίνο θα πάρει δύο φορές το πρωτάθλημα, μία το Κύπελλο, δύο το League Cup και μία το Community Shield. O ίδιος τρέφει μία "Special One" αγάπη για το Λονδίνο, αλλά και το City τρέφει μία ανάλογη αγάπη για τον "Special One". Ωστόσο έμεινε στο Νησί.

Δώδεκα συν πέντε, δεκαεπτά. Στο Μιλάνο και τη "νερατζούρο" πλευρά αυτού, επανήλθε στην κορυφή της Ευρώπης. Πιστός πάντα στο δόγμα της κατάκτηση ο,τι εγχώριου υπήρχε (δύο Καμπιονάτο, ένα Κύπελλο και ένα Σούπερκαπ) προστίθεται το λαμπρό Champions League.

Η περιπλάνηση θα τον φέρει, στην Ιβηρική ξανά. Στην αριστερή πλευρά αυτής, αυτή τη φορά. Απωθημένο, όνειρο ζωής ή κάτι άλλο, ο Ζοζέ Μουρίνιο γίνεται προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης. Το όνειρο δεν θα εξελιχθεί όπως θα περίμενε ο ίδιος, ο Πέρεθ και οι "μερένγκες" αλλά τρία ακόμη τρόπαια θα κοσμήσουν τη θήκη του. Ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο και ένα Σούπερκαπ.

Και από τότε... σιωπητήριο. Μέχρι την Κυριακή. Με το League Cup, κάνει το Βlackjack. Ο Μουρίνιο βρίσκει νερό στην έρημο των χαμένων τίτλων.