Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Καρλίτος και ο... Λάκι Περτ

Tυγχάνει σήμερα, Δευτέρα 18 Οκτωβρίου να παίζει ο Παναθηναϊκός στο ματς με το οποίο πέφτει η αυλαία της τρίτης αγωνιστικής της Stoiximan Βasket League…

Είναι Δευτέρα και όχι Τρίτη και απέναντι του στέκεται ο Ιωνικός και όχι οι Αμπελόκηποι που πλέον βολοδέρνουν στον 3^ο όμιλο της Γ’ κατηγορίας της ΕΣΚΑ...

Τα μπερδεύω όλα αυτά, διότι σαν σήμερα, πριν από 27 χρόνια, στην ανάπαυλα του αγώνα ανάμεσα στους Πράσινους και στους... Αμπελογκάρντεν έπεσαν (δυστυχώς ανορθόγραφα) οι τίτλοι τέλους στην λαμπρή και ένδοξη καριέρα του Νίκου Γκάλη.

Το ημερολόγιο, λοιπόν, έδειχνε Τρίτη 18 Οκτωβρίου του 1994, και αυτή η ημέρα έμελλε να αποβεί αποφράς για το ελληνικό μπάσκετ, καθότι σηματοδότησε την τελευταία δημόσια εμφάνιση του Νίκου Γκάλη με αθλητική περιβολή!

Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε την ομάδα των Αμπελοκήπων και ο συχωρεμένος ο Κώστας Πολίτης αποφάσισε να αφήσει στον πάγκο τον «Γκάνγκστερ» και να εκκινήσει το ματς με μια διαφορετική πεντάδα.

"Όχι, δεν μπαίνω"

Του Γκάλη δεν του άρεσε καθόλου αυτός ο… νεωτερισμός και δεν το είπε, αλλά το έδειξε με τη στάση του σώματος του. Όταν μετά από λίγα λεπτά, ο Πολίτης τον φώναξε για να ξεντυθεί και να μπει, αυτός αρνήθηκε και στην ανάπαυλα έγινε το … μάλε βράσε!

Πλακώθηκαν στα λόγια και ξαφνικά ο Γκάλης έβαλε στον ώμο τον σάκο του και έφυγε δρομαίος, ακολουθούμενος από τον τότε έφορο της ομάδας και νυν πρόεδρο της ΚΑΕ, Μάνο Παπαδόπουλο, ενώ ο κουμπάρος του, τότε εξ απορρήτων φίλος του και γυμναστής της ομάδας Γιώργος Ραμπότας έμεινε στο γήπεδο.

Όταν οι Πράσινοι επέστρεψαν στο γήπεδο για το δεύτερο ημίχρονο, ο λεγάμενος έλαμπε δια της απουσίας του και τότε θυμάμαι πως παράτησα σύξυλα τα συμπράγκαλα μου πάνω στο… θρανίο που χρησίμευε ως δημοσιογραφικό έδρανο και άρχισα να τρέχω κι εγώ ξοπίσω τους!

Δεν ήμουν και δεν έγινα ούτε τώρα που είναι κιόλας της μόδας, φίλος του τρεξίματος ή ακόμη και του απλού βαδίσματος, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως ποτέ άλλοτε στη ζωή μου δεν ξεποδαριάστηκα τόσο πολύ εν ώρα εργασίας!

"Κανείς δεν με ξεφτίλισε έτσι"

Πήγαινα, πάνω και κάτω, δεξιά και αριστερά, οριζοντίως και καθέτως μπας και προλάβω τον Γκάλη και τον Παπαδόπουλο, αλλά προς μεγάλη απογοήτευση και θλίψη μου, πρόλαβα μονάχα τις …οπτασίες τους, την ώρα που έμπαιναν σε ένα αυτοκίνητο με προορισμό το σπίτι του Νίκου στη Γλυφάδα!

Μετά την απροσδόκητη και… βίαιη αποχώρηση του από το γήπεδο που έμελλε να σημάνει και το άδοξο (και ενδεχομένως πρόωρο, μολονότι είχε ήδη κλείσει τα 37 χρόνια του) τέλος της καριέρας του, ο κλήρος έλαχε στον Τιιτ Σοκ να γίνει ο από μηχανής θεός, τον οποίο χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για να αποδράσει από το Μετς με τη νίκη, κόντρα στους (73-81).

Μετά από 27 χρόνια στα αυτιά μου ακούω ακόμα τον Γκάλη να μου λέει ότι "κανείς ποτέ δεν με ξεφτίλισε έτσι"!

Εκτός από τον Γκάλη, όμως, σήμερα έχει την τιμητική του και ο τότε συμπαίκτης του (στον Παναθηναϊκό μετά τον Αρη και την Εθνική), το alter ego του και συνάμα αντίπαλον δέος του...

Το... τρίγκολο του Καρλίτος

Τον Παναγιώτη Γιαννάκη, εννοώ, στον οποίο ασφαλώς και παραπέμπει ευθέως η αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τον Ιωνικό, που διεξάγεται κιόλας στον απόηχο της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης τους (4-1) και της... τρίγκολης ραψωδίας του Καρλίτος!

Οι δυο ομάδες αναμετρώνται για 31^η φορά στα χρονικά και ενώ μεσολάβησε μια περίοδος 32 ετών στην οποία είχαν κόψει τις παρτίδες τους...

Είχαν αναμετρηθεί για τελευταία φορά στις 24 Ιανουαρίου του 1987, όταν οι Πράσινοι επιβλήθηκαν με 121-81 (Σκροπόλίθας 25, Ανδρίτσος 21, Σάβιτς 17-Πετρίδης 28, Αλεξανδρίδης 19, Καλαφατάκης 11) και ξαναβρέθηκαν ενώπιος ενωπίω στις 16 Νοεμβρίου του 2019, όταν οι Νικαιώτες είχαν ξαναγυρίσει πια εκεί όπου σουλάτσαραν επί 12 συναπτές περιόδους.

Οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης έχουν τη μερίδα του λέοντος με 28 νίκες (συμπεριλαμβανομένων και των δυο στον πρώτο γύρο των περυσινών play offs), ενώ οι Νικαιώτες αντιπαραβάλλουν δυο που βεβαίως αποτελούν κειμήλια στην ιστορία τους!

30 αγώνες, 17 κατοστάρες

Παρεμπιπτόντως από τα 30 ματς, στα 17 σημειώθηκε κατοστάρα εκ μέρους του Παναθηναϊκού, ενώ τη σεζόν 1977-78 στον «Πλάτωνα» σε μια φαντασμαγορική παράσταση, που έμοιαζε βγαλμένη από τα κιτάπια του ΝΒΑ, ξεπέρασαν τους 100 πόντους και οι δυο ομάδες (101-107)!

Άλλες εποχές, άλλα σκορ, άλλα μπάσκετ, το δίχως άλλο...

Ο Ιωνικός που εκείνη την εποχή αποτελούσε την μπασκετική εκδοχή του Φωστήρα και νομιμοποιούνταν να φέρει την ταμπέλα του «φονέα των γιγάντων» έριξε για πρώτη φορά τον Παναθηναϊκό στο κανναβάτσο τη σεζόν 1980-81 με σκορ 83-80 κι ενώ μέχρι τότε είχε υποστεί έντεκα απανωτές ήττες.

Δυο χρόνια αργότερα το διέπραξε και πάλι σε ένα πολλώ λογιώ και καθ’ όλα ιστορικό ματς στο οποίο (όπως και σε εκείνο του 1981) ήμουν παρών, καλύπτοντας το για το «Έθνος», όπου εργαζόμουν τότε...

Το 7-0, το 0-7 και ο Μεσσίας

Ήταν Σάββατο, 4 Δεκεμβρίου του 1982 και μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Παναθηναϊκός ο οποίος την προηγούμενη σεζόν είχε πετύχει το νταμπλ και προκρίθηκε στην τελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης μετρούσε επτά νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές...

Στον αντίποδα ο Ιωνικός βρισκόταν στον πάτο της βαθμολογίας με επτά απανωτές ήττες και αποζητούσε απελπισμένα ένα σημείο αναφοράς μπας και σώσει την παρτίδα...

Τρεις ημέρες νωρίτερα όμως είχε συμβεί ένα γεγονός που έμελλε να αλλάξει τον ρουν της Ιστορίας: οι Σέλτικς είχαν αφήσει ελεύθερο τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος στη συνέχεια δεν «ψήθηκε» από την πρόταση του Μπιλ Φιτς να μείνει στην Αμερική και να παίξει σε μια ομάδα του CBA...

Μάζεψε λοιπόν ο «Δράκος» τα μπογαλάκια του και γύρισε πίσω για να επανενταχθεί στον Ιωνικό που τον περίμενε με ανοικτές αγκάλες και με λαχτάρα.

Ο Μεσσίας!

Η επιστροφή του Γιαννάκης προκάλεσε το αδιαχώρητο εκείνο το Σαββατόβραδο στον «Πλάτωνα», όπου οι φίλαθλοι κρέμονταν σαν τσαμπιά από σταφύλια...

Του πήρε λίγο χρόνο μέχρι να βρει τα πατήματα του και η επιθυμία του να βοηθήσει τον Ιωνικό να πετύχει την πρώτη νίκη του τον οδήγησε στο πρώτο ημίχρονο σε κατάχρηση σουτ που ήταν κατά κανόνα άστοχα (5/17).

Το man to man και ο... Λάκι Περτ!

Το σενάριο άλλαξε όταν ο τότε προπονητής του Ιωνικού, Λάκης Αναστασιάδης πέρασε τον Γιάννη Γουργιώτη (που στο παρελθόν έπαιζε τριάρι, ελ όπως τους λέγαμε τότε) στη θέση του πλέι μέικερ αντί του Γιώργου Λάζαρη και μετέτρεψε την άμυνα από ζώνη σε man to man με τον Κώστα Αλεξανδρίδη να σπρώχνει προς τα έξω τον Λιβέρη Ανδρίτσο.

Την ίδια στιγμή ο μικρός το δέμας, αλλά δεινός σκόρερ Λάκης Περτέσης που είχε αποκτηθεί την προηγούμενη σεζόν από την... γειτόνισσα Προοδευτική σκόραρε ασυστόλως απέναντι στην άμυνα ζώνης την οποία εφάρμοζε ο προπονητής του Παναθηναϊκού Χρήστος Κέφαλος και μάλιστα με την υπερβολή που ανέκαθεν με διέπει τον είχα χαρακτηρίσει «Λάκι Περτ»!

Τη σήκωνε κιόλας αυτή την ιεροσυλία της αντιπαραβολής με τον Λάρι Μπερντ, η επιστροφή του Γιαννάκη από τη φωλιά του «Larry Legend»!

Η λήξη του πρώτου ημιχρόνου βρήκε τον Ιωνικό να προηγείται με 44-42 και όταν οι δυο ομάδες ξαναγύρισαν στο γήπεδο, ο Γιαννάκης απαλλαγμένος πια από το άγχος, άρχισε να οργιάζει και να είναι ο εαυτός του, απέναντι στον Τάκη Κορωναίο που είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του.

Στο 30ό λεπτό ο Ιωνικός προηγήθηκε με 68-59 και - παρά το γεγονός ότι ο «Δράκος» χρεώθηκε με τέταρτο φάουλ- δεν ξανακοίταξε πίσω και επικράτησε με 91-88.

Οι συνθέσεις του αγώνα:

ΙΩΝΙΚΟΣ: Γιαννάκης 33, Αλεξανδρίδης 15, Περτέσης 32, Καλαφατάκης 3, Γουργιώτης 6, Λάζαρης 2, Νυδριώτης.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Κορωναίος 23, Κόντος 31, Ανδρίτσος 12, Κάππος 16, Ιωάννου 6, Καλογερόπουλος.

Η σωτηρία και η μοιραία ήττα

Έγραψα προηγουμένως ότι αυτός ο αγώνας απέβη ιστορικός και όντως υπήρξε τέτοιος για πλείστους όσους λόγους...

Σηματοδότησε την πρώτη νίκη του Ιωνικού μετά από επτά ήττες και το εφαλτήριο όχι μονάχα για να σώσει την παρτίδα, αλλά και για να τερματίσει στην όγδοη θέση με ρεκόρ 13-13, μάλιστα στη συνέχεια έριξε στο κανναβάτσο και τον Ολυμπιακό με 107-102 (Γιαννάκης 45 πόντοι)

Έδωσε πανηγυρικό τόνο στο νόστιμον ήμαρ του Γιαννάκη που έπαιξε και την επόμενη σεζόν στον Ιωνικό προτού ανηφορίσει στη Θεσσαλονίκη...

Προκάλεσε την πρώτη ήττα του Παναθηναϊκού που μάλιστα του κόστισε ακριβά στην οικονομία του πρωταθλήματος: εξαιτίας της οι Πράσινοι τερμάτισαν στη δεύτερη θέση με ρεκόρ 21-5 και είδαν τον Αρη να τους εκθρονίζει και να στέφεται πρωταθλητής με ρεκόρ 22-4, ενώ εάν κι εφόσον ισοβαθμούσαν θα διεκδικούσαν τον τίτλο σε μπαράζ, όπως θα συνέβη την επόμενη χρονιά στην Κέρκυρα.

Ο Γιαννάκης και ο Βασιλακόπουλος

Παρεμπιπτόντως ο Γιαννάκης δεν είναι ο μόνος διπλός πράκτορας που συνδέει τις δυο ομάδες: και στις δυο βάρκες έχουν πατήσει επίσης ο Νίκος Οικονόμου, ο Λουκάς Μαυροκεφαλιδης, ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιάννης Αθηναίου (έστω κι αν δεν πρόλαβε να φορέσει την πράσινη φανέλα λόγω του σοβαρού τραυματισμού του και της διακοπής του προπέρσινου πρωταθλήματος λόγω της πανδημίας), ο Κωνσταντίνος Γόντικας, ο Ιαν Βουγιούκας και προσεχώς αυτό θα συμβεί με τον Νίκο Χουγκάζ.

Επίσης το 1975 ο τότε αρχηγός του Παναθηναϊκού, Χρήστος Ιορδανίδης οδήγησε ως προπονητής τον Ιωνικό στην άνοδο του στην Α’ Εθνική, ενώ στους πάγκους και των δυο ομάδων έχει καθίσει επίσης ο αείμνηστος Κώστας Αναστασάτος.

Σε αυτή την κατηγορία των συνδετικών κρίκων ανήκουν επίσης διατελώντας παίκτες του Παναθηναϊκού και προπονητές του Ιωνικού ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ο οποίος μάλιστα είχε παίκτη τον Γιαννάκη και ο Ντίνος Καλαμπάκος (τεχνικός σύμβουλος).