Υπάρχουν πολλώ λογιώ "what if" και ένα από δαύτα αφορά τον Ντέρικ Ρόουζ…

Προφανώς ο υποθετικός λόγος του τύπου "τι θα συνέβαινε εάν…." δεν βγάζει νόημα κι αυτό ίσως θα ταλανίζει το μυαλό του Αμερικανού γκαρντ ο οποίος αποφάσισε να κατέβει από τη σκηνή οκτώ ημέρες προτού γιορτάσει τα 36α γενέθλια του.

Τα ταλέντα και τα… θρύψαλα

Νωρίς για τα δεδομένα της ηλικίας του και των κανόνων της εποχής, αλλά –δίκην οξύμωρου σχήματος- ίσως και αργά σε σχέση με όσα τράβηξε στην καριέρα του!

Ομολογουμένως η τύχη δεν υπήρξε και πολύ καλή, ούτε καν φιλική μαζί του και τον έβαλε στην άβολη και δυσάρεστη διαδικασία να βλέπει τα ταλέντα και τα όνειρα του μαζί με τις προσδοκίες της πιάτσας, να γίνονται κομμάτια και θρύψαλα από τους απανωτούς σοβαρούς τραυματισμούς.

Το 2011 ο Ρόουζ έγραψε ιστορία ως ο νεαρότερος MVP της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ και εκείνη την εποχή ο πολλά υποσχόμενος γκαρντ από το πανεπιστήμιο του Μέμφις έδειχνε ότι θα κυριαρχήσει.

Ο Τζόρνταν και το κακό τριπάκι

Αγωνιζόταν κιόλας στους Μπουλς, οπότε οι αντιδιαστολές με τον… ακατονόμαστο έμοιαζαν αναπόδραστες!

Προϊόντος του χρόνου ο γεννημένος το 1988 γκαρντ δεν έγινε όχι ο "next Michael Jordan", αλλά ούτε καν ο επόμενος εαυτός του!

Στην πρεμιέρα των playoffs της σεζόν 2011-12 απέναντι στους Σίξερς υπέστη ρήξη χιαστού στο αριστερό γόνατο, έμεινε στα πιτς καθ’ όλη την επόμενη περίοδο και από τότε μπήκε σε ένα τριπάκι γεμάτο απανωτούς τραυματισμούς, διαδοχικές εγχειρίσεις στα εύθραυστα πόδια του, μαζεμένες ατυχίες και τα συμπαρομαρτούντα αυτών…

Μετά την αποχώρηση του από το Σικάγο, το 2016, ο Ρόουζ ο οποίος στο μεταξύ κατέκτησε δυο χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (2010, 2014) περιπλανήθηκε όχι ακριβώς ασκόπως, αλλά χωρίς να μπορέσει να δείξει ποιος στ’ αλήθεια (θα) ήταν…

Οι ευκαιρίες και οι τίτλοι τέλους

Έπειτα από τους Νικς και τους Καβαλίερς, του έδωσαν μια ευκαιρία οι Τίμπεργουλβς και την άρπαξε από τα μαλλιά, έχοντας μέσο όρο 18.0 πόντους στη δεύτερη σεζόν του μαζί τους.

Το καλοκαίρι του 2019 μετακόμισε στο Ντιτρόιτ και –λες και ο θεός εισάκουσε τις προσευχές του- ξαναβρέθηκε στον αφρό: ως πρωταγωνιστής και ως ένας σταρ (18.1π.) όχι ως ένας αξιολύπητος κομπάρσος…

Ακολούθησαν δυόμισι χρόνια στους Νικς και το κύκνειο άσμα του με τους Γκρίζλις, προτού αποφασίσει να γράψει τους τίτλους τέλους μετά από 16 χρόνια στο κουρμπέτι του ΝΒΑ, στο οποίο έπαιξε 775 ματς με μέσο όρο 17.4 πόντους, 3.2 ριμπάουντ και 5.2 ασίστ.

Το "La Vie en Rose" και ο… Αλ Καπόνε

"Νot bad" που λένε και στο Σικάγο, απλώς θα μπορούσε να επιβεβαιώσει πολύ περισσότερο το επώνυμο του και να ακομπανιάρει την… Εντίθ Πιαφ τραγουδώντας για πάρτη του το αριστούργημα του "Σπουργιτιού" από τη Γαλλία…

"La Vie en Rose"!

Τον Δεκέμβριο του 2014 ο Ρόουζ με αφορμή τον στραγγαλισμό του Ερικ Γκάρνερ πρωτοστάτησε στην κινητοποίηση των παικτών του ΝΒΑ εναντίον της αστυνομικής βίας και φόρεσε μια μπλούζα που έγραφε "Ι can’t breathe", προκαλώντας μάλιστα την αντίδραση του τότε νεόκοπου κομισάριου, Ανταμ Σίλβερ.

"Σέβομαι τον Ντέρικ Ρόουζ και όλους του παίκτες που εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις τους σε σημαντικά θέματα, αλλά θα προτιμούσα να τηρούν του κανονισμούς ένδυσης που ισχύουν στο γήπεδο" είπε τότε ο Σίλβερ.

Εκείνη η δήλωση υπήρξε τρόπον τινά εξαναγκαστική (για λόγους ισορροπιών) και ασφαλώς... ξενέρωτη, υπενθυμίζοντας την (πασίγνωστη) υπόθεση του Αλ Καπόνε, ο οποίος ενώ είχε διαπράξει κάθε πιθανό και απίθανο έγκλημα, συνελήφθη από τον Ελιοτ Νες για φοροδιαφυγή!

Ο Ρόουζ πριν και μετά…

Θα μπορούσα να γράψω, όπως το συνηθίζω, ολόκληρα «σεντόνια» για τον Ρόουζ, αποχαιρετώντας τον τώρα που βγήκε στη σύνταξη…

Μένω όμως (όχι στην ατυχία του, αλλά στον τρόπο με τον οποίο τη διαχειρίσθηκε, στο ότι τη μετέτρεψε αναγκαστικά σε μια ευκαιρία να αλλάξει το παιχνίδι του και στην αποφασιστικότητα να καλύψει το χάντικαπ του…

Στην πραγματικότητα υπήρξαν δυο… Ντέρικ Ρόουζ και ο διαχωρισμός παραπέμπει στη γέννηση του… Χριστού: ο Ρόουζ προ του τραυματισμού του και ο Ρόουζ μετά απ’ αυτόν!

Όταν πρωτοεμφανίσθηκε και προτού του στήσει καρτέρι η ατυχία, ο Ρόουζ είχε ως δόρατα στο παιχνίδι του το εντυπωσιακό άλμα, την εκρηκτικότητα, τα αθλητικά προσόντα γενικότερα, την επιθετικότητα, την ορμητικότητα προς το καλάθι, την αφοβία με την οποία επιχειρούσε τα ακροβατικά και ριψοκίνδυνα τελειώματα του.

Η μεταμόρφωση, οι θεοί και οι δαίμονες

Ο μετά τον τραυματισμό Ρόουζ μεταμορφώθηκε σε παίκτη άλλου τύπου εμπλουτίζοντας το ρεπερτόριο του με μεγαλύτερη υπομονή, μεθοδικότητα και επιλεκτικότητα (συμπεριλαμβανομένων των floaters και των διεισδύσεων, μάλιστα συναγωνιζόταν σε αυτές τον Λούκα Ντόντσιτς και τον Ράσελ Γουέστμπρουκ) γνωρίζοντας ότι τα αθλητικά προσόντα του βρίσκονταν πλέον σε ύφεση και πάντως δεν ήταν το σήμα κατατεθέν στο παιχνίδι του.

Σε κάθε περίπτωση ο Ρόουζ άφησε ένα έντονο αποτύπωμα στο μπάσκετ: σύμφωνοι, δεν στέφθηκε πρωταθλητής, δεν κυριάρχησε στο ΝΒΑ, δεν το ένα, δεν το άλλο…

Στάθηκε ωστόσο όρθιος και μέχρι την τελευταία στιγμή πάλευε κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να αποδείξει ότι μπορούσε να κάνει την καριέρα του πιο…rose απ’ ό,τι εντέλει του προέκυψε!