O Lucky Luciano του μπάσκετ

Για να πω την αμαρτία μου μέχρι να γνωρίσω τον Λουτσιάνο Καπικιόνι δεν ήξερα δυο πράγματα.

Δεν ήξερα τι σημαίνει μάνατζερ ή ατζέντης παικτών, ένα το κρατούμενο.

Δεν ήξερα επίσης ότι υπάρχει στην Ευρώπη χώρα που λέγεται Αγιος Μαρίνος!

Στο δεύτερο αστειεύομαι, διότι στο σχολείο ήμουν καλός στη γεωγραφία, αλλά το πρώτο το γράφω και το εννοώ.

Ο Lucky Luciano δεν ήταν... μαφιόζος, όπως ο συνονόματος του Ναπολιτάνος γκάνγκστερ που υπήρξε κιόλας ο αρχηγέτης της φαμίλιας των Genovese.

Τουναντίον ήταν ένας άνθρωπος που ξεχείλιζε από αστική ευγένεια και άνοιξε τον δρόμο για να γίνει αυτό το επάγγελμα δημοφιλές και προ πάντων επικερδές, μηδέ των Ελλήνων συνεταίρων του εξαιρουμένων.

Στην αρχή, μαζί με τη Βόσνια Μίρα Πόλιο, που επίσης έφυγε από τη ζωή, είχαν αντιπρόσωπο τους στην Ελλάδα τον τίγρη Βασίλη Ευαγγελινό, ενώ αργότερα συνεργάσθηκε με τον Νίκο Λότσο και υπ’ αυτήν την έννοια πλείστους όσους νεότερους και μεταγενέστερους ατζέντηδες θα μπορούσε να τους συγκαταλέγει όπως ο Αρθουρ Μίλερ στο ομώνυμο θεατρικό έργο.

Ήταν όλοι τους παιδιά μου!

Ο ΠΕΡΙΟΔΕΥΩΝ ΘΙΑΣΟΣ

Ο Καπικιόνι εμφανίσθηκε στο προσκήνιο στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν διαδέχθηκε τον Αμερικανό μάνατζερ Τζιμ Μακ Γκρέγκορ ως ο επικεφαλής του περιοδεύοντος θιάσου των Αμερικανών παικτών ανά τον πλανήτη!

Τι ‘ταν τούτο πάλι;

Μια ομάδα από πρώην παίκτες του ΝΒΑ που περιπλανιόντουσαν από εδώ κι από εκεί, έπαιζαν φιλικά ματς επίδειξης με την προσδοκία να βρουν ένα μεροκάματο κυρίως στην Ευρώπη.

Ο Καπικιόνι τους έδωσε το όνομα «San Marino All Stars», μάλιστα βρήκε ως χορηγό την εταιρεία τσιγάρων Winston και κάποια στιγμή, όπως είχε συμβεί, παλαιότερα με τον ΜακΓκρέγκορ εμφανίσθηκε στα μέρη μας.

«Εγώ γνωρίσθηκα μαζί του το 1984, όταν ανέλαβα το πόστο των δημοσίων σχέσεων στον Αρη και παίξαμε ένα φιλικό ματς. Μιλάω κιόλας ιταλικά και αυτό με βοήθησε να αναπτύξω μαζί του μια πολύ καλή σχέση» μου είπε ο μετέπειτα τζένεραλ μάνατζερ του Αρη, του Πανιωνίου, του Ολυμπιακού και της Επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Aγώνων, Γιάννης Γιαννάκης.

ΞΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ!

Εκείνη την εποχή απαγορευόταν η συμμετοχή ξένων παικτών στο ελληνικό πρωτάθλημα και το νταλαβέρι των ομάδων με τον Καπικιόνι περιοριζόταν στους Αμερικανούς «a gettone», όπως τους αποκαλούν οι Ιταλοί.

Gettone λένε τα κέρματα που βάζαμε παλιά στα τηλέφωνα δημοσίας χρήσεως!

Επρόκειτο λοιπόν για εκείνους που ερχόντουσαν να παίξουν μονάχα στα ματς των Κυπέλλων Ευρώπης και αμείβονταν με το κομμάτι: δηλαδή με 1000 δολάρια για κάθε ματς!

«Εμείς τότε ψωνίζαμε από δυο ατζέντηδες, τον Καπικιόνι και τον Ισραηλινό Αβι Βίσελ» συνεχίζει ο Γιαν-Γιαν.

«Ο πρώτος παίκτης που πήραμε από τον Λουτσιάνο ήταν το 1983 ο (ΣΣ: πρώην συμπαίκτης του Νίκου Γκάλη στην κολεγιακή ομάδα του Seton Hall) Χάουαρντ ΜακΝιλ και ακολούθησε ο Μπράιαν Τζάκσον τη σεζόν 1986-87, όταν αποκλεισθήκαμε από την Τρέισερ Μιλάνο".

Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΠΙΕ ΚΑΦΕ

Αυτή η ιστορία είναι γνωστή, αλλά παραμένει μυστηριώδης: ο Αρης τσάκισε τους Λομβαρδούς στο Αλεξάνδρειο με 98-67, αλλά μια εβδομάδα αργότερα πιάστηκε αιχμάλωτος στο Μιλάνο (49-83) και ο Γιάννης Ιωαννίδης υποστηρίζει ακόμη ότι ο Τζάκσον είναι ο μόνος που έπαιξε καλά, επειδή δεν είχε πει καφέ προτού αναχωρήσει η αποστολή από το ξενοδοχείο.

Τι σχέση έχει ο καφές;

Εχει, διότι ο Ξανθός πιστεύει ότι η σερβιτόρα ήταν ορμηνεμένη και (στο πλαίσιο μιας τρομακτικής συνωμοσίας που εξύφαναν οι Ιταλοί) έριξε υπνωτικό στο θερμός με τον καφέ, που ήπιαν τα μέλη της ομάδας, μασουλώντας και μερικά μπισκοτάκια στη διάρκεια του meeting πριν από τη ρεβάνς!

Οι δρόμοι του Γιάννη Γιαννάκη με τον Καπικιόνι διασταυρώθηκαν ξανά το καλοκαίρι του 1991, όταν μετά τον Πανιώνιο, ο Σαλονικιός μάνατζερ έσμιξε ξανά με τον Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό.

Τότε, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του Eurobasket στη Ρώμη, οι Πειραιώτες εν κρυπτώ και παραβύστω συμφώνησαν με τον Καπικιόνι και έκλεισαν τον Ζάρκο Πάσπαλι με συμβόλαιο 1.000.000 δολάρια!

Αίφνης λοιπόν το κασέ των παικτών του Lucky εκτοξεύθηκε στα ύψη!

Ο ΖΑΡΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ

Μάλιστα ο Ιωαννίδης και ο Γιαννάκης έβαλαν κι έναν όρο στον Καπικιόνι: «Εκτός από το να μας δώσεις τον Ζάρκο, θα μας βρεις και ένα απομονωμένο κέντρο προετοιμασίας στη βόρεια Ιταλία», όπερ και εγένετο.

Ο Καπικιόνι βόλεψε τον Ολυμπιακό πρώτα στο Τσιόκο και εν συνεχεία στη Σπορτίλια, που έγιναν ο τόπος μαρτυρίου των παικτών του, κάποιοι μάλιστα (βλέπε Παναγιώτης Καρατζάς) δεν άντεξαν και την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια!

Φανατικός καπνιστής, ο Καπικιόνι έκοψε μαχαίρι το τσιγάρο το 1993 «και μάλιστα έβαζε χέρι στον Ιωαννίδη, στον Σαλονίκη καις ε εμένα επειδή φουμάραμε» θυμάται από εκείνη την εποχή ο Γιαννάκης.

Τότε ο Καπικιόνι βρισκόταν στις δόξες του και ήταν ο πωλών τοις μετρητοίς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, καθώς το πελατολόγιο του συμπεριλάμβανε την αφρόκρεμα των παικταράδων που θα μεταπηδούσαν κιόλας στο ΝΒΑ.

Ντράζεν Πέτροβιτς, Τόνι Κούκοτς, Αρβιντας Σαμπόνις, Σάσα Ντανίλοβιτς, Ζάρκο Πάσπαλι, Αριαν Κόμαζετς, Ζαν Τάμπακ, Ζέλκο Ρέμπρατσα, Πέτζα Στογιάκοβιτς, Ζιντρούνας Ιλγκάουσκας, Θοδωρής Παπαλουκάς και δεν συμμαζεύεται.

Τον Ρέμπρατσα κάποια στιγμή (πριν από την Μπενετόν Τρεβίζο και τον Παναθηναϊκό) θέλησε να τον πάρει ο... Πανιώνιος!

«Το είπαμε για πλάκα με τον Ιβκοβιτς, αλλά ο Ντούντα δεν κώλωσε και το προσπάθησε» μου αποκάλυψε ο τζένεραλ μάνατζερ των Κυανερύθρων και αργότερα του Ολυμπιακού, Τάκης Λιβιεράτος.

Πέντε χρόνια αργότερα ο Λιβιεράτος έβγαλε την... μπέμπελη για να αποσπάσει ο Ολυμπιακός την υπογραφή του Γκρεγκόρ Φούτσκα, αλλά εντέλει ο Ηλίας Ζούρος προτίμησε την ενίσχυση του ελληνικού κορμού με τον Νίκο Οικονόμου.

Εδώ υπάρχει άλλη μια ενδιαφέρουσα ιστορία, διότι το καλοκαίρι του 2002 ο Καπικιόνι και ο Ιβκοβιτς θα βρισκόντουσαν μπλεγμένοι (με την καλή έννοια) στην υπόθεση της μεταγραφής του Θοδωρή Παπαλουκά στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Ο ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑΣ

Το καλοκαίρι του 2002, που ο Θοδωρής έφυγε από τον Ολυμπιακό και έμεινε… αδέσποτος, η μοναδική επιλογή που είχε ήταν να παίξει στην Αβελίνο.

Ο Ντούντα είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην οποία είχε ήδη ενταχθεί ο Νίκος Χατζηβρέττας και τότε ο Βασίλης Ευαγγελινός, που συνεργαζόταν επί σειρά ετών με τον Καπικιόνι και την Πόλιο, έπιασε στο… παρακαλετό τον Σέρβο προπονητή για να πάρει…. κοψοχρονιά και τον Θοδωρή.

«Είναι δυο μέτρα πλέι μέικερ, πολύ έξυπνος, διαβάζει το παιχνίδι και κοντά σου θα παίξει σπουδαίο μπάσκετ. Θυμήσου τι σου λέει ο Τίγρης. Άσε που θα κάνει και παρέα στον Χατζηβρέττα»!

Κουβέντα στην κουβέντα ο Ευαγγελινός έψησε τον Ντούντα να προχωρήσει στη μεταγραφή, αλλά ο Παπαλουκάς δίσταζε επειδή, ως γνωστόν, φοβάται το… αεροπλάνο και γι’ αυτό άλλωστε εκ των υστέρων έβαλε όρο στο συμβόλαιο του να μην ταξιδεύει στο Βλαδιβοστόκ!

«ΠΕΘΑΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΟΥΝΤΑ ΡΕ»!

Τον έπιασε τότε ο Ευαγγελινός και ήρε τις επιφυλάξεις του με ένα μακάβριο πλην ατράνταχτο επιχείρημα.

«Ρε συ, εάν το ριζικό σου γράφει ότι θα πεθάνεις σε αεροπορικό δυστύχημα, είναι καλύτερα να πεθάνεις παίζοντας για τον Ντούντα, παρά για τον προπονητή της Αβελίνο»!

Tα αντίπαλα δέη εκείνη την εποχή ήταν ο Μάρκ Φλάισερ και ο Γουόρεν Λεγκάριε που είχαν πελάτες τους,. μεταξύ άλλων, τον Βλάντε Ντίβατς, τον Ντίνο Ράτζα, τον Σάσα Βοκόφ, τον Σαρούνας Μαρτσουλιόνις και τον Ντράζεν Πέτροβιτς, όταν μετακόμισε στο ΝΒΑ.

«Εμείς ήμασταν ανταγωνιστές, αλλά με εντυπωσίασε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν συναντηθήκαμε στα γραφεία της FIBA και συνεργασθήκαμε στη σύνταξη του κανονισμού και την κατοχύρωση του επαγγέλματος μας» τονίζει ο πρωτοπόρος Ελληνας ατζέντης Κώστας Παπαδάκης.

«Δεν τον ήξερα προσωπικά, αλλά τότε συνειδητοποίησα το πόσο οργανωμένος ήταν, μάλιστα σε ένδειξη σεβασμού όλοι οι υπόλοιποι τον αποκαλούσαμε “professore”, δηλαδή καθηγητή».

Ο καθηγητής συνέχισε μέχρι τα ύστερα της ζωής του να ασχολείται με το μανατζεριλίκι μέσω της εταιρείας Interperformance την οποία διευθύνει πλέον ο γιος του...