Όταν λίγη ώρα πριν από την έναρξη ενός αγώνα γίνεται γνωστό πως ο σταρ μιας ομάδας τίθεται εκτός μάχης, δύο είναι οι αγωνιστικές εκδοχές που ισχύουν κατά κόρον: κατέρρευση ή συσπείρωση.

Ο Παναθηναϊκός, που ξαφνικά δεν είχε τον Ντουέιν Μπέικον στην αποστολή του για το εντός έδρας ματς με τον Ερυθρό Αστέρα προτού απενεργοποιήσει τον λογαριασμό του στο instagram, βίωσε μέσα σε 40 λεπτά και τις δύο αυτές καταστάσεις. Όχι ασυνήθιστο, θα τόνιζε κανείς, για το πράσινο σύνολο ό,τι συνέβη το βράδυ της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ, με δεδομένο ότι σταθερά τρέχει να διορθώσει ό,τι στρεβλό έχει προκύψει στο πρώτο μισό των αγώνων του και μαζί διψήφιες εις βάρος του διαφορές.

Μόνο που τούτη τη φορά υποχρεώθηκε να λειτουργήσει χωρίς τον σταρ του. Είτε ο Αμερικανός αποφάσισε να αποκοπεί από το υπόλοιπο ρόστερ είτε επρόκειτο για απόφαση του τεχνικού σταφ, το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το ίδιο: δεν φόρεσε ποτέ την αθλητική περιβολή του και βρέθηκε εκτός πλάνου. Άρα ο Παναθηναϊκός όφειλε να γυρίσει από το -15 δίχως να υπολογίζει στον οίστρο του Μπέικον, γιατί όσο ντεφορμέ κι αν είναι δεν αμφισβητείται η επαφή του με το καλάθι και κυρίως η ικανότητά του να κάνει άνω-κάτω παιχνίδια σε λίγα λεπτά μόλις.

Υπό αυτές τις συνθήκες το γεγονός ότι το Τριφύλλι κάλυψε απόσταση 25 πόντων (από το -16 στο +9) αποτελεί ένα τεράστιο παράσημο για τη συνέχεια της σεζόν. Το πιστώνονται φυσικά οι παίκτες, αλλά κυρίως ο κόουτς Σερέλης και το τιμ, που επέλεξε να τοποθετήσει την ομάδα πάνω από πρόσωπα και γι' ανταμοιβή μπουγελώθηκε στα αποδυτήρια.

Του αναγνωρίστηκε του Έλληνα προπονητή πως, με όποιον τρόπο, έβαλε το χέρι του για να στρίψει το τιμόνι και ν' αλλάξει τον προσανατολισμό των πρασίνων στο παρκέ. Απόντος του Μπέικον, και ίσως αυτό να ήταν ήδη σχεδιασμένος, οι μπάλες μοιράστηκαν και οι επιθέσεις είχαν συγκεκριμένη στόχευση ανεξαρτήτως λαθών.

Μέχρι την έναρξη του αγώνα με τον Ερυθρού Αστέρα ο Παναθηναϊκός είχε τρεις βασικούς άξονες επίθεσης:

1. Το pick 'n roll του χειριστή: 18.7% (13.9 επιθέσεις ανά ματς με 0.89π ανά κατοχή)
2. Το catch and shoοτ: 14.2% (10.5 επιθέσεις ανά ματς με 1.25π ανά κατοχή)
3. Το isolation: 11.3% (8.4 επιθέσεις ανά ματς με 0.89π ανά κατοχή).

Η αναδιανομή των ρόλων τροποποίησε εντυπωσιακά τη σειρά αυτή και αφαίρεσε εντελώς από την πρώτη τριάδα τις καταστάσεις της απομόνωσης. Κόντρα στον Αστέρα, ο Παναθηναϊκός ήταν μια άλλη ομάδα. Πιο συγκεκριμένα επιτέθηκε με:

1. catch and shoot σε ποσοστό 22.9% (16 επιθέσεις με 0.94π ανά κατοχή).
2. pick 'n roll του χειριστή σε ποσοστό 15.7% (11 επιθέσεις με 0.18π ανά κατοχή).
3. cuts (κοψίματα χωρίς την μπάλα) σε ποσοστό 12.9% (9 επιθέσεις με 0.67π ανά κατοχή).
4. pick n roll του σκρίνερ σε ποσοστό 8.6% (6 επιθέσεις με 1.5π ανά κατοχή).
5. catch and drives σε ποσοστό 8.6% (6 επιθέσεις με 1.17π ανά κατοχή).
6. transition σε ποσοστό 7.1% (5 επιθέσεις με 2π ανά κατοχή).
7. isolation σε ποσοστό 7.1% (5 επιθέσεις με 0.8π ανά κατοχή)

Η αντιστροφή στις πρώτες δύο θέσεις, αλλά κυρίως η αύξηση κατά 8.7 ποσοστιαίες μονάδες των εκτελέσεων από catch and shoots είναι στοιχεία που δεν είναι δυνατόν να περάσουν απαρατήρητα, με τον Ματ Τόμας να παίρνει το 25% αυτών και να γίνεται το βασικό όπλο (1.5π ανά κατοχή).

Όπως φυσικά και η πτώση κατά 4.2 μονάδες στις απομονώσεις, τις οποίες ανέλαβε ο Γουόλτερς σε ποσοστό 40%.

Ο Μαντζούκας ξεχώρισε σε λίγο χρόνο

Ενδεχομένως να βόλεψε ο αγώνας, ο τρόπος άμυνας του αντιπάλου, για να μεταβληθεί ο τρόπος παιχνιδιού του Τριφυλλιού. Τούτο θα φανεί στη συνέχεια, κυρίως στα ματς ανάλογης δυσκολίας και αξίας. Όπως θα φανεί αν ο Χρήστος Σερέλης είναι αποφασισμένος να βάλει περισσότερο τον Λευτέρη Μαντζούκα στην εξίσωση, επιμένοντας -ακόμη κι όταν επιστρέψει ο Γκουντάιτις- σε κάποια ωφέλιμα κοντά σχήματα για λίγα λεπτά.

Ο 20χρονος φόργουορντ έμεινε στο παρκέ 11'35'' και στον μικρότερο χρόνο των οκτώ παικτών που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο από 3'20'' εμφάνισε το ανώτερο net rating (διαφορά επίθεσης-άμυνας για την ομάδα σε 100 κατοχές ενόσω ήταν μέσα). Ως μέλος της πιο αποδοτικής (στο +7) πεντάδας των πρασίνων (με Γουόλτερς, Πονίτκα, Τόμας, Γουίλιαμς), ο Μαντζούκας τέλειωσε μ' ένα άκρως εντυπωσιακό +37.2, την ώρα που ο δεύτερος καλύτερος συμπαίκτης του, ο Πολωνός Πονίτκα, ήταν στο +21.7 και όλοι οι υπόλοιποι κάτω από το φράγμα του 20.

Με τον Μαντζούκα παρόντα ο Παναθηναϊκός είχε το καλύτερο offensive και defensive rating με 108 και 70.8 πόντους σε 100 κατοχές. Οπότε καταλαβαίνει κανείς πως προκύπτει η διαφορά των 37.2 πόντων.

Τα όσα κατάφερε ο Παναθηναϊκός απέναντι σ' έναν αντίπαλο με ιδιαίτερη ποιότητα και δομή στην περιφέρεια (Καμπάσο, Βιλντόνα, Νέντονιτς) χρήζουν μια τέτοιας επισήμανσης, αλλά θα έχουν αξία εφόσον αποτελούν τον πρώτο κρίκο μιας αλυσίδας που δεν θα σπάει και θα ψάχνει διαρκώς κρίκο επανασύνδεσης. Εφόσον ήταν μια νέα αφετηρία όλο αυτό δεν θ' αργήσει να διευκρινιστεί. Είναι ομολογουμένως η ώρα συγκεκριμένων αποφάσεων.