Ο λόγος στους παίκτες και στους προπονητές που τον έζησαν. Ως παίκτη, συμπαίκτη και αντίπαλο. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Ραμούνας Σισκάουσκας, ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο Νίκος Ζήσης, ο Ίαν Βουγιούκας, ο Δήμος Ντικούδης, ο Κώστας Καϊμακόγλου, ο Χάρης Γιαννόπουλος, ο Βλάντο Γιάνκοβιτς, ο Ανδρέας Πιστιόλης, αλλά και αντίπαλοι όπως ο Γιούρι Ζντοβτς και ο Άλεξ Άκερ θυμούνται για λογαριασμό του Sport24.gr και περιγράφουν τι σημαίνει ακριβώς " Δη-μή-τρης Δια-μα-ντί-δης ".

Έπεισε τους πάντες ότι είναι τεράστιος

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Θοδωρής Παπαλουκάς μετατρέπουν τον τελικό σε ταγκό για δύο! Με 15 πόντους (χάνοντας μόνο μια βολή), 3 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2 κλεψίματα αναδεικνύεται MVP του Final Four της Αθήνας, προσθέτοντας ένα τρίτο τέταρτο αστέρι στη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Του Ραμούνας Σισκάουσκας

Κάθε παίκτης ωριμάζει χρόνο με τον χρόνο, ειδικά όταν παίζει σε τόσο μεγάλες ομάδες και συναντά όλες αυτές τις δυσκολίες, την πίεση για τη νίκη. Ο Δημήτρης πιστεύω ότι ωρίμασε ουσιαστικά σε αυτό το Final Four. Έφτασε στην κορύφωση της απόδοσής του, έπεισε τους πάντες ότι είναι ένας τεράστιος παίκτης. Νομίζω πως ο τελικός ήταν μία από τις σημαντικότερες βραδιές της καριέρας του

Έμαθε και κέρδισε πολλά εκείνη τη χρονιά. Αν το παρατηρήσει κανείς, μετά από εκείνη τη σεζόν άρχισε ουσιαστικά να δείχνει πόσο μεγάλος ηγέτης ήταν. Τότε ήταν που έκανε το "ξεπέταγμά" του. Στον τελικό θυμάμαι είχε μεγάλη "κόντρα" με τον Θοδωρή Παπαλουκά στο παρκέ, οι μονομαχίες τους ήταν επικές. Ήταν ένα υπέροχο ματς απ, ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι για την καριέρα τους. Μπορώ να πω ότι τα στατιστικά λένε ότι ο Παπαλουκάς έπαιξε καλύτερα, αλλά αυτό είναι μόνο για τους αριθμούς. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Διαμαντίδης πήρε το τρόπαιο και τον τίτλο του MVP Έγινε καλύτερος άνθρωπος και παίκτης μετά από εκείνο το παιχνίδι.

Από τότε ήταν ένας παίκτης που δεν προσπαθούσε να φανεί μέσα από την επίθεση. Δεν είναι κάποιος που θα σουτάρει διαρκώς για να βάλει πόντους. Παίζει για την ομάδα του, για να κερδίσει. Το πιο σημαντικό πράγμα για έναν πλεϊμέικερ είναι αυτό. Ξέραμε ότι μπορεί να βάλει 20 ή 30 πόντους, αλλά δεν πίεζε καταστάσεις. Ήξερε τι πρέπει να κάνει για να βοηθήσει την ομάδα να κερδίσει. Δεν ήταν ο πρώτος μας σκόρερ, αλλά ήταν ο καλύτερος σε άλλα κομμάτια: στην άμυνα, στα ριμπάουντ, στα μπλοκ, στις ασίστ. Έκανε όλη την ομάδα να παίζει καλύτερα.

Podcast: Ο Νίκος Ζήσης και ο Κώστας Τσαρτσσαρής εξηγούν στο Pick-n-Pop με τον Στέφανο Τριαντάφυλλο τι σημαίνει "Δημήτρης Διαμαντίδης"

Αυτός είναι ο πυλώνας του Παναθηναϊκού

Το Final Four της Βαρκελώνης ήταν το Final Four του Διαμαντίδη. Στον ημιτελικό με τη Σιένα είχε 8 πόντους, 4 ριμπάουντ και 9 ασίστ και στον τελικό με τη Μακάμπι 16 πόντους, 5 ριμπάουντ και άλλες 9 ασίστ, παίρνοντας πανάξια τον τίτλο του MVP σ' αυτόν τον 6ο ευρωπαϊκό τίτλο του Παναθηναϊκού.

Του Ίαν Βουγιούκα

Στο Final Four της Βαρκελώνης, αυτός μας κουβάλησε. Ειδικά στον τελικό. Είμαι πολύ τυχερός που υπήρξα συμπαίκτης του. Μπορεί να μην μιλούσε διαρκώς στη διάρκεια των αγώνων, αλλά ο τρόπος που συμπεριφερόταν στο παρκέ, κι εκτός αυτού έδινε το παράδειγμα. Όταν τον βλέπεις να λειτουργεί έτσι, δεν μπορείς παρά να ακολουθείς τον ίδιο δρόμο. Αυτός είναι ο πυλώνας του Παναθηναϊκού όλα αυτά τα χρόνια.

Όσο για τη στιγμή της αγκαλιάς με τον "Ζοτς", θυμάμαι ήμουν στον πάγκο. Είναι μια σκηνή που έχει μείνει στη μνήμη όλων στην ομάδα. Όταν έγινε αυτό το στιγμιότυπο, καταλάβαμε όλοι ότι το ευρωπαϊκό ήταν δικό μας. Δε νομίζω να ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή.

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου

Ο Παναθηναϊκός παίζει στη Μάλαγα και βρίσκεται πίσω στο σκορ με 5 πόντους. Πρώτο τρίποντο του Διαμαντίδη και η διαφορά στους 2. Ξανά η μπάλα στους "πράσινους". Time-out του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αυτό που σχεδιάζει στο πινακάκι βγαίνει ακριβώς στον αγωνιστικό χώρο και το Νο13 πετυχαίνει ένα τρίποντο σήμα-κατατεθέν.

Του Κώστα Καϊμακόγλου

Είναι ένα από τα τάιμ άουτ που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου! Το τάιμ άουτ που έχει κάνει ρεκόρ στα views στο Youtube! Ήταν η στιγμή, λοιπόν, που ο κόουτς Ομπράντοβιτς σχεδιάζει ένα καταπληκτικόplay. Ζήτησε από τον Καλάθη να πάρει τοpick-n-rollστη δεξιά πλευρά. Ήταν κάτι το οποίο είχε ζητήσει πολλές φορές μέσα στη χρονιά. Στο συγκεκριμένοplay, το 4άρι (στο συγκεκριμένο ματς ήμουν εγώ) ξεκινούσε από τη γωνία και ο Μήτσος ήταν ο παίκτης που θέλαμε να φτάσει η μπάλα, αν τελικά ο Καλάθης δεν είχε το καθαρό λέι απ. Βρισκόταν στη δυνατή πλευρά… Τη στιγμή που γίνεται τοpick-n-rollδεξιά ψηλά στον αγκώνα εγώ κινούμαι προς τον Διαμαντίδη για να δώσω το back pick ώστε να βγει η πάσα στη γωνία! Οι παίκτες της Μάλαγα αιφνιδιάστηκαν κάπως ενώ η μπάλα έφτασε στα χέρια του Δημήτρη, ο οποίος σούταρε τρίποντο με μια καταπληκτική κίνηση και πήραμε μια πολύ σημαντική νίκη, με τον τρόπο που εξελίχτηκε το ματς!

Είναι πολύ στενάχωρο για το μπάσκετ όμως όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Τον ευχαριστούμε για όλα όσα έχει προσφέρει στο ελληνικό μπάσκετ. Νιώθω πολύ-πολύ τυχερός που υπήρξαμε συμπαίκτες και το μόνο που του εύχομαι σαν φίλος και σαν θαυμαστής είναι να έχει πάντα υγεία! Τελειώνει ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή του αλλά πλέον ξεκινάει η πραγματική ζωή! Αυτή με την οικογένειά του, επομένως του εύχομαι τα καλύτερα. Να είναι πάντα αγαπημένος με τη φαμίλια του και να έχει υγεία.

Χαρά και τιμή

Ο καλύτερος Παναθηναϊκός όλων των εποχών -κατά Ομπράντοβιτς- κατακτά το ευρωπαϊκό στο Βερολίνο. Και ο Δημήτρης Διαμαντίδης, αρχηγός της ομάδας, φωνάζει τον Φραγκίσκο Αλβέρτη που έπαιζε ελάχιστα όλη τη σεζόν και ήταν εκτός 12άδας σε εκείνο το παιχνίδι να σηκώσουν μαζί την κούπα.

Του Φραγκίσκου Αλβέρτη

Ήταν μεγάλη χαρά και τιμή για μένα μια τέτοια κίνηση. Να με καλέσει για να σηκώσουμε το τρόπαιο μαζί. Δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί με λέξεις αυτή η στιγμή. Είναι ένας κώδικας επικοινωνίας εμού και του Δημήτρη.

Τρομερό το συναίσθημα για όλους

Κατά τη διάρκεια του φετινού αγώνα με τη Μπαρτσελόνα στην κανονική περίοδο ο Δημήτρης Διαμαντίδης σουτάρει για τρεις πόντους, αλλά εντέλει κάνει air-ball. Η αυθόρμητη κίνηση του κόσμου ήταν να χειροκροτήσει αρχικά και εν συνεχεία να φωνάξει ρυθμικά το όνομα του αρχηγού του Παναθηναϊκού, σε μια κίνηση που κάνει τις τρίχες να σηκώνονται!

Του Βλάντο Γιάνκοβιτς

Για μένα προσωπικά αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο, τι σημαίνει ο Δημήτρης Διαμαντίδης για τον Παναθηναϊκό, τον κόσμο του και το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα. Είναι τεράστιο κατόρθωμα για τον ίδιο να τον ανταμείβουν οι φίλαθλοι της ομάδας με μια τέτοια αποθέωση ακόμα και σε μια άστοχη προσπάθεια πάνω στο παρκέ. Ήταν αναμενόμενο αυτό το χειροκρότημα, του αξίζει για όσα έχει πετύχει και ήταν τρομερό το συναίσθημα για όλους μας εκείνη τη στιγμή. Ο Διαμαντίδης είναι πρότυπο για όλους μας, τόσο ως αθλητής, όσο και ως άνθρωπος.

Όλη αυτή η πορεία που έχει κάνει στην καριέρα του, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα και έναν οδηγό όχι μόνο για εμένα αλλά και για όλους τους νέους αθλητές. Το καλύτερο θα ήταν να βγει ένα ντοκιμαντέρ που να δείχνει όλη αυτή την πορεία που έχει κάνει για να το βλέπουν οι νεότεροι οι οποίοι ονειρεύονται να φτάσουν ψηλά.

Ένιωθα ότι θα το βάλει

Δεύτερος προημιτελικός της σεζόν 2012-13 κόντρα στη Μπαρτσελόνα. Τα πρώτα play-offs της μετά-Ομπράντοβιτς εποχής. Ο Παναθηναϊκός έχει χάσει το πρώτο παιχνίδι στο τέλος και φιλοδοξεί να κάνει το break. Η μπάλα στα χέρια του Διαμαντίδη: ντρίμπλα, δεξί back-step και τα άλλα είναι ιστορία...

Του Χάρη Γιαννόπουλου

Ήταν ένα κομβικό παιχνίδι για μας, γιατί θέλαμε τη νίκη για το μπρέικ και την πρόκριση. Από έναν παίκτη τέτοιου επιπέδου το περιμένεις. Να πάρει και να βάλει το τελευταίο σουτ. Αυτό ήταν εξάλλου και το σχέδιο εκείνη τη στιγμή. Ένιωθα ότι θα το βάλει, γιατί ειναι αυτός που είναι, γιατί αυτό κάνει. Βέβαια από το να το περιμένεις μέχρι να μπαίνει αυτό το σουτ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Θυμάμαι πάντως το κοντράστ των συναισθημάτων. Ο χαμός στον δικό μας πάγκο και το πάγωμα του γηπέδου. Γιατί είναι αλλιώς να βάζεις ένα τέτοιο σουτ εκτός έδρας. Σου δίνει μεγαλύτερη χαρά.

Ένιωσα πάντως εκείνη τη στιγμή υπερήφανος που είμαι συμπαίκτης με τον Διαμαντίδη. Είναι με διαφορά ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα, τόσο για αυτά που έκανε εντός γηπέδου, όσο και για το πως ήταν εκτός γηπέδου.

Μας έχει αφήσει με ανοιχτό το στόμα τόσες φορές. Σε άλλους αγώνες ή στις προπονήσεις. Προσωπικά έμενε άφωνος με πράγματα που έκανε στις προπονήσεις. Πρέπει να ξέρεις μπάσκετ για να καταλάβεις το πόσο σπουδαίος παίκτης είναι. Γιατί κακά τα ψέμματα το νικητήριο σουτ το καταλαβαίνει και ένας που βλέπει μπάσκετ για πρώτη φορά. Τα μικρά είναι αυτά που κάνουν τον Μήτσο μεγάλο. Μια βοήθεια που δίνει επειδή ακριβώς είδε τη γωνία της πάσας. Και το κάνει 10 φορές και λες "πως το κάνει". Τότε μένεις με το στόμα ανοιχτό. Και λες "Θεε μου με ποιον είμαι συμπαίκτης".

Πόνος για την ήττα και τα λόγια του Δημήτρη

Ήταν ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια με την Εθνική ομάδα: 16 πόντοι (3/3 δίποντα, 3/5 τρίποντα), 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κλεψίματα σε 38' συμμετοχής. Κρατάει μόνος του την Ελλάδα απέναντι στον κακό της δαίμονα, την Ισπανία στο νοκ-άουτ παιχνίδι για τους "16" του Μουντομπάσκετ του 2010. Μετά το τέλος του αγώνα ανακοινώνει την αποχώρηση του από την ενεργό δράση.

Του Κώστα Τσαρτσαρή

Ήταν ένα παιχνίδι που μας είχε πονέσει πολύ ομαδικά. Και ο τρόπος που χάσαμε και λόγω των προσδοκιών που είχαμε εκείνη τη σεζόν. Ο Δημήτρης μας είχε βοηθήσει πολύ, ειδικά στο τέλος. Είχε κάνει ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του. Θυμάμαι πολύ έντονα το ματς και για το αποτέλεσμα, αλλά και για αυτά που είπε ο Δημήτρης στα αποδυτήρια. Συνήθως είναι λακωνικός, οπότε να τον βλέπεις να μιλάει μ' αυτόν τον τρόπο ήταν ιδιαίτερο.

Μας ευχαρίστησε όλους για τις στιγμές που περάσαμε, αλλά και για τις επιτυχίες που ζήσαμε. Τόνισε ότι δεν ήταν εύκολο για αυτόν, αλλά το τέλος έρχεται για όλους κάποια στιγμή. Και εντέλει ευχήθηκε καλή συνέχεια στους νεότερους".

Τρομερή η αυτοπεποίθηση του σε εκείνο το παιχνίδι

Το ματς της ζωής μας! Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τις ΗΠΑ στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ του 2006 και γίνεται η τελευταία ομάδα που τους νικάει! Μια εποποιία του ελληνικού μπάσκετ με τον Διαμαντίδη να δίνει το σύνθημα με την τάπα στον Κρις Πολ.

Του Δήμου Ντικούδη

Ο ημιτελικός του Μουντομπάσκετ με τις ΗΠΑ ήταν το παιχνίδι που σημάδεψε τις καριέρες όλων μας! Ο αγώνας που μας ακολουθεί μέχρι σήμερα, έπειτα από 10 ολόκληρα χρόνια! Εκείνη η Εθνική ήταν μια πολύ καλή παρέα... Είχαμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και όσο κυλούσαν τα λεπτά, καταλάβαμε ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους Αμερικανούς! Ο Δημήτρης και όλα τα παιδιά έβγαλαν τρομερή αυτοπεποίθηση σε εκείνο το παιχνίδι.

Μετά τον τελευταίο αγώνα του με τον Ολυμπιακό, δήλωσε ότι αν είχε την ευκαιρία να ξαναπαίξει ένα ματς, αυτό θα ήταν ο τελικός με την Ισπανία. Πιστεύω ότι όλα τα παιδιά θα συμφωνήσουν μαζί του! Αυτό που θέλω να πω στον Δημήτρη είναι ότι πλέον έχει την ευκαιρία να απολαύσει την οικογένειά του! Η απόφαση του να σταματήσει φέτος το μπάσκετ είναι πέρα για πέρα σωστή. Ήλθε η ώρα να ξεκουραστεί και να απολαύσει όσα έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Διαμαντίδης ήταν ο λόγος...

Ένα χαμένο παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός όμως γυρνάει το παιχνίδι με τον Διαμαντίδη να σκοράρει 13 πόντους στα τελευταία 75'' του αγώνα με την Ολίμπια Λουμπλιάνας (σεζόν 2010-2011). Τελικά οι "πράσινοι" νίκησαν τους Σλοβένους (του Γιούρι Ζντοβτς) στην παράταση.

Του Γιούρι Ζντοβτς

O Διαμαντίδης είναι ο τύπος του παίκτη που ταιριάζει απόλυτα στην φιλοσοφία μου. Είναι ο παίκτης που θέλει κάθε προπονητής να έχει στην ομάδα του. Διαθέτει τρομερό χαρακτήρα, φιλοσοφία και στοιχεία που τον κάνουν έναν εκπληκτικό παίκτη. Το θυμάμαι το ματς στην Αθήνα παρόλο που κερδίζαμε πήγε στην παράταση και στο τέλος χάσαμε.

Ο Διαμαντίδης έβγαλε τρομερή ποιότητα στα τελευταία λεπτά του αγώνα και ήταν ο λόγος που ο Παναθηναϊκός μας κέρδισε. Πάντως είχαμε νικήσει στην Λιουμπλιάνα.. Γενικά ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί και στα δύο ματς απέναντι στον πολύ δυνατό Παναθηναϊκό.

Όταν μιλάει όλοι τον πιστεύουν

Ο επικότερος Διαμαντίδης όλων των εποχών. Στην προημιτελική σειρά απέναντι στη Μπαρτσελόνα το 2011, όχι μόνο σημείωσε ρεκόρ πόντων (26 στο πρώτο παιχνίδι), αλλά συνολικά ήταν συγκλονιστικός κάνοντας ένα βήμα μπροστά. Είχε 18 πόντους (43% στα τρίποντα), 4.8 ασίστ, 3.3 ριμπάουντ, 1.3 κλεψίματα και πολύ καλή άμυνα στον Ναβάρο και στον Ρίκι Ρούμπιο οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στην πρόκριση στο Final Four της Βαρκελώνης.

Του Ανδρέα Πιστιόλη

Ερχόμασταν από μια σεζόν που δεν ήταν καλή. Μέχρι τον Δεκέμβριο παλεύαμε να βρούμε τον εαυτό μας. Έτσι στους "8" πέσαμε πάνω στη Μπαρτσελόνα, που ήταν η πρωταθλήτρια, έπαιζε πολύ καλό μπάσκετ όλη τη σεζόν και θεωρείτο το φαβορί για τον τίτλο, μιας που το Final Four γινόταν στη Βαρκελώνη.

Εμείς δεν είχαμε άγχος, αλλά αντίθετα ήμασταν αποφασισμένοι, είχαμε καλή στρατηγική και εντέλει έπαιξαν καλά όλοι οι παίκτες-κλειδιά. Ο Διαμαντίδης ήταν από τους κύριους παράγοντες. Το έβλεπες: ήταν πολύ ήρεμος όλη τη σειρά. Εξέπεμπε αυτοπεποίθηση και δεν άφηνε περιθώριο σε κανέναν να αμφιβάλει ότι δεν το πιστεύει ή ότι το έχει τελειωμένο. Σου έδινε με την αύρα του να καταλάβεις ότι ήξερε τι να κάνεις και πότε να το κάνει.

Όλη τη χρονιά ήταν σταθερός, αλλά στα προημιτελικά έκανε το λεγόμενο step-up. Ήξερε ότι η ομάδα του είχε ανάγκη ο ίδιος να πάρει σουτ, να βάλει περισσότερους πόντους, από τη στιγμή που τα άλλα γκαρντ ήταν οι Τέπιτς, Καλάθης και ο Νίκολας. Και ο Καλάθης ανέβηκε σε εκείνη τη σειρά, αλλά κυρίως λόγω της άμυνας. Ο Διαμαντίδης είχε καταλάβει ότι δεν έφτανε μόνο να δημιουργήσει, χρειαζόταν να πάει στο καλάθι, να βάλει πόντους, να βοηθήσει και μ' αυτόν τον τρόπο.

Σε όλη του την καριέρα τον παραδέχεσαι ως παίκτη, αλλά σ' εκείνη τη σειρά ήταν το κάτι άλλο. Στο πρώτο παιχνίδι χάσαμε δύσκολα ες στη Βαρκελώνη. Μπαίνοντας στα αποδυτήρια ο Διαμαντίδης, δεν φάνηκε απογοητευμένος επειδή χάσαμε την ευκαιρία μας. Αντίθετα είπε σε όλους ότι "αποδείξαμε στον εαυτό μας ότι μπορούμε να πάρουμε την πρόκριση και θα την πάρουμε". Αυτό μετέφερε σε όλους τους συμπαίκτες του, ότι μπορεί να χάσαμε, αλλά τώρα ξέρουμε ότι μπορούμε, ότι δεν παίζουμε με μια αχτύπητη ομάδα.

Λόγω της σχέσης Ομπράντοβιτς - Ιτούδη με την ομάδα, όλοι εμπιστευόντουσαν το πλάνο της ομάδας. Αυτό που είχαμε ξεκαθαρίσει ήταν ότι είτε παίζαμε 1-4 είτε ζώνη 2-3 ή οτιδήποτε οι παίκτες θα πρέπει να είναι αφοσιωμένοι στην άμυνα. Η άμυνα ξεκινάει από τον Διαμαντίδη. Αυτό συμβαίνει πάντα, σε κάθε παιχνίδι. Μπορεί ο Δημήτρης να μην είναι ο πιο εκφραστικός, ούτε μιλάει συνέχεια, ούτε φωνάζει. Οπότε όταν θα μιλήσει, επειδή ακριβώς δεν μιλάει συχνά, θα τον ακούσουν όλοι. Όταν λοιπόν λέει "τώρα ξέρουμε ότι θα περάσουμε", όλοι το πιστεύουν.

Δεν τον είδα καθόλου!

Ένας συγκλονιστικός τελικός, ένας συγκλονιστικός Διαμαντίδης. Ήταν το τρίτο ματς απέναντι στον Ολυμπιακό και το Νο13 τα έκανε όλα: 10 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 1 κόψιμο σε 38 λεπτά. Σ' εκείνο το ματς ο Παναθηναϊκός απέκρουσε την αντεπίθεση του "αιώνιου αντίπαλου" με ένα πολύτιμο καλάθι μετά από επιθετικό ριμπάουντ, αλλά και με την καθοριστική τάπα στην περίφημη φάση με την τάπα στον Άλεξ Άκερ.

Του Άλεξ Άκερ

Ό,τι έγινε εκείνο το βράδυ στο ΟΑΚΑ ήταν εκτός πλάνων! Ξέρεις, ήμουν έτοιμος για το τέλειο φινάλε αλλά τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά. Δεν τον είδα καθόλου! Προσπάθησα να σκοράρω στον αιφνιδιασμό όταν ένιωσα ένα χέρι να με... κατεβάζει! Πήγα για καθαρό λέι απ όμως ο Διαμαντίδης ακολούθησε τη φάση. Τη συνέχεια την ξέρετε...

Αν είχα την ευκαιρία να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Θα κάρφωνα! Εννοείται! Θα κάρφωνα και με τα δυο χέρια (γέλια)! Ο Διαμαντίδης είναι ένας πολύ ανταγωνιστικός τύπος. Ένας παίκτης - νικητής, σε καμία περίπτωση εγωιστής που έβαζε στο παιχνίδι τους συμπαίκτες του και τους έκανε καλύτερους! Θυμάμαι ακόμα τα ντέρμπι στο ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ. Απόλυτη τρέλα!!! Παράνοια. Οι Έλληνες αγαπούν το παιχνίδι κι εμείς είναι σαν να παίζουμε τις... ζωές μας. Δημήτρη, συγχαρητήρια για όλες τις επιτυχίες. Ήσουν ένας μεγάλος αντίπαλος. Δεν σου εύχομαι τίποτα λιγότερο πέρα από επιτυχίες σε κάθε τομέα της ζωής σου. Της πραγματικής ζωής που ξεκινά μετά από το μπάσκετ".

Το λάθος του Πάρκερ και το μαγικό σουτ

Ημιτελικός Ευρωμπάσκετ 2005. Η Ελλάδα χάνει 64-66 από τη Γαλλία. Η μπάλα στον Ζήση και από εκεί στον Διαμαντίδη. Το μεγαλύτερο τρίποντο του ελληνικού μπάσκετ!

Του Νίκου Ζήση

Είναι μια φάση που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο κόουτς είχε πει να πάρω τη μπάλα, να επιτεθώ στο καλάθι. Είχαμε καλή ψυχολογία, γιατί είναι διαφορετικό να κερδίζεις και να βρεθείς πίσω στο σκορ και διαφορετικό να χάνεις 7 πόντους στα 40'' και να φτάσεις στο σουτ. Οπότε εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα να πάω στο καλάθι. Είδα τον Ντιό μπροστά μου. Όλοι ξέρουμε πόσο εγκεφαλικός παίκτης είναι και πόσο έξυπνα παίζει. Μάρκαρε έναν πιο γρήγορο παίκτη και επειδή είναι πιο μακρύς κράτησε μια απόσταση και με οδήγησε προς το αδύνατο χέρι. Για αυτό ενστικτωδώς σταμάτησα, γιατί θα έκανα ένα σουτ με σουτ με χαμηλό ποσοστό.

Γύρισα προς τα πίσω του. Δεν το έχουμε πει τόσο πολύ, αλλά πρέπει νσ σταθούμε στο λάθος του Πάρκερ. Ενώ ο Ντιό έπαιξε σωστή άμυνα, ο Πάρκερ έκανε το λάθος που κάνουν όλοι οι αμυντικοί. Έκλεισε ενώ δεν χρειαζόταν. Κι αυτό με βοήθησε. Ο Δημήτρης πήγε στο σωστό σημείο βάσει spacing. Με βοήθησε ώστε να τον δω και έβαλε ένα πολύ μεγάλο σουτ. Ήταν ένας συνδυασμός καλής άμυνας του Ντιό, καλό διαβάσματος, του λάθος του Πάρκερ και του πολύ μεγάλου σουτ του Δημήτρη. Γιατί αν δεν το έβαζε, τώρα όλα θα ήταν διαφορετικά.

Ήταν πράγματα που τα δουλεύουμε καθημερινά. Τα κάνουν όλες οι ομάδες σε όλα τα επίπεδα. Όταν διεισδύει ένας παίκτης πως θα κινηθούν οι άλλοι, να δημιουργήσουμε αποστάσεις και χώρους. Είναι διαφορετικό να το κάνεις χωρίς αντίπαλο στο ΟΑΚΑ και διαφορετικό στον ημιτελικό. Είχαμε την ψυχραιμία. Το θέμα είναι ότι έβαλε ο Δημήτρης το μαγικό σουτ. Αυτό μετράει.

Diamonds are forever: Το μπολουζάκι για τον 3D που πρέπει να έχεις!