Ομπράντοβιτς, ο δολοφόνος που γυρίζει στον τόπο των εγκλημάτων

Για να πω την αμαρτία μου, πολύ θα ήθελα απόψε (2/2) να βρίσκομαι από μια μεριά στο Palau Olimpic της Μπανταλόνα...

Δεν ξέρω εάν μετά από τριάντα χρόνια διαχέεται ακόμη στα ενδότερα και στα πέριξ του η μυρωδιά της Dream Team, αλλά το βέβαιο είναι πως θα υπάρχουν ακόμη τα πειστήρια ενός εγκλήματος!

Ενός, έγραψα;

Λάθος!

Τα πειστήρια δυο εγκλημάτων, εννοώ, άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσι πως ο δολοφόνος πάντοτε επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος!

Για να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά και σε μια τάξη, απόψε στις 22:00 η Τζουβεντούτ Μπανταλόνα υποδέχεται την Παρτίζαν Βελιγραδίου του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο ντέρμπι κορυφής του Α’ ομίλου του EuroCup...

Το θρίλερ και το ένα… ποντάκι

Οι Καταλανοί οδηγούν την κούρσα με 9-2, ενώ οι Σέρβοι ακολουθούν με 8-3 και συν τοις άλλοις καλούνται κιόλας να υπερασπίσουν ένα πανάκριβο και ανεκτίμητο ποντάκι!

Στο ματς του Α’ γύρου στις 2 του περασμένου Νοεμβρίου οι πρωταθλητές Ευρώπης του 1992 είχαν νικήσει τους μετά από δυο χρόνια ομόλογους τους με 68-67 σε ένα θρίλερ στο οποίο μέσα σε 12 δευτερόλεπτα η νίκη σουλάτσαρε πότε στη μια πλευρά και πότε στην άλλη!

Στα 12’’ ο Πάου Ρίμπας έβαλε μπροστά την Τζουβεντούτ (66-67), στα 4’’ σκόραρε ο Κέβιν Πάντερ για το 68-67 και στο καπάκι συνέβησαν τα μύρια όσα: το ,λάθος του Γκιγιέμ Βίβες, το φάουλ του Ζοέλ Πάρα, οι δυο χαμένες βολές του Αλέκσα Αβράμοβιτς και εν κατακλείδι το άστοχο τρίποντο του Πάρα.

Χαμός στο ίσωμα!

Δεν ξέρω εάν ο Τζόρντι Βιγιακάμπα και ο Χουάν Αντόνιο Μοράλες βρίσκονταν εκείνο το βράδυ στην παλιά Hala Pionir και -σε κάθε περίπτωση- από ποια συναισθήματα θα διακατέχονταν…

Είμαι όμως βέβαιος για δυο άλλα πράγματα: αφενός ότι θα πετάριζε η καρδούλα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και αφετέρου ότι θα έριζαν τα κόκαλα του προφέσορα Ατσα Νίκολιτς, το βαρύγδουπο ονοματεπώνυμο του οποίου φέρει κιόλας πλέον αυτό το γήπεδο...

Παρεμπιπτόντως οι δυο ομάδες είχαν αναμετρηθεί και στην περυσινή διοργάνωση, στο πλαίσιο της οποίας έπαιξαν άλλα δυο θρίλερ στα οποία μοιράσθηκαν τις νίκες: 85-82 υπέρ της Τζουβεντούτ στις 30 Σεπτεμβρίου του 2020 και 78-75 υπέρ της Παρτίζαν στις 19 Νοεμβρίου 2020...

Τρία ματς, πέντε πόντοι

Βεβαίως το κουβάρι αυτής της ιστορίας άρχισε να ξετυλίγεται πριν από τριάντα χρόνια, όταν η Τζουβεντούτ και η Παρτίζαν αναμετρήθηκαν σε τρία ματς στα οποία η συνολική διαφορά δεν ξεπέρασε τους πέντε πόντους!!!

Στο πλαίσιο του Β’ ομίλου (στον οποίο συμμετείχε και ο Αρης στο κύκνειο άσμα του στην ελίτ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών) οι Καταλανοί επιβλήθηκαν στις 5 Δεκεμβρίου του 1991 στην Μπανταλόνα με 79-76 και στις 6 Φεβρουαρίου του 1992 στη Φουενλαμπράδα (όπου είχαν μετακομίσει οι Σέρβοι λόγω του εμφυλίου πολέμου) με 76-75, αλλά πίσω είχε η αχλάδα την ουρά...

Η Τζουβεντούτ τερμάτισε πρώτη στον όμιλο με 11-3 και στα play offs σκούπισε την Τσιμπόνα με 2-0.

Η Παρτίζαν κατέλαβε την τέταρτη θέση και πέταξε έξω με μειονέκτημα έδρας την Κνορ Μπολόνια με 2-1, παίζοντας ένα ματς στο Βελιγράδι.

Προκρίθηκαν λοιπόν αμφότερες στο Final Four που διεξήχθη στο Abdi Ipekci της Κωνσταντινούπολης, νίκησαν στους ημιτελικούς (η μεν Μπανταλόνα τη συμπατριώτισσα της Εστουντιάντες, η δε Παρτίζαν την Φίλιπς Μιλάνο) και έδωσαν ραντεβού στον τελικό της 16^ης Απριλίου του 1992...

Το "The Shot" του Σάσα

Εκείνος ο τελικός ήταν σκέτο....δράμα!

Τέσσερα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ο Τόμας Τζοφρέσα πάτησε γερά στη ρακέτα και άφησε την μπάλα στο καλάθι για το 70-68.

Οι Καταλανοί πανηγύριζαν, αλλά οι Σέρβοι δεν είχαν πει την τελευταία κουβέντα τους: μετά την επαναφορά του Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς η μπάλα έφτασε γρήγορα στα χέρια του Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς που την έστειλε συστημένη στο καλάθι, υπογράφοντας με αυτό το τρίποντο μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ένα απαράμιλλο "Τhe Shot", τι δηλαδή μονάχα ο Μάικλ Τζόρνταν είχε δικαίωμα να μπουμπουνάει τέτοια;

Ενα σουτ που έμεινε παγωμένο στο χρόνο και εκτόξευσε στον έβδομο ουρανό μια ομάδα (με μέσο μόρο ηλικίας τα 21.7 χρόνια), μια χώρα που ασφυκτιούσε μέσα στα ερείπια του πολέμου και βρισκόταν υπό καθεστώς εμπάργκο από τον ΟΗΕ και κάποιες καριέρες...

Ζέλικο, όπως.. Μποντ!

Μια από αυτές τις καριέρες συνεχίζεται δόξη και τιμή ως τις μέρες μας φέροντας την υπογραφή του προπονητή ο οποίος εκείνο το βράδυ συστήθηκε στην ευρωπαϊκή σκηνή όπως το συνήθιζε ο...Τζέιμς Μποντ, στα σενάρια του Ιαν Φλέμινγκ.

«Μy name is Obradovic. Zeljko Obradovic»!

Έντεκα μήνες πριν και ενώ ο συχωρεμένος ο Ντούντα τον περίμενε στο αεροδρόμιο για την αναχώρηση της Εθνικής ομάδας με προορισμό τη Γερμανία, όπου διεξαγόταν ‘ένα τουρνουά προετοιμασίας, ο Ζοτς κοιμήθηκε παίκτης το βράδυ, και ξύπνησε προπονητής το επόμενο πρωινό!

Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, που συνεχίζεται και έχει γίνει πια Μυθολογία!

Μόλις ακούστηκε η κόρνα της λήξης του τελικού ο Ντανίλοβιτς με ένα ακροβατικό σάλτο σκαρφάλωσε στα δημοσιογραφικά θεωρεία και έπεσε στις αγκαλιές του Ιβκοβιτς, του Κιτσάνοβιτς, του Σάβοβιτς και του Νίκολιτς.

Ολοι μαζί είχαν γίνει ένα κουβάρι, αλλά μέσα στην ευφορία ακούστηκε η αυστηρή φωνή του προφέσορα προς τον Ομπράντοβιτς...

«Ζέλικο, ό,τι έγινε, έγινε. Καλό είναι το Κύπελλο Πρωταθλητριών, αλλά πέρασε. Κοίτα μη χάσουμε το Σάββατο στο πρωτάθλημα»!

"Θα το πάρει η Παρτίζαν, σου λέω"!

Εγώ πάντως το γλέντησα με την ψυχή μου, άλλωστε δεν είχα ματς το Σάββατο!

Ήμουν που ήμουν ... Γιουγκοσλαβόφιλος, ε, εκείνο το βράδυ ξεσάλωσα και ανανέωσα τον όρκο αιώνιας αγάπης που είχα χαράξει μαζί τους από τις αρχές της δεκαετίας του '80, ελέω του συχωρεμένου του Ντράζεν...

Εχω και ένα εξτραδάκι από εκείνες τις μέρες που άλλαξαν τον κόσμο του μπάσκετ...

Το μεσημέρι πριν από τους ημιτελικούς χτύπησε το τηλέφωνο στο δωμάτιο μου στο ξενοδοχείο (καθόσον τότε δεν είχαμε κινητά) και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Γιώργος Τραπεζανίδης, που έκανε εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ στη Θεσσαλονίκη.

Μου ζήτησε στον αέρα τα προγνωστικά μου και (περισσότερο από επιθυμία και διαίσθηση, παρά από εμβριθή μπασκετική ανάλυση) του προεξόφλησα ότι «θα το πάρει η Παρτίζαν»!

Του Γιώργου του έπεσε το ακουστικό, αλλά δυο μέρες αργότερα κατάλαβε ότι είχε φιλοξενήσει μια... παγκόσμια αποκλειστικότητα!

Ιδού οι συνθέσεις εκείνου του αλησμόνητου τελικού:

ΠΑΡΤΙΖΑΝ (Ομπάντοβιτς): Τζόρτζεβιτς 23 (2/7δ., 5/7τρ., 4/4β., 3ασ.), Ντανίλοβιτς 25 (7/12δ., 2/4τρ., 5/6β.), Στεβάνοβιτς 6, Κοπρίβιτσα 4, Νάκιτς 5, Ρέμπρατσα, Σίλομπαντ 4, Λόντσαρ 2, Ντραγουτίνοβιτς 2 (5ρ.).

ΤΖΟΥΒΕΝΤΟΥΤ (Σάινθ): Ρ. Τζοφρέσα 8, Βιγιακάμπα 13 (4/10δ., 1/2τρ., 2/5β., 4κλ.), Πρέσλι 20 (6/13δ., 1.4τρ., 5/5β.9ρ.), Μοράλες 6, Τόμπσον 5, Τ. Τζοφρέσα 18 (4/5δ., 2/3τρ., 4/6β., 6ρ., 3κλ.), Πάρντο 4, Ρουφ 8.

Πλήρωσε τα σπασμένα ο Ολυμπιακός

Η... ρουφιάνα η μοίρα όμως δεν είχε σβήσει από τα κιτάπια της τον Ομπράντοβιτς και την Μπανταλόνα, απλώς τον λογαριασμό δεν τον πλήρωσε η Παρτίζαν, αλλά ο Ολυμπιακός!

Ο Ζοτς έμεινε στον πάγκο της Παρτίζαν για άλλη μια χρονιά και το καλοκαίρι του 1993 μετακόμισε στην Μπανταλόνα για να γυρίσει το έργο ανάποδα και να μετατρέψει την «Penya» από θύμα σε θύτη!

Και πώς;

Πάλι με ένα μεγάλο σουτ, απλώς αυτή τη φορά δεν εξαπολύθηκε στην εκπνοή, αλλά λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα...

Το βράδυ της (εξ ορισμού αποφράδος για το ελληνικό έθνος, λόγω της εγκαθίδρυσης της χούντας) 21ης Απριλίου του 1994, που ο Ολυμπιακός και η Τζουβεντούτ παρατάχθηκαν πάνω στο παρκέ του Yad Eliyahu, οι Πειραιώτες θεωρούνταν το τρανό φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου...

Στους εμφύλιους ημιτελικούς ο Ολυμπιακός είχε ρίξει στο κανναβάτσο τον Παναθηναϊκό, ενώ η Τζουβεντούτ καθάρισε την Μπαρτσελόνα...

Οι Πειραιώτες διέθεταν όντως αυτό που λέγεται «παράσταση νίκης», αλλά οι 48 ώρες που μεσολάβησαν υπήρξαν δραματικές.

Η φασαρία με τον Τάρπλεϊ

Στο ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η ομάδα ο Ρόι Τάρπλεϊ λογομάχησε με τον Παπαδάκη (διότι θυμήθηκε ότι στην αρχή της σεζόν ο Μπάμπης είχε πει ότι «ο Ρόι παίρνει πολλά λεφτά») και κουβέντα στην κουβέντα ήρθαν στα χέρια και μέχρι να μπουν στη μέση οι συμπαίκτες τους οι μπουνιές πήγαν σύννεφο.

Εκτός εαυτού ο Αμερικανός την κοπάνησε από το ξενοδοχείο και ο Ολυμπιακός λίγο έλειψε να απευθυνθεί στην υπηρεσία αναζητήσεων του Ερυθρού Σταυρού για να τον εντοπίσει.

Επενέβη αμέσως ο Σωκράτης Κόκαλης, ενώ ο συνεργάτης του «Ξανθού», Γιάννης Ιωαννίδης (ο επονομαζόμενος «Ολλανδός») ανέλαβε και διεκπεραίωσε επιτυχώς τη δύσκολη αποστολή της επαναφοράς του ασώτου!

Το κλίμα μέσα στην ομάδα είχε χαλάσει από την φασαρία και ο τελικός εξελίχθηκε σε μια απροσδόκητη περιπέτεια.

Ο Ολυμπιακός είχε το προβάδισμα από την αρχή, ωστόσο έπαθε black out στα τελευταία επτά λεπτά, σημείωσε μόλις έναν πόντο και συν τοις άλλοις, 15 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη «έφαγε» το μοιραίο τρίποντο από τον Κόρνι Τόμπσον (59-57).

Η… προσευχή του Τόμπσον

Εκείνο το σουτ του Τόμπσον μπορεί να έμοιαζε με... προσευχή, όπως λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά υπήρξε προϊόν (και) της εξυπνάδας του Ράφα Τζοφρέσα...

Ο ξανθομάλλης πόιντ γκαρντ ακολούθησε τη διείσδυση του Mάικ Σμιθ, τράβηξε μαζί του τον Τόμιτς, έκανε όλο τον κύκλο της ρακέτας, πήρε το σκριν στο high post και αντί να σουτάρει πάσαρε στον Τόμπσον, ο οποίος εκτέλεσε το μοιραίο τρίποντο μπροστά στον Τάρπλεϊ, που άργησε να πάει πάνω του.

Στη συνέχεια (με 4''8 για το τέλος) και ενώ ο Ιωαννίδης έβαζε κι έβγαζε το σακάκι του, ο Πάσπαλι ποστάρισε τον Σμιθ, κέρδισε το φάουλ, ωστόσο αστόχησε και στις δυο βολές!

Η μπάλα έφτασε στα χέρια του Τόμιτς, που δεν βρήκε στόχο, ενώ την ίδια τύχη είχαν το τζαμπ σουτ του Πάσπαλι και το φόλοου του Τάρπλεϊ, καθώς ο Ισραηλινός διαιτητής που εκτελούσε χρέη χρονομέτρη, Ντέηβιντ Ντάγκαν άργησε να πατήσει το κουμπί...

Ο Θεός και ο… Γκαστόνε!

Το τελευταίο μακρόσυρτο κορνάρισμα βρήκε τους Καταλανούς να ξορκίζουν τα φαντάσματα του χαμένου τελικού της Πόλης, τον Ζοτς πρωταθλητή για δεύτερη φορά και μάλιστα ξανά από το... κάγκελο και τον Ιωαννίδη να χτυπιέται, να χαρακτηρίζει τον Ομπράντοβιτς «Γκαστόνε» και να καταλήγει στο μοιρολατρικό πόρισμα ότι «αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά, αλλά άμα σκηνοθετήσει κάτι ο Θεός, δεν μπορείς να αλλάξεις το σενάριο»...

Οι συνθέσεις του τελικού:

ΤΖΟΥΒΕΝΤΟΥΤ (Ομπράντοβιτς): Ρ. Τζοφρέσα 4, Βιγιακάμπα 16 (5/10δ., 1/2τρ., 3/5β., 4ρ.), Σμιθ 6, Φ. Μαρτίνεθ 17 (5/15δ., 1/3τρ., 4/7β., 10ρ.), Τόμπσον 9 (2/8δ., ½ τρ., 2/2β., 4ρ.), Τ. Τζοφρέσα 5, Μοράλες 2.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ιωαννίδης): Τόμιτς 10 (2/6δ., 1/3τρ., 3/4β.), Μπακατσιάς 2, Πάσπαλι 15 (6/16δ., 3/10β., 6ρ.), Φασούλας 2, Τάρπλεϊ 12 (5/16δ., 0/3τρ., 2/2β., 14ρ., 5λ), Σιγάλας 14 (2/6δ., 2/2 τρ., 4/5β., 3ρ.), Σταμάτης, Λημνιάτης 2.

Ως επίλογο βάζω και δυο προσωπικές πινελιές από εκείνο τον τελικό...

Είχα την τύχη να μεταδίδω (μαζί με τον Γιάννη Καραλή, στην ΕΡΤ) τον πρώτο τελικό που έπαιξε ελληνική ομάδα στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και όταν σούταρε ο Τόμιτς φώναξα από το μικρόφωνο «πρέπει να μπει», αλλά η μπάλα βρήκε σίδερο και τετέλεσται!

Λίγα λεπτά αργότερα έξω από τα αποδυτήρια τραβήχτηκε από την κάμερα ένα ενσταντανέ το οποίο γέννησε το σενάριο της εκπομπής που παίχτηκε μετά από δυο μέρες στην ΕΡΤ...

Ένα στιγμιότυπο με τον «Ξανθό» να καπνίζει αρειμανίως, με το Κύπελλο στο βάθος και με μουσική υπόκρουση το «Σε βλέπω στο ποτήρι μου και πίνοντας σε πίνω» σε ερμηνεία της Τζένης Βάνου!

Περνάει ο καιρός, λοιπόν και να που απόψε ο δολοφόνος ξαναγυρίζει στον τόπο των εγκλημάτων του!

Τριάντα χρόνια μεγαλύτερος, με γκρίζα μαλλιά, παππούς, αλλά πάντα ο ίδιος...

Ο ίδιος ο Ζέλικο ο Ομπράντοβιτς!