Η παρουσία της Σεβίλλης στον τελικό του Europa League, που θα φιλοξενηθεί το βράδυ της Τετάρτης στο Εθνικό Στάδιο της Βαρσοβίας, δεν προκάλεσε καμία έκπληξη.

Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που μιλάμε για την κάτοχο του τροπαίου (το κατέκτησε πέρυσι στο Τορίνο επικρατώντας στα πέναλτι της Μπενφίκα), την ομάδα με τρεις κατακτήσεις την τελευταία δεκαετιά (νικήτρια επίσης το 2006 στο Αϊντχόφεν απέναντι στη Μίντλεσμπρο και έναν χρόνο αργότερα στον ισπανικό εμφύλιο με την Εσπανιόλ στη Γλασκώβη) αλλά και αυτήν που φιλοδοξεί να γίνει η μοναδική ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης με τέσσερις κατακτήσεις;

Σε αντίθεση όμως με τους Ανδαλουσιανούς που έχουν πλέον καλομάθει τους αφιθιονάδος τους με παρουσίες σε τελικούς και άρσεις τροπαίων η έτερη φιναλίστ του φετινού τελικού του Europa League έχει βγει από άλλο... παραμύθι. Για την ακρίβεια φαντάζει ως μία ταπεινή Σταχτοπούτα καθώς συμμετέχει για πρώτη φορά στην ιστορία της σε ευρωπαϊκό τελικό και ελπίζει να την ακουμπήσει η ποδοσφαιρική νεράιδα με το μαγικό ραβδάκι για να κάνει μία ακόμα υπέρβαση τη φετινή σεζόν και να γράψει ιστορία στην Ευρώπη.

Ο λόγος φυσικά για την Ντνίπρο η οποία αθόρυβα αλλά σταθερά έφτασε μέχρι τον μεγάλο τελικό αποκλείοντας στο δρόμο της ομάδες που θεωρητικά είχαν το πάνω χέρι και η οποία ευελπιστεί να ακολουθήσει στο φωτεινό μονοπάτι που έχουν χαράξει δεκαετίες τώρα οι Ουκρανοί στην Ευρώπη.

Είναι χαρακτηριστικό πως τρεις φορές έχουν παίξει ουκρανικές ομάδες σε τελικούς ευρωπαϊκών Κυπέλλων και σήκωσαν το τρόπαιο και στις τρεις περιπτώσεις: η Ντινάμο Κιέβου πανηγύρισε το 1975 το Κύπελλο Κυπελλούχων κόντρα στη Φερεντσβάρος (3-0) και το 1986 απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης (με το ίδιο σκορ) ενώ το 2009 η Σαχτάρ Ντόνετσκ έκανε το "3 στα 3" για την ποδοσφαιρική Ουκρανία επικρατώντας με 2-1 της Βέρντερ Βρέμης (του Αλέξανδρου Τζιόλη τότε) στον τελευταίο τελικό του Κυπέλλου UEFA πριν τη μετονομασία του σε Europa League.

Ποιό είναι όμως το προφίλ της όχι και τόσο πολυδιαφημισμένης Ντνίπρο -σε σύγκριση με τις επίσης ουκρανικές Ντινάμο Κιέβου και Σαχτάρ Ντόνετσκ- η οποία μοιραία θα έχει τη λεζάντα του αουτσάιντερ και στον τελικό; Το Sport24.gr θυμίζει μερικά πράγματα για το παρελθόν και το παρόν των Ουκρανών...

Όπως πολλοί σύλλογοι στην Ουκρανία έτσι και η Ντνίπρο έχει βιομηχανικές ρίζες: ιδρύθηκε το 1918 από το εργοστάσιο Πετρόφσκι και πήρε αρχικά την ονομασία BRIT. To 1926 άλλαξε σε... Petrovets και κατέκτησε το πρωτάθλημα της πόλης (Ντνιπροπετρόφσκ) το 1927 και το 1935 ενώ με τη δημιουργία του σοβιετικού πρωταθλήματος το 1936 μετονομάστηκε σε Stal ενω από το 1949 μέχρι το 1961 κουβαλούσε το όνομα Metallurg. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 αφεντικό της ομάδας έγινε η Yuzhmash, επιχείρηση κατασκευής ρουκετών και πυραύλων, και εκείνη αποφάσισε να της δώσει την ονομασία Ντνίπρο, εμπνευσμένη από τον Ντνίπερ, τον μεγαλύτερο ποταμό στην Ουκρανία.

Το 1966 άνοιξε τις πύλες του για χάρη της Ντνίπρο το "Meteor Stadium" και στο πρώτο παιχνίδι οι οπαδοί είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν για πρώτη φορά από τον κοντά τον Ρόμαν Σνέιντερμαν, τον παίκτη που ακόμα και σήμερα κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες συμμετοχές με τη φανέλα του συλλόγου: 360. Αυτό μάλιστα το γήπεδο ήταν η φωλιά της Ντνίπρο για 42 ολόκληρα χρόνια πριν μετακομίσει το 2008 στην νεόκτιστη "Dnipro Arena" και μπει σε μία νέα εποχή.

Το όνομα του Βαλερί Λομπανόφσκι είναι συνυφασμένο με αυτό της Ντινάμο Κιέβου ωστόσο η ομάδα με την οποία έκανε τα πρώτα προπονητικά του βήματα ο πατέρας του ουκρανικού ποδοσφαίρου ήταν η Ντνίπρο. Προσελήφθη το 1968 και την οδήγησε από την τρίτη κατηγορία στην κορυφαία κατηγορία της Σοβιετικής Ένωσης και συγκεκριμένα στην 6η θέση στην πρώτη του προσπάθεια, το 1973 έφτασε μαζί της μέχρι τα ημιτελικά του Σοβιετικού Κυπέλλου ενώ τρία χρόνια αργότερα ο σύλλογος σημείωσε το ίδιο επίτευγμα (στην τετράδα του Κυπέλλου) χωρίς εκείνον στο τιμόνι μιας που είχε φύγει για την Ντινάμο Κιέβου.

Ακολούθησε υποβιβασμός αλλά η ομάδα επέστρεψε στην κατηγορία των μεγάλων της Σοβιετικής Ένωσης το 1981, για να ακολουθήσουν πολλές μεγάλες στιγμές μέσα στη δεκαετία. Το 1983 και το 1988 ο σύλλογος πανηγύρισε το πρώτο και το δεύτερό του πρωτάθλημα στη Σοβιετική Ένωση, επιπλέον έφτασε δύο φορές μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1984-85, 1989-90) ενώ "έβγαλε" μεγάλους παίκτες όπως οι Γκενάντι Λιτόφτσενκο (ψηφίστηκε κορυφαίος παίκτης στη Σοβιετική Ένωση το 1984) και Όλεγκ Προτάσοφ (δέχτηκε την ίδια τιμή το 1987 μετά από μία εκπληκτική για αυτόν σεζόν που είχε πετύχει 35 γκολ στο σοβιετικό πρωτάθλημα, αριθμός που συνιστούσε ρεκόρ).

Το 1987 και το 1989 η Ντνίπρο τερμάτισε στη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα αλλά πανηγύρισε το 1989 το μοναδικό σοβιετικό Κύπελλο στην ιστορία της ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των παικτών που φόρεσαν τη φανέλα της εκείνη την περίοδο ήταν και ο Πετρ Νόισταντερ, πατέρας του νυν μέσου της Σάλκε Ρόμαν Νόισταντερ.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας η Ντνίπρο βρίσκεται για πάνω από 20 χρόνια στη σκιά της Ντιναμό Κιέβου και της Σαχτάρ Ντόνετσκ. Ναι μεν έχει καταφέρει να βρεθεί στην κορυφαία τετράδα του πρωταθλήματος στα 19 από τα 23 πρωταθλήματα Ουκρανίας που έχουν διεξαχθεί μέχρι στιγμής όμως μόνο το 1993 και την περασμένη αγωνιστική σεζόν (2013-14) σκαρφάλωσε ψηλότερα από την 3η θέση της βαθμολογίας (και στις δύο περιπτώσεις τερμάτισε δεύτερη), ενώ συν τοις άλλοις έχει χάσει σε τρεις τελικούς Κυπέλλου Ουκρανίας: το 1995, το 1997 και το 2004.

Φέτος η κατάσταση εντός των συνόρων δεν άλλαξε, με τη Ντνίπρο να βλέπει την πλάτη των Ντινάμο Κιέβου και Σαχτάρ Ντόνετσκ, όμως ο Μίρον Μάρκεβιτς φαίνεται πως είναι ο άνθρωπος που διαθέτει το... μαγικό ραβδάκι καθώς στην πρώτη του μόλις σεζόν στην τεχνική ηγεσία έκανε μία σειρά ποδοσφαιρικών θαυμάτων και έχει φτάσει τους Ουκρανούς των ελάχιστων "ονομάτων" να διεκδικούν το βαρύτιμο τρόπαιο του Europa League.

Στην αρχή της σεζόν ελάχιστοι τους υπολόγιζαν βλέποντας τον απολογισμό του ενός βαθμού στις τρεις πρώτες αγωνιστικές της φάσης των ομίλων του Europa League αλλά και συνεκτιμώντας το ότι είχαν ξεσπιτωθεί και χρησιμοποιούσαν ως έδρα το Κίεβο, όμως η ομάδα από το Ντνιπροπετρόφσκ (τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας με πληθυσμό 1.000.000 κατοίκους) τους... τρέλανε όλους. Έκανε ντεμαράζ στη φάση των ομίλων και προκρίθηκε στα νοκ-άουτ ματς με νίκη επί της Σεντ Ετιέν ενώ στη συνέχεια άρχισε να παίρνει διαδοχικά... σκαλπ αντιπάλων που σε μία πρώτη ανάγνωση φάνταζαν ανώτεροι από την Ντνίπρο.

Το πρώτο "θύμα" ήταν ο Ολυμπιακός απέναντι στον οποίο η Ντνίπρο μέτρησε μία νίκη (2-0 στο Κίεβο) και μία ισοπαλία (2-2 στο "Καραϊσκάκης) για τη φάση των "32" ενώ στη συνέχεια έπεσαν στο καναβάτσο Άγιαξ και Μπριζ. Στα ημιτελικά η Νάπολι του Ράφα Μπενίτεθ (δις κάτοχος του Europa League με τη Βαλένθια το 2004 και την Τσέλσι το 2013) εμφανιζόταν ως ανυπέρβλητο εμπόδιο ωστόσο οι παίκτες του Μάρκεβιτς τα κατάφεραν και πάλι.

Έφυγαν από το "San Paolo" χωρίς ήττα και με εκτός έδρας γκολ (το οποίο ήταν πάντως οφσάιντ και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από πλευράς Ναπολιτάνων) ενώ στη ρεβάνς "έχτισαν" πάνω στο 1-1 και με έξυπνη τακτική και άμυνα για σεμινάριο όχι μόνο "κλείδωσαν" τον Γκονσάλο Ιγκουαΐν και την παρέα του (σούπερ επεμβάσεις από τον γκολκίπερ Μπόικο και στους δύο ημιτελικούς) αλλά πήραν και τη νίκη με 1-0 για να προκριθούν πανηγυρικά στον τελικό της Βαρσοβίας!

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η Ντνίπρο έφτασε στον μεγάλο τελικό χωρίς να έχει κερδίσει ούτε τα μισά από 16 φετινά παιχνίδια της στην Ευρώπη (7 νίκες-5 ισοπαλίες-4 ήττες) καθώς επίσης ότι έχει σκοράρει στη φετινή της πορεία μόλις 13 γκολ (0.93 ανά ματς) ενώ η αντίπαλός της Σεβίλλη έχει πετύχει ακριβώς τα διπλάσια, 26 (1.88 ανά ματς)! Αυτό ακριβώς το γεγονός αποδεικνύει ότι η δύναμή πυρός της δεν είναι η επίθεση όπου πέρα από τον σούπερ Κονοπλιάνκα (είναι ο παίκτης που έχει κερδίσει τα περισσότερα φάουλ στο φετινό Europa League, 45 τον αριθμό) ακολουθεί το... χάος αλλά η συμπαγή της άμυνα, το έντονο πρέσινγκ και η επιβολή του physical game.

Τρανή απόδειξη συνιστά άλλωστε το γεγονός ότι η Ντνίπρο είναι η ομάδα που έχει δεχτεί τις περισσότερες κίτρινες κάρτες στο φετινό Europa League (51 στο σύνολο, 18 περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη ομάδα) καθώς επίσης ότι ο μέσος της ομάδας Ρούσλαν Ρόταν είναι αυτός που έχει κάνει τα περισσότερα φάουλ (31) στη διοργάνωση...

Πέρα από τον Κονοπλιάνκα η Ντνίπρο δεν έχει άλλους παίκτες που να μπορούν με άνεση να δημιουργήσουν από μόνοι τους μία φάση και το γεγονός αυτό την κάνει ως έναν βαθμό προβλέψιμη ενόψει του τελικού όμως το χειρότερο που μπορεί να κάνει η Σεβίλλη είναι να την υποτιμήσει.

Αυτό φρόντισε άλλωστε να τονίσει σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα "Goal.com" και ο άνθρωπος που "ενώνει" τους δύο φιναλίστ του τελικού, ο Χουάντε Ράμος: έκατσε στον πάγκο της Σεβίλλης από το 2005 μέχρι το 2007 και πανηγύρισε back-to-back ευρωπαϊκά τρόπαια ενώ μετά τους ενδιάμεσους σταθμούς των Τότεναμ, Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ήταν το αφεντικό των αποδυτηρίων της Ντνίπρο από το 2010 μέχρι το 2014.

"Οι τελευταίοι πέντε-έξι μήνες ήταν πολύ δύσκολοι εξαιτίας της κατάστασης που περνούσε η χώρα. Συνολικά πάντως ήταν μία πολύ καλή εμπειρία. Το Ντνιπροπετρόφσκ είναι μία αυθεντική ποδοσφαιρική πόλη και οι οπαδοί είναι κοντά στην ομάδα τους.

Όταν φτάσαμε εκεί, ο σύλλογος πρακτικά δεν είχε παίξει ποτέ στην Ευρώπη όμως προκριθήκαμε στο Europa League και την τελευταία μου σεζόν πήραμε το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League. Αυτά τα τέσσερα χρόνια που ήμουν εκεί η ομάδα μεγάλωσε πολύ", δήλωσε αρχικά ο 60χρονος Ισπανός, ο οποίος ίσως να ήταν ακόμα στον πάγκο της Ντνίπρο εάν δεν είχε ξεσπάσει πρόσφατα πολιτική διαμάχη Ρωσίας-Ουκρανίας και δεν φοβόταν ο ίδιος για την ασφάλεια της οικογένειάς του.

Και συνέχισε την αναφορά του για τη Ντνίπρο λέγοντας: "Υποθέτω πως έχω και εγώ ένα μικρό μερίδιο ευθύνης για τη φετινή της πορεία. Η ομάδα είναι ουσιαστικά η ίδια με αυτή της περασμένης σεζόν. Αισθάνομαι χαρά για αυτούς τους παίκτες που προπόνησα εκείνα τα χρόνια. Είναι ωραίο που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν μία ξεχωριστή εμπειρία ενός ευρωπαϊκού τελικού. Αυτό που τους κάνει πάντως ξεχωριστούς είναι ότι μεταξύ των κορυφαίων ομάδων της χώρας έχουν τους περισσότερους Ουκρανούς.

Η Ντινάμο Κιέβου και η Σαχτάρ Ντόνετσκ έχουν πολλούς ξένους παίκτες. Η βάση όμως της Ντνίπρο είναι οι γηγενείς παίκτες, οι Ουκρανοί, και νομίζω πως αυτός είναι ο λόγος που οι οπαδοί ταυτίζονται τόσο με τον σύλλογο".

Όσον αφορά για το πώς βλέπει ως ζευγάρι το Ντνίπρο-Σεβίλλη, είπε: " Το στιλ της Σεβίλλης δεν έχει καμία σχέση με αυτό της Ντνίπρο. Η Σεβίλλη είναι μία μεγάλη και ποιοτική ομάδα, μία ισχυρή ομάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αντίθετα η Ντνίπρο είναι μία ομάδα που δουλεύει σκληρά και ο Κονοπλιάνκα είναι ο μοναδικός παίκτης που ξεχωρίζει από το σωρό. Είναι μία ομάδα που βασίζεται στο σύνολο. Δεν σταματούν ποτέ να δουλεύουν και δεν σταματούν ποτέ να μάχονται. Οι παίκτες δουλεύουν σκληρά και θυσιάζονται για το καλό του συνόλου.

Είναι κάτι ιδιαίτερο για μένα να βλέπω δύο ομάδες που έχω κοουτσάρει να παίζουν σε έναν ευρωπαϊκό τελικό. Αυτό με κάνει υπερήφανο".

Όσο για τους ποδοσφαιριστές της Ντνίπρο που θα βρεθούν στις αρχικές επιλογές του Μίρον Μάρκεβιτς και θα κληθούν να γεμίσουν με ακόμα μεγαλύτερη υπερηφάνεια τους οπαδούς τους μετά τον τελικό κόντρα στη Σεβίλλη, αυτοί κατά πάσα πιθανότητα θα είναι οι: Μπόικο, Φεντέτσκι, Ντόουγκλας, Τσεμπεριάτσκο, Λέο Μάτος, Κάνκαβα, Ροτάν, Φεντορτσούκ, Λουτσκέβιτς, Κονοπλιάνκα, Κάλινιτς.

Και το ερώτημα είναι: Μπορούν ένα ακόμα μίνι θαύμα για να τους γράψει (για πρώτη φορά) η ιστορία; Η απάντηση επί της οθόνης...