O πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (και ηγετική μορφή της επανάστασης και της ίδρυσης του αμερικανικού έθνους τους) Τζορτζ Ουάσινγκτον, ο οποίος γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1732 έλεγε ότι «είναι καλύτερα να μην έχεις καμιά δικαιολογία, παρά να βρίσκεις διαρκώς μια άστοχη» και αυτό θα μπορούσε να είναι το μότο της ζωής του Γιώργου Πρίντεζη, που έχει την ίδια ημέρα τα γενέθλια του...

Προχθές (20/4) ο αρχηγός του Ολυμπιακού εμφανίσθηκε ως ο (ενδεχομένως απροσδόκητος) X-Factor του πρώτου προημιτελικού με τη Μονακό και προσέθεσε άλλο ένα εύσημο, άλλο ένα παράσημο και άλλο ένα ένσημο στο πολύτομο βιβλιάριο που άρχισε να συμπληρώνει από το καλοκαίρι του 2000, όταν τον κουβάλησε νεοσύλλεκτο από τον Αστέρα Αγίου Δημητρίου ο Ηλίας Ζούρος…

Ο Κόκκαλης, ο Ζούρος και τα 90.000 ευρώ

Ήταν τότε που ο Σωκράτης Κόκκαλης, απόρησε και ρώτησε τον προπονητή, «μα κύριε Ζούρε, είναι δυνατόν να δώσουμε 90.000 ευρώ για ένα ανήλικο παιδί από το Μπραχάμι;»

Τα έδωσε βεβαίως ο Ολυμπιακός αυτά τα 90.000 ευρώ και είπε κι ένα τραγούδι: στην κυριολεξία κιόλας, καθόσον ο Πρίντεζης, εκτός από σπουδαίος και επιφανής μπασκετμπολίστας, καμώνεται και για καλλικέλαδος!

Διάγοντας το 37ο έτος της ηλικίας του, έστω κι αν κάμποσες φορές ανταποκρίνεται στον τίτλο που είχαν λανσάρει οι Ιταλοί για τον Ντίνο Μενεγκίν («capitano, non giocatore», πάει να πει «αρχηγός, όχι παίκτης») ο δις πρωταθλητής Ευρώπης δεν ψάχνει για δικαιολογίες, σαν εκείνες για τις οποίες μίλησε ο Ουάσιγκτον…

Τις απεχθάνεται και τις αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι, ακόμη κι όταν τον αφορούν, πολλώ δε μάλλον τον θίγουν, όπως εκείνη η ιστορία με την εκ των έσω διαρροή του ηχητικού «ντοκουμέντου» που είχε να κάνει με την καθυστέρηση των πληρωμών στην ομάδα…

To ξεχείλωμα της καριέρας και το περήφανο αντίο

«Αν και συναισθηματικός (ΣΣ: καθότι ιχθύς), είμαι ένας πολύ συνειδητοποιημένος άνθρωπος και αυτό αφορά ακόμη και το αντίο μου, όταν θα κρίνω ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Πρόκειται για μια νομοτελειακή και αναπόφευκτη κατάσταση, την οποία δεν αντιμετωπίζω με τρόμο. Έχω το γνώθι σαυτόν και δεν σκοπεύω να… ξεχειλώσω την καριέρα μου, κυνηγώντας ανεμόμυλους! Θα πω περήφανα το αντίο» μου είχε εκμυστηρευθεί σε μια συνέντευξη μας προς «ΤΑ ΝΕΑ» στις 10 Σεπτεμβρίου του 2018…

Αυτό το αντίο δεν θα αργήσει, αλλά εδώ οφείλω να υπενθυμίσω ότι ο εκ Σύρου ορμώμενος πάουερ φόργουορντ, ανέκαθεν υπήρξε βραδυφλεγής. Τι σημαίνει αυτό; «Στην αρχή της καριέρας μου δεν πίστευα στον εαυτό μου. Δεν είχε να κάνει με χαμηλή αυτοεκτίμηση, απλώς άργησα να πάρω μπροστά, διότι ήμουν ρολίστας και δεν ένιωθα απελευθερωμένος στο παιχνίδι μου. Το πέρασμα από αυτή τη φάση με βοήθησε να αντιμετωπίσω με ψυχραιμία και ρεαλισμό τις καταστάσεις. Όταν νιώθω καλά, βγαίνω μπροστά, αλλιώς μεριάζω στην άκρη και θυσιάζω τον εγωισμό μου στο βωμό της ομάδας».

"Δεν κώλωσα, έγινα από 15ος, δεύτερος"!

Ο δρόμος του δεν υπήρξε στρωμένος ούτε με ρόδα, ούτε με... συριανά λουκούμια! «Δεν το έβαλα ποτέ κάτω όμως, ούτε.. κώλωσα. Μέχρι τα 26 χρόνια μου δεν μου χαρίστηκε τίποτε, δεν βρήκα στρωμένο τραπέζι και όλα τα διεκδίκησα με μόχθο. Είδα τον εαυτό μου να είναι ο 15ος παίκτης της ομάδας, να γίνεται 12ος, 10ος, 5ος, 2ος και πάει λέγοντας...».

«Μονάχα δεύτερος; Γιατί όχι πρώτος;» τον είχα ρωτήσει σε εκείνη τη συνέντευξη.

"Ζω με το λάθος του ΝΒΑ"

«Διότι πρώτος στον Ολυμπιακό είναι ο Σπανούλης, όλοι οι υπόλοιποι έρχονται και παρέρχονται στην ιεραρχία της μιας βραδιάς» μου απάντησε διατρανώνοντας ακόμη περισσότερο την αυτογνωσία του, που πάντως δεν ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν υπέκυψε στον πειρασμό του ΝΒΑ. «Επιλέχθηκα στο ντραφτ από τους Σπερς το 2007, μου δόθηκε η ευκαιρία, αλλά δεν το τόλμησα και ζω με αυτό το λάθος»!

Ο Πρίντεζης έχει ως πρότυπο τον Ντιρκ Νοβίτσκι αλλά αποτελεί κιόλας τέτοιο για κόσμο και κοσμάκη. Ένα παράδειγμα; Στις ακαδημίες της Τζουβεντούτ Μπανταλόνα εδώ και κάμποσα χρόνια διδάσκεται το πεταχτάρι χάρη στο οποίο δίκην προσευχής στην εκπνοή του τελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο Ολυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 2012.

Ο γιος του Πρίφτη

Τον Απρίλιο του 2020 ο άλλοτε συμπαίκτης του στον Ολυμπιακό, Γιώργος Διαμαντόπουλος είχε πει ό,τι πριν από λίγα χρόνια και ο Δημήτρης Πρίφτης…

«Εάν είχα γιο, θα ήθελα να μοιάσει στον Γιώργο Πρίντεζη»!

O αρχηγός του Ολυμπιακού ζει, απολαμβάνει και τώρα πλέον- στα ύστερα της μεγάλης καριέρας του- ξεζουμίζει τις στιγμές!

Ρουφάει τους χυμούς μιας εκάστης εξ αυτών (όπως καλή ώρα την προχθεσινή καταλυτική παρουσία του κόντρα στους Μονεγάσκους) αλλά εάν σώνει και καλά θα έπρεπε να ξαναζήσει μια παρελθούσα, «αυτή είναι ο τελικός της Ευρωλίγκας το 2015 στη Μαδρίτη με τη Ρεάλ, διότι πιστεύω ότι δεν τον προσεγγίσαμε πολύ καλά και αδικήσαμε τους εαυτούς μας».

Υπέγραψε το συμβόλαιο με τα… δάκρυα του!

Στις 14 Ιουνίου του 2017, όταν υπέγραψε το τριετές συμβόλαιο στον Ολυμπιακό τον πήραν τα ζουμιά!

Ο λόγος; «Αγαπώ παρά πολύ αυτή την ομάδα, είναι η οικογένεια και πάνω από τη μισή ζωή μου».

Πράγματι εκείνη τη τζίφρα περισσότερο από το στυλό την έβαλε με τα δάκρυα, που αυλάκωσαν το πρόσωπο του. «Είμαι πολύ συναισθηματικός και παραδοσιακός τύπος και δεν αλλάζω εύκολα συνήθειες, περιβάλλον, φίλους. Συγκινήθηκα διότι συνειδητοποίησα ότι κατά 99% θα τελειώσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό, κάτι που το ονειρευόμουν από μικρός και γι’ αυτό δάκρυσα»!

Για εκείνους που ενδεχομένως δεν το πήραν χαμπάρι προχθές κόντρα στη Μονακό, ο Πρίντεζης μοιράσθηκε με τον Σακιέλ ΜακΚίσικ τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του αγώνα και υπήρξε αυτός ο οποίος στο τέλος της ημέρας έκανε τη διαφορά και σφράγισε το άνοιγμα του λογαριασμού του Ολυμπιακού στη σειρά…

Σκόραρε 12 πόντους με απόλυτη ευστοχία (1/1 δίποντο, 2/2 τρίποντα, 4/4 βολές) σε 13 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα, μια επίδοση που πρέπει να αναγνωσθεί και αλλιώς ώστε να αναδειχθεί έτι περαιτέρω…

"Ο Πρίντεζης μύρισε αίμα"

Ο Γιώργος είχε βάλει όλους κι όλους 11 πόντους στα ματς του τελευταίου διμήνου, ενώ ο μέσος όρος του στην εφετινή Ευρωλίγκα είναι μόλις 3.9.

Αλλά, όπως είπε και ο Δημήτρης Καρύδας στη μετάδοση του αγώνα, «άρχισαν τα playoffs και ο Πρίντεζης μύρισε αίμα»!

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν βρίσκεται πια at his best. Τα ντουζένια του ανήκουν στο παρελθόν, αλλά δεν παύει να στέκει στο μετερίζι του και να κρατά το λάβαρο εφ’ ω ετάχθη…

Θέλει να παίζει, ποιος δεν θέλει;

Στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα, όταν αντικαταστάθηκε, πέταξε ένα μπουκάλι του νερού από τα νεύρα του και αυτή η αντίδραση έδειξε πόσο θέλει να παίζει και να βοηθάει την ομάδα του…

Ο μεγάλος αδερφός του Βεζένκοβ

Αυτό βεβαίως το κάνει ούτως ή άλλως εντός και εκτός παιδιάς: είναι αρχηγός, κρατάει ενωμένα τα αποδυτήρια και έχει βάλει κάτω από τις φτερούγες του τον Σάσα Βεζένκοβ, απέναντι στον οποίο συμπεριφέρεται όπως ένας μεγάλος αδελφός αλλά και τον Λιβιό Ζαν Σαρλ που του τρώνε το ψωμί!!!

Ο Πρίντεζης δεν κυριεύεται από κόμπλεξ, ούτε καταδιώκεται από κάθε λογής σύνδρομα ανασφάλειας, άλλωστε η καριέρα του είναι τέτοια που δεν του αφήνει απωθημένα…

Και όπως απέδειξε προχθές, έχει, διάβολε, ακόμη να δώσει μπόλικα πράγματα, έστω κι αν (όπως μου είχε πει στη συνέντευξη μας) δεν είναι διατεθειμένος να ξεχειλώσει την καριέρα του και να κυνηγάει δεκάρικα στις γωνίες!