Όταν η ποδοσφαιρική Ευρώπη "υποκλίθηκε" στον Μαχλά

Πριν δυο δεκαετίες περίπου, η παρουσία των Ελλήνων ποδοσφαιριστών στο εξωτερικό δεν ήταν τόσο συχνό φαινόμενο και κάθε επίτευγμά τους γιγαντωνόταν και έπαιρνε πολύ μεγάλες διαστάσεις. Άλλωστε, το να ξεφύγει κάποιος από την (φτωχή) εγχώρια πραγματικότητα, να ανοίξει τα "φτερά" του και τους ορίζοντές του και να αποκτήσει διεθνή φήμη, ήταν κάτι ιδιαίτερο, μοναδικό και φυσικά άξιο αναφοράς.

Πλέον, ειδικά μετά την κατάκτηση του EURO το 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας, η φήμη του Έλληνα ποδοσφαιριστή έχει μεγαλώσει, οι "μετοχές" του ανέβηκαν και τα ποδοσφαιρικά σύνορα άνοιξαν για τα καλά. Το να παίζει κάποιος και να διακρίνεται σε ομάδα του εξωτερικού και μάλιστα υπολογίσιμη, αντιμετωπίζεται ως κάτι φυσιολογικό που πλέον το έχουμε συνηθίσει και δεν προκαλεί την ίδια εντύπωση με τότε.

Το να κατακτά, λοιπόν, ένας Έλληνας παίκτης το "χρυσό παπούτσι" το 1998, αποτελώντας το Νο1 "πιστόλι" της Ευρώπης, μόνο στα ψιλά δεν μπορούσε να περάσει και μνημονεύεται μέχρι και σήμερα. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι το πιθανότερο είναι να μην το ξαναζήσουμε ή έστω θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια για κάτι ανάλογο. Ο Νίκος Μαχλάς -περί ου ο λόγος- πέτυχε αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο, γράφοντας ιστορία και καταλαμβάνοντας ξεχωριστή θέση στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ήταν 3 Μαΐου 1998, 17 χρόνια πριν δηλαδή, όταν ο υψηλόσωμος Κρητικός φορ της Φιτέσε πετύχαινε το 34ο γκολ του στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Αντίπαλος ήταν η δυνατή Φέγενοορντ και ο διεθνής επιθετικός επανέλαβε αυτό που έκανε με αξιοθαύμαστη συνέπεια όλη την σεζόν, να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και να ανοίξει τον "χορό" της νίκης (2-1 το τελικό σκορ για την ομάδα του Άρνεμ).

Ο Μαχλάς με το γκολ του αυτό βγήκε με τη... βούλα πρώτος σκόρερ στην Eredivisie, μα ακόμα πιο σημαντικό ήταν πως κατάφερνε να βρεθεί στο "Έβερεστ" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αφήνοντας στο κατόπι του σπουδαίους φορ, όπως τον Μάρκο Νέγκρι της Ρέιντζερς (32 γκολ) και τον Όλιβερ Μπίρχοφ της Ουντινέζε (27 γκολ). Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε πως ουδέποτε άλλος Έλληνας στράικερ έχει πλησιάσει να πετύχει κάτι ανάλογο.

Οι φίλαθλοι της Φιτέσε τον είχαν λατρέψει για τα καλά, έπιναν νερό στ' όνομά του, είχε γίνει σύνθημα στα χείλη τους, τον εξυμνούσαν σε κάθε ευκαιρία, ενώ στο νεότευκτο -τότε- "GelreDome" ακουγόταν η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη από τον Ζορμπά κάθε φορά που ο Μαχλάς "πλήγωνε" τα αντίπαλα δίχτυα. Κάτι που το έκανε 34 φορές εκείνη την σεζόν...

Θυμίζουμε πως πήρε μετεγγραφή στην Ολλανδία το 1996, αφήνοντας το Ηράκλειο και τον αγαπημένο του ΟΦΗ. Είχε ήδη καταφέρει να φτιάξει κάπως τ' όνομά του, αφού δυο χρόνια πριν είχε παίξει στο Μουντιάλ των Ηνωμένων Πολιτειών με την Εθνική, ενώ το δικό του γκολ με τη Ρωσία στα προκριματικά είχε "κλειδώσει" την πρόκριση στα τελικά. Η Φιτέσε επένδυσε στο ταλέντο του και δεν έχασε, αφού προσέφερε τα μέγιστα με την φανέλα της, έως ότου... απλώσει κάμποσα εκατομμύρια ευρώ ο Άγιαξ το καλοκαίρι του 1999 και τον φέρει στο Άμστερνταμ.

Την πρώτη του σεζόν στην Ολλανδία, σε 29 παιχνίδια πέτυχε 8 γκολ, για να ακολουθήσουν τα... 26 (!) παραπάνω την επόμενη, ενώ η μετεγγραφή του στον Άγιαξ έγινε με ποσό-ρεκόρ για τον "Αίαντα". Την πρώτη του χρονιά εκεί, πέτυχε 14 γκολ σε 25 συμμετοχές και τη δεύτερη σημείωσε 12 γκολ σε 19 ματς. Συνολικά, με την ομάδα του Άμστερνταμ κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα 38 φορές σε 74 παιχνίδια.

Αφού πήρε το πρωτάθλημα με τον Άγιαξ την αγωνιστική περίοδο 2001-02, επόμενος σταθμός του ήταν η ισπανική Σεβίλλη, στην οποία αγωνίστηκε ως δανεικός. Το 2003 επέστρεψε στην Ελλάδα αγωνιζόμενος για έναν χρόνο στον Ηρακλή και έπειτα για δυο χρονιές στον ΟΦΗ. Την περίοδο 2006-2007 και μετά την αποχώρηση του από την ομάδα λόγω κακών σχέσεων με τον τότε πρόεδρο, Φανούρη Βατσινά, ο Νίκος Μαχλάς πήγε στην Κύπρο, αγωνίστηκε στον ΑΠΟΕΛ ως το 2008 και με την φανέλα του έβαλε "τίτλους τέλους" σε μια πολύ σημαντική καριέρα.

Απολαύστε όλα τα τέρματά του με την Φιτέσε (1997-98):

Αφιέρωμα στην ποδοσφαιρική διαδρομή του: