Βρίσκομαι 43 χρόνια στο (δημοσιογραφικό) μπασκετικό κουρμπέτι και για να πω την αμαρτία κου, τέτοιο... traffic δεν το θυμάμαι να ‘χει ξαναματαγίνει...

Αν και συνήθως ρέπω προς την υπερβολή, εδώ νομίζω ότι υπερβάλλω πάλι, αλλά προς τα... κάτω!

Διάβολε, αυτή η κυκλοφοριακή συμφόρηση με τους έξι αγώνες έξι ελληνικών ομάδων σε τέσσερις διαφορετικές διοργανώσεις μέσα σε δυόμισι ώρες είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή και πιθανότατα πρωτοφανής στα χρονικά.

Σε κάθε περίπτωση σήμερα μπλέκουμε τα μπούτια μας, πάλι καλά που δεν αγωνίζονται και οι πρέσβειρες μας στα Κύπελλα Ευρώπης γυναικών, διότι τότε θα χάναμε και τα αυγά και τα καλάθια!

Πρώτα απ’ όλα εφέτος ξαναζούμε στιγμές που τις είχαμε σφαλισμένες στο σεντούκι των αναμνήσεων, εδώ και 25 χρόνια...

Αξιωθήκαμε να έχουμε εννέα επιτετραμμένους στα Κύπελλα Ευρώπης των ανδρών!

Εννέα από τις 13 ομάδες που αγωνίζονται στην Basket League: μοναχά ο Άρης, ο Κολοσσός, ο Απόλλων Πατρών και η Λάρισα έμειναν εκτός νυμφώνος και αναρωτιέμαι μπας και αυτούς δεν τους γέννησε μανούλα ή κατούρησαν στο πηγάδι!

Η ρήση του Παπανδρέου

Εδώ βεβαίως ισχύει η διαχρονική αποφθεγματική ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου...

«Εκεί όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι»!

Ελπίζω ότι οι άνθρωποι των ομάδων του ελληνικού μπάσκετ δεν θα δυστυχήσουν, αν και η διαδικασία του εκτάκτου και του κατεπείγοντος με την οποία συνεδριάζει το ΔΣ του ΕΣΑΚΕ με αντικείμενο την οικονομική κατάσταση των ομάδων με βάζει σε πολλές πονηρές σκέψεις.

Σέρνεται κιόλας στο προσκήνιο και κυρίως στο παρασκήνιο αυτή η περίεργη ιστορία με τον Βαγγέλη Τσάπα στον Ιωνικό Νικαίας και εκεί που τα ‘χαμε χύμα, μας ήρθαν και τσουβαλάτα!

Από τον σημερινό (17/11) ευρωπαϊκό χορό, απουσιάζουν ο Παναθηναϊκός που έπαιξε χθες (16/11) στο Κάουνας, η ΑΕΚ, η οποία αγωνίσθηκε προχθές με την Ρίγακαι ο ΠΑΟΚ ελέω του ρεπό του.

Η σημερινή γεμάτη ατζέντα

Στο πλαίσιο της διαβολοβδομάδας οι Πράσινοι θα επιστρέψουν στη σκηνή αύριο (18/11) στο Μόναχο, ενώ η σημερινή ατζέντα περιλαμβάνει κατά σειρά το Νίζνι Νόβγκοροντ (18:00, Νίζνι Νόβγκοροντ-Λαύριο), τη Νίκαια (19:00, Ιωνικός-Σπόρτιγκ Λισαβόνας), την Κωνσταντινούπολη (19:30, Εφές-Ολυμπιακός), το Κραϊλσχάιμ (19:30, Μέρλινς-Περιστέρι), το Ιβανώφειο (20:30, Ηρακλής-Μόρναρ Μπαρ) και το Ουλμ (20:30, Ουλμ-Προμηθέας).

Ε, ρε γλέντια!

Εδώ βεβαίως για να παραστήσω κιόλας τον κακό (που δεν είμαι ο δόλιος), αναρωτιέμαι για ποιο λόγο παίζουν όλες αυτές οι ομάδες στην Ευρώπη, αλλά ξα τους!

Όχι τίποτε άλλο, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ξεγιβεντιζόμαστε, όπως λέμε και στο χωριό μου...

Με έβαλε σε αυτό το τριπάκι ένας φίλος μου που μου έστειλε ένα μήνυμα το οποίο αναδημοσιεύω αυτολεξεί...

«Το φίλαθλο κοινό έχει πικραθεί από το γεγονός ότι στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις οι ελληνικές ομάδες χάνουν από αντιπάλους που προέρχονται από χώρες με πολύ μικρότερη μπασκετική παράδοση: ο Ιωνικός από τη Σπόρτιγκ Λισαβόνας, ο Ηρακλής από τη Λέιντεν, η ΑΕΚ από τη Σομπάτελι, το Περιστέρι από τους Μπάκεν Μπίαρς κοκ. Είναι άραγε τόσο σύνηθες αυτό το πράγμα»...

Του απάντησα κατ’ ιδίαν, απαντώ και εδώ: δεν ήταν τόσο σύνηθες, αλλά έγινε π’ ανάθεμα το!

Η μαϊμού στο σβέρκο

Έγινε όμως και άντε τώρα νε πατάξεις τη μαϊμού από το σβέρκο σου και ν’ αποδείξεις κιόλας πως δεν είσαι ελέφαντας!

Βάζω την...πανίδα του ζωολογικού κήπου στην κουβέντα, διότι από τη στιγμή που τέτοιες αδόκητες και ασυνήθιστες ήττες συμβαίνουν πλέον τόσο συχνά, δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι!

Δεν είμαστε όπως ήμασταν παλιά, περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία. Και δεν ξέρω κιόλας αν ξαναγίνουμε...

Αλλά και οι λεγόμενες άγραφτες ομάδες δεν είναι όπως ήταν παλιά, καθόσον το μπάσκετ εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Ομάδες που κάποτε δεν τις βλέπαμε καν ή εν πάση περιπτώσει τις κοιτάγαμε αφ’ υψηλού προόδευσαν, εξελίχθηκαν, μας βαράνε στο δόξα πατρί και μας σπρώχνουν σε πολλές περιπτώσεις στα μπασκετικά μνημόνια!

Συνέβαιναν και στο παρελθόν κάποια τέτοια ατυχή αποτελέσματα, αλλά ενέπιπταν στη στατιστική απόκλιση του λάθους και τα διορθώναμε, ενώ τώρα (φοβάμαι πως σε πλείστες όσες περιπτώσεις τείνουν να παγιωθούν.

Σε 52 αγώνες: 20 νίκες και 32 ήττες

Μέχρι στιγμής αυτές οι εννέα ελληνικές ομάδες που αγωνίζονται στα Κύπελλα Ευρώπης έχουν δώσει 52 αγώνες (συμπεριλαμβανομένων και των τριών του Ηρακλή και του Περιστερίου τις προκριματικές φάσεις) και το πρόσημο βεβαίως είναι αρνητικό: 20 νίκες και 32 ήττες.

Ιδού ο εθνικός απολογισμός μας:

ΕUROLEAGUE: Ολυμπιακός 6-3, Παναθηναϊκός 2-8

ΕUROCUP: Προμηθέας 1-3

BASKETBALL CHAMPIONS LEAGUE: Λαύριο 2-1, ΠΑΟΚ 2-2, ΑΕΚ 1-3.

FIBA EUROPE CUP: Ιωνικός 2-3, Περιστέρι 2-4, Ηρακλής 2-5

Έχουμε βεβαίως και τα υπόλοιπα θέματα μας, με τις εκκρεμότητες και τους πλημμελείς φακέλους αδειοδοτήσεων, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να έχουν τιμωρηθεί με αφαίρεση βαθμών ο Ηρακλής (-3), ο Κολοσσός Ρόδου (-1) και ο Απόλλων Πατρών (-1), ενώ εκκρεμεί η υπόθεση του Άρη.

Οι... αγκουγκλάριστοι παίκτες

Στον αντίποδα το ελληνικό πρωτάθλημα εξακολουθεί να αποτελεί ένα πολύ καλό φροντιστήριο για τους παίκτες, απλώς ενώ κάποτε αποτελούσε προορισμό, τώρα μοιάζει με ενδιάμεσο σταθμό...

Έρχονται εδώ πολλοί άσημοι και... αγκουγκλάριστοι παίκτες, σκληραγωγούνται, ατσαλώνονται, βγάζουν καλά στατιστικά και τα εξαργυρώνουν στο επόμενο συμβόλαιο τους κάπου αλλού, κάπου καλύτερα, κάπου πιο ψηλά.

Αυτό παρεμπιπτόντως το παραδέχθηκε και ο Λουίς Κασιμίρο σε μια συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα της «Mundo Deportivo», μετά την αποπομπή του από τον Προμηθέα Πατρών.

Ο Κασιμίρο και οι μικροί προπονητές

«Σε αγωνιστικό επίπεδο, το μπάσκετ στην Ελλάδα είναι πιο σκληρό και παίζεται με μεγαλύτερο πάθος. Επιτρέπονται περισσότερο οι επαφές και το στιλ είναι διαφορετικό. Οι ομάδες στηρίζονται περισσότερο στο ατομικό ταλέντο απ’ ό,τι στην Ισπανία, όπου όλα εξαρτώνται από την ομαδική προσπάθεια και υπάρχουν περισσότερη τακτική και πειθαρχία».

Ας μου επιτραπεί να μη συμφωνήσω με την τελευταία αποστροφή του λόγου του Κασιμίρο, άλλωστε η πιάτσα παραδέχεται ότι το ελληνικό πρωτάθλημα χαρακτηρίζεται από πολλή τακτική, οι ομάδες δέχονται έντονη επίδραση από τον πάγκο και –όπως έλεγε και ο Αργύρης Πεδουλάκης- αρκετοί παίκτες γίνονται από νωρίς μικροί προπονητές!