Είναι περίεργη φάση οι Λατινοαμερικάνοι παίκτες που έρχονται να αγωνιστούν στην Ευρώπη και δη οι Αργεντίνοι. Άλλους δεν τους... πιάνει το μάτι σου και προσφέρουν πολλά, άλλοι έρχονται ως ονόματα και δεν κάνουν τίποτα, ενώ κάποιοι δικαιώνουν τις προσδοκίες εκείνων που τους έφεραν στα "λημέρια" μας.

Ο Φράνκο Χάρα είναι το νέο μετεγγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού και το Sport24.gr επιλέγει μια 18άδα από Αργεντίνους που έπαιξαν μπάλα στην Ελλάδα και είτε πέτυχαν πολλά είτε η παρουσία τους ξεχάστηκε το επόμενο δευτερόλεπτο της φυγής τους.

Η λίστα είναι μεγάλη, επομένως έπρεπε να γίνει μια επιλογή και όσο γίνεται πιο αντιπροσωπευτική. Κάποιο ονόματα λείπουν, διότι δεν μπορούν να αφορούν μονάχα μια ομάδα, όμως πρόκειται για ένα θέμα υποκειμενικό, όπου ο καθένας έχει τις απόψεις του και μπορεί να τις καταθέσει.

Μια 11άδα από εξαιρετικούς Αργεντίνους που άφησαν το... στίγμα τους και η παρουσία τους υπήρξε καταλυτική και άλλοι επτά που δεν έδειξαν τίποτα, με την προσφορά τους να είναι μηδαμινή. Εν ολίγοις, μια ολόκληρη ομάδα από τη χώρα του τάνγκο στο "πιάτο" σας.

ΟΙ ΛΑΜΠΕΡΟΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΟΙ

Λουσιάνο Γκαλέτι

Ήρθε στον Ολυμπιακό τον Ιούλιο του 2007, υπογράφοντας για τέσσερα χρόνια. Ο πρώτος μετά τον Στέλιο Γιαννακόπουλο που κάλυψε επάξια την θέση του δεξιού εξτρέμ και η προσφορά του ήταν τεράστια. Ταχύς, με εξαιρετική ντρίμπλα και σέντρα, παίκτης που έμπαινε περιοχή, σκόραρε και με ηγετική παρουσία στο χορτάρι. Ένα πρόβλημα υγείας διέκοψε απότομα την καριέρα του το 2010, επέστρεψε για λίγο το καλοκαίρι του 2013 στον ΟΦΗ και μετά έβαλε "τίτλους τέλους". Το Σεπτέμβριο του 2014 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του στο τεχνικό τιμ του Ολυμπιακού, αναλαμβάνοντας χρέη σκάουτερ στη Λατινική Αμερική.

Αριέλ Ιμπαγάσα

Τι να πρωτογραφτεί για τον "Κάνιο", ο οποίος λατρεύτηκε όσο λίγοι ξένοι από τον κόσμο του Ολυμπιακού, ενώ στα 38 του χρόνια τον απολαμβάνουμε ακόμα με την φανέλα του Πανιωνίου. Ήρθε από τη Βιγιαρεάλ το καλοκαίρι του 2010 ως σπουδαίο όνομα και έπαιξε για τέσσερα χρόνια στην ομάδα του Πειραιά, πετυχαίνοντας πολλά. Η απλότητα στο παιχνίδι του, οι "ξυραφένιες" μπαλιές του, το γεγονός ότι έβλεπε γήπεδο όσο λίγοι και είχε απίστευτη ποδοσφαιρική οξυδέρκεια, τον έκαναν παίκτη-βαρόμετρο για τους "ερυθρόλευκους".

Αλεχάντρο "Τσόρι" Ντομίνγκες

Αγωνίζεται ακόμα στον Ολυμπιακό για δεύτερη σερί χρονιά και είναι "το Α και το Ω" στο παιχνίδι της ομάδας του. Πέρυσι, δεν ξεκίνησε καλά, αλλά μετά το πρώτο αναγνωριστικό διάστημα έδειξε τη μεγάλη κλάση του, ενώ συνεχίζει και φέτος τις υψηλές "πτήσεις". Όταν είναι καλά, ανεβαίνει επίπεδο ο Ολυμπιακός. Όταν δεν είναι, χάνουν αρκετή από τη δυναμική τους και τη φαντασία τους οι Πειραιώτες. Στο Λιμάνι θέλουν να τον κρατήσουν και μετά το καλοκαίρι, διότι άπαντες αναγνωρίζουν την αξία και την κλάση του.

Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες

Ο Γιώργος Κοσκωτάς τον έφερε στον Ολυμπιακό, με την φανέλα του οποίου αγωνίστηκε για δυο χρόνια και εντυπωσίασε με την άψογη τεχνική αλλά και για την εκτελεστική του δεινότητα. Αγαπήθηκε από τους φιλάθλους και για τις θεαματικές ντρίμπλες και πάσες. Δυστυχώς, έχασε τη ζωή του λόγω των καρδιακών προβλημάτων στις 11 Ιανουαρίου 1992 σε ηλικία 29 ετών. Το στάδιο της γενέτειράς του, Σαν Λουίς, της Αργεντινής ονομάστηκε προς τιμήν του "Στάδιο Φούνες".

Σεμπαστιάν Λέτο

Ήρθε δανεικός από τη Λίβερπουλ στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2008 και για ένα χρόνο ήταν ο παίκτης που δέσποζε στο αριστερό άκρο της επίθεσης των Πειραιωτών, βοηθώντας στην κατάκτηση του νταμπλ. Η σχέση του με τον Ερνέστο Βαλβέρδε πέρασε από χίλια κύματα, οι Πειραιώτες δεν αγόρασαν τα δικαιώματά του και ο Νικόλας Πατέρας τον πήρε στον Παναθηναϊκό, την φανέλα του οποίου φόρεσε για μια τριετία με επιτυχία. Πήρε και το νταμπλ την πρώτη του χρονιά στο "τριφύλλι" και αποτελεί έναν ξένο που αγαπούν όλοι οι φίλοι της ομάδας.

Χουάν Ραμόν Ρότσα

Ξεκίνησε από τη Νιούελς Ολντ Μπόις, πήγε στην Ατλέτικο Τζούνιορ και τη Μπόκα Τζούνιορς, ενώ από το 1979 ως το 1989 έπαιξε με τεράστια επιτυχία στον Παναθηναϊκό, αποτελώντας τον κορυφαίο Αργεντινό που φόρεσε την πράσινη φανέλα. Αρχικά παρουσιάστηκε ως ομογενής με το όνομα "Μπουμπλής", όμως υπήρξαν ενστάσεις για πλαστογραφία και για το λόγο αυτό ο Ρότσα αγωνίστηκε ως ξένος και μετά απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα. Φοβερός παίκτης, πρωταγωνίστησε σε μεγάλες επιτυχίες του Παναθηναϊκού σε Ελλάδα και Ευρώπη και με το "τριφύλλι" στο στήθος κρέμασε τα παπούτσια του.

Όσκαρ Άλβαρες

Αποκτήθηκε σε ηλικία 28 ετών από τον Παναθηναϊκό και έκανε... όργια με την πράσινη φανέλα από το 1976 ως το 1980. Προηγουμένως έδειξε τα διαπιστευτήριά του στον ΠΑΣ Γιάννινα για μια τετραετία, έχοντας φοβερή επαφή με τα δίχτυα. Συνολικά, πέτυχε 57 γκολ στο πρωτάθλημα με το "τριφύλλι" και είναι στην 7η θέση των σκόρερ στην ιστορία της ομάδας, ενώ σημείωσε άλλα 10 γκολ για το Κύπελλο Ελλάδας. Στην χώρα μας είχε αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα, πήρε ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο και ένα Βαλκανικό (όλα το 1977), ενώ στα επτά χρόνια που αγωνίστηκε στην Α' Εθνική, πέτυχε 80 τέρματα και είναι τέταρτος στην λίστα με τους μεγαλύτερους ξένους σκόρερ.

Χουάν Χοσέ Μπορέλι

Το 1991 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό και στα δυο πρώτα χρόνια κινήθηκε σε "ρηχά νερά". Μετά, κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του και έδειξε την πολύ μεγάλη κλάση του. Ο "Χότα Χότα", είχε τεράστια συνεισφορά στην κατάκτηση στο νταμπλ του 1994-95 και στο πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν, όπου χάρη σε δικό του γκολ με κεφαλιά-ψαράκι κόντρα στην ΑΕΚ ο Παναθηναϊκός νίκησε 1-0 και πήρε την Κούπα. Φυσικά, ήταν πρωταγωνιστής και στην ανεπανάληπτη πορεία στο Champions League την σεζόν 1995-96, όπου το "τριφύλλι" έφτασε ως τα ημιτελικά. Την σεζόν 2001-02 έπαιξε για 17 ματς με τον Ακράτητο και μετά σταμάτησε την καριέρα του.

Έκι Γκονσάλες

Τον λάτρεψαν όσο λίγους οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Μπορεί να μην ήταν "δυο Ριβάλντο" όπως είχε πει με μια δόση υπερβολής ο τότε πρόεδρος του Παναθηναϊκού, Αργύρης Μήτσου, όμως ήταν παίκτης με πολλά προσόντα και προσέφερε υπέροχες στιγμές στο ελληνικό κοινό από το 2004 ως το 2008 που έπαιξε στην Ελλάδα. Ήταν παρών στο πρώτο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού μετά τα επτά σερί του Ολυμπιακού, το δεξί του πόδι ήταν μαγικό, έβγαλε απίστευτο πάθος στο χορτάρι και ήταν κλασική περίπτωση Αργεντίνου ποδοσφαιριστή.

Νάτσο Σκόκο

Πολύ μεγάλη κλάση ο 30χρονος, ο οποίος έπαιξε στην ΑΕΚ από το 2008 ως το 2011. Με την φανέλα της "Ένωσης" μέτρησε 33 γκολ σε 117 εμφανίσεις και το καλοκαίρι του 2011 πήρε μετεγγραφή στην Αλ Άιν έναντι 2,8 εκ. ευρώ. Το δεξί του πόδι ήταν "φαρμάκι", έπαιζε στα άκρα και ως επιτελικός μέσος, είχε εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και αγαπήθηκε πολύ από τους φίλους των "κιτρινόμαυρων". Πλέον, παίζει στη Νιούελς Ολντ Μπόις, αλλά ο κόσμος του "Δικεφάλου" πίνει νερό στ' όνομά του, διότι στην καλή του βραδιά μπορούσε να σμπαραλιάσει κάθε αντίπαλη άμυνα.

Ισμαέλ Μπλάνκο

Η ΑΕΚ τον έκανε δικό της το καλοκαίρι του 2007 και έπαιξε στην ομάδα μέχρι το καλοκαίρι του 2011. Ακόμα και τώρα στάζει μέλι για την "Ένωση", ενώ ο κόσμος έχει τις καλύτερες αναμνήσεις από τον "Ζορό". Μπορεί η τεχνική του κατάρτιση να μην ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είχε ταχύτητα, ήταν δυνατός και η επαφή του με τα δίχτυα ήταν μοναδική. Ένας φορ ολκής, ο οποίος ήξερε να κάνει αυτό που πρέπει όσο λίγοι και είναι σίγουρα από τους πιο επιτυχημένους παίκτες που έχουν φορέσει την κιτρινόμαυρη φανέλα.

*Η λίστα είναι ενδεικτική, διότι έπαιξαν και άλλοι σπουδαίοι Αργεντίνοι στην Ελλάδα, όπως ο εξαιρετικός Πάμπλο Ντε Μπλάσις, το βαρύ όνομα Χουάν Ρομάν Βερόν, ο σπουδαίος Φερνάντο Μπελούτσι, το εργαλείο Γκάμπριελ Σούρερ και αρκετοί ακόμη.

ΗΡΘΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΑΝ

Φράνκο Κοστάνσο

Ό,τι και να ειπωθεί για τον Αργεντινό γκολκίπερ, είναι πολύ λίγο. Ο άνθρωπος ήταν σκέτη "τρύπα" και έγινε μέχρι διαφήμιση που χλεύαζε τα... προσόντα του κάτω από τα γκολπόστ. Πολύ λίγος για να υπερασπίζεται το τέρμα του Ολυμπιακού, έγινε υπομονή για μερικούς μήνες και μετά δόθηκε το χρίσμα στον Μπάλας Μέγιερι σε εκείνο το ματς με την Μπορούσια Ντόρτμουντ στην Γερμανία την σεζόν 2011-2012. Έκτοτε δεν έπαιξε ποτέ και μπαίνει στη λίστα με τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση.

Λεονέλ Νούνιες

Η μοναδική φάση που έχει να θυμάται κάποιος, είναι το φοβερό βολ πλανέ με τον Παναθηναϊκό σε εκείνο το 4-0 για την φάση των "16" του Κυπέλλου την σεζόν 2007-08 στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Πέραν τούτου ουδέν. Λίγα πράγματα από τον Αργεντινό, ο οποίος ήρθε με περγαμηνές και πολλά περιττά κιλά. Στα βιντεάκια διέκρινες ότι διέθετε δυνατό σουτ, αλλά στην Ελλάδα δεν το έδειξε ποτέ. Έπαιξε και στον ΟΦΗ, όπου επίσης δεν έκανε τίποτα το φοβερό. Πέρασε και δεν ακούμπησε.

Χεσούς Ντάτολο

Τον πήρε δανεικό από τη Νάπολι ο Ολυμπιακός τον Γενάρη του 2010 με οψιόν αγοράς για το ερχόμενο καλοκαίρι, αλλά δεν δικαίωσε τις προσδοκίες της έλευσής του. Μόλις επτά συμμετοχές, μηδέν γκολ και λίγα πράγματα από τον Αργεντινό. Στο Λιμάνι δεν έμειναν ικανοποιημένοι και δικαιολογημένα, αγωνιζόμενος στη χειρότερη σεζόν για την ομάδα του Πειραιά, αυτή του 2009-10. Το 2012 άφησε την Ευρώπη και μεταπήδησε και πάλι στην Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα στην βραζιλιάνικη Ιντερνασιονάλ, στην οποία αγωνίζεται μέχρι και σήμερα.

Σεμπαστιάν Ρομέρο

Ήρθε στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό με πολύ καλό βιογραφικό από τη Ράσινγκ Κλουμπ, αλλά δεν δικαίωσε όσους τον πίστεψαν. Έπαιξε από το 2006 ως το 2008 στο "τριφύλλι", όμως δεν έκανε πολλά πράγματα και κινήθηκε στη μετριότητα, αφού ήταν λίγα τα πολύ καλά παιχνίδια του. Τον δεύτερο χρόνο, πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Μετά την εν Ελλάδι παρουσία του, επέστρεψε στην πατρίδα του και αναμφίβολα πρόκειται για μια παρουσία... αναιμική στην χώρα μας.

Λουίς Αντρεούτσι

Ήρθε το καλοκαίρι του 1980 στην Ελλάδα ως το μεγάλο όνομα, όμως δεν έδειξε τίποτα. Αγώνα με τον αγώνα, από την αρχική αποθέωση, η εξέδρα άρχισε να τον αποδοκιμάζει διότι δεν έβρισκε δίχτυα. Σε ένα παιχνίδι με την Καβάλα, όπου σκόραρε, γύρισε προς την εξέδρα και έδειξε τα γεννητικά του όργανα στους εξαγριωμένους φίλους του Παναθηναϊκού. Την επόμενη ώρα είχε "τελειώσει" από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη.

Φεντερίκο Ασκάρατε

'Ηρθε στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2007 για τέσσερα χρόνια, πρόλαβε να πραγματοποιήσει μόλις τρεις εμφανίσεις με την κιτρινόμαυρη φανέλα και αποχώρησε από την Ελλάδα. Ο ίδιος θεωρεί την παρουσία του στην ελληνική ομάδα ως την χειρότερή του και ότι μετάνιωσε που ήρθε στην Ελλάδα. Ο Αργεντινός κεντρικός αμυντικός ήταν επιλογή του Λορένσο Σέρα Φερέρ και προερχόταν από τη Β' ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης. Μάλιστα, είχε προτιμηθεί έναντι του Βαγγέλη Μόρα, ο οποίος τότε πήγε στη Μπολόνια. Πλήρως αποτυχημένη η μετεγγραφή του, από τα μεγαλύτερα "θερινά παλτά" της ΑΕΚ.

Κρίστιαν Ντόλμπεργκ

Σταμάτησε την μπάλα μόλις στα 30 του χρόνια το 2001. Προτελευταίος σταθμός της καριέρας του ήταν η Ελλάδα και ο ΠΑΟΚ, με την προσφορά του να είναι μηδαμινή. Ουδείς θα θυμάται το πέρασμά του από την χώρα μας και αποτελεί μια από τις πιο αποτυχημένες μετεγγραφικές κινήσεις που έχει κάνει ποτέ ο "Δικέφαλος του Βορρά" από τη Λατινική Αμερική. Μόνο σαν όνομα τον θυμούνται κάποιοι και όχι για όσα (δεν) έκανε στο χορτάρι.

*Ο Ροντρίγκο Αρτσούμπι αποτέλεσε ανέκδοτο, ο Πατρίσιο Καμπς ήρθε ως όνομα αλλά έφυγε γρήγορα λόγω οικονομικών προβλημάτων του ΠΑΟΚ και δεν πρόλαβε να προσφέρει, ο Λουσιάνο Φιγκερόα είχε μεταπτώσεις στο παιχνίδι του τους λίγους μήνες στην Ελλάδα, ενώ ο Χαβιέρ Σαβιόλα δεν έκανε το κάτι παραπάνω αν και πρόκειται για τεράστιο όνομα. Ενδεικτικά αυτά τα ονόματα, διότι η λίστα είναι επίσης πολύ μεγάλη.