Μεγάλη απώλεια για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο αποτελεί ο θάνατος του Γιόχαν Κρόιφ λίγο πριν συμπληρώσει τα 69 του χρόνια. Μια από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες στην ιστορία του αθλήματος, ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών, ο οποίος έδωσε μέχρι τέλους τη γενναία μάχη με τον καρκίνο.

Το Sport24.gr συνομίλησε με πέντε παλαιμάχους του Παναθηναϊκού, που έζησαν τον "Ιπτάμενο Ολλανδό", τον αντιμετώπισαν στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ το 1971 με τον Άγιαξ και κάποιοι εξ αυτών τον γνώριζαν και έξω από το χορτάρι. Οι Τάκης Οικονομόπουλος, Αντώνης Αντωνιάδης, Αριστείδης Καμάρας, Βασίλης Κωνσταντίνου και Μίμης Δομάζος μοιράστηκαν μαζί μας τις εμπειρίες τους με τον Κρόιφ.

Άνεμος στο γήπεδο, λάτρης του τσιγάρου, προσιτός χαρακτήρας και πολλές ακόμη λεπτομέρειες για ένα κόσμημα του αθλήματος, ο οποίος συγκαταλέγεται στην αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου τόσο ως παίκτης όσο και μετέπειτα ως προπονητής της Μπαρτσελόνα.

Τάκης Οικονομόπουλος: "Ήταν ένας παίκτης παγκόσμιας κλάσης, μεταξύ των πέντε καλύτερων στον κόσμο εκείνης της εποχής με Πελέ, Ντι Στέφανο, Πούσκας και Μαραντόνα. Στο Γουέμπλεϊ, ήρθε 3-4 φορές τετ-α-τετ μαζί μου. Πολύ γρήγορος και εξαιρετικός ντριμπλέρ. Ήταν μεγάλος σκόρερ, ένας φοβερός ποδοσφαιριστής. Μετέπειτα, έγινε και πολύ καλός προπονητής στην Μπαρτσελόνα, την πήγε πολύ καλά, ενώ έμεινε και στην Βαρκελώνη. Είναι μια μεγάλη απώλεια και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Μεγάλη η λύπη μας, διότι ήταν και καλός άνθρωπος".

Αντώνης Αντωνιάδης: "Προκλήθηκε σπαραγμός για την απώλεια ενός τόσο μεγάλου ποδοσφαιριστή. Από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της Ευρώπης όσον αφορά την εκρηκτικότητα. Τον έχανες από τα μάτια σου. Ήταν ο μοχλός του Άγιαξ, όταν μας νίκησε στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Και σαν προπονητής ήταν πολύ καλός, αλλά τον πρόδωσε το άτιμο το τσιγάρο. Ο Κρόιφ ήταν και πολύ καλός μου φιλός. Στο ημίχρονο του τελικού, τον είδαμε να καπνίζει. Μεγάλο κρίμα και τεράστια απώλεια, διότι ήταν νέος".

Αριστείδης Καμάρας: "Με τον θάνατό του, όπως είπα και στο CNN που με κάλεσαν, γυρίζει ένα τεράστιο κεφάλαιο για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Έβαλε την προσωπική του σφραγίδα στο άθλημα. Από τον Κρόιφ ξεκινάει η σχολή του ολλανδικού ποδοσφαίρου. Το total football που λέμε και βέβαια με την κυριαρχία του Άγιαξ και της Ολλανδίας στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό προσκήνιο. Με είχαν ρωτήσει το 1971 στο BBC πριν τον τελικό να πω την γνώμη μου για τον Κρόιφ με μια λέξη και απάντησα "άνεμος". Είχε κάνει αίσθηση ο χαρακτηρισμός τότε. Ο Κρόιφ δεν κοίταζε τον αντίπαλο που είχε μπροστά του. Κοίταζε στα 10 μέτρα, πήγαινε σαν χέλι. Πρώτη φορά που με καθήλωσε, ήταν στην Ισπανία στον τελικό του Άγιαξ με τη Μίλαν για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, όταν η Μίλαν νίκησε 4-1. Είχε προηγηθεί ο Άγιαξ με Κρόιφ, έχοντας περάσει 3-4 αντιπάλους του (σ.σ. ο Κρόιφ είχε κερδίσει το πέναλτι που εκτέλεσε ο Βάσοβιτς και μείωσε για τον Άγιαξ). Είχα την τύχη να τον δω και από κοντά και να τον αντιμετωπίσω και ως αντίπαλο.

Στο πρώτο 20λεπτο, βγήκε 3-4 φορές ανάμεσα μας από ένα τείχος που είχαμε στήσει. Δεν μπορούσες να τον μαρκάρεις. Είχα διατηρήσει κάποια επικοινωνία μαζί του. Ως νομικός σύμβουλος του ΠΣΑΠ τον έβλεπα σε συνεδριάσεις του FIF Pro. Τον έβλεπα και τα λέγαμε. Εκείνο που θυμάμαι, είναι ότι όταν ήρθε ως προπονητής με τη Μπαρτσελόνα στο 4-0 από τη Μίλαν του Καπέλο, είχαμε πάει με τον Αντωνιάδη να τον υποδεχτούμε και να του δώσουμε μια ανθοδέσμη στο ξενοδοχείο. Υπήρχε σεβασμός και αλληλοεκτίμηση. Είμαστε λίγο διαφορετικοί εμείς οι παλιοί σε αυτό το κομμάτι. Πρέπει να πω ότι μπαίνει μια άνω τελεία στο ποδόσφαιρο. Διαφωνώ με τη συζήτηση για το ποιος είναι καλύτερος ανάμεσα σε Πελέ και Μαραντόνα, αν και για μένα με διαφορά είναι ο Πελέ. Αυτής της κλάσης είναι και ο Κρόιφ. Αυτοί οι παίκτες είναι στην πρώτη σειρά. Ο Κρόιφ ήταν στην πρώτη γραμμή των μεγάλων μορφών, μια εμβληματική μορφή".

Βασίλης Κωνσταντίνου: "Νομίζω ότι το παγκόσμιο ποδόσφαιρο γίνεται πολύ πιο φτωχό. Είναι μέσα στους πέντε καλύτερους όλων των εποχών. Για μένα ήταν ένας τελειοποιημένος παίκτης, ένας ηγέτης, έχει προσφέρει πολλά στην Μπαρτσελόνα και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Υπάρχει μεγάλη στεναχώρια στην Βαρκελώνη και σε όλη την Ευρώπη. Θα μείνει στις μνήμες και για τον χαρακτήρα του. Είχε τις iδιομορφίες όπως κάθε άνθρωπος, αλλά ήταν προσιτός και ευγενικός, διασκέδαζε το ποδόσφαιρο και τη ζωή του, γι' αυτό και δεν προσαρμόστηκε στις συμβουλές των γιατρών. Συγκλονιστική η είδηση αυτή και εύχομαι στους ανθρώπους του ό,τι καλύτερο".

Μίμης Δομάζος: " Ο Κρόιφ ήταν πάνω απ' όλους στον Άγιαξ που αντιμετωπίσαμε. Μεγάλη ομάδα εκείνος ο Άγιαξ. Παίζανε ένα σύστημα που καμία ομάδα δεν μπορεί να παίξει σήμερα, ένας ανεμοστρόβιλος. Μεγάλη απώλεια για το ποδόσφαιρο, γιατί αυτοί οι μεγάλοι παίκτες έπρεπε να ζουν και να δίνουν αυτό που είχαν στο ποδόσφαιρο. Γεννήθηκε να παίζει μπάλα ο Κρόιφ. Τον αντιμετώπισα δυο φορές, μια στον τελικό και μια με την Εθνική. Εκείνη την εποχή, είχαμε τους περισσότερους διεθνείς από τον Παναθηναϊκό και παίζαμε με την Ολλανδία μερικούς μήνες μετά τον τελικό του Γουέμπλεϊ. Θέλαμε να βγάλουμε το άχτι μας και να πάρουμε εκδίκηση. Τελικά, φάγαμε πέντε γκολ. Ήταν μια πανέμορφη ομάδα, πέρα από παικταράδες ήταν και ωραία παιδιά. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση με τον Κρόιφ, ήταν ότι και στο ημίχρονο του τελικού κάπνιζε. Δεν υπήρχε πακέτο, το τελείωνε στο άψε - σβήσε. Παρ' όλο που είχε και την καρδιά του και καρκίνο, συνέχισε να καπνίζει. Μετά το ποδόσφαιρο, η αγάπη του ήταν το τσιγάρο".

Θυμηθείτε τον τελικό του 1971 στο Γουέμπλεϊ

Photo Credits: Action Images