Ο αγαπημένος αγώνας: Πορτογαλία - Ελλάδα, "πέσαμε στη θάλασσα"
Ο Δημήτρης Σιόβας θυμάται το πώς έζησε το έπος της Πορτογαλίας το 2004 και τους πανηγυρισμούς μετά την κατάκτηση του Euro από την Εθνική μας, με τον ίδιο να βιώνει τις στιγμές ως νεαρός τότε στη Μήλο.
Έχει κάνει μια αξιοθαύμαστη καριέρα, έχει γράψει την δική του ιστορία, έκανε πρωταθλητισμό με τον Ολυμπιακό και στη συνέχεια μετακόμισε στην Ισπανία για λογαριασμό της Λεγκανιές. Διεθνής 18 φορές με την Εθνική ομάδα, ο Δημήτρης Σιόβας αποτελεί έναν από τους καλύτερους Έλληνες αμυντικούς των τελευταίων δεκαετιών, αγωνιζόμενος στο κορυφαίο επίπεδο για έναν ποδοσφαιριστή.
Ο ίδιος, λοιπόν, θυμάται τον αγώνα της ζωής του, αυτόν που δεν μπορεί να ξεχάσει κανένας Έλληνας που το έζησε τότε, κόντρα στην Πορτογαλία πριν από 16 χρόνια για το Euro 2004. Μια τρελή πορεία, ένα έπος που δεν έχει προηγούμενο, μια στιγμή μοναδική, συγκλονιστική ανεπανάληπτη. Η γαλανόλευκη βρέθηκε στο Έβερεστ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και ο ίδιος, ως 16χρονος τότε, εξιστορεί πώς το έζησε στην αγαπημένη του Μήλο.
Με τον αδελφό του τον Χρήστο, με τον κολλητό του τον Ηλία, τον τωρινό του κουμπάρο τον Βασίλη. Στο Ακταίον, εκεί ήταν το στέκι του, εκεί έζησε όλη την πορεία μέχρι τον μεγάλο τελικό και τον θρίαμβο απέναντι στους Ίβηρες του -νεαρού τότε- Κριστιάνο Ρονάλντο και των υπόλοιπων αστεριών της οικοδέσποινας.
"ΤΟ EURO TOY '04 ΜΕ ΒΡΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΗΛΟ"
"Ούτε 16 χρόνων δεν ήμουν όταν έζησα την αθλητική στιγμή που μου έμεινε χαραγμένη για πάντα. Καλοκαίρι του 2004 φυσικά στην αγαπημένη μου Μήλο. Από 2 χρόνων με την οικογένειά μου, περνάγαμε πάρα πολλές ημέρες στο νησί των Κυκλάδων. Εκεί με βρήκε λοιπόν και το Euro στο οποίο έγραψε ιστορία η χώρα μας.
Σε όλα τα παιχνίδια, όπως καταλαβαίνετε, γινόταν χαμός, αλλά τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν τι συνέβη στον τελικό. Θυμάμαι, ήμουν με την παρέα μου στο Ακταίον. Τον αδερφό μου Χρήστο, τον Ηλία τον κολλητό μου και τον τωρινό κουμπάρο μου τον Βασίλη. Εκεί ήταν το στέκι μας, εκεί παρακολουθούσαμε όλα τα ματς".
"ΟΥΡΛΙΑΖΑΜΕ ΚΑΙ ΠΕΦΤΑΜΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ"
"Θυμάμαι τα πάντα! Τελείωσε ο αγώνας και επικράτησε πανικός σε όλο το νησί όπως και σε όλη την Ελλάδα. Άρχισαν να περνάνε νταλίκες και να κορνάρουν. Τρέχαμε σα παλαβοί στο λιμάνι, ουρλιάζαμε, μια γενική παράκρουση, δεν ξέραμε τι κάναμε. Πέφταμε μέσα στη θάλασσα, δεν υπήρχε αυτό που γινόταν!!! Το ξημερώσαμε, του δώσαμε και κατάλαβε και δε μπορώ να κρύψω ότι έχοντας ήδη ξεκινήσει να παίζω ποδόσφαιρο, ένιωθα και περηφάνια και συγκίνηση και ευτυχία και άλλα τόσα μαζί.
Εξάλλου, μετά από δυο χρόνια κλήθηκα και έπαιξα στην under 19 της πατρίδας μας. Είχαμε φτάσει και εμείς τότε στον τελικό του Euro under 19, αλλά δυστυχώς χάσαμε 1- 0 από τους Ισπανούς. Από ένα φάουλ…".
