Ο σταυρός του μαρτυρίου του Πρίφτη

Βουλωμένο γράμμα διάβαζε τις προάλλες ο Δημήτρης ο Πρίφτης, αλλά c’est la vie, κατά πώς λένε και στη γλώσσα του Εμανουέλ Μακρόν...

Αυτή είναι η ρουφιάνα η ζωή, αυτή είναι και η μοίρα των προπονητών: να είναι οι κατ’ εξοχήν φταίχτες.

Αυτό βεβαίως εκτός από τον Πρίφτη το ξέρει καλά και ο χθεσινός αντίπαλος του, ο ο Γιώργος Μπαρτζώκας: το έμαθε για τα καλά εκείνο το αλήστου μνήμης βράδυ της 9ης Οκτωβρίου του 2014 στο ίδιο γήπεδο που έγινε ο δικός του Κρανίου τόπος.

Επτάμισι χρόνια αργότερα ο Μπαρτζώκας έφυγε από αυτό το γήπεδο θριαμβευτής και ο Πρίφτης βιώνει στο πετσί του και μάλιστα με σκληρό τρόπο την αμφισβήτηση, τη λοιδορία και όλα τα συμπαρομαρτούντα αυτών...

Έχει γνωρίσει κιόλας ο Παναθηναϊκός τέσσερις ήττες στα πέντε μέχρι τούδε ντέρμπι αιωνίων της εφετινής σεζόν, οπότε η αντίδραση και η απογοήτευση λειτουργούν σωρευτικά και επιβαρυντικά...

Tι δεν καταλαβαίνεις;

Οι παρωπίδες ενόψει της Μονακό

Οι Πειραιώτες άλωσαν το ΟΑΚΑ, εξασφάλισαν το περιλάλητο πλεονέκτημα έδρας (που ωστόσο δεν αποτελεί το άπαν) στους πιθανότατους τελικούς της Basket League και last, but not least: εξασφάλισαν την ηρεμία και την εργασιακή ειρήνη τους που αποτελούν τις εκ των ων ουκ άνευ συνθήκες για να φορέσουν παρωπίδες και να στρέψουν το βλέμμα, την προσοχή και την προτεραιότητα τους στη σειρά των playoffs με τη Μονακό.

Σπάτσαραν προσώρας με τον Νεμάνια Νέντοβιτς, καιρός να αφοσιωθούν στα (αγωνιστικά) κορδελάκια του Μάικ Τζέιμς!

Ο σταυρός του μαρτυρίου και το φιάσκο των Λέικερς

Στην αντίπερα όχθη ο Πρίφτης τρώει τη λέζα και σηκώνει, μερικές μέρες νωρίτερα απ’ όσο το επιτάσσει το ημερολόγιο, τον σταυρό του μαρτυρίου.

Γολγοθάς!

"Blame me", αυτό είναι το μόνο σίγουρο σε τέτοιες περιπτώσεις και ο προπονητής του Παναθηναϊκού ήξερε καλά, το περασμένο καλοκαίρι που μετακόμισε από το Καζάν στο Μαρούσι πώς θα βρισκόταν αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις.

Εδώ κοτζάμ Λέικερς τραβάνε των (δικών τους) παθών τον τάραχον, ο Παναθηναϊκός θα τη σκαπούλαρε μετά την αποτυχία του στην Ευρωλίγκα και τις μαζεμένες ήττες από τον Ολυμπιακό;

Έλα μου ντε...

Ο Πρίφτης, εκτός όλων των άλλων, πέφτει και στην περίπτωση: στη δική περίπτωση, εννοώ, χώρια η κακή περιρρέουσα συγκυρία...

Ντραφτ για το... Άγιο Όρος!

Τι εννοώ;

Επειδή είναι ένας καλός άνθρωπος ("draft pick για το Άγιο Όρος", όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο Βαγγέλης Αγγέλου) δέχεται και υποφέρει περισσότερο από τους κάθε λογής κραδασμούς: το μαρτυρούν αυτό η αγχωμένη φάτσα του, η γλώσσα του σώματος και οι συχνές αυτοαναφορικές δηλώσεις του, για το έκανε, το τι δεν έκανε, τι δεν έπρεπε να κάνει και τι έπρεπε να κάνει!

Στο τέλος της ημέρας όμως, οι παίκτες είναι αυτοί που παίζουν... Δεν το γράφω αυτό για να τον υπερασπιστώ και να γίνω ο αυτόκλητος συνήγορος του, αλλά επειδή αυτή είναι η αλήθεια και στο κάτω κάτω δεν είχε δα και πολλούς λαγούς να βγάλει από το καπέλο του...

Η στρεσαρισμένη ομάδα και το μαρτύριο της σταγόνας

Ο Ολυμπιακός είναι πιο ποιοτική ομάδα, υπερέχει σε εμπειρία, διαθέτει περισσότερες προσωπικότητες, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη ψυχολογική φάση και δεν πιέζεται από την ανάγκη να παίξει τα ρέστα του, όπως συμβαίνει με τον ("τρεσαρισμένο" σύμφωνα με τον προπονητή του) Παναθηναϊκό στον οποίο ξέμεινε μονάχα ο στόχος του πρωταθλήματος.

Σωστά το έγραψε νωρίτερα ο Αλέξανδρος Τρίγκας ότι οι Πράσινοι είναι αναγκασμένοι να υπομένουν το μαρτύριο της σταγόνας.

Ασφαλώς, όπως αποδείχθηκε και σε κάποια σκόρπια ματς της Ευρωλίγκας, οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης μπορούν να κάνουν λάβαρο την τιμή, την υπόληψη και την υπερηφάνεια τους, αλλά δεν φτάνουν αυτά: δεν φτάνουν εφόσον δεν πλαισιώνονται από τις αγωνιστικές προϋποθέσεις...

Η πασαρέλα των πόιντ γκαρντ

Εδώ και δυο σεζόν ο Παναθηναϊκός, είτε από ατυχίες, είτε από αβλεψίες, είτε από άστοχες επιλογές βασανίζεται από την απουσία ενός κλασικού πόιντ γκαρντ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη δημιουργία, στις αποστάσεις, στην εκτέλεση, στη διανομή των ρόλων και στην ηγεσία της ομάδας.

Από το καλοκαίρι του 2020, μετά την αποχώρηση του Νικ Καλάθη και με τέσσερις διαφορετικούς κόουτς (Βόβορας, Χαραλαμπίδης, Κάτας, Πρίφτης) δοκίμασε καμιά δεκαριά (κανονικούς ή υπηρεσιακούς) άσους, αλλά κανείς από δαύτους δεν φτούρησε, ούτε έλυσε το πρόβλημα...

Και ο Γιόβιτς; Ελόγου του, δεδομένου ότι βρίσκεται εδώ και καιρό στα πιτς, δεν ξέρω εάν προλαβαίνει να το λύσει... Προφανώς ο Πρίφτης δεν είναι άμοιρος ευθυνών, ούτε αθώος του αίματος που χύνεται στα πέριξ...

Αλλά στον αντίποδα και στον όποιον αντίλογο μπορεί να αρθρωθεί, το φταίξιμο δεν έχει να κάνει μονάχα με τον ίδιο, αλλά και με όλον τον οργανισμό...

Η προσέγγιση του Πρίφτη

Αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα που δεν μπορεί να ανοιχτεί αυτή τη στιγμή, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή η σεζόν είναι ακόμη ρέουσα και ο Παναθηναϊκός μπορεί να προσδοκά πως θα έχει την ευκαιρία να γυρίσει το χαρτί του...

Ως γνωστόν, άλλωστε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!

Στη χθεσινή σκυλομαχία ο Πρίφτης δεν έμεινε άπραγος, θα ήταν άδικο να του χρεωθεί αυτή η παράλειψη...

Μπορεί αυτή τη φορά να μην κατέφυγε στη ζώνη, αλλά δοκίμασε πρόσωπα και πράγματα τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση, αλλά εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι δεν του βγήκαν...

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού προσέγγισε το ματς από τακτικής πλευράς με γνώμονα ότι τα ντέρμπι κρίνονται στις 67-70 κατοχές και με στόχο να μην αφήσει τον Ολυμπιακό να τρέξει και να εκμεταλλευθεί τη σκυταλοδρομία των παικτών που μπορούν να υποστηρίξουν αυτό το στιλ παιχνιδιού.

"Θα ζήσω ή θα πεθάνω με τον Παπαγιάννη"

Επί τη βάσει αυτής της λογικής έδωσε έμφαση στη μεταφορά της μπάλας από τη μια πλευρά στην άλλη και σημάδεψε τις αλλαγές στα σκριν και τα mismatches με τον Νέντοβιτς και τον Μέικον πάνω στα τεσσάρια του Ολυμπιακού…

To νούμερο που κτυπάει στη στατιστική του Παναθηναϊκού έχει να κάνει με τα 37 λεπτά και τα 11 δευτερόλεπτα της συμμετοχής του Γιώργου Παπαγιάννη και ενδεχομένως το γιατί δεν τον κάλυψε για λίγο με τον Βασίλη Καββαδά. Ο λόγος είναι προφανής: είχε επιλέξει να αντιμετωπίσει με τον γοργοπόδαρο "Big George" τα pick n' roll και τα splits του Ολυμπιακού και συνάμα να αξιοποιήσει την επιθετική ευχέρεια του, που τον τελευταίο καιρό κιόλας είναι εντυπωσιακή.

Προϊούσης της βραδιάς, ο Παναθηναϊκός είδε τον Οκάρο Γουάιτ και τον Τζέρεμι Εβανς να χρεώνονται με φάουλ οπότε (εκτιμώ ότι) ο Πρίφτης υποχρεώθηκε έτι περαιτέρω να ζήσει ή να πεθάνει με τον Παπαγιάννη!

Εντέλει δεν έζησε μαζί του...

Ο Εβανς ο οποίος αποβλήθηκε με πέντε φάουλ θα μπορούσε να υποστηρίξει το παιχνίδι με τις αλλαγές στα σκριν απέναντι στο... αγριοκάτσικο που λέγεται Σακιέλ ΜακΚίσικ και έχει το γρηγορότερο πρώτο βήμα στην Ευρωλίγκα, χώρια η παράδοση του απέναντι στον Παναθηναϊκό και να δώσει κάποια λεπτά ξεκούρασης στον Παπαγιάννη, αλλά αυτό δεν προέκυψε, με αποτέλεσμα να νιώσει ο Πρίφτης πως τα χέρια του ήταν δεμένα!

"Πόσο είχαμε χάσει;"

Τέσσερα λεπτά πριν από τη λήξη του ντέρμπι ο Παπαπέτρου με τρίποντο κατέβασε τη διαφορά στον ένα πόντο (60-61) και ο Παναθηναϊκός... νεκρώθηκε: το γράφω αυτό διότι δεν ξανασκόραρε μέχρι το buzzer beater του Παπαγιάννη ο οποίος διαμόρφωσε το τελικό 62-68 και κλείδωσε δια πάν ενδεχόμενον και την υπεροχή του Ολυμπιακού σε περίπτωση ισοβαθμίας...

Α, ναι, έδωσε κιόλας μια λυτρωτική απάντηση στον Μπαρτζώκα, ο οποίος μέσα στη φούρια και στην πρεμούρα του, την ώρα που οι διαιτητές προσέφευγαν στο instant replay για το... μελέ του Παπαγιάννη με τον ΜακΚίσικ, ρώτησε τον Γιώργο Μποζίκα "πόσο είχαμε χάσει;".

Σε αυτό το τελευταίο τετράλεπτο, ο Ολυμπιακός έτρεξε ένα επί μέρους σκορ 7-2, περνώντας χειροπέδες στον Νέντοβιτς και στον Μέικον που ήταν κιόλας ρετάλια από την κούραση και την ασφυκτική πίεση την οποία δέχονταν.

Ο Νέντοβιτς, ο Μέικον, ο Νάκιτς και ο Σπανούλης

Τι έκαναν οι Ερυθρόλευκοι; Προσπάθησαν να φθείρουν τον Σέρβο και τον Αμερικανό και στις δύο άκρες του γηπέδου, αφενός ορμώντας πάνω τους στην άμυνα και αφετέρου οδηγώντας τις επιθέσεις τους πάνω τους.

Κάτι ανάλογο ο Ολυμπιακός το υπέμενε και καλούνταν να το διαχειρισθεί επί έντεκα συναπτές σεζόν, όταν οι αντίπαλοι του μούνταραν και στην άμυνα και στην επίθεση πάνω στον Βασίλη Σπανούλη.

Ένα άλλο ζήτημα αφορά το γιατί πάρκαρε στον πάγκο τον Λεωνίδα Κασελάκη που είχε μια εξαιρετική παρουσία στο ματς του Α’ γύρου, αλλά αυτή η υπόθεση θα καταλήγει πάντα στην περιβόητη ατάκα του Γιάννη Ιωαννίδη, όταν κάποιος από το σινάφι μου τον ρώτησε γιατί δεν είχε παίξει σε ένα ματς ο Φράνκο Νάκιτς...

"Εσείς τώρα έχετε τον νταλκά σας με τον Νάκιτς"!

Αντ' αυτού (του Κασελάκη, όχι του Νάκιτς) ο Πρίφτης έδωσε δέκα ολοστρόγγυλα λεπτά στον Λευτέρη Μαντζούκα που δεν ήταν κιόλας φύρα, καθώς έπαιξε ξύλο στην άμυνα και υποστήριξε τα switches.

Από εκεί και πέρα, όπως συνηθίζω να γράφω, όλα αυτά (που έγιναν ή δεν έγιναν) θα τα βρει η υπηρεσία...