O Zοζέ Μοράις έμεινε στα μπετά
Ζοζέ Μοράις, σε αγαπώ, σε λατρεύω, αλλά αν καθόσουν κι άλλο, έτσι όπως το πήγαινες το καράβι, τότες θα είχαμε καβαλήσει άμμο, θα το κολλάγαμε στη παραλία και θα το κάναμε μπητς μπαρ το μαγαζί.
Η αλήθεια είναι πως τέτοιες δηλώσεις είναι φτιαγμένες για λίγο καζούρα. Δηλαδή δεν γίνεται. Κάποια πράγματα μπορούν να παίξουν μόνο έναν ρόλο. Ο Ντέηβιντ Μπέκαμ; Δεξιά στο κέντρο και μην ακούω τίποτα μπούρδες για κεντρικούς χαφ. Οι συνέχειες του Παρασκευή και 13 μετά το 3; Αυστηρά για μεταμεσονύχτια προβολή, αφού έχεις γυρίσει στο σπίτι με τουλάχιστον 4 ποτά στο στομάχι. Το αποσμητικό; Μόνο στις αμασχάλες και ουχί ως άρωμα σώματος, ας το ξεπεράσουμε αυτό το φαινομενικό cheat.
Δεν είναι κακό κάποια πράγματα να έχουν ΕΝΑΝ ρόλο. Μια χαρά είναι. Όταν αυτός ο ρόλος είναι στιβαρός και ξεκάθαρος, ίσα-ίσα που διευκολύνουν την ζωή μας. Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι δηλαδή. Το τριμμένο τυρί; Ε, θα πάει πάνω στα μακαρόνια που να πάει δηλαδή; Βόλτα; Έτσι και η δήλωση υπέρτιτλος του Ζοσέ Μοράις, η οποία βγήκε από την συνέντευξη που έδωσε σε αυτό εδώ το μέσο, στο Sport 24.gr.
Το πραγματικά επικό θα ήταν να δώσει την συνέντευξη σε αυτήνα την στήλη, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε τέτοια ύψη επικότητας. Τι είπε το λοιπόν ο Ζοζές;
ΑΥΤΟ: «Αξιολογώ την εμπειρία μου στην Ελλάδα ως πολύ θετική. Έβαλα τις βάσεις για την επιτυχία της ΑΕΚ σε μια μεταβατική φάση. Έχω τη βεβαιότητα ότι θα κατακτούσα τίτλους με την ΑΕΚ εάν έμενα, αλλά η απόφαση εκείνη τη στιγμή ήταν ν' αποχωρήσω. Κρατώ στην καρδιά μου τους οπαδούς. Λάτρεψα την Ελλάδα».
Τι βγαίνει στο τσάκα-τσάκα από την παραπάνω δήλωση; Ότι ο Ζοζές, που ήρθε, έκατσε και έφυγε από τον πάγκο της ΑΕΚ, χωρίς κανείς να καταλάβει ακριβώς ότι ήρθε, έκατσε και έφυγε από τον πάγκο της ΑΕΚ, θεωρεί πως το σύντομο πέρασμά του από την Ελλάδα ήταν ΑΣ ΤΑ ΛΕΜΕ επιτυχημένο. Διότι ναι μεν παραδέχεται (και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) ότι πάρθηκε η απόφαση να αποχωρήσει (ή να τον απαχωρήσουν αν το προτιμάτε κάπως γουστόζικα), αλλά όπως λέει ξεκάθαρα, θεωρεί πως ΕΒΑΛΕ ΒΑΣΕΙΣ.
Το έβαλε βάσεις τι σημαίνει φίλες και φίλοι. Ότι έχτισε ο Ζοζές, αυτό σημαίνει. Ότι έχει ποσοστό αν θέλετε και στις επιτυχίες της ΑΕΚ σα να λέμε, διότι ένα πράγμα είναι σιγουράκι: χωρίς καλές βάσεις, χωρίς καλά θεμέλια, δεν υπάρχουν γερά κτίρια. Κάστρα στην άμμο δεν χτίζονται. Ή μάλλον χτίζονται, αλλά τα παρασέρνει το κύμα και μένεις να προσπαθείς να κρατήσεις με τα χέρια τους πύργους, να κλαίς γοερά και ο πατέρας σου να σε βαράει με την σαγιονάρα στην παραλία Ψαθοπύργου επειδή κάνεις σκηνή. Όχι εγώ, κάτι γνωστοί μου.
Ναι λοιπόν, ο Ζοζές του μαγικού 3-8-3 (3 νίκαι, 8 ισοπαλίαι, 3 ήτται), έβαλε τις βάσεις για τις επιτυχίες της ΑΕΚ που ακολούθησαν, που σε μια γενικότερη θεώρηση των πραγμάτων είναι (περίπου) σαν τον τύπο στον καυγά, τον (συνήθως κονδό) που ρίχνει από τις πίσω θέσεις του σαματά κάτι σφαλιάρες του αγέρα και όταν αρχινάνε τα ταβερνομπούκετα παίζει ζώνη και μαρκάρει χώρο. Όταν δε πέφτει η σκόνη, θυμίζει στους πάνδες ότι «καλά, ας μην ήμουν εγώ να ρίξω τις πρώτες που τους ζάλισαν και θα σας έλεγα εγώ αν θα κερδάγαμε».
Διότι κάπως έτσι φαντάζει η τοποθέτηση του Ζοζέ. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εγώ ως άνθρωπος, φίλος της ΑΕΚ είμαι και διατηρώ μια πολύ όμορφη θέση στην καρδούλα μου για τον Πορτογάλο. Τι άλλο να κάνω για έναν άνθρωπο που πραγματικά πρέπει να είναι από τις πλέον συμπαθείς φιγούρες που πέρασαν από τα ποδοσφαιρικά μας χώματα και τι άλλο να κάνω αλήθεια για έναν άνθρωπο που έγραψε στο βιογραφικό του πως πέρασε από τον πάγκο της εθνικής ομάδας της Υεμένης;
Δεν αντιπαθείς τέτοιους τύπους, είναι αδύνατον. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να συμφωνήσουμε με την τοποθέτησή του, υπάρχει μια άλφα απόσταση. Διότι εμείς θέλουμε απλά να φωνάξομε ΜΕ ΑΓΑΠΗ ένα στιβαρό «ΖΟΖΕ ΠΑΡΤΟ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΛΥΣΕΙ ΧΕΙΡΟΦΡΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΙΣ ΛΑΣΤΙΧΟ».
Συνεχίζει κιόλα το επιχείρημα, λέγοντας ότι αν έμενα λίγο παραπάνω, έτοιμο ήταν το ομαδόνι να αρχίσει να παίρνει τίτλους. Δηλαδή πόσο να έμενε; Ρωτάω σοβαρά δηλαδή, γιατί αν ας πούμε έλεγε «ένα χρόνο ήθελα ακόμα και η ομάδα θα έπαιρνε φωτιά, θα σάρωνε τους πάντες». Αν όμως με το «έμενα» σκέφτεται ένα σενάριο τύπου «15 ψωροσεζόν να καθόμουν, τι ζητούσα, να φτιάξω την σωστή συνταγή και την 16η σεζόν θα παίρναμε το πρωτάθλημα και το κύπελλο ΤΡΑΙΝΟ», ε τότε όχι ρε Ζοζέ αυτά δεν γίνονται ούτε στην εθνική ομάδα της Υεμένης, εκεί που (αν υπάρχει δικαιοσύνη) έχει στηθεί ένα χρυσελεφάντινο άγαλμα ίσα με τον πύργο των Αθηνών που είναι φτυστό εσύ.
Κοινώς, Ζοζέ σε αγαπώ σε λατρεύω, αλλά αν καθόσουν κι άλλο έτσι όπως το πήγαινες το καράβι τότες, θα είχαμε καβαλήσει άμμο, θα το κολλάγαμε στη παραλία και θα το κάναμε μπητς μπαρ το μαγαζί.
Και ναι, δεν λέω, ωραία φάση το μπητς μπαρ, αλλά τον είχες τον Πέκχαρτ και τον Πατίτο για μπαρμάνια που φτιάχνουν μοχίτο;
Όχι δα.
Αυτό ακριβώς, ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.