Όταν Ολυμπιακός, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός ενώθηκαν!
Ήταν 13 Οκτωβρίου 1968 όταν ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την ΑΕΚ σε φιλικό για να μαζευτούν χρήματα για τον Αριστείδη Παπάζογλου που είχε "χτυπηθεί" από καρκίνο. Ο Παναθηναϊκός ζήτησε επίσης από τους φιλάθλους του να δώσουν το παρών.
Αντίπαλοι ήταν, είναι και θα είναι πάντα. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Από τότε που ιδρύθηκαν, η μοίρα επιφύλασσε να αποτελούν τα μεγάλα "απέναντι στρατόπεδα". Το θέμα είναι πάντα η κουλτούρα, το επίπεδο, ο τρόπος της αντιπαράθεσης και που μπαίνει ένα όριο στην αντιπαλότητα, όταν προτάσσεται ο ανθρώπινος παράγοντας.
Ναι, σήμερα έχουμε δει πολλάκις να χάνεται το μέτρο. Δεν είναι τωρινό φαινόμενο, όμως χρόνο με το χρόνο γιγαντώνεται. Η αντιπαλότητα γίνεται μίσος και το μίσος από τη φύση του είναι κακό συναίσθημα. Η ιστορία της 13ης Οκτωβρίου 1968 είναι διδακτική για το πώς μπορεί τρεις ομάδες να είναι αντίπαλες, αλλά συνάμα να δείχνουν ότι ο αθλητισμός πάνω απ' όλα ενώνει και δεν χωρίζει.
Έπαιξε μόνο στον Ολυμπιακό
Ο Αριστείδης Παπάζογλου ήταν ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την φανέλα του Ολυμπιακού και μεγαλούργησε από το 1957 ως το 1969 με την ερυθρόλευκη ριγωτή. Γεννημένος το 1939 στην περιοχή του Άγιου Ιωάννη Ρέντη, ξεκίνησε από τα εφηβικά του Ολυμπιακού και ανέβηκε στην πρώτη ομάδα. Παιδί του συλλόγου με λίγα λόγια...
Τέρμα δεξιά ο Παπάζογλου, δίπλα στον Γιώργο Σιδέρη
Ο ΒΑΛΕ ΤΟΝ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ, ΤΟΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕ Ο ΜΠΟΥΚΟΒΙ
Ο Ιταλός προπονητής, Μπρούνο Βάλε, ήταν εκείνος που έδωσε πρώτος φανέλα βασικού στον Παπάζογλου. Ήταν το 1959 και ο Αριστείδης μόλις 20 ετών. Από 'κεί και πέρα, η πρόοδος του ήταν ανοδική. Ο Μάρτον Μπούκοβι τον αξιοποίησε απόλυτα, βλέποντας τα τεράστια προσόντα του, αλλά στο δεύτερο πρωτάθλημα της περιόδου 1966-1967, καταβεβλημένος από την ασθένεια του αγωνίστηκε μόνο σε ένα παιχνίδι, ενώ την περίοδο 1967-68 και μετά από σύντομη θεραπεία, επανήλθε και πρόλαβε και έπαιξε σε 2 φιλικούς αγώνες προετοιμασίας.
Ο τελευταίος του αγώνας με τη φανέλα του Ολυμπιακού ήταν στις 13 Αυγούστου 1967 στο Καραϊσκάκη κατά της ΑΕΚ Φαλήρου. Ο Ολυμπιακός επικράτησε 12-0 και ο Παπάζογλου σημείωσε 3 γκολ. Ήταν τα τελευταία στην καριέρα του. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι "έφυγε" από τη ζωή την πρώτη ώρα της 13ης Αυγούστου 1969. Ακριβώς δύο χρόνια μετά το τελευταίο αγώνα του με την ερυθρόλευκη φανέλα.
Συνολικά αγωνίστηκε 132 φορές στο πρωτάθλημα και πέτυχε 71 γκολ, ενώ άλλα 23 τέρματα σημείωσε σε 18 συμμετοχές στο Κύπελλο. Εκπληκτικό ταλέντο, φοβερός επιθετικός, από τους τοπ της εποχής του, ενώ χρίστηκε και 3 φορές διεθνής, σκοράροντας και μια φορά. Μάλιστα, αναδείχτηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ της Α' Εθνικής.
ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΠΟΥ ΕΝΩΣΕ ΤΟΥΣ "ΜΕΓΑΛΟΥΣ"
Δυστυχώς για τον ίδιο, η μοίρα επιφύλασσε άσχημο παιχνίδι για τον ίδιο. Το 1967 σε ηλικία 28 ετών διαγνώστηκε με καρκίνο. Δυο χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1969, έφυγε από τη ζωή. Ήταν μόλις 30 ετών...
Στις 13 Οκτωβρίου του 1968, ένα χρόνο πριν τον θάνατό του, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ έδωσαν φιλικό αγώνα στο Καραϊσκάκη προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για την θεραπεία του. Πολλά τα έξοδα, οι παίκτες δεν είχαν τις ανέσεις της σημερινής εποχής, επομένως οι δυο ομάδες; πήραν την πρωτοβουλία να βοηθήσουν τον επιθετικό των Πειραιωτών.
Μην με ξεχάσετε...
Δίπλα στις δυο ομάδες στάθηκε αρωγός και ο Παναθηναϊκός. Με ποιο τρόπο; Το "τριφύλλι" ζήτησε από τους φιλάθλους να δώσουν όσο γίνεται μαζικά το παρών στο γήπεδο, προκειμένου να συμβάλουν και εκείνοι στην προσπάθεια να μαζευτούν όσο γίνεται περισσότερα χρήματα για τον Παπάζογλου.
Περίπου 9.000 άνθρωποι μαζεύτηκαν σε εκείνο το φιλικό και η εκκαθάριση έδειξε ότι συγκεντρώθηκαν 287.390 δραχμές. Ένα πολύ αξιοσέβαστο ποσό, το οποίο πήγε για τις ανάγκες της θεραπείας του Αριστείδη Παπάζογλου. Οι τρεις μεγάλοι του ΠΟΚ ένωσαν τις δυνάμεις για το κοινό καλό. Δεν είχε σημασία ποιος ήταν ο παίκτης και ποια φανέλα φορούσε. Μετρούσε η ανθρώπινη ζωή. Αυτό που πάντα πρέπει να μετράει πάνω απ' όλα...
"Μην με ξεχάσετε"... Αυτή ήταν η τελευταία του επιθυμία, αυτό ζήτησε. Το όνομά του να μνημονεύεται και να μην περάσει στη λήθη. Ο φόβος του θανάτου σε τόσο μικρή ηλικία, αυτά που ξέρεις ότι θα χάσεις και δεν θα ζήσεις. Τουλάχιστον να μην ξεχαστείς. Μια από τις πιο εμβληματικές μορφές στην ιστορία του Ολυμπιακού.