Αμέσως μετά το νικητήριο γκολ του Φερνάντο Τόρες στο 91' στο ντέρμπι του "Στάμφορντ Μπριτζ", ο Ζοζέ Μουρίνιο τινάχτηκε από τη θέση του και πέρασε μπροστά από τον πάγκο της Μάντσεστερ Σίτι ψάχνοντας να βρει τον 14χρονο γιο του να πανηγυρίσει, όμως αντ'αυτού βρέθηκε να γιορτάζει το 2-1 στην αγκαλιά ενός άγνωστου άνδρα.

Η ταυτότητά του είδε πολύ γρήγορα το φως της δημοσιότητας, με την Daily Mail να εντοπίζει τα βήματα του Τέρι Κεντ και να καταγράφει το πως βίωσε εκείνες τις μοναδικές στιγμές μαζί με τον τεχνικό της αγαπημένης του ομάδας.

"Αυτή είναι η μεγαλύτερη στιγμή της ζωής μου. Είμαι μέλος της ομάδας από τότε που ήμουν 2 χρόνων. Ο πατέρας μου έχει εισιτήριο διαρκείας και ήμουν εκεί μαζί του, χρησιμοποιώντας ένα άλλο εισιτήριο διαρκείας.

Από τότε που ήμουν μωρό, πηγαίνω σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια και αυτό είναι το πιο συναρπαστικό πράγμα που μου έχει συμβεί, δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου", δήλωσε αρχικά ο 29χρονος φαν των "μπλε" από Ιστ Γκρίνστιντ, και συνέχισε:

"Καθόμασταν σε θέσεις που δεν έπρεπε να ήμασταν, επειδή κάτι συνέβη με άλλα παιδιά σε εκείνες τις θέσεις και καταλήξαμε πιο μπροστά. Οπότε ήταν καθαρή τύχη που βρέθηκα να πανηγυρίζω με τον Μουρίνιο.

Ο Πάουλο Φερέιρα ήταν στην κερκίδα με ένα νεαρό παιδί που νομίζω ότι ήταν ο γιος του Μουρίνιο και πολλοί τους φωτογράφιζαν κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Μιλούσα με τον πατέρα μου και λέγαμε πως το 1-1 δεν ήταν και τόσο άσχημο αποτέλεσμα επειδή η Σίτι είναι φαβορί για τον τίτλο.

Στα χαρτιά είναι καλύτερη ομάδα και έτσι η ισοπαλία ήταν αρκετά καλή. Έπαιζαν επίσης καλύτερα από μας. Όποτε έπαιρνε τη μπάλα ο Τόρες έλεγα "εδώ είμαστε πάλι, πρέπει να είναι ο Τόρες;". Δεν είχα πολλές ελπίδες".

Τι έγινε όμως όταν ο "Ελ Νίνιο" βρήκε δίχτυα και λύτρωσε τους Λονδρέζους στις καθυστερήσεις; "Ήταν εκπληκτικό. Σχεδόν ξέχασα ποιος είχε σκοράρει μετά την εμπειρία μου με τον Μουρίνιο. Με έκανε να ξεχάσω τα πάντα.

Ο πατέρας μου δεν τον είδε και μου είπε "γιατί δεν μου είπες ότι ήταν εδώ;" και εγώ του απάντησα "τι να κάνω;" Δεν μπορούσα να γυρίσω και να του πω "Μπαμπά, ο Μουρίνιο μου δίνει μία αγκαλιά, θέλεις να έρθεις και εσύ να συμμετέχεις;" Ήταν εκεί για 10 δευτερόλεπτα και μετά έφυγε.

Είμαι ο τυχερότερος οπαδός της Τσέλσι όλων των εποχών. Φώναξα "Πάμε" και μετά "Ζοζέ" την ώρα που ήμασταν αγκαλιασμένοι. Ήταν κάτι το εκπληκτικό.

Επέστρεψα στην παμπ με τους άλλους οπαδούς της Τσέλσι και μου είπαν ότι ήμουν παντού στις ειδήσεις. Θα προσπαθήσω από εδώ και πέρα να κάθομαι συνέχεια στις ίδιες ακριβώς θέσεις".