Ο αγαπημένος μου αγώνας: AEK - Πανιώνιος, το γιαούρτι στον ελαφρύ Τσίριτς
Το παγωμένο βλέμμα του Τουμπάκοβιτς και ο Μπέος σε ρόλο Καρνέησον. Το γκολ του Ναλιτζή και το "θα σας δείξω εγώ" του τύπου με τη σακούλα σούπερ μάρκετ. Ο Μάκης Παπασημακόπουλος παίρνει σκυτάλη για τον αγαπημένο του αγώνα και θυμάται ένα τραγελαφικό ΑΕΚ - Πανιώνιος.
Βρισκόμαστε στην εποχή Τουμπάκοβιτς. Ποιανού Τουμπάκοβιτς θα πουν (κάπως δικαιολογημένα ίσως) οι νεότεροι. Μα του Λιούμπισα του Τουμπάκοβιτς, του ανθρώπου στο πρόσωπο του οποίου ο Δημήτρης Μελισσανίδης είδε για πρώτη φορά τον «νέο Μπάγεβιτς». Γιατί ΠΡΟΦΑΝΩΣ και η ΑΕΚ έψαχνε τον νέο Μπάγεβιτς.
Αυτό ήταν τότε το μόνο σίγουρο. Το τότε είναι εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 90, όταν η ΑΕΚ πασχίζει ακόμα να βγει από την βαριά σκιά του Ντούσαν και έχει αποτύχει σε διάφορες επιλογές, με προσωπική αγαπημένη μου αυτή του Πέτρου Ραβούση. "Ήταν από την αρχή ο άνθρωπος πίσω από τον θρόνο", μας έλεγαν, αυτός που στην ουσία έφτιαχνε την ομάδα, την έστηνε.
"Ποιος Ντούσαν" μας έλεγαν οι εφημερίδες κιτρινόμαυρης απόχρωσης, χωρίς Πετράν η ΑΕΚ του Ντούσαν ήταν ένα καράβι χωρίς πηδάλιο. Τελικώς αποδείχτηκαν ΚΑΠΩΣ υπερβολικά αυτά και η ζωή συνεχίστηκε μέχρι να συναντήσει ο δικέφαλος τον Λιούμπισα.
Γιατί ναι, εκ πρώτης όψεως ο Τουμπάκοβιτς είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα που «μύριζαν» Ντούσαν. Ίδιες ρίζες, ίδιο «ψυχρό» παρουσιαστικό, ίδια (φαινομενικά) προσέγγιση στο ποδόσφαιρο, ίδια πολλά τέλος πάντων. Η υποδοχή «μεσσία» που του επεφύλαξαν οι φίλοι της ΑΕΚ όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα για να αναλάβει τα ηνία του συλλόγου μαρτυρούσε την ανάγκη που υπήρχε για την παρουσία μιας σταθερότητας στον πάγκο. Η συνέχεια βέβαια δεν ήταν ρόδινη.
ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ
Παρά τις καλές (στα χαρτιά) μεταγραφές, παρά τον Πέτριτς στην άμυνα, τον Μπιέκοβιτς στην επίθεση, τον Ματιάσεβιτς στα "ταλέντα" και τον "βαρύ όνομα του Μπαρτσελονα" του Ντράγκαν Τσίριτς, η σέρβικη συνταγή του "Τούμπα" βγάζει πολύ ξινίλα και ανακατωσούρα. Κακό ποδόσφαιρο, πολλαπλά στραπάτσα και όταν φτάνουμε στο μαρτυρικό εκείνο απόγιομα και το παιχνίδι της ΑΕΚ κόντρα στον Πανιώνιο, η Νέα Φιλαδέλφεια είναι ένα καζάνι που βράζει.
Εγώ ήμουν ήδη στην θέση μου στο πέταλο, παρέα με μια κλασσική ομάδα φίλων με τους οποίους τότε πηγαίναμε συχνά στο γήπεδο και αναμένω να δω τι θα δω. Βαθιά μέσα μου βέβαια ήξερα. Η ΑΕΚ δεν τσουλούσε, ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε και μπορούσε μέσα στο γήπεδο και αν κοιτούσες στον πάγκο, το πρόσωπο του "Τούμπα" τα έλεγε όλα: εξωφρενικά σφιγμένο, με το παγωμένο βλέμμα ενός ανθρώπου που δεν αισθάνεται καλά στην θέση του και νιώθει πως ο λαιμός του είναι στην ποδοσφαιρική λαιμητόμο.
Ούτε διάθεση για πλακίτσα και κουβεντούλα δεν υπάρχει γιατί η ΑΕΚ αντιμετωπίζει (έστω και στην έδρα της) έναν Πανιώνιο που βρίσκεται σε εξαιρετικό φεγγάρι υπό την καθοδήγηση του Μάκη Κατσαβάκη.
Για την ιστορία, η ΑΕΚ κατεβαίνει με Μιχαηλίδη κάτω από τα γκολπόστ, Κωστένογλου, Καψή, Καλιτζάκη και Δέλλα στην άμυνα, Μάρκο, Σαβέφσκι, Κοπιτσή και Τσίριτς στο κέντρο και Μπιέκοβιτς με Ντέμη στην επίθεση.
Για τους φιλοξενούμενους ο Πουρλιοτόπουλος κάτω από τα δοκάρια, ο Κλάεβιτς, ο Μητσιόπουλος, ο Σακελλαρίδης, ο Μακέδα, ο Κόντης και ο Χασιώτης πιο μπροστά, ενώ το σημείο αναφοράς της ομάδας είναι το δίδυμο Σαπουντζή – Πάντιτς μεσοεπιθετικά, με τον εξαιρετικό Ναλιντζή και τον Κρισμάρεβιτς να ολοκληρώνουν τους έντεκα.
"ΘΑ ΕΧΕΙ ΨΩΜΙ ΕΔΩ"
Το παιχνίδι κυλάει με αναμενόμενη εικόνα και από τις δύο ομάδες. Η ΑΕΚ είναι εκνευριστικά ασύνδετη, με όλο το παιχνίδι της να στηρίζεται στις όποιες ατομικές εξάρσεις, την ίδια στιγμή που ο Πανιώνιος είναι σταθερά πιο οργανωμένος, πιο επικίνδυνος και με τις πιο στιβαρές φάσεις του ματς.
Η γκρίνια στην εξέδρα έχει ξεκινήσει πολύ πριν την σέντρα, με σημείο αναφοράς έναν ηλικιωμένο κύριο δύο σειρές μπροστά μας, που κάθεται μόνος του, με μια σακούλα σούπερ μάρκετ ανάμεσα στα πόδια του, ο οποίος αρχίζει και μουρμουρίζει "δεν θα τελειώσει το ματς; Θα σας πω εγώ", από περίπου το δέκατο λεπτό μετά από μια λάθος πάσα του Καψή.
"Θα έχει ψωμί εδώ", μου λέει ο ένας εκ των φίλων μου κάνοντας μου νόημα προς τον εν λόγω κύριο και εμπνευσμένος από αυτήν του την ατάκα, παρακολουθώ μια αυτόν και μια το γήπεδο, κάθε φορά που η ΑΕΚ κάνει μια λάθος κίνηση, αδυνατεί να οργανώσει μια επίθεση ή δέχεται μια φάση.
Δεν τον χωράνε τα ρούχα του. Το "δεν θα τελειώσει το ματς, θα σας πω εγω", έχει γίνει πλέον πιο δυνατό, πιο καθαρό και πιο συχνό. Περίπου μια φορά ανά πεντάλεπτο και προς στιγμήν ανησυχώ μην πάθει καμιά καρδιά ο άνθρωπος.
Ο ΕΛΑΦΡΥΣ ΤΣΙΡΙΤΣ
Δεν παθαίνει, όλα καλά. Η ΑΕΚ όμως δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι και ω-τι-περίεργο την μεγαλύτερη γκρίνια της κερκίδας (πόσο μάλλον του ηλικιωμένου φίλου μου) την προκαλεί ΚΑΘΕ λάθος ενέργεια του Τσίριτς. Για την ιστορία να πούμε ότι ο Τσίριτς είχε έρθει στην Ελλάδα με την ετικέτα της "τεράστιας μεταγραφής" και ως ένα σημείο δικαιολογημένα.
Δεν είναι κάθε μέρα που καταφέρνεις ως ελληνική ομάδα να ψωνίζεις παίκτη από την Μπαρτσελόνα.
Προσωπικά δεν είχα πολλά στοιχεία για τον παίκτη, πέρα από ένα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ με την Νιουκάσλ που τον είχε πάρει το μάτι μου, εκεί που ο Ντράγκαν έμοιαζε σαν μια τεράστια παραφωνία. Μου φάνταζε ελαφρύς τόσο σαν σκαρί, όσο και ως ποδοσφαιρική προσωπικότητα, οπότε την έλευσή του στα μέρη μας την αντιμετώπισα με μια ΕΛΑΦΡΑ καχυποψία.
Όπως αποδείχτηκε ο Τσίριτς ήταν ελαφρύς ακόμα και για την ΑΕΚ, για λόγους που ποτέ κανείς δεν κατάλαβε.
ΜΠΕΟΣ ΣΑΝ ΑΛΛΟΣ ΚΑΡΝΕΗΣΙΟΝ
Όλα όμως τα παραπάνω λίγη σημασία έχουν καθώς φτάνουμε στο 84ο λεπτό. Ο Κρισμάρεβιτς κερδίζει την μπάλα λίγο πιο κάτω από το κέντρο του γηπέδου και με ψιλοκρεμαστή πάσα βγάζει τον Ναλιτζή μόνο του απέναντι στον Μιχαηλίδη, με την άμυνα της ΑΕΚ απούσα πέρα από τον πολύ αργό Καλιτζάκη, ο οποίος δεν προλαβαίνει τον επιθετικό του Πανιωνίου πριν αυτός γράψει το 0-1.
Στις κερκίδες έχουν ξεσπάσει ήδη μίνι ηφαίστεια. Φίλοι της ομάδας να βρίζονται μεταξύ τους, να βρίζουν τον Τουμπάκοβιτς, τον Τσίριτς, την διοίκηση, την τύχη τους, την ζωή τους και την πουτάνα την μπάλα.
Μέσα στην αναμπουμπούλα, ένας γελοίος με περικεφαλαία αμολάει ένα κράνος μηχανής προς τους φίλους του Πανιωνίου, το οποίο βρίσκει στο κεφάλι την αντιδήμαρχο Νέας Σμύρνης. Ο Αχιλλέας Μπέος (τότε ακόμα «νεαρή» μετοχή στο ποδόσφαιρό μας) την κουβαλάει προς την έξοδο ως άλλος Καρνέησιον. Χαμός. (Γκολ και Μπέος στο 04.06 του βίντεο)
Εντωμεταξύ, ο ηλικιωμένος φίλος μας, σηκώνεται όρθιος για πρώτη φορά και κρατώντας σφιχτά την σακούλα σούπερ μάρκετ στα χέρια του ουρλιάζει οργισμένα: "ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ ΡΕ ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ; ΘΑΣ ΣΑΣ ΠΩ ΕΓΩ!".
Η εικόνα του αγώνα δεν αλλάζει, ο Τουμπάκοβιτς κοιτάει το υπερπέραν γνωρίζοντας ότι η παρτίδα δεν γυρίζει, δεν αλλάζει και δεν μπορεί να κερδηθεί πλέον και ο διαιτητής σφυρίζει λήξη. Τεράστια νίκη για τον Πανιώνιο, 0-1 μέσα στην Φιλαδέλφεια, η πρώτη του επί της ΑΕΚ από το 1960.
ΛΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Στο πέταλο, μεγάλη μερίδα των φίλων της ΑΕΚ αρχίζει και σχεδιάζει το στήσιμο λαικού δικαστηρίου έξω από την είσοδο της κερκίδας των επισήμων. Ο ηλικιωμένος μας φίλος, είναι ήδη δέκα βήματα μπροστά τους όμως και κατεβαίνοντας τα σκαλιά προς την έξοδο με αξιοθαύμαστη ευλυγισία και ταχύτητα, βάζει πλώρη για εκεί. Εγώ και οι φίλοι μου τον ακολουθούμε, "μυρίζοντας" ως γνήσιοι φίλοι της ΑΕΚ μια μεγάλη στιγμή να πλησιάζει.
Φτάνοντας στην είσοδο της κερκίδας των επισήμων, συναντάμε ήδη περίπου 60 με 70 φίλους της ΑΕΚ να περιμένουνε παίκτες, διοίκηση και οποιονδήποτε άλλον κιτρινόμαυρο δεν τους κάτσει καλά στο μάτι. Ο ηλικιωμένος φίλος μας, σπρώχνει έξαλλος όποιον βρει μπροστά του, φωνάζει "ΚΑΝΤΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΜΩΡΕ" και προσπαθεί να πάρει θέση στην κορυφή του όχλου. Εμείς ακροβολιζόμαστε ακριβώς στα αριστερά του, λίγο πιο μακριά από τον όχλο, αλλά με ξεκάθαρο οπτικό πεδίο προς τα εκείνον.
Σιγά-σιγά, οι παίκτες της ΑΕΚ αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να δώσουν εξηγήσεις, πρέπει ΚΑΠΟΙΟΣ να μιλήσει στους φίλους της ομάδας και ξεμυτίζουν, με κεφάλια χαμηλωμένα και συμφωνώντας χαμηλόφωνα με τα "ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΕΤΣΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΜΑΣ ΞΕΦΤΙΛΗΣΑΤΕ, ΜΠΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΩΡΕ" και άλλα τέτοια όμορφα.
ΕΥΘΥΒΟΛΟΣ ΚΕΣΕΣ ΣΤΟΝ ΤΣΙΡΙΤΣ
Ο ηλικιωμένος μας φίλος όμως, δεν αντιδρά. Μένει ακίνητος, με το ένα χέρι πλέον χαμένο μέσα στην σακούλα του σούπερ μάρκετ και περιμένει. Περιμένει. Περιμένει. Δεν βρίζει πλέον, δεν φωνάζει, απλά περιμένει. Μέχρι που βλέπουμε τα μάτια του να γουρλώνουν.
Φορώντας αθλητική ένδυση, ο Ντράγκαν Τσίριτς κάνει την εμφάνισή του, με το χαρακτηριστικό αποσβολωμένο βλέμμα του και προσπαθεί να περάσει μέσα από το πλήθος. Ο ηλικιωμένος φίλος μας οπλίζει, τραβάει έναν πλαστικό κεσέ με γιαούρτι από την σακούλα και ως άλλος Ρομπέν των Δασών πυροβολεί προς την μεριά του Σέρβου.
Ο κεσές είναι σχετικά ευθύβολος, αλλά κάτι η απόσταση, κάτι το όχι και ιδιαίτερα πτητικό προφίλ του κεσέ, καταλήγει να σκάσει στον Τσίριτς ξώφαλτσα γιαουρτόνωντάς του τον ώμο. Ο Σέρβος δείχνει έντρομος. Όχι άδικα. Δεν τρως κάθε μέρα γιαούρτωμα.
Ο ηλικιωμένος μας φίλος δείχνει λυτρωμένος. Σαν να έχει φύγει από μέσα του ένα σισύφειο βάρος που του έπνιγε την ψυχή. Η πτήση του κεσέ λύτρωσης συνοδεύεται από ένα πλεμονάτο "ΑΣΤΟΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΠΑΣ ΚΙ ΕΣΥ ΡΕ" και πέρα από κάποια όχι ιδιαίτερα πειστικά "ΟΧΙ ΤΕΤΟΙΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ" και "ΡΕ! ΡΕ! ΟΧΙ ΓΙΑΟΥΡΤΙΑ!", γίνεται αποδεχτή με χαλαρό χειροκρότημα.
Λίγο αργότερα ο όχλος σπάει, απαντήσεις ιδιαίτερες δεν παίρνει, ο "Τούμπα" συνεχίζει για λίγο ακόμα μέχρι που απομακρύνεται από τον πάγκο της ΑΕΚ και το πείραμα "νέου Μπάγεβιτς" ολοκληρώνεται με πλήρη αποτυχία.
ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΡΕ ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ;
Ο αγώνας με τον Πανιώνιο μου μένει για πάντα στην μνήμη όχι τόσο λόγω του θεάματος (ποιου;!) εντός γηπέδου, όσο για την φιγούρα αυτού του ηλικιωμένου. Ενός ανθρώπου που είχε γράψει χιλιόμετρα ζωής που θα έλεγε και κάποιος σεναριογράφος παλιά ελληνικής ταινίας και που απλά ήθελε να δει λίγο μπάλα, να περάσει το απόγευμά του.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΑ ΧΑΛΑΣΕ ΟΛΑ Η ΟΜΑΔΑ, Ο ΤΣΙΡΙΤΣ ΚΑΙ Ο ΤΟΥΜΠΑΚΟΒΙΤΣ. Με αυτήν ακριβώς την σειρά.
Ομολογώ ότι έχω χρόνια να πάω στο γήπεδο για να δω την ΑΕΚ (για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε εδώ), αλλά η εικόνα του ηλικιωμένου με τον κεσέ και τον Τσίριτς (ελαφρώς) γιαουρτωμένο, είναι αυτή που μου έχει μείνει όσο λίγες.
Γιατί περιέχει όλη την μίρλα, την στενοχώρια και την λατρεμένη γραφικότητα των γηπεδικών στιγμών που κάποτε ζούσαμε και βιώναμε.
Αλλά που θα πάει ρε κερατάδες, δεν θα τελειώσει το ματς; Θα σας δείξουμε εμείς.
