Η πάλαι ποτέ "Dream Team" της άρσης βαρών αποτελούσε το καμάρι του ελληνικού αθλητισμού. Ένα σπορ που έφερνε διακρίσεις σε κάθε μεγάλη διοργάνωση (Ολυμπιακούς Αγώνες, ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα) και σάρωνε τα πάντα στο διάβα της. Μπορεί σήμερα να ισχύει το "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις", όμως για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (όλη την δεκαετία του '90 ως τα μέσα των '00ς) οι επιτυχίες διαδέχονταν η μια την άλλη.

Δυο από τους βασικούς "πυλώνες" εκείνης της εποχής, ήταν αναμφίβολα ο Πύρρος Δήμας και ο Βαλέριος Λεωνίδης. Το "λιοντάρι από τη Χειμάρρα" και ο Πόντιος από το Εσεντούκι της Ρωσίας "σήκωσαν" πολλάκις την Ελλάδα στις πλάτες τους και έκαναν υπερήφανο τον ελληνισμό. Δυο πολύ σπουδαίοι αρσιβαρίστες, δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηριστούν ιερά τέρατα και θρύλοι του αθλήματος. Άλλωστε και για τους δυο "μιλούν" τα επιτεύγματά τους!

Η κόντρα που έχει ξεσπάσει ανάμεσά τους, είναι δεδομένο πως προκαλεί στεναχώρια και θλίψη σε όλους. Μία νέα κλειδαριά στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά, μία εξήγηση που δεν δόθηκε ποτέ και μία ΜΚΟ που φέρεται να ελέγχεται από τον Πύρρο Δήμα, σύμφωνα με τον Βαλέριο Λεωνίδη, είναι οι βασικές αιτίες για τον "εμφύλιο" που ξέσπασε στο πάλαι ποτέ καμάρι του ελληνικού αθλητισμού.

Το γυαλί ράγισε πριν από ένα χρόνο όταν υπήρξε ρήξη εντός της ομοσπονδίας σχετικά με τη διαχείριση των χορηγιών που περνούσαν μέσα από ΜΚΟ στην οποία σύμφωνα με τον Λεωνίδη έχει άμεση σχέση ο Πύρρος Δήμας. Τo "ΕΘΝΟΣΠΟΡ" αποκάλυψε τους λόγους πίσω απ' την απόφαση του Πύρρου Δήμα να απομακρύνει απ' τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή της άρσης βαρών τον άλλοτε επιστήθιο φίλο του.

Όλοι θέλουμε αυτή η κόντρα να σταματήσει και οι δυο τους κάποια στιγμή να τα βρουν. Κανείς δεν θέλει να βλέπει δυο εμβληματικές φυσιογνωμίες του ελληνικού αθλητισμού να βρίσκονται σε διαμάχη και να "τσαλακώνεται" τόσο πολύ το προφίλ τους. Θέλουμε να τους έχουμε ψηλά και να θυμόμαστε μονάχα τις καλές στιγμές τους, όταν σήκωναν τη μπάρα, έσπαγαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και όλοι οι Έλληνες ανατρίχιαζαν με το πάθος τους και τη δύναμή τους.

Το Sport24.gr ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων, κάνει φλας μπακ και θυμίζει τους αθλητές, Πύρρο Δήμα και Βαλέριο Λεωνίδη. Όταν υπό την καθοδήγηση του Χρήστου Ιακώβου σάρωναν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις και ήταν στο κορυφαίο επίπεδο στην κατηγορία τους.

ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ, Ο ΜΙΔΑΣ ΤΗΣ ΜΠΑΡΑΣ

Ο 47χρονος σήμερα, Πύρρος Δήμας, γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1971 στη Χειμάρρα. Ο Βορειοηπειρώτης στα χρόνια του δεν είχε αντίπαλο και η πρώτη θέση ήταν κάτι δεδομένο όταν αγωνιζόταν. Υπήρξε τρεις φορές χρυσός Ολυμπιονίκης (Βαρκελώνη 1992, Ατλάντα 1996 και Σίδνεϊ 2000) και μία φορά χάλκινος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Τότε που έβαλε "τίτλους τέλους" σε μια λαμπρή πορεία και ένα ελληνικό κοινό γεμάτο ανατριχίλα και δάκρυα αποχαιρετούσε τον κορυφαίο των κορυφαίων.

Ο Δήμας είναι έφεδρος αξιωματικός των ελληνικών ειδικών δυνάμεων και αριστούχος απόφοιτος του Παιδαγωγικού τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι παντρεμένος και πατέρας τεσσάρων παιδιών, ενώ πέρα από πρόεδρος της ΕΟΑΒ, είναι τεχνικός διευθυντής στην άρση βαρών των Ηνωμένων Πολιτειών, βλέπει τους καλύτερους αθλητές, τους έχει σε ένα καμπ και μαζί με τους προπονητές τους φυσικά, κάνουν σεμινάρια μαζί τους, βγάζουν προγράμματα προπόνησης, βελτίωση τεχνικής και συνεχίζουν σιγά σιγά μέσα από συνεχής επικοινωνία και αναπτύσσουν το άθλημα.

Έχει μείνει στην ιστορία με δύο παγκόσμια ρεκόρ στη κατηγορία των 83 κιλών, η οποία δεν υπάρχει πια. Τα έκανε αμφότερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Σήκωσε τότε 180κ. στο αρασέ και 392,5κ. στο σύνολο. Είναι κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στο αρασέ στην κατηγορία των 85 κιλών, με 180 κιλά επίδοση την οποία πέτυχε το 1999 στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αθήνας, ενώ οι ατομικές του επιδόσεις στο ζετέ είναι 210 κιλά (1998) και στο σύνολο 387,5 κιλά (1998 και 1999).

Το 1992 κατέκτησε την τρίτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και πήρε το εισιτήριο για τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, όπου έφτασε μέχρι την κορυφή και φώναξε το περίφημο "Για την Ελλάδα!".

Το 1993, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πήρε την τρίτη θέση στα 83 κιλά και τον ίδιο χρόνο, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μελβούρνη κέρδισε την πρώτη θέση στην ίδια κατηγορία. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα άρσης βαρών στη Βαρσοβία, τον Μάιο του 1995, κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια στα 83 κιλά, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα τρία παγκόσμια ρεκόρ, στο αρασέ, το ζετέ και το σύνολο, ενώ το 1998 στη Φινλανδία κατετάγη δεύτερος με επίδοση 377,5 κιλά στο σύνολο. Στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα και της Αθήνας ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής ολυμπιακής αποστολής.

Για τις διακρίσεις του έχει αναδειχθεί πέντε φορές καλύτερος αθλητής στο ετήσιο δημοψήφισμα των αθλητικών συντακτών Ελλάδας (ΠΣΑΤ) τις χρονιές 1992, 1993, 1995, 1996 και 2000. Το Μάρτιο του 2005, στην Κωνσταντινούπολη, βραβεύτηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Αρσης βαρών ως ο καλύτερος αθλητής του αιώνα. Τον Μάιο του 2012 μαζί με τον Κινέζο Ολυμπιονίκη της γυμναστικής, Λι Νιγκ, άναψαν τον βωμό στο Παναθηναϊκό στάδιο κατά τη διάρκεια της τελετής παράδοσης της ολυμπιακής φλόγας στη διοργανώτρια πόλη του Λονδίνου. Για την προσφορά του στον ελληνικό αθλητισμό έχει τιμηθεί με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας.

ΛΕΩΝΙΔΗΣ, ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΣΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΑ

Όσο για τον Βαλέριο Λεωνίδη, δεν ξεχνά κανείς την επικότερη μάχη που έχουμε δει σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτή κόντρα στον φίλο του, τον αείμνηστο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, στην Ατλάντα το 1996. Τότε που έδωσε την ψυχή του, κατέθεσε ό,τι είχε και δεν είχε, έκανε υπερβάσεις που δεν θα περίμενε κανένας και ανατρίχιασε όλους τους Έλληνες. Εκείνο το βράδυ κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο, αλλά για εμάς ήταν χρυσός. Τα είχε δώσει όλα, δεν υπήρχε τίποτα άλλο που θα μπορούσε να κάνει.

Γεννημένος στο Εσεντούκι της Ρωσίας στις 14 Φεβρουαρίου 1966 από Έλληνες του Πόντου, ασχολήθηκε με την άρση βαρών και δεν το μετάνιωσε. Από το 1982 άρχισε την ενασχόληση του με την άρση βαρών με τα χρώματα της Σοβιετικής Ένωσης. Κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1991, γράφτηκε στο σύλλογο Β.Α.Ο. Θεσσαλονίκης, όπου και αγωνιζόταν με τα ελληνικά χρώματα.

Οι διακρίσεις ήρθαν άμεσα σε όλα τα επίπεδα, πανευρωπαϊκό, παγκόσμιο, μεσογειακό. Έχει τρεις ολυμπιακές συμμετοχές (1992-Βαρκελώνη, 1996-Ατλάντα, 2000- Σίδνεϊ). Οι αγώνες του με τον Ναΐμ στις κατηγορίες 60κ. και 64κ. έχουν μείνει στην ιστορία της άρσης βαρών, παγκοσμίως, αφού κατέρριψε πέντε παγκόσμια ρεκόρ.

Ένα χρόνο πριν, το 1995 και ενώ είχε αποφασίσει να σταματήσει τον αθλητισμό λόγω του θανάτου του αδερφού του, αποφάσισε να επιστρέψει. Συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004, αυτή τη φορά μεταφέροντας την ολυμπιακή σημαία μαζί με άλλους επτά αθλητές.

Έπειτα από σχεδόν 22 χρόνια, το 2004 αποφάσισε να αποχωρήσει από την δράση και να ασχοληθεί με την προπονητική. Να τονιστεί μάλιστα πως είναι πτυχιούχος Φαρμακευτικής και Υποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού. Ο Λεωνίδης συνολικά έχει κατακτήσει δέκα ασημένια και ένα χάλκινο μετάλλιο σε παγκόσμια πρωταθλήματα και τέσσερα χρυσά, πέντε ασημένια και τέσσερα χάλκινα σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ενώ είναι και Μεσογειονίκης.

Photo Credits: Eurokinissi