"Ανθρακας ο θησαυρός..."! Σε αυτή την φράση περικλείεται όλο το νόημα της φετινής, αλλά κυρίως της χθεσινής. επιστράτευσης των μάνατζερ, σκάουτερ και κάθε λογής ανθρώπου του ποδοσφαίρου που βρέθηκε στα γήπεδα -και εν προκειμένω στο κατάμεστο "AEL FC ARENA" της Λάρισας -προκειμένου να διαπιστώσουν ποιοι από τους ταλαντούχους 'Ελληνες κάτω των 19 μπορούν να έχουν μέλλον, βασικά στο εξωτερικό.

Δεν ήταν λίγοι οι καλεσμένοι των ατζέντηδων, που θεώρησαν πρώτης τάξης ευκαιρία τον χθεσινό ημιτελικό για να διαπιστώσουν το ταλέντο των νεαρών μας παιχτών. Ίσως όμως, για πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια ,που η "αγορά" έχει ανοίξει για το εξωτερικό, τα μπλοκάκια των σκάουτερ και των υπευθύνων έμειναν άδεια. Οι ποδοσφαιριστές μας εμφανίστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών και προφανώς συγκίνησαν ελάχιστους.

Είναι να απορεί κανείς τόσο με τις επιλογές -αφού είναι εξόφθαλμο ότι με εξαίρεση ένα, δύο παίκτες, δεν υπάρχει τίποτα το ξεχωριστό σε αυτό το ρόστερ που επιλέχθηκε - αλλά ακόμη περισσότερο με το σκάουτινγκ που γίνεται από τις "μικρές" ομάδες -τις Κ -20 - των ομάδων της Super League. Γιατί ο μεγαλύτερος αριθμός των ποδοσφαιριστών - όλοι σχεδόν- αυτής της «γαλανόλευκης» U-19 προέρχονταν από Σουπερλιγκάτες ομάδες.

Είναι δυνατόν η "αφαν γκατέ" του ελληνικού ποδοσφαίρου να είναι οι συγκεκριμένοι παίχτες. Μήπως τελικά στα χωριά ή στις κατώτερες κατηγορίες της επαρχίας , αλλά και της Αθήνας υπάρχουν πολλοί πιο ταλαντούχοι ή αν θέλετε πολλοί πιο "διψασμένοι' για διάκριση παίχτες, αλλά δεν προβάλλονται γιατί όλα τα φώτα - και το κάθε είδος ενδιαφέροντος - έχει πέσει από τους ιθύνοντες -εκλέκτορες στις Κ-20 της μεγάλης κατηγορίας;

Αυτό αναρωτήθηκαν πολλοί ειδικοί του ποδοσφαίρου που αποχώρησαν από το γήπεδο της Λάρισας με την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια τους, δεδομένου ότι οι Εθνικές μας ομάδες των νέων πάντα τους έδινε υλικό να επεξεργαστουν και να δουλέψουν.

Η επίσημη ΕΠΟ βέβαια δια στόματος Καραγκούνη, μοίρασε συγχαρητήρια. Ίσως έτσι όφειλε να κάνει ,μια και πρέπει να τονώσει το φρόνημα νεαρών διεθνών που γνωρίζουν την αποτυχία ( ασφαλώς και δεν αποτελεί επιτυχία ο ημιτελικός στον οποίο φτάσαμε με μια νίκη, μια ισοπαλία και δύο ήττες !). Και τα παιδιά αυτά όμως, ας αντιληφθούν ότι η καριέρα και τα μεγαλεία που ονειρεύονται δεν κατακτώνται με φράντζα, μούσι (όσο πρόλαβαν να βγάλουν).

Ας καταλάβουν ότι επειδή έκαναν "μανίκια-τατουάζ" δεν έγιναν αυτόματα και Μπέκαμ. Καλά κι αυτά, αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του... Ειδικά όταν παίζεις σε τελικά ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μέσα στην έδρα σου και σε ένα κατάμεστο γήπεδο.

Το τελευταίο είναι και το μοναδικό "πάγιο" που κατέκτησε η Εθνική Νέων. Η Λάρισα και το AEL FC ARENA καλό θα είναι να καθιερωθεί ως μόνιμη έδρα των μικρών -τουλάχιστον - Εθνικών. Είναι σπουδαίο να βλέπεις μια ποδοσφαιροπόλη, όπως είναι η Θεσσαλική πρωτεύουσα να έχει τέτοια αντανακλαστικά απέναντι στην Εθνική ομάδα.