Δεν του ‘φτανε του Παναθηναϊκού που τα 'χει χύμα μετά την ήττα από τη Μονακό, του 'ρχονται και τσουβαλάτα απόψε και μάλιστα πολλώ λογιώ...

Παραμένει στα πιτς ο Ιωάννης Παπαπέτρου, έμεινε στην Αθήνα (και) ο Νεμάνια Νέντοβιτς, αντιμετωπίζει την Μπαρτσελόνα (22:00, Novasports Prime, LIVE από το SPORT24) που βρίσκεται σε καλό φεγγάρι, έχουν περάσει πάνω από τρία χρόνια από την τελευταία φορά που την έριξε στο κανναβάτσο (21 Νοεμβρίου 2018, σκορ 76-70) και δεν συμμαζεύεται...

Βασικά αυτό που δεν συμμαζεύεται είναι η εγγενής, ου μην και... ιογενής ασθένεια του, κάθε φορά που απομακρύνεται από το FIR Aθηνών και περιχώρων!

Το εννοώ αυτό διότι μεθαύριο (5 Φεβρουαρίου) οι Πράσινοι έχουν μια δυσάρεστη επέτειο: θα συμπληρωθεί ακριβώς ένας χρόνος από την τελευταία εκτός έδρας νίκη τους στην Ευρωλίγκα, χώρια που αυτή δεν σημειώθηκε εκτός Ελλάδος, αλλά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με 88-77 επί του Ολυμπιακού.

Στη συνέχεια της περυσινής περιπέτειας τους, οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης γύρισαν με άδεια χέρια από το Βερολίνο (26 Φεβρουαρίου), το Μόναχο (4 Μαρτίου), την Κωνσταντινούπολη (25 Μαρτίου), το Κάουνας (8 Απριλίου), την Αγία Πετρούπολη (12 Απριλίου) και τη Μόσχα (14 Απριλίου).

Έξι μαζεμένες ήττες μακριά από το ΟΑΚΑ, ένα το κρατούμενο...

Ο υπερσιβηρικός και το 0-16

Αφού λοιπόν ταξίδεψε με τον... υπερσιβηρικό στον επίλογο της περυσινής σεζόν, ήρθε η εφετινή να τον ξαναρίξει στα σκληρά, με δέκα διαδοχικές εκτός έδρας ήττες σε ισάριθμα ματς. Δυο τα κρατούμενα και μάλιστα βαριά κι ασήκωτα, καθώς το αρνητικό σερί έφτασε στο 0-16 και η καταμέτρησης (μπορεί να) συνεχίζεται...

Μιας και το 'φερε η κουβέντα στο παρελθόν, συνολικά στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ο Παναθηναϊκός και η Μπαρτσελόνα έχουν αναμετρηθεί 47 φορές με τους Καταλανούς να πλειοδοτούν στις νίκες με σκορ 29-18.

Σε πείσμα των σημερινών αντίξοων συνθηκών οι Πράσινοι έχουν να ανακαλούν ευχάριστες αναμνήσεις από το ένδοξο παρελθόν τους απέναντι στους λεγάμενους...

Αυτούς νίκησαν με 67-66 στον τελικό της 11ης Απριλίου του 1996 στο Bercy του Παρισιού και ανέβηκαν για πρώτη φορά στον θρόνο...

Αυτούς απέκλεισαν, με μειονέκτημα έδρας και με σκορ 3-1, παρά το γεγονός ότι ηττήθηκαν στον πρώτο αγώνα, στα play offs της σεζόν 2010-11, ενώ μετά από σαράντα ημέρες επέστρεψαν στη Βαρκελώνη για να ράψουν το έκτο αστέρι στην πλουμιστή στολή τους...

Στον αντίποδα η οι Καταλανοί νίκησαν τον Παναθηναϊκό στον μικρό τελικό του Final 4 του 2012 στην Κωνσταντινούπολη και έναν χρόνο πήραν το αίμα τους πίσω στα play offs στα οποία επιβλήθηκαν με 3-2.

We will always have Paris!

Σε κάθε περίπτωση στην περίπτωση τους ισχύει η ατάκα που είπε στην "Καζαμπλάνκα" ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ προς την Ινγκριντ Μπέργκμαν...

We will always have Paris!

Θα 'χουν πάντοτε το Παρίσι από εκείνη τη βραδιά που για τον Παναθηναϊκό και γενικότερα για το ελληνικό μπάσκετ έμοιαζε με την 21η Ιουλίου του 1969, όταν ο Νιλ Αρμστρονγκ πάτησε στο φεγγάρι!

Αυτή υπήρξε η πρώτη προσσελήνωση του ελληνικού μπασκετικού διαστημοπλοίου στο θρόνο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που επί 38 χρόνια φάνταζε ως μια terra incognita.

Άγνωστη και απαγορευμένη γη! Το τι έγινε και το τι δεν έγινε σε εκείνο τον τελικό είναι γνωστά, ειπωμένα και γραμμένα... Χιλιοειπωμένα και χιλιογραμμένα, μαθές!

Απλώς κάθε φορά που συναντιούνται ο Παναθηναϊκός και η Μπαρτσελόνα, μου έρχονται στο μυαλό τέσσερις εικόνες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο σκληρό δίσκο μου και a propos κατά πως λένε και οι Γάλλοι, τις ξαναβγάζω στην κυκλοφορία...

Ο Βράνκοβιτς δεν είδε το τέλος του έργου

Ο Βράνκοβιτς επενέβη ως ο από μηχανής θεός και μάλιστα από το… πουθενά!
Ο Κροάτης γίγας δεν σκόραρε ούτε μισό πόντο στον τελικό, αλλά και τι μ’ αυτό; Έφτανε και περίσσευε η τάπα που έκανε στον Μοντέρο τρέχοντας σαν να ήταν σπρίντερ για να προλάβει να αποσοβήσει το λέι απ.

Η πλάκα είναι ότι (όπως μου εκμυστηρεύθηκε ο ίδιος τα ξημερώματα εκείνης της μεγάλης νύχτας) ο λεγάμενος δεν είδε τη συνέχεια της φάσης μετά την τάπα, διότι πάνω στην πρεμούρα και στην υπερπροσπάθεια του έπεσε κάτω, τραυματίστηκε στο γόνατο και ύστερα ρωτούσε τι έγινε!

Παρεμπιπτόντως πριν από αυτή την τάπα, ο Στόγιαν είχε κατεβάσει τον γενικό και στον Ζέλικο Ρέμπρατσα, στον τρίτο και καθοριστικό (για την πρόκριση στο Final 4) αγώνα των play offs με την Μπενετόν στο Τρεβίζο!

Κανονικό deja vu, δηλαδή!

Οι αρραβώνες με τον Ράτζα

Δίπλα στον Βράνκοβιτς στεκόταν ο Ράτζα, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στους Σέλτικς αλλά ταξίδεψε στο Παρίσι ως προσκεκλημένος των Πρασίνων.

Ο Ντίνο έμεινε στο ίδιο ξενοδοχείο, στάθηκε στο πλευρό τους, πανηγύρισε μαζί τους και με τον (πρώην προπονητή του στη Γιουγκοπλάστικα) Μάλκοβιτς και εκεί πέρασαν τις βέρες του αρραβώνα για τον γάμο που έγινε μετά από 15 μήνες.

Τα ελληνικά του "Δράκου"

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης σήκωσε την κούπα, αλλά η ευτυχία και η υπερηφάνεια του (που είναι κακό πράγμα, όπως του έλεγε η συχωρεμένη η μάνα του, η Καλλιόπη) είχαν και συνέχεια…

Όταν μετά την απονομή κάθισε στο πάνελ της συνέντευξης Τύπου αποσβόλωσε τον υπεύθυνο Τύπου της FIBA, Φλόριαν Βάνιγκερ, διευκρινίζοντας ότι θα μιλήσει στα ελληνικά με το σκεπτικό ότι "το μπάσκετ μας βρίσκεται εδώ και δέκα χρόνια στην κορυφή και οφείλω να τιμήσω με τον τρόπο μου την αποψινή πολύ μεγάλη στιγμή".

Ποιος κόταγε εκείνη την ώρα να του αρνηθεί;

Μάλκοβιτς: "Ε τότε ας δώσει και το πριμ"!

Η Μπαρτσελόνα έχασε η μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε μέχρι τότε (και μέχρι την επόμενη) να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης… Εντέλει έμεινε να ξεροσταλιάζει μπροστά στο τρόπαιο και προτού καλά καλά συνέλθει από το σοκ εκείνης της βραδιάς, της ήρθε κατακέφαλα (την επόμενη χρονιά) η ήττα από τον Ολυμπιακό στη Ρώμη για να την αποτελειώσει!

Οι Καταλανοί υποστήριζαν ότι ‘ήταν οι ηθικοί νικητές του τελικού και οι ηθικοί πρωταθλητές Ευρώπης, με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς να τους δίνει μια πληρωμένη απάντηση…

"Εφόσον ο Σαλβαδόρ Αλεμάνι δηλώνει ότι η Μπαρτσελόνα είναι η ηθική νικήτρια του τελικού, τότε πρέπει να δώσει το πριμ που είχε υποσχεθεί στους παίκτες, εφόσον κατακτήσουν το Κύπελλο"!