Ούτε που είχε προλάβει να βγάλει τις πρώτες του φωτογραφίες με την μωβ φορμίτσα του. Δεν είχαν κρυώσει καν τα πρώτα του πλάνα ως προπονητής της Τότεναμ, εκεί που πόζαρε με την κοστουμιά του την σένια, με ένα χαμόγελο από το Παγκράτι μέχρι τη Ομόνοια.

Ούτε ο ίδιος ο Ζοσέ Μουρίνιο δεν είχε χωνέψει ότι θα ήταν πλέον ο καπετάνιος των Σπερς και τα άρθρα και οι αράδες είχαν ήδη αρχίσει να κεκλοφοράνε.

Για τους στόχους του Μουρίνιο, για τους παίκτες που θα φέρει, για τους παίκτες που θα διώξει , για τους παίκτες που αρχικά θα κρατήσει αλλά μετά θα διώξει, για τους παίκτες που αρχικά θα διώξει, αλλά μετά θα θελήσει να ξαναφέρει, για τα συστήματα που θα εφαρμόσει , για τα συστήματα που δεν θα εφαρμόσει, για το πρώτο του ξέσπασμα, για το 1000 του ξέσπασμα και άλλα τέτοια σε ένα πανέμορφο πακέτο αντανακλαστικής δημοσιογραφίας.

Κανείς όμως δεν στάθηκε στην ουσία όλων αυτών των γραπτών. Γιατί υπάρχει τέτοια, αλήθεια σας λέω, είναι κοντά στα δύο μέτρα, δεν στρίβει με ιδιαίτερη ευκολία και είναι και ιδιαίτερα ξεκούραστη αυτόν τον καιρό.

Η ουσία λοιπόν αυτών των δημοσιευμάτων έχει ονοματεπώνυμο: Νεμάνια Μάτιτς. Ο Σέρβος που από κορμοστασιά κάνει και για τεσσάρι στο μπάσκετ είναι από τα πρώτα ονόματα που ακούστηκαν ως μεταγραφικοί στόχοι για την νέα Τότεναμ του Ζοσέ Μουρίνιο και αποδεικνύει το πασιφανές: ότι ο Ζοσέ θέλει τον Μάτιτς του.

Να τον βλέπει για γούρι; Να τον θέλει για πορτιέρη; Να τον θέλει για κολλητό όταν και αν στραβώσει το πράγμα; Όπως και να το δει κανείς, υπάρχει ένα pattern δω χάμω, ένα επαναλαμβανόμενο σενάριο, σαν αυτά που βλέπουμε στα κόμικς, που όλο και πεθαίνουν οι ήρωες και όλο και ανασταίνονται.

Έτσι πρέπει να συμβαίνει και με την ποδοσφαιρική σχέση του Ζοσέ με τον Νεμάνια. Από την ώρα που τον πρωτοπήρε στα προπονητικά του χέρια στην Τσέλσι, ο Πορτογάλος έχει φάει μέγα έρωτα με τον Σέρβο. Σε μια ευρύτερη ποδοσφαιρική θεώρηση των πραγμάτων, λογικό φαίνεται. Ο ψηλέας είναι αυτό που λέμε «πιο παίκτης Μουρίνιο πεθαίνεις». Κάμει λίγα και καλά, έχει όγκο σχιακτικό για χαφ και σε γενικές γραμμές φανδάζει ως «καλός στρατιώτης» για να επιλέξουμε ένα από τα κλισέ που είναι ζεστούλικα σαν χνουδωτή παντόφλα.

Θα πει κάποιος τώρα – και δικαίως θα πω εγώ – ότι στα 31 προς 32 του χρόνια, ο ψηλός Νεμάνιας είναι μια ΠΟΛΥ πιο light εκδοχή του σκλερού «πορτιέρη» ο οποίος βοήθησε την Τσέλσι να «κουπώσει» επί Μουρίνιου. Τα χρόνια επεράσανε, τι να γίνει για όλους περνάνε η ζωή είναι σκλερή και ο Νεμάνιας δεν αμπορεί πια να ξηγιέται ξύλο και ρυθμο-δώσιμο όπως μπορούσε να το δίνει κάποτε. Άσε που θα μπορούσε να πει κάποιος πως αν ο Ζοσές θέλει ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ έναν χαφ για ξύλο στην μεσαία γραμμή, υπάρχει και ο Βίκτωρ Γουανιγιάμα στη Τότεναμ που και πιο μικρός είναι και δεν θα κοστίσει χρήματα.

Η ζωή όμως και ο έρωτας πολύ περισσότερο – ακόμα και ο ποδοσφαιρικός – δεν έχουν λογική. Δεν θέλει άλλο κορμί χτιστό ο Ζοσές, θέλει αυτό που ξέρει και γνωρίζει. Που δεν στρίβει πλέον; Έστω. Που δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση στο κέντρο πλέον; ΞΑΝΑ-έστω. Που φαντάζει πια να είναι ένας ποδοσφαιριστής μιας άλλης εποχής; ΞΑΝΑ-ΞΑΝΑ-έστω.

Αλλά ο Ζοσές τόνε θένει, τουλάχιστον αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα. Σε έναν πλήρως μαζοχιστικό κόσμο, σε έναν τρόπο σκέψης που στρώνει μόνο με πολύ μαστίγωμα, μπορούμε να πούμε ότι ο Ζοσές ονειρεύεται κέντρο με διπλό πίβοτ ξυλοφορτώματος Γουανιγιάμα – Μάτιτς, αλλά κάτι τέτοιο είναι για πολύ σκλερά γούστα για φάση υπόγειο-μπουντρούμι-δερμάτινη μάσκα-και-λουρί. Πώς ήταν εκείνο το παλικάρι στο Παλπ Φίκσιο που τον είχαν στην υπόγα και τον βγάζανε βόλτα μόνο Τετάρτες – Παρασκευές; Κάπως έτσι.

Θα μπορούσε βέβαια το πράγμα να είναι ακόμα χειρότερο. Να ήθελε ΚΑΙ τον Μαρουάν Φελαινί στην Τότεναμ, να έχτιζε κέντρο Φελαινί-Γουανιγιάμα-Μάτιτς και στις εξέδρες του νέου γηπέδου της Τότεναμ να έκαμαν λούσιμο με βενζίνα και μετά να έπεφτε ομαδικό μπουρλότο σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Ας μην προτρέχουμε όμως. Για την ώρα ας μείνουμε στο

• Γεια σου Ζοσέ, γουέλκαμ του Τότεναμ.

• Ο Νεμάνια ηρθε ακόμα;

• Ποιος Νεμάνια;

• Τι ποιος Νεμάνια; Ο Μάτιτς.

• Όχι, γιατί να έρθει; Αυτός δεν είναι στην Μάντσεστερ Γιουνάητεντ;

• Ναι, αλλά αφού είμαι εδώ τώρα εγώ, στην Τότεναμ, πρέπει να έρθει μαζί μου και ο Νεμάνιας. Και ερωτώ λοιπόν: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ;

• Ε να τόνε φέρουμε ρε Ζοσέ, αν είναι να μας πάθεις και τίποτα να τόνε φέρουμε.

Στην Γιουνάητεντ του Όλε Γκούναρ του Σόλσκιερ λογικά θα κάμουν κωλοτούμπες. Ο Νορβηγός σαραντάρης-που-φαίνεται-για-τριαντάρης δεν τόνε θέλει ούτε για να κρεμάει τα παλτό, οπότε αν του πουν ότι βρέθηκε ομάδα να τόνε πάρει από τα χέρια του, ενδέχεται να του πακετάρει τα ρουχαλάκια και τα εσώρουχα σε μια μοντέρνα βαλίτσα Σαμσονάητ και να τήνε τυλίξει και με φιόγκο.

Οπότε φαντάζει μια διαδικασία που κάνει για όλους. Για την Γιουνάητεντ που θα στείλει στην ευχή του θεού έναν παίκτη που πλέον δεν της κάνει. Για την Τότεναμ που θα αποκτήσει ένα βαρύ – ίσως και ΠΟΛΥ ΒΑΡΥ – χαφ ώστε να τρέχει γύρω-γύρω του ο Χάρι Γουίνκς. Και για τον Ζοσέ που θα φέρει κοντά του έναν από τους κλασσικούς ποδοσφαιρικούς έρωτες, αφού ο κύριος Φελαινίς δεν βγαίνει στα τηλέφωνα.

Μόνο τους φίλους της Τότεναμ δεν ξέρω αν αρωτήσανε, αλλά εντάξει, κάτσε να έρθει το ψηλό παιδί πρώτα και θα τους ρωτήσουμε κι αυτούς.

Αυτό ακριβώς ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.