Eξηντάρισε και μυαλό δεν έβαλε, θα μπορούσε να πει κάποιος. Ναι, μόνο που δεν είναι ακριβές. Αντιθέτως, άνθρωποι με τόσο πηγαίο χιούμορ και έτοιμη την ατάκα όπως ο σημερινός πρωταγωνιστής μας, έχουν πολύ μυαλό και ας παρεξηγούνται μερικές φορές. Ο Νίκος Βαμβακούλας είναι μια φιγούρα άλλης εποχής, πιο αγνής πιο αυθεντικής, όπως ακριβώς είναι και ο ίδιος. Δεν το έπαιξε ποτέ σταρ, αν και θα μπορούσε με την καριέρα και τις επιτυχίες που είχε.

Απλός, προσιτός, με το χαβαλέ του, τις περίφημες πλάκες του, τα ανέκδοτα, τα απίστευτα περιστατικά που σκαρφιζόταν στους αγώνες και στις προπονήσεις. Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Μόνο που εμείς με αφορμή τα 60α του γενέθλια, την Τρίτη 31/1, δεν του ζητήσαμε να επαναλάβει κάποια από εκείνα τα περιστατικά, ούτε να μας θυμίσει μυθικές πλάκες στις ομάδες που αγωνίστηκε.

Του ζητήσαμε να μας μιλήσει για τον παίκτη Βαμβακούλα, τον προπονητή, τον άνθρωπο του ποδοσφαίρου. Και δεν αρνήθηκε. Θυμήθηκε την αρπαγή του από τον Ολυμπιακό, αν και είχε υπογράψει στην ΑΕΚ του Μπάρλου. Τη μεταγραφή του το 1985 στον Παναθηναϊκό, αν και φανατικός Ολυμπιακός, με προτροπή μάλιστα του τότε προέδρου, Σταύρου Νταϊφά. Και τι δε μας είπε. Για τον Γιώργο Βαρδινογιάννη που του φέρθηκε «σπαθί», τον Νταϊφά, τον φίλο του Σαραβάκο, τον Αναστόπουλο, τον Μητρόπουλο, τους παίκτες που θαύμαζε, τον «μπροστά από την εποχή του Αλέφαντο» και φυσικά για την οικογένεια Μαρινάκη και το πώς νιώθει για τον αείμνηστο Μιλτιάδη και τον σημερινό πρόεδρο της ΠΑΕ, Βαγγέλη Μαρινάκη.

Ειλικρινής, αγαπητός σε οπαδούς όλων των ομάδων, αγέραστος, ανήσυχο μυαλό, ατακαδόρος, με τα ίδια μακριά μαλλιά, με λίγα λόγια ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι θα τον ήθελες να μένει δίπλα σου, γιατί όλο και κάποια φάρσα θα σου σκάρωνε και θα σου έκοβε την ανάσα. Είναι στο dna του αυτό, από την εποχή που έπαιζε στα ξερά της Λαυρεωτικής. Ο Νίκος Βαμβακούλας, ο «Τιραμόλα» του ελληνικού ποδοσφαίρου, στο Sport24.gr.

«Γεννήθηκα και θα πεθάνω με το ποδόσφαιρο»

-Θυμάσαι πως γίνεσαι 60 στις 31 Γενάρη;

«Ναι, ναι. Περνάω ΚΤΕΟ (γέλια)»

-Που σε πετυχαίνουμε τώρα; Γιατί δεν σε βλέπουμε στο ποδόσφαιρο; Δε σε ενδιαφέρει;

«Φυσικά και με ενδιαφέρει. Στη δική μου τη γενιά γεννηθήκαμε με το ποδόσφαιρο και με το ποδόσφαιρο θα πεθάνουμε. Έχω τελειώσει τη σχολή προπονητών και έχω δίπλωμα προπονητή μέχρι Γ' Εθνικής. Ασχολούμαι και μου αρέσει. Το ψάχνω, αλλά δεν βρίσκω τις συνθήκες ώστε να δουλέψω ευχάριστα».

-Τι ενδιαφέρον μπορεί να βρει ένας άνθρωπος σαν και σένα στην Γ’ Εθνική, με καριέρα σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Εθνική Ελλάδας;

«Αγαπάω το ποδόσφαιρο και αυτό που κάνω. Μπορώ να μεταλαμπαδεύσω στα νέα παιδιά αυτά που έχω μάθει εγώ όλα αυτά τα χρόνια. Βλέπεις ότι και στη Γ' Εθνική υπάρχουν 3-4 ομάδες, εύρωστες οικονομικά, που έχουν την δυνατότητα να προσελκύσουν παίκτες που αγωνίζονται στη Β΄ ή ακόμα και στην Α΄ Εθνική. Υπάρχουν ομάδες και στα τοπικά πρωταθλήματα που έχουν σαν στόχο την άνοδο στην Γ΄ Εθνική».

-Όταν σταμάτησες το ποδόσφαιρο δεν ήθελες να πας κάπου σαν βοηθός; Δεν ήθελες να μάθεις δίπλα σε κάποιον με την προοπτική κάποτε να είσαι στον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό;

«Όχι, γιατί είμαι δύσκολος άνθρωπος. Θέλω να είμαι ειλικρινής με τους παίκτες, αλλά και με τους συνεργάτες μου. Δεν μπορώ να λέω άλλα το πρωί και άλλα το βράδυ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα πουν σε έναν παίκτη «θα παίξεις στον επόμενο αγώνα» και την επόμενη μέρα θα βρίσκω δικαιολογίες ώστε να μην αγωνιστεί ο συγκεκριμένος παίκτης. Υπάρχουν τέτοιοι προπονητές. Αν παρακολουθήσεις στη Γ' και στη Β΄ Εθνική θα διαπιστώσεις ότι είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι προπονητές. Ανακύκλωση γίνεται. Είναι μεγάλο φαινόμενο. Έτσι γίνεται πλέον. Ένα τηλέφωνο σε έναν μάνατζερ ή έναν δημοσιογράφο ώστε να σε προωθήσουν ανάλογα. Την μία Κυριακή βλέπεις έναν προπονητή σε μια ομάδα που υποβιβάζεται και την επόμενη Κυριακή έχει αναλάβει καινούργια ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα φταίει ένας προπονητής. Μην τους βάλουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι, αλλά καταλαβαίνεις τι λέω».

Μου αρέσει που ο Μπέντο βάζει τους πιτσιρικάδες

-Να μιλήσουμε λίγο για προπονητές; Η γνώμη σου για τον Μπέντο;

«Το πολύ θετικό με αυτόν είναι ότι χρησιμοποιεί τους μικρούς. Ξεκίνησε να βάζει τον Ρέτσο, αλλά κάποια στιγμή πήγε να τον «κάψει». Ο Ρέτσος δεν μπορεί να παίξει ως αριστερό μπακ, γιατί δεν είναι το καλό του πόδι. Δεύτερον η φυσική του θέση είναι στόπερ. Από την στιγμή που τον βάζεις στη φυσική του θέση χρησιμοποίησε τον δίπλα σε έναν έμπειρο αμυντικό και όχι δίπλα σε έναν αντίστοιχο νεαρό. Είναι φυσιολογικό να γίνει πιο εύκολα το λάθος. Ο παίκτης είναι άνθρωπος. Το ποδόσφαιρο παίζεται από ανθρώπους όχι από ρομπότ. Πάντως είναι πολύ σημαντικό που παίρνουν ευκαιρίες οι πιτσιρικάδες. Το ίδιο πιστεύω θα κάνει και ο Παναθηναϊκός. Σε λίγο καιρό ο Ουζουνίδης θα ψάχνει να βρει Έλληνες ή και ξένους νεαρούς παίκτες για να φτιάξει μία καλή ομάδα. Είχα προβλέψει μάλιστα ότι ο Παναθηναϊκός θα πάρει τον Ουζουνίδη. Είμαι υπέρ των νεαρών παικτών. Φυσικά δεν είναι εύκολο να αγωνιστεί κάποιος στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό ή στην ΑΕΚ. Είναι βαριά η φανέλα αυτών των ομάδων. Πρέπει να έχεις «άντερα», όπως φυσικά πρέπει και να σε στηρίζει κάποιος».

Τι θα πει ότι κάνουν κυκλοφορία μπάλας; Οι μισοί έχουν μονά και οι άλλοι μισοί ζυγά και δεν κυκλοφορούν;

-Η δική σου η γενιά είχε «άντερα»; Για να παίξεις στον Ολυμπιακό τότε ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Μπορεί να ήταν πιο δύσκολο από ότι σήμερα.

«Το 1977 όταν πήγα στον Ολυμπιακό έπαιζαν Κελεσίδης, Γλέζος, Λοσάντα, Δεληκάρης, Κυράστας, Συνετόπουλος. Μου λέγανε «έλα εδώ πιτσιρίκο , πήγαινε φέρε μου τα παπούτσια από μέσα». Είχαμε τον Τόζα Βεσελίνοβιτς τότε προπονητή. Δεν επιτρεπόταν να αντιμιλήσεις. Μια μέρα ήμουν κουρασμένος και ζήτησα να πάω και εγώ για μασάζ. Μου έριξε τότε ένα χαστούκι και μου είπε «Τι μπορεί να έχουν πάθει τα κόκαλα ενός 18χρονου και θέλουν μασάζ»;

Να ξέρεις βέβαια, ότι η προπόνηση που κάναμε τότε δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή προπόνηση των ομάδων. Δεν θα μπορούσαν να αντέξουν οι σημερινοί ποδοσφαιριστές την προπόνηση που κάναμε εμείς τότε. Προπονούμασταν τρεις φορές τη μέρα στην προετοιμασία. Πολύ σκληρή προπόνηση. Με τον Τόζα έκανα πολύ σκληρή προπόνηση. Δυνατή ήταν επίσης και με τον Γκίντερ Μπένγκστον στον Παναθηναικό και με τον Γκεόργκι Κέσλερ στον Ολυμπιακό. Στον Παναθηναϊκό από ότι μου έλεγαν βάρβαρος στις προπονήσεις ήταν ο Γκμοχ. Πηγαίναμε και τρέχαμε στην άμμο. Η σημερινή προπόνηση δεν κρατάει παραπάνω από 1 ώρα και 10 λεπτά. Τι θα πει ότι κάνουν κυκλοφορία μπάλας; Οι μισοί έχουν μονά και οι άλλοι μισοί ζυγά και δεν κυκλοφορούν; (γέλια)

-Και πως έπαιξες τότε ανάμεσα σε τόσα θηρία της εποχής εκείνης;

«Δούλευα πολύ σκληρά. Ξεκίνησα ως επιθετικός στην Λαυρεωτική και όταν έβαζα 1-2 γκολ γυρνούσα στην άμυνα για να κρατήσουμε το αποτέλεσμα. Είχα παίξει τις περισσότερες θέσεις αλλά όχι αριστερό μπακ μέχρι εκείνο το σημείο. Ήξερα όμως πως να μαρκάρω. Μια μέρα ο Τόζα μου είπε θα παίξεις αριστερό μπακ. Είχα αντοχές. Μπορούσα να παίξω σε όλη την αριστερή πλευρά. Μπορεί να φαινόταν αυτό το πάνω-κάτω "Ομόνοια- Σύνταγμα", αλλά εγώ το έκανα να μοιάζει με "δωμάτιο- κουζίνα".

-Έχεις καταλάβει ότι ήσουν τότε ένα μοντέρνο φουλ-μπακ πολύ μπροστά από την εποχή εκείνη;

«Μπορεί. Είχα πνευμόνια. Αν και αμυντικός έχω σημειώσει κοντά στα 47 γκολ. Όταν παίζαμε στην Ευρώπη με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό έπαιζα λίμπερο για να κρατήσουμε το μηδέν».

-Από τους παίκτες εκείνης της εποχής που δεν ήταν συμπαίκτες σου ποιους θαύμαζες; Που εσύ δεν ήσουν κομπλεξικός και έλεγες αυτός είναι παικταράς.

«Δεν ήμουν ποτέ κομπλεξικός με τέτοια θέματα. Χατζηπαναγής, Γαλάκος, Δεληκάρης, Μαύρος, Κούδας, Σαραβάκος, Σαράφης, Μανωλάς, παικταράδες φίλε. Εγώ να ξέρεις την Κυριακή έπαιζα αγώνα με τον Ολυμπιακό και την Δευτέρα πήγαινα στο γήπεδο να δω την ΑΕΚ. Μου άρεσε το ποδόσφαιρο που έπαιζε».

-Και μπορούσες να πας να δεις ματς της ΑΕΚ;

«Μπορούσα ναι. Δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Μην ξεχνάς ότι εμένα ο Ολυμπιακός με πήρε από την ΑΕΚ. Χρωστάω πολλά στο Μιλτιάδη Μαρινάκη, γιατί αυτός το κανόνισε και έπαιξα τελικά στον Ολυμπιακό. Με βοήθησε πολύ. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης γι'αυτό είναι τόσο Ολυμπιακός. Ήταν από μικρός μέσα στα αποδυτήρια. Δεν τον παρότρυνε ο πατέρας του να γίνει Ολυμπιακός. Ήταν Ολυμπιακός από παιδί».

Εμείς δεν παίρναμε σοβαρά χρήματα

-Θα επιμείνω σε προηγούμενη ερώτηση και μετά θα μου πεις για την ΑΕΚ, τον Μαρινάκη και την αρπαγή του Ολυμπιακού. Δεν ήσουν ψαρωμένος στον Ολυμπιακό; Πως πέτυχες αμέσως;

«Είμαι πεισματάρης. Όταν βάλω κάποιο στόχο, θα τον πραγματοποιήσω. Από την στιγμή που έπαιζα ανάμεσα σε τόσα θηρία του ποδοσφαίρου και έβαζα γκολ με κεφαλιά στον Κελεσίδη δεν είχα να φοβηθώ κάτι. Μου έλεγε τότε ο Κελεσίδης «πιτσιρίκο την επόμενη φορά θα πάει το κεφάλι σου στο ντουβάρι». Μετά με φώναζε ο Δεληκάρης και μου έλεγε «μικρέ παίξε την μπάλα σου και μην φοβάσαι τίποτα». Ήμουν τυχερός που έπαιζα με Γαλάκο, Λοσάντα και άλλους. Είχαν μια ιστορία στο χώρο όλοι αυτοί».

-Η γενιά η δική σας τα χρήματα τα σκεφτόταν; Τα είχατε στο πίσω μέρος του μυαλού σας;

«Δεν παίρναμε σοβαρά χρήματα. Δεν υπήρχε συμβόλαιο. Υπέγραφες για μια οκταετία και μετά έπρεπε να κάνει πρόταση μια ομάδα για να σε πάρει. Σου έκανε πρόταση η ομάδα που έπαιζες για να παραμείνεις, αλλά σου έκανε πρόταση και η ομάδα που ενδιαφερόταν για σένα. Οι περισσότεροι παίζαμε γιατί αγαπούσαμε αυτό που κάναμε. Τα χρήματα δεν είναι το παν. Ζούσαμε για το ποδόσφαιρο. Πρέπει να το καταλάβουν όλοι αυτό. Η φανέλα που φοράνε έχει μια ιστορία. Το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός δεν είναι απλά ένας αγώνας για να βγάλουμε την υποχρέωση και να πάρουμε τα χρήματα. Αυτά τα παιχνίδια είναι «πόλεμος» με την καλή έννοια».

-Δεν έχουν αλλάξει οι εποχές σε αυτό το ζήτημα;

«Όχι δεν έχουν αλλάξει. Δεν γίνεται να αγωνιστείς σε ένα Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός και να μην μπεις να παίξεις με δύναμη, με πάθος. Αν δεν τα έχεις αυτά, δεν γλιτώνεις. Δηλαδή εκεί που έπαιζαν πριν οι ποδοσφαιριστές που έρχονται στην Ελλάδα, δεν ήξεραν τι πάει να πει ντέρμπι; Δεν είχαν ντέρμπι στις πατρίδες τους; Εγώ δεν λέω να παίξεις αντιαθλητικά, αλλά με πάθος. Εμείς τότε τελειώναμε έναν αγώνα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και το βράδυ βγαίναμε βόλτα μαζί οι ποδοσφαιριστές. Όταν βέβαια έχανε μία από τις δύο ομάδες ήταν δύσκολο. Κάναμε μια εβδομάδα να βγούμε από το σπίτι μας. Δεν βγαίναμε να διασκεδάσουμε. Ντρεπόμασταν».

Σήμερα θα τους περνούσα όλους σαν σταματημένους

-Θα ήθελες να παίζεις στη σημερινή εποχή ώστε να έχεις βγάλει περισσότερα λεφτά; Θα μπορούσες να ανταποκριθείς στο σημερινό στυλ;

«Πλάκα κάνεις ε; Όλους αυτούς που παίζουν σήμερα, σταματημένους θα τους περνούσα (γέλια). Για σκέψου να έπαιζαν ακόμα ο Σαραβάκος, εγώ, ο Μανωλάς, ο Αναστόπουλος και άλλοι, τι πλάκα θα τους κάναμε. Απλά πρέπει να κάνουμε μήνυση στη μάνα μας και στο πατέρα μας που μας γέννησαν 10 χρόνια νωρίτερα. Ένα πράγμα ζηλεύει η γενιά η δική μου από τη σημερινή. Ότι παίρνουν πολλά χρήματα χωρίς να παίζουν ποδόσφαιρο. Δεν είναι ποδόσφαιρο αυτό. Δεν είμαι κομπλεξικός, αλλά χρειάζεσαι κολλύριο για να μπορέσεις να τους δεις να παίζουν σήμερα. Λίγοι αγώνες είναι καλοί στην Ελλάδα.

Ο Μαρινάκης βάζει 50-60 εκατομμύρια το χρόνο και φέτος στα έξι χρόνια που είναι πρόεδρος στην ομάδα διανύει την χειρότερη του χρονιά ποιοτικά ο Ολυμπιακός. Παρ όλα αυτά βρίσκεται στην κορυφή του πρωταθλήματος με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Κάτι σημαίνει αυτό. Αυτό που δεν μπορώ να ανεχτώ είναι ότι για όλα φταίει ο πρόεδρος. Το ίδιο συνέβαινε και στον Παναθηναϊκό επί Γιώργου Βαρδινογιάννη. Έπαιρνε τους καλύτερους παίκτες που αγωνίζονταν στην Ελλάδα. Και τον έβριζαν».

-Ποια ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής σου επαγγελματικά; Που ένοιωσες πιο καλά;

«Καλές χρονιές ήταν αυτές που πήραμε 4-5 πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό. Το ευχαριστιόμασταν το ποδόσφαιρο».

Ο Νταϊφάς με παρότρυνε να φύγω από τον Ολυμπιακό

-Μετά πως ήρθε η μεταγραφή στον Παναθηναϊκό;

«Ήταν δύσκολο να πας από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό. Το 1985 έκλεινα οκτώ χρόνια στον Ολυμπιακό. Με φωνάζει τότε ο Νταϊφάς και μου λέει «Νίκο λεφτά δεν υπάρχουν». Η ναυτιλιακή εταιρία που είχε τότε δεν πήγαινε καλά. Με ρώτησε τι λεφτά ήθελα. Του απάντησα ότι λεφτά δεν έχω πάρει από τον Ολυμπιακό, αλλά θα ήθελα ένα συμβολικό ποσό να πάρω ένα σπίτι. Του είπα δώσε μου γύρω στα 20 εκατομμύρια δραχμές σε βάθος 2-3 χρόνων. Λεφτά όμως δεν υπήρχαν. Δεν υπήρχαν ούτε μάνατζερ τότε. Με ρώτησε αν μιλούσα με καμία ομάδα και του είπα ότι δεν με είχε προσεγγίσει καμία. Με παρότρυνε να βρω μια ομάδα. Μου ήταν δύσκολο να φύγω από τον Ολυμπιακό γιατί με είχε φέρει ο Μιλτιάδης Μαρινάκης. Ήταν συναισθηματικό το δέσιμο. Ήταν για μένα σαν δεύτερος πατέρας. Τον Μιλτιάδη τον φώναζα πατέρα και την γυναίκα του αντίστοιχα μητέρα. Να φανταστείς έπαιζα στον Παναθηναϊκό και τον μεσημέρι πήγαινα και έτρωγα στον Μαρινάκη. Κάποια στιγμή λοιπόν, με πλησίασε η ΑΕΚ. Είχε πρόεδρο τον Ζαφειρόπουλο. Μου έστειλαν μια επιταγή με 18 εκατομμύρια δραχμές. Τους είπα ότι θα το σκεφτώ. Ο Ολυμπιακός μου έκανε πρόταση 13.5 εκατομμυρίων μεικτά. Θα έπαιρνα καθαρά επτά εκατομμύρια.

Με φωνάζει τότε ο Κυράστας που ήταν ήδη παίκτης του Παναθηναϊκού και μου λέει ότι με θέλει ο Παναθηναϊκός. Συναντήθηκα τότε με τον Κυράστα και τον Γιώργο Βαρδινογιάννη για να συζητήσουμε. Με ρώτησε τι λεφτά ήθελα και τι λεφτά μου έδινε ο Ολυμπιακός. Μου λέει εγώ θα σου δώσω 18 εκατομμύρια μετρητά. Πήρε χρήματα και ο Ολυμπιακός. Έδωσα μια οικονομική ανάταση τότε στον Ολυμπιακό γιατί τελείωναν κιόλας 3-4 συμβόλαια άλλων παικτών που τον βοήθησα να τα ανανεώσει. Την ίδια εποχή πρόταση από τον Παναθηναϊκό είχε δεχτεί και ο Σαργκάνης. Απάντησα θετικά στην πρόταση του Παναθηναϊκού. Το είπα στον Νταϊφά, ο οποίος μου είπε «πήγαινε και του χρόνου θα σε ξαναπάρω πίσω στον Ολυμπιακό». Στον Παναθηναϊκό την πρώτη μου χρονιά πήραμε το νταμπλ. Πράγματι την επόμενη χρονιά με ζήτησε πίσω ο Νταϊφάς. Τα είχε καλά με τον Γ. Βαρδινογιάννη. Δεν δέχτηκε όμως ο Παναθηναϊκός και έτσι παρέμεινα εκεί για τα 4 χρόνια που είχα συμβόλαιο. Ουσιαστικά δεν ήθελα ποτέ να φύγω από τον Ολυμπιακό.

Στο πρώτο μου παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός νίκησε 2-1. Τότε έπαιζαν και οι δύο ομάδες στο ΟΑΚΑ. Υπήρχαν φίλαθλοι και των δύο ομάδων. Περίμενα να δω την αντίδραση του κόσμου, αλλά δεν υπήρχαν παρατράγουδα. Πριν φύγω για τον Παναθηναϊκό, ευχαρίστησα τον κόσμο του Ολυμπιακού και την διοίκηση. Γνώριζαν το λόγο που έφευγα. Δεν ήταν τόσο να πάρω εγώ τα λεφτά όσο το να βοηθήσω οικονομικά τον Ολυμπιακό. Οι φίλαθλοι με θεωρούσαν παιδί του Ολυμπιακού. Δεν προκάλεσα ποτέ με δηλώσεις μου. Κάθε ποδοσφαιριστής όπου και να παίζει, είτε για μικρό είτε για μεγάλο διάστημα, ακόμα και να στραβώσει κάτι πρέπει να μην μιλάει με απέχθεια, όσο πικραμένος και να είναι. Καλύτερα να βγεις και να πεις ευχαριστώ στην διοίκηση και στον κόσμο και να αποχωρήσεις έτσι. Οι κακίες πρέπει να μένουν έξω. Σε καμία δουλειά δεν είναι ομαλά τα πράγματα. Δεν πρέπει να κλείνεις πουθενά την πόρτα».

-Ο Μιλτιάδης Μαρινάκης τι σου είχε πει τότες πηγαίνοντας στον Παναθηναϊκό; Πως ένιωσε;

«Τον είχα πάρει τηλέφωνο και ήταν στην Αγγλία όπου σπούδαζε ο Βαγγέλης. Είχε στεναχωρηθεί. Είχα πει όμως στον Βαρδινογιάννη «με παίρνεις στην ομάδα σου, αλλά να ξέρεις είμαι Ολυμπιακός». Τότε απαγορευόταν να μιλήσουμε έξι μήνες πριν με μια ομάδα. Δεν ήταν όπως σήμερα. Εγώ είχα μιλήσει. Και του είχα πει του Βαρδινογιάννη ότι «όσο ανήκω ακόμα στον Ολυμπιακό θα είμαι εναντίον σου». Και μου απάντησε κάτι που με άφησε άφωνο. «Νίκο θέλω να σε παρακαλέσω για ένα πράγμα. Σε όσους αγώνες Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός αγωνιστείς μέχρι το τέλος της σεζόν, θέλω να είσαι ο καλύτερος παίκτης του αγώνα. Δεν θέλω να δώσεις κανένα δικαίωμα». Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

-Σήμερα πολλοί κατηγορούν τον Ολυμπιακό ότι ευθύνεται που δεν υπάρχει ανταγωνισμός και καλό πρωτάθλημα.

«Ο Ολυμπιακός δίνει χρήματα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι δεν δίνουν. Με ψίχουλα δεν μπορείς να φτιάξεις ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός κάθε χρόνο πουλάει ακριβά 2-3 παίκτες. Δεν υπάρχει θέαμα για να έρθει ο κόσμος στα γήπεδα και από την στιγμή που και οι υπόλοιπες ομάδες δεν είναι τόσο ανταγωνιστικές, μοιραία ρίχνουν τις ευθύνες στον Ολυμπιακό. Το ίδιο συνέβαινε και με τον Παναθηναϊκό τότε. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε πολύ καλή μπάλα. Είχε Ζάετς, είχε Ρότσα, αλλά και οι υπόλοιποι σύλλογοι είχαν καλές ομάδες. Έδιναν λεφτά. Ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός δεν "πέρναγαν" εύκολα από τις αντίπαλες έδρες. Φέτος ο Ολυμπιακός έχει φέρει ισοπαλίες, δεν έχει πάρει και κάποια πέναλτι που δικαιούταν. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Άλλες φορές θα σε αδικήσουν. Άλλες θα σε ευνοήσουν. Οι μεγάλες ομάδες έχουν ένα μικρό ποσοστό υπέρ τους σε ότι αφορά την διαιτησία. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Το θέμα είναι μια ομάδα να έχει διάρκεια».

Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Ο Νίκος Βαμβακούλας έχει δύο παιδιά. Τον μεγάλο γιο που βάφτισε ο Μιλτιάδης Μαρινάκης και του έδωσε το όνομα του και τη μικρή κόρη Ευαγγελία που βάφτισε ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Το δέσιμο του με τη συγκεκριμένη οικογένεια κρατάει κοντά 40 χρόνια και δεν έχει ραγίσει ούτε στο ελάχιστο.

-Τον Μιλτιάδη Μαρινάκη πως τον γνώρισες;

«Ο προπονητής που είχα στο Λαύριο ήταν οικοδόμος. Έπαιζε παλιά ποδόσφαιρο και μετά ασχολήθηκε με την προπονητική. Έτυχε λοιπόν να δουλεύει στην βίλα του Μιλτιάδη στο Σούνιο. Τότε ήταν που ο προπονητής μου είπε στον Μαρινάκη, «Μιλτιάδη έχω έναν καλό παίκτη, έλα να τον δεις». Του απάντησε «με έχεις τρελάνει με αυτόν τον τιραμόλα». Όντως ήρθε τότε σε έναν αγώνα με αντίπαλο τα "Πράσινα Πουλιά", έτσι λεγόταν η αντίπαλη ομάδα. Τα είχαμε ξεπουπουλιάσει (γέλια). Είχα πετύχει ένα σωρό γκολ. Είπε μετά ο Μιλτιάδης «Αυτό τον αγώνα με έφερες να δω; Με τους…πεθαμένους»; Αργότερα παίξαμε ένα ντέρμπι με το Χαϊδάρι, όπου και πάλι κερδίσαμε και μάλιστα πέτυχα δύο γκολ. Στον ίδιο αγώνα γύρισα λίμπερο να κρατήσουμε το σκορ. Είχα πετύχει περίπου 50 γκολ τότε. Τα 45 τα έβαζα με κεφαλιά. Είχε έρθει και σε αυτό τον αγώνα ο Μιλτιάδης να με δει. Τότε με ρώτησε αν ήθελα να πάω στον Ολυμπιακό. Εκείνο τον καιρό έμπαινα φαντάρος. Ήμουν 18-19 χρονών. Το ίδιο διάστημα με είχε πάρει τηλέφωνο ο Κρασάς. Ήταν μέσα στη διοίκηση της ΑΕΚ. Με πήγε και υπέγραψα στην ΑΕΚ με πρόεδρο τον Μπάρλο τότε. Όταν λοιπόν πήγα στη βίλα του Μιλτιάδη να υπογράψω στον Ολυμπιακό του είπα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Με διαβεβαίωσε ότι το πρόβλημα θα λυνόταν. Πήγε ο Μαρινάκης με τον Θεοδωρακάκη να μιλήσουν στον Μπάρλο. Η ΑΕΚ συμφώνησε να πάω στον Ολυμπιακό και για αντάλλαγμα πήρε τον Βιέρα του οποίου ο Θεοδωρακάκης του χρώσταγε χρήματα. Έτσι έγινε η ανταλλαγή το 1977».

-Τι άνθρωπος ήταν ο Μιλτιάδης;

«Εξαιρετικός, όπως και ο Βαγγέλης ο γιος του είναι πολύ καλό παιδί. Είναι ένα εξαιρετικό παιδί. Όταν κάποιος είναι ευαίσθητος, δεν μπορεί να είναι κακός άνθρωπος. Όλοι μας έχουμε κάποια ελαττώματα. Ο Βαγγέλης είναι πεισματάρης. Λένε και γράφουν διάφορα, αλλά να ξέρεις πως η αλήθεια για τον χαρακτήρα του είναι άλλη. Βοηθάει επίσης πολύ κόσμο. Άσε με, δεν θέλω να πω περισσότερα για αυτό το θέμα γιατί δεν πρέπει».

-Γυρνάω πάλι σε σένα. Σήμερα πηγαίνεις βλέπεις αγώνες;

«Δεν παρακολουθώ πολλούς αγώνες. Επειδή έχω και το μαγαζί, μου είναι λίγο δύσκολο. Σε αγώνες των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη πηγαίνω. Όχι όμως σε όλους».

-Δεν θα ήθελες να ήσουν σε κάποιο άλλο πόστο στον Ολυμπιακό ή σε κάποια άλλη μεγάλη ομάδα;

«Είμαι στον Ολυμπιακό ως σκάουτερ. Νιώθω καλά σε αυτό το πόστο. Ο Βαγγέλης με προσέχει σαν παιδί του, σαν αδερφό του. Δεν χρειάζομαι κάτι άλλο. Νιώθω ασφαλής με τον Βαγγέλη».

Η προπόνηση του Αλέφαντου και τα κολλήματα του

-Καλύτερος προπονητής που είχες ποτέ;

«Υπάρχουν προπονητές που είναι καλοί στην τακτική. Άλλοι που είναι καλοί στη ψυχολογία ενός ποδοσφαιριστή. Από τους προπονητές που είχα, πήρα πολλά πράγματα. Για παράδειγμα ο Αλέφαντος, που είναι φουλ παρεξηγημένος. Τον είχα προπονητή έξι μήνες. Αυτά που έκαναν οι προπονητές του 2000, ο Αλέφαντος τα έκανε 15-20 χρόνια πριν. Κάθε μέρα διαφορετική προπόνηση. Όλη η προπόνηση γινόταν με μπάλα. Τι θέλει ο ποδοσφαιριστής; Να γίνεται η προπόνηση με μπάλα. Όχι να τρέχει γύρω γύρω. Τα πάντα γινόντουσαν με την μπάλα. Βέβαια είχε και τα περίφημα κολλήματα του.

Θυμάμαι παίζαμε διπλό στην προπόνηση. Αν δεν κέρδιζε η ομάδα με τους βασικούς, θα παίζαμε μέχρι το επόμενο πρωί. Για να καταλάβεις γιατί πολλοί δεν το καταλαβαίνουν. Ο Αναστόπουλος έπαιζε επιθετικός με τους βασικούς και εγώ αμυντικός από την άλλη στο δίτερμα της προπόνησης. Μερικές φορές που δεν του έβγαινε το εύκολο γκολ, τον άφηνα χαλαρό να σκοράρει ώστε την επόμενη μέρα οι εφημερίδες να γράψουν γι’ αυτόν. Αυτός θα μας ξελάσπωνε στην Κυριακή στον αγώνα, τρώγαμε ψωμί από εκείνον. Γιατί να μην του ανεβάζαμε την ψυχολογία;

-Πες μου δυο λέξεις για μερικούς παίκτες:

Αναστόπουλος: «Μαζί με τον Σαραβάκο, τον Μαύρο και τον Χρήστο Δημόπουλο ήταν οι κορυφαίοι επιθετικογενείς παίκτες που υπήρχαν την εποχή εκείνη».

Τάσος Μητρόπουλος: «Ήταν ένας πολύ δυναμικός παίκτης. Άλλος παίκτης ήρθε από τον Εθνικό, άλλος παίκτης ήταν στον Ολυμπιακό. Εκεί που δεν ήξερε καλά -καλά να κοντρολάρει την μπάλα, έγινε ηγέτης. Ήταν τσαμπουκάς. Τον έβλεπες μέσα στο γήπεδο και έλεγες ότι θα τσακωθεί με όλους, αλλά μόλις τελείωνε ο αγώνας ήταν τελείως διαφορετικός. «Παντελονάτος» άνθρωπος.

Γιώργος Βαρδινογιάννης: «Είναι ένας από τους καλύτερους προέδρους που έχω συναντήσει μαζί με τον Νταϊφά και τον Νίκο Κανελάκη.

Σαραβάκος: «Εξαιρετικός παίκτης και πολύ καλό παιδί. Στον Ιωνικό όταν έπαιζα ήμουν αντίπαλος με τον Σαραβάκο που ήταν στον Παναθηναϊκό. Παρ όλο που ήμουν Ολυμπιακός κοιμόμουν σπίτι του Σαραβάκου. Κάναμε παρέα. Άλλα χρόνια εκείνα. Στον αγωνιστικό χώρο ως αντίπαλοι ήταν διαφορετικά αλλά το βράδυ μετά τον αγώνα κάναμε παρέα. Δεν πήγαινε όμως κανένας μας αντιαθλητικά να χτυπήσει τον άλλον. Έναν καλό παίκτη πρέπει να τον σέβεσαι. Έτσι και εμείς».

-Πως θα ήθελες να σε θυμάται ο κόσμος. Σου μιλάνε στον δρόμο;

«Μου μιλάει πολύς κόσμος. Νομίζουν ότι παίζω ακόμα. Μάλλον με μπερδεύουν με κάποιον άλλον. Δεν μπορείς εύκολα να ξεχάσεις το πρόσωπο το δικό μου ή του Σαραβάκου ή του Αναστόπουλου. Πως να τους ξεχάσεις αυτούς; Ήταν και η συμπεριφορά μας σωστή απέναντι στον άλλον. Δεν προκαλούσαμε».

-Μπορούν να ξαναέρθουν εκείνες οι εποχές;

«Όχι. Εμείς τότε προηγούμασταν σε έναν αγώνα και μετά το 80' κάναμε πλάκα μέσα στο γήπεδο. Κάναμε τον τραυματία για να μπει μέσα ο γιατρός. Μόλις ο γιατρός πήγαινε να βγει πάλι έξω από τον αγωνιστικό χώρο, είχαμε προλάβει να του ανοίξουμε την τσάντα χωρίς να το πάρει χαμπάρι με αποτέλεσμα τα πράγματα που υπήρχαν μέσα στην τσάντα να πέφτουν όλα κάτω. Γέλιο; Χαμός. Ποιος να τα κάνει τώρα αυτά; Στον Ιωνικό όταν ήμουν έβαζα γράσο στα παπούτσια των συμπαικτών μου».

* Η συνέντευξη έγινε στο νέο καφέ που έχει ανοίξει ο Νίκος Βαμβακούλας, στην Άνω Γλυφάδα. Το πολύ φιλόξενο i-Hug, στην οδό Γεννηματά 79.

* Μεγάλη η συμβολή στη συνέντευξη του συναδέλφου, Τάκη Παπανδρέου, που επιμελήθηκε την έρευνα για την επαγγελματική πορεία του Βαμβακούλα.