Ο ΜΜΑ αγώνας της χρονιάς. Ή και όχι.

Δεν έχω βρει ακόμα τα λόγια για αυτό το υπερθέαμα. Ειλικρινώς και αυθεντικώς. Μας έρχεται από την Ρωσία. ΠΡΟΦΑΝΩΣ. Και δεν είναι ένας ΑΠΛΟΣ αγώνας ΜΜΑ. Δεν είναι τίποτα UFC, τίποτα Bellator, τίποτα τέτοια. Δεν είναι ούτε καν κάποιο «περιφερειακό» πρωτάθλημα ΜΜΑ, έστω ένα StreetBeefs ρε αδερφέ.

Όχι. Μιλάμε για κάτι άλλο εδώ. Κάτι νέο, κάτι σπουδαίο. Κάτι τόσο άθλιο, που ξεπερνάει τα στάνταρ της αθλιότητας και εκτοξεύεται στην στρατόσφαιρα ως μια ολοστρόγγυλη μπάλα ομορφιάς, ένας κομήτης φανταστικότητας.

Πάμε να φτιάσουμε το πλαίσιο. Βρισκόμαστε στην Ρωσία. Το που δεν έχει σημασία, πέρα από το να ξεκαθαρίσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια ταράτσα. Οι διοργανωτές είναι μια αρκετά τρομακτική κυρία, ένα τύπος με μιλιτέρ κοντομάνα και ΚΑΡΟ ΒΕΡΜΟΥΔΑ και ένας ακόμα πιο σπουδαίος, που λέει «δεν χρειάζομαι» στην ερώτηση «τι ρούχο θα φορέσεις από πάνου», λέει «ένα καυτό σορτσάκι» στην ερώτηση «τι θα φορέσεις από κάτου» και χωρίς να υπάρχει άλλη ερώτηση λέει «θα φορέσω και το γκάνι μου, σε περίπτωση που γίνει καμιά στραβή».

Στις αντίπαλες μεριές έχουμε τον γεματούλη (εως πολύ) Grigory Fatty, που δηλώνει μπλόγκερ και ποιοι είμαστε εμείς να του πούμε όχι και τον κουρασμένο από την ζωή και τις κακουχίες Oleg Mongol, ΕΠΙΣΗΣ μπλόγκερ. Οι δύο πλόγκερ λοιπόν για λόγους που δεν έχουν και τόση σημασία τα έχουν σπάσει άσχημα και σκέπτονται ότι θα ήταν καλό να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους σε έναν αγώνα ΜΜΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΡΑΤΣΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΚΕΡΑΙΕΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ Ή/ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥΣ.

Η μάχη είναι άτεχνη, ανελέητη, με άφθονα μπρέηκς για λεπτομέρειες όπως «με χτύπησε και πόνεσα» και με αρκετά χτυπήματα να μην βρίσκουν τον παραμικρό στόχο, γιατί αυτά είναι για τους επαγγελματίες ή/και για τους φλώρους.

Ίσως. Λέω ΙΣΩΣ. Αν σταματούσαμε εδώ να ήταν αρκετό. Να ήταν αρκετά αθλιοεπικό ώστε να πεις, «μπράβο, καλά το πάτε, πάντα τέτοια, πάω να φάω όμως τώρα ένα κρουασάν».

Εντούτοις φίλες και φίλοι ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΕΔΩ. Διότι οι δημιουργοί αυτού του βίντεο, ενδεχομένως και αυτού του αγώνα (ποντάρω στον γυμνόστηθο φίλο με το γκάνι) θέλησαν να βάνουν και ένα πολύ δυνατό μουσικό χαλί ώστε να ΑΠΟΓΕΙΩΣΟΥΝ το θέαμα. Καμιά ροκιά; Καμιά κιθαριά; Καμια μεταλιά; Καμια χιπ-χοπ-ιά; Όχι, όχι, όχι και ξανά όχι.

Διότι επιλέγουν μια σπιρτόζικη μπόσα νόβα και πλέον δεν είμαστε στον κόσμο του ΜΜΑ, αλλά στο μαγικό σταυροδρόμι του σύμπαντος, εκεί που οι μικτές πολεμικές τέχνες, το ταβερνόξυλο του δρόμου και το So You Think You Can Dance συναντιούνται και πάνε για τσίπουρα, πριν καταλήξουν όλα μαζί για πατσά στις 7 το πρωί στον Γιάννη στην Αχαρνών.

Νικητής; Όχι πως έχει και τόση σημασία αλλά ο Oleg, που δείχνει πιο δραστήριος κατά την διάρκεια των δύο σύντομων γύρων. Στην πραγματικότητα όμως νικητής είναι το θέαμα, το άθλημα και ο πολιτισμός. Ίσως και ο γυμνόστηθος φίλος μας με το γκάνι.

Τι άλλο να πω δεν ξέρω. Απλά απολαύστε:

Αυτό ακριβώς, ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.