Ο μη-Ιπτάμενος Ολλανδός

Ώρες ώρες νόμιζες πως, εξαιτίας των δημοσιογραφικών κλισέ που αναφέρονται ξανά και ξανά στις τηλεοπτικές μεταδόσεις, ο Ολλανδός ήταν πιο διάσημος για το φόβο που έχει για τα αεροπλάνα παρά για την ποδοσφαιρική του αξία.

Η τύχη πολλές φορές τα φέρνει έτσι, ώστε βιώνοντας κάποια γεγονότα να σε επηρεάζουν για το υπόλοιπο της ζωής σου. Σε αυτή λοιπόν την κατηγορία ανθρώπων μπήκε και ο Ντένις Μπέργκαμπ πριν 22 χρόνια.

Μια τραγική απερισκεψία

Η πτήση 764 της εταιρείας "Surinam Airways" αναχώρησε στις 6 Ιουνίου του 1989 και ώρα 23:25 από το αχανές αεροδρόμιο "Schiphol" του Άμστερνταμ με προορισμό τη πρωτεύουσα του Σουρινάμ, Παραμαρίμπο, και το αεροδρόμιο του "Zanderij".

Το ταξίδι ήταν καλό και χωρίς κάτι το απροσδόκητο για τους 178 επιβάτες και το εννιαμελές πλήρωμα του τετρακίνητου αεροσκάφους. Τα γέλια έδιναν κι έπαιρναν εντός του αεροπλάνου και άπαντες ανέμεναν να νοιώσουν το ζεστό θερινό κλίμα της νοτιοαμερικανικής χώρας. Περίπου μισή ώρα πριν την προσγείωση, το πρωί της 7ης Ιουνίου, το δελτίο καιρού προβλημάτισε τον πιλότο. "Άνεμοι ήρεμοι, ορατότητα 900 μέτρα σε ομίχλη" έλεγε το ρεπόρτο.

Το αεροπλάνο τύπου DC-8 που έκανε το μοιραίο ταξίδι

Το πλήρωμα βρέθηκε σε αμηχανία. Το προηγούμενο δελτίο ανέφερε δυνατότητα όρασης 6 χιλιομέτρων και σίγουρα όχι καιρικά φαινόμενα που θα έβαζαν δυσκολίες στην κάθοδο. Οι κυβερνήτες πήραν μια απόφαση, όπως αποδείχτηκε μοιραία, και επέλεξαν να προσγειώσουν το αεροπλάνο υποθέτοντας ότι η ομίχλη ήταν καθαρά τοπική και σκεπτόμενοι ότι μπόρεσαν να διακρίνουν το αεροδρόμιο στην αρχική τους προσέγγιση.

Η απόσταση 7.469 χιλιομέτρων που διένυσε το αεροσκάφος

Το ένα λάθος φέρνει τ' άλλο και ο πιλότος έκρινε, αν και απρόθυμα όπως φάνηκε και εκ των συνομιλιών στο Μαύρο Κουτί, πως πρέπει να χρησιμοποιηθεί το σύστημα πλοήγησης ISL που αν και ακριβές, δεν ήταν ούτε κατάλληλο ούτε διαθέσιμο στο αεροδρόμιο της πόλης. Αυτό είχε συνέπεια να μη λαμβάνουν τα προειδοποιητικά μηνύματα του κέντρου ελέγχου στις διαδοχικές προσπάθειες προσγείωσης.

Στην τρίτη απόπειρα ο κινητήρας του αεροπλάνο τύπου DC-8 χτύπησε σε δέντρο, πετώντας μόλις 25 μέτρα πάνω από το έδαφος. Το δεξί φτερό προσέκρουσε σε άλλο δέντρο και το σκάφος κυλίστηκε στον αεροδιάδρομο 10 του "Zanderij", στοιχίζοντας τη ζωή σε 176 ανθρώπους.

Το σημείο του αεροδιαδρόμου που έπεσε το αεροπλάνο

Η έρευνα της επιτροπής που δημιούργησε η κυβέρνηση του Σουρινάμ, έδειξε ότι η απροσεξία και η αψηφισιά του κινδύνου εκ μέρους του πληρώματος οδήγησε στο χειρότερο αεροπορικό δυστύχημα στην ιστορία της χώρας. Συν τοις άλλοις, ο πιλότος αποδείχτηκε ότι ήταν πάνω από το όριο ηλικίας των 60 ετών, και η έκθεση ανέφερε ότι είχε η επαγγελματική του επάρκεια δεν είχε τεσταριστεί πάνω στην διακυβέρνηση ενός DC-8.

Απόκομμα εφημερίδας για το μοιραίο περιστατικό

Το ψυχικό τραύμα ενός πιτσιρικά

Περίμενε καρτερικά στο αεροδρόμιο "Zanderij" . Ξάφνου άπαντες αντιλήφθηκαν ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Τα νέα διαδόθηκαν ταχύτατα. Ένα αεροπλάνο που ερχόταν από την πατρίδα του, κατέπεσε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά σκορπώντας το θάνατο στη συντριπτική πλειοψηφία των επιβατών. Ο 20χρονος Ντένις Μπέργκαμπ, που ανέμενε εκείνη την στιγμή την πτήση που θα επέστρεφε στην Ολλανδία, βίωσε τότε το μεγαλύτερο σοκ της ζωής του.

Εντός των νεκρών, βρίσκονταν 14 ποδοσφαιριστές, που ο Ντένις γνώριζε αφού τους αντιμετώπιζε συνεχώς στα παιχνίδια του πρωταθλήματος, και οι οποίοι έρχονταν από την Ολλανδία στην πατρογονική τους γη, το Σουρινάμ.

Οι παίκτες αυτοί ήταν μέλη της αποκαλούμενης "Colourful 11", ομάδας που έδινε αγώνες φιλικού χαρακτήρα και αποτελείτο από παιδιά με σουριναμέζικη καταγωγή που είχαν μεγαλώσει στα γκέτο του Άμστερνταμ κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, και έπαιζαν ποδόσφαιρο σε επαγγελματικά σωματεία της Ολλανδίας. Οι σταρ της εποχής Γκούλιτ, Ράικαρντ και Βίντερ δεν κατάφεραν να συνοδεύσουν την αποστολή καθώς οι σύλλογοι τους αρνήθηκαν τη συμμετοχή στο φιλικό της "Colourful 11" και έτσι γλύτωσαν από το μοιραίο περιστατικό.

Το τραγικό συμβάν χαράχτηκε στη ψυχή του νεαρού Ντένις Μπέργκαμπ. Με τα παιδιά αυτά (δύο μόλις ήταν πάνω από 25 ετών) ήταν αντίπαλος κάθε σαββατοκύριακο στους αγώνες της Eredivisie, και ήταν παρών στο σημείο που τα κατάπιε το σκοτάδι, λίγα μέτρα μακριά από εκεί που περίμενε το δικό του αεροπλάνο να τον πάει πίσω στην Ολλανδία. Εκείνη τη μέρα που ο νεαρός Ντένις μύρισε την οσμή του θανάτου, σίγουρα δεν θα τη ξεχάσει ποτέ.

Ένα βλακώδες αστείο

Η Ολλανδία ταξιδεύει στα γήπεδα της Αμερικής για το Μουντιάλ του 1994 με πολλά εσωτερικά προβλήματα αλλά και με το ταλέντο να ξεχειλίζει. Οι "οράνιε" έχουν στις τάξεις τους Ράικαρντ, Όφερμαρς, Κούμαν, αδερφούς ντε Μπουρ και παρά την απουσία των Γκούλιτ και φαν Μπάστεν φτάνουν μέχρι τα προημιτελικά, ωστόσο πέφτουν πάνω στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Βραζιλία και αποκλείονται.

Ο Ντένις Μπέργκαμπ παρά τις φοβίες του, πείθεται να κάνει το εναέριο ταξίδι και πραγματοποιεί εξαιρετικό τουρνουά, σημειώνοντας και τρία τέρματα, όμως εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο θα το θυμάται για έναν τελείως διαφορετικό λόγο, που θα του ξύπναγε θλιβερές αναμνήσεις.

Ο Μπέργκαμπ με τη φανέλα της Ολλανδίας το 1994

Η ολλανδική αποστολή ετοιμαζόταν να εισέλθει στο αεροπλάνο και ένας δημοσιογράφος ισχυρίστηκε ότι υπάρχει βόμβα, με αποτέλεσμα να επικρατήσει πανικός εντός του σκάφους και του αεροδρομίου. Η φάρσα (όπως αποδείχτηκε) αυτή, έφερε στο μυαλό του Μπέργκαμπ τις μνήμες από το γεγονός του "Zanderij" και αποφάσισε οριστικά πλέον, να μην ξαναπατήσει το πόδι του στο πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς, καθώς όπως δήλωσε και ο ίδιος, δεν θα μπορούσε να συγκεντρωθεί στη δουλειά του μετά από την αγωνία μιας πτήσης.

Απώλεια

Ποιος ξέρει πόσο πολύ στοίχισε η απουσία του από την Άρσεναλ και την εθνική ομάδα στους μακρινούς εκτός έδρας αγώνες. Ο όρος στα συμβόλαια που υπέγραφε ήταν σαφής, και του επέτρεπε να μην ακολουθεί την αποστολή όταν ταξίδευε με αεροπλάνο. Ακόμα και όταν μεταφερόταν οδικώς ή μέσω τρένου για κοντινά ευρωπαϊκά ματς, έπρεπε να χάσει τα παιχνίδια του σαββατοκύριακου!

Η εφημερίδα "Guardian" είχε γράψει χαρακτηριστικά το μακρινό 1997, ότι η απουσία του από τον αγώνα της Θεσσαλονίκης με τον ΠΑΟΚ είχε στοιχίσει στους "κανονιέρηδες" την πρόκριση, σε εκείνη την αλησμόνητη σειρά αγώνων με το "Δικέφαλο του Βορρά". Στο Μουντιάλ του 2002 στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας ούτε καν μπορούσε να γίνει λόγος για τη συμμετοχή του.

Ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, η ποδοσφαιρική του ιδιοφυία έλαμψε στα ευρωπαϊκά γήπεδα στο διάστημα της 20ετούς καριέρας του, και βέβαιο είναι ότι αυτή του η φοβία με τα αεροπλάνα δεν ήταν τελικά καθόλου, μα καθόλου, αβάσιμη.