Είναι οι στιγμές που τα λόγια χάνονται και μένει η σιωπή. Οι στιγμές που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσευχηθείς και να ψελλίσεις ένα "κουράγιο φίλε". Η περιπέτεια του Ερικ Αμπιντάλ έχει συγκλονίσει και έχει συγκινήσει την παγκόσμια αθλητική κοινότητα και το Sport24.gr θυμάται χαρακτηριστικές περιπτώσεις αθλητών που έδωσαν τη μάχη με τον καρκίνο.

Αθλητές που πρωταγωνιστούσαν στα γήπεδα κερδίζοντας μεγάλες μάχες, αλλά ξαφνικά βρέθηκαν απέναντι από την πιο σπουδαία της ζωής τους. Άλλοι κατάφεραν και βγήκαν νικητές, άλλοι δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τη νόσο και απεβίωσαν. Το μήνυμα όμως που έστειλαν όλοι ήταν ένα: Δεν εγκαταλείπουμε ποτέ τον αγώνα, παλεύουμε για το δώρο της ζωής δίνοντας ταυτόχρονα την ελπίδα στον κόσμο που υποφέρει από την ίδια ασθένεια...

Λανς Άρμστρονγκ: Ο μεγάλος νικητής!

Ο Αμερικανός ποδηλάτης είναι η πιο γνωστή περίπτωση. Ακόμα και αν δεν έχετε ακούσει το όνομα του, όλοι θα έχετε δει κάποιον να φοράει στον καρπό το κίτρινα βραχιολάκι με το μήνυμα "Livestrong" (Ζήσε δυνατά), με το οποίο έγινε γνωστή η εκστρατεία του ενάντια στον καρκίνο.

Το 1996, σε ηλικία 25 ετών, ήρθε αντιμέτωπος με τον θάνατο όταν οι γιατροί του έδιναν 10% πιθανότητες να ζήσει καθώς διέγνωσαν ότι έπασχε από καρκίνο τρίτου σταδίου στα γεννητικά όργανα με μεταστάσεις στους πνεύμονες, στην κοιλιακή χώρα και στον εγκέφαλο.

Ο Λανς όμως πάλεψε με τη νόσο και μετά από δύο χρόνια επέστρεψε στην αγωνιστική δράση όχι απλά σαν περαστικός, αλλά κατακτώντας 7 φορές το περίφημο Γύρο της Γαλλίας (Tour de France, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005), επίδοση ρεκόρ για τη διοργάνωση!

Στις 16/2/2011, ο 40χρονος πια Άρμστρονγκ, ανακοίνωσε ότι σταματάει "για τα καλά", όπως χαρακτηριστικά τόνισε, την ποδηλασία. Το σίγουρο είναι πως δεν θα σταματήσει να είναι ποτέ η έμπνευση για τους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη με τη νόσο...

Εντγκάρδο «Ρούσο» Πράτολα: Ο αρχηγός λύγισε...

Γνωστός με το παρατσούκλι «Ρούσο» (ο Ρώσος) επέστρεψε στην αγαπημένη του Εστουδιάντες το 2000 για να ξαναφορέσει το περιβραχιόνιο της. Στις 11/3/2001 αγωνίζεται για τελευταία φορά με τη φανέλα της και περίπου ένα μήνα μετά (12/4/2001) ανακοινώνει δημόσια σε όλο τον κόσμο ότι πάσχει από καρκίνο στο έντερο και ότι θα παλέψει για να γίνει καλά.

Ακολουθούν χημειοθεραπείες και χειρουργικές επεμβάσεις ωστόσο ο Ρούσο παρότι δεν λέει να το βάλει κάτω, λυγίζει στις 27/4/2002. Λίγο πριν πεθάνει, ο Ρούσο λέει στον πατέρα του να μεταφέρει αυτό το μήνυμα στους συμπαίκτες του: « Πες στα παιδιά να το πάρουν ως ένα ακόμα γεγονός της ζωής, να προχωρήσουν μπροστά γιατί μπορούν».

Αν και τα χρόνια πέρασαν, κανείς δεν τον έχει ξεχάσει στην Εστουδιάντες. Χαρακτηριστικά ήταν τα μπλουζάκια που φόρεσαν μετά την κατάκτηση του Λιμπερταδόρες το 2009 με το μήνυμα: «Ρούσο είσαι μαζί μας»...

Λουντμίλα Ενγκβιστ: Ξεπέρασε και αυτό το εμπόδιο!

Η ρωσικής καταγωγής Σουηδέζα πρωταθλήτρια των 100 μ. μετ' εμποδίων, αφού πήρε τα χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα (1996) και στο Παγκόσμιο της Αθήνας (1997), έμαθε πως έπασχε από την επάρατη νόσο (στο στήθος), γεγονός που της στοίχισε την αφαίρεση του ενός μαστού.

Μετά από ένα πρόγραμμα χημειοθεραπείας το οποίο το διέκοψε προσωρινά, επέστρεψε σε γκραν πρι στίβου που έγινε στη Στοκχόλμη κερδίζοντας το εισιτήριο για το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σεβίλλης το 1999.

Οι περίπου 30.000 θεατές χειροκροτούσαν όρθιοι την Λουντμίλα για πολλή ώρα, με την ίδια να δηλώνει: " Είμαι μια γυναίκα που θέλει να κατορθώσει απίθανα πράγματα. Και θέλω να δείξω ότι είναι πιθανό να πετυχαίνεις το απίθανο".

Στη Σεβίλλη η Ενγκβιστ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, ενώ στα 47 της πια χρόνια ζει με τον σύζυγό της στην Ισπανία.

Κιμ Πέρο: "Εφυγε" με ψηλά το κεφάλι...

Αφού έπαιξε για 6 χρόνια στην Ευρώπη, γύρισε στην πατρίδα και με την ομάδα των Χιούστον Κόμετς πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα WNBA (1997, 1998). Την επόμενη χρονιά όμως, τον Φλεβάρη του '99, διαγνώστηκε ότι είχε καρκίνο στους πνεύμονες με μετάσταση στον εγκέφαλο.

Η Πέρο υποβλήθηκε στις απαραίτητες εγχειρήσεις ωστόσο αρνήθηκε να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία. Ήθελα να παλέψει τη νόσο με εναλλακτικές μεθόδους γι' αυτό πήγε στο Μεξικό. Ωστόσο δεν μπόρεσε να την κερδίσει και βλέποντας το τέλος να πλησιάζει επέστρεψε στο Χιούστον όπου και πέθανε δύο μέρες αργότερα (19/8/1999).

Όλο το διάστημα που πάλεψε με τον καρκίνο, η Κιμ έκανε πολλές δημόσιες εμφανίσεις κυρίως σε σχολεία για να μιλήσει στα παιδιά για το νόημα της ζωής. Τη χρονιά που απεβίωσε, η συμπαίκτριες της πήραν το τρίτο σερί πρωτάθλημα το οποίο της το αφιέρωσαν.

Εκείνη η ομάδα ακόμα αποκαλείται προς τιμήν της "#3 for #10" (τα 3 δηλαδή σερί πρωταθλήματα και το νούμερο 10 που φορούσε η Κιμ).

Μήνυμα αισιοδοξίας από την Ισπανία!

O Σέρχιο Αραγονέσες τα έβαλε με τη νόσο δύο φορές και κατάφερε να την ξεπεράσει. Και στις δύο περιπτώσεις (το 2005 και το 2006) εντοπίστηκε όγκος στους όρχεις τους οποίους αντιμετώπισε μέσα από πρόγραμμα χημειοθεραπειών. Στα 34 του χρόνια συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο φορώντας τα γάντια του τερματοφύλακα για λογαριασμό της Τενερίφης στην δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας.

Όπως και στην περίπτωση του Αραγονέσες, ο Λιούμποσλαβ Πένεφ αντιμετώπισε καρκίνο στους όρχεις (το 1994 αγωνιζόμενος για την Βαλένθια) καταφέρνοντας να τον ξεπεράσει. Δύο χρόνια αργότερα μάλιστα πανηγύρισε το νταμπλ με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Σήμερα, στα 45 του χρόνια, είναι προπονητής της Λίτεξ Λόβετς, ομάδα που ανέλαβε μετά την περσινή του θητεία στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ Σόφιας.

Νικητές και οι "Έλληνες"!

Τη μάχη με τη νόσο κέρδισαν και δύο ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην χώρα μας. Ο Μάρκος Αντόνιο τη σεζόν 2008-09, όταν φορούσε τα χρώματα του ΠΑΟΚ, έκανε παράπονα για ενοχλήσεις στον λαιμό. Μόλις αποχώρησε από την Ελλάδα διαπιστώθηκε ότι πάσχει από καρκίνο στον φάρυγγα. Μετά την εγχείρηση που υποβλήθηκε, αγωνίζεται πλέον στη Ρουμανία για λογαριασμό της Ραπίντ Βουκουρεστίου.

Νικητής ήρθε στην χώρα μας και έπαιξε με την Καβάλα ο Κρεγκ Μουρ. Ο Αυστραλός στόπερ, που έχει πλέον αποσυρθεί από την ενεργό δράση, έμαθε τον Νοέμβρη το 2008 ότι πάσχει από καρκίνο στους όρχεις. Αφού έκανε την εγχείρηση, κατάφερε σε μόλις 1,5 μήνα να επιστρέψει στα γήπεδα.