Οι πατερίτσες του Μπαρτζώκα

Οι τραυματισμοί είναι μέρος της ζωής ενός επαγγελματία μπασκετμπολίστα. Λίγοι οι τυχεροί, που έχουν ολοκληρώσει την καριέρα τους, αποφεύγοντας -όσο μπορούν- τα χειρουργεία και τους γύψους. Κάποιοι, οι πιο άτυχοι έχουν σταματήσει πρόωρα το μπάσκετ, εξ' αιτίας σοβαρών τραυματισμών. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας απ' αυτούς.

Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε, σήμερα, ξεκινώντας μια νέα ενότητα στο Sport24.gr (μια φωτογραφία και μια ιστορία που κρύβεται πίσω απ' αυτήν) είναι ενδεικτική της καριέρας του σαν παίκτη. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τρίποντο" το 1990 κι ενώ είχε επανέλθει από την πρώτη εγχείριση που είχε υποβληθεί μετά από ρήξη χιαστού. Στη φωτο τον βλέπουμε, με τις πατερίτσες να προσπαθεί να στηριχθεί σε αγώνα της ομάδας του, μετά την επέμβασή του.

Ο τίτλος "ο Μπαρτζώκας δεν είχε αντίπαλο"(για τον αγώνα με τον Κρόνο, στον οποίο τότε αγωνιζόταν ο νεαρός Χρήστος Μυριούνης) είναι χαρακτηριστικός για την επιστροφή του στα γήπεδα, εκείνη τη σεζόν. Είχε τραυματιστεί σε αγώνα εναντίον του Παπάγου, όταν έπαθε ρήξη πρόσθιου χιαστού και αναγκάστηκε να μείνει εκτός αγώνων για εννιά μήνες.

Η έφεσή του στο σκοράρισμα ήταν μεγάλη κάτι που τον έφερνε μέσα στους πρώτους σκόρερ είτε της Β Εθνικής, είτε της Α2, κατηγορίες στις οποίες αγωνίστηκε με το Μαρούσι.

Μαζί με τον κατά δυο χρόνια νεότερό του, Κώστα Πεππέ, είχαν συνθέσει ένα σπουδαίο δίδυμο μέσα στη ρακέτα, όταν το Μαρούσι ανέβηκε από την Β Εθνική στην Α2. Έπαιζαν μαζί του οι Κολοβέρος, Καλοζύμης, Μπιρνιάκος, Θεοφανέλλης (αργότερα πρόεδρος της ένωσης δισκογραφικών εταιρειών), Βρεττάκος (υψηλόβαθμο στέλεχος στην ΑΒ Βασιλόπουλος), Μακριδάκης (πήγε για σπουδές στην Αμερική).

Ήταν η φουρνιά, που μεγάλωσε με τα καορθώματα της σπουδαίας ομάδας με Δαρίβα, Φωσσέ, Αραποστάθη, με παιδιά της γειτονιάς, όπως συνέβαινε σχεδόν σε όλες τις ομάδες της Αθήνας. Δύσκολα θα έβρισκες τότε παίκτες από άλλες συνοικίες να παίζουν στο Μαρούσι, ή στο Παγκράτι, ή στο Περιστέρι. Σχολείο, παρέα, ομάδα ήταν όλα διαφορετικά, μέσα από τη γειτονιά, μέσα από τις φιλίες. Ο ένας τραβούσε τον άλλον και όλοι μαζί έφτιαχναν την ομάδα.

Αυτή είναι μια άλλη φωτογραφία, από την εφηβική ομάδα του Αμαρουσίου το 1984, στο γήπεδο του Ηλυσιακού. Βλέπετε όρθιους από αριστερά τον κόουτς Σισμάνη (που είχε εμμονή από τους κοντούς της ομάδας να πασάρουν στους ψηλούς) και τους Καλοζύμη, Ραπίτη, Νίκα, Μπαρτζώκα, Μακριδάκη, Παπαζώτο. Καθιστοί (από αριστερά) Φασουλόπουλος, Θεοφανέλης, Κώνστας, Ντεντόπουλος (πριν ευτυχώς τον απορροφήσει η δημοσιογραφία και απαλλαχθεί το μπάσκετ από την παρουσία του) Γεωργακόπουλος, Χατζηαργύρης.

Κάποιοι συνέχισαν στην πρώτη ομάδα, με τον Μπαρτζώκα να παίρνει ρόλο πρωταγωνιστή αλλά και να τον σημαδεύουν οι τραυματισμοί. Μετά τον πρώτο (το 1988), τέσσερα χρόνια αργότερα ήρθε και ο δεύτερος. Στο άλλο πόδι, πάλι χιαστός, πάλι εκτός μπάσκετ κι ενώ ετοιμαζόταν να πάει στον Πρωτέα, στην ομάδα των Στασινού-Σερέτη, που φλέρταρε με την άνοδό της στην Α1. Δεν έπαιξε ποτέ.

Οι τραυματισμοί ήταν αρκετά σοβαροί, δεν αισθανόταν, πλέον όπως πριν και αποφάσισε να σταματήσει το μπάσκετ. Ήδη, άλλωστε, είχε ξεκινήσει να ασχολείται με την προπονητική, αναλαμβάνοντας τις μικές ομάδες του Αμαρουσίου.

Ήξερε καλά ποιον δρόμο θα ακολουθούσε. Δεν του ήταν δύσκολο να "θάψει" τον παίκτη μέσα του (... λόγω των τραυματισμών) και να ξεκινήσει και μια καριέρα, που χρόνια αργότερα θα τον έφερνε μέχρι την κορυφή της Ευρώπης...