Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι θαυμαστές της Porto έχουν αυξηθεί και όλοι θέλουν να τη μιμηθούν, έτσι γενικά και αόριστα. Βέβαια δεν έχω καμία όρεξη να ασχοληθώ περαιτέρω με τα σχέδια των ελληνικών ομάδων να γίνουν Porto, ενώ αδυνατούν πρώτα να αποκτήσουν στοιχειώδη σοβαρότητα.

Οι Δράκοι έχουν συμπάθειες γενικά στον χώρο του ποδοσφαίρου και δικαίως. Ωραίες ομάδες παρουσιάζουν, δύο ευρωπαϊκά έχουν κατακτήσει, τα τελευταία 19 χρόνια είναι οι μόνοι που έφτασαν στην κορυφή, ενώ δεν προέρχονταν από ένα εκ των τεσσάρων κορυφαίων λιγκών, καριέρες προπονητών φτιάχνουν, δικούς τους παίκτες παράγουν, ποδοσφαιριστές από τη Λατινική Αμερική αναδεικνύουν, κούπες σηκώνουν, ξέρουν να αγοράζουν και να πουλάνε, κέρδη βγάζουν.

Η Porto των Ισπανών

Από το καλοκαίρι του 2011 όμως, μετά το τέλος της –σύντομης- συνεργασίας τους με τον Andre Villas-Boas, η δυναμική άρχισε να αλλάζει, με την Benfica να κερδίζει διαρκώς έδαφος, να πετυχαίνει πιο σπουδαία πράγματα στην Ευρώπη και τελικά πέρυσι να κάνει και treble στην Πορτογαλία. Η Porto όχι μόνο έχασε -μόλις για δεύτερη φορά τις τελευταίες 9 σεζόν- την πρώτη θέση, αλλά τερμάτισε τρίτη. Το σκηνικό πλέον είχε ξεκάθαρα ανατραπεί. Ο Pinto da Costa δεν έμεινε άπραγος. Όπως και το 2010, όταν πάλι οι Δράκοι είχαν τερματίσει τρίτοι. Αυτή τη φορά όμως οι αλλαγές ήταν πιο δραστικές.

Φέτος, για πρώτη φορά μετά από 9 σεζόν, ο προπονητής δεν είναι Πορτογάλος. Ο Julen Lopetegui μετά το επιτυχημένο τετραετές πέρασμα από της μικρές εθνικές ομάδες της Ισπανίας, κλήθηκε να ανανεώσει την Porto και να την οδηγήσει ξανά στην κορυφή. Κι αφού άλλαξε σε ένα βαθμό η λογική στο θέμα προπονητή, λογικό ήταν να συμβεί το ίδιο και στη στελέχωση του ρόστερ. Το περασμένο καλοκαίρι η Porto ισπανοποιήθηκε. Παράλληλα, δε δίστασε να αποκτήσει κι αρκετούς δανεικούς.

Κάπως έτσι πρόσθεσε στο δυναμικό της παίκτη από τη Real Madrid (Casemiro), από την Barcelona (Tello) κι από την Atletico (Torres κι Adrián). Μεταξύ άλλων πήρε και τους μουντιαλικούς Indi, Opare, Brahimi, τον Jose Angel από τη Roma (δανεικός στη Real Sociedad πέρυσι), τον Marcano και τον Fernández. Για να μην ξεχάσει όμως τελείως ποια είναι, απέκτησε παίκτη (Evandro) που προερχόταν από πολύ καλή σεζόν με μικρότερη πορτογαλική ομάδα, νεαρό παίκτη από τη Λατινική Αμερική (Otávio), αλλά και τον Aboubakar γιατί πρέπει να είναι έτοιμη για τη στιγμή που θα πουλήσει τον Jackson Martínez (κάτι που κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί το καλοκαίρι). Α, προώθησε και ποδοσφαιριστή από τη δεύτερη ομάδα (τον Rúben Neves, για τον οποίο έχουμε ήδη μιλήσει ).

Με το καλοκαίρι να είναι αφιερωμένο στο Mundial, άργησα να πάρω χαμπάρι πως στην Porto είχαν έφτιαξαν ένα ρόστερ βγαλμένο από το football manager. Όταν το αντιλήφθηκα μπήκε αυτόματα στην κατηγορία «αγαπημένες ομάδες της σεζόν 2014-2015 πριν ξεκινήσει η αγωνιστική περίοδος 2014-2015». Ο Νοέμβριος τελειώνει, η Porto έχει προκριθεί ήδη ως πρώτη από τον όμιλό της στην επόμενη φάση του Champions League, έχει αποκλειστεί από το Κύπελλο και είναι στην τρίτη θέση στο πρωτάθλημα (στο -3 από την κορυφή). Είναι καλύτερα ή χειρότερα από το αναμενόμενο τα πράγματα; Δεν είμαι σίγουρος, αλλά αυτή η καινούρια έκδοση της Porto μου αρέσει κι αφού την έχω δει να παίζει. Εξακολουθώ να τη στηρίζω με τα χίλια.

Talent show

Πρώτα από όλα αγαπώ τους Ισπανούς. Τα έχουμε πει. Και η Porto έχει ένα από τους αγαπημένους μου Ισπανούς ποδοσφαιριστές. Τον Oliver Torres. To παιδί μου έχει προλάβει να κάνει μερικά πολύ καλά ματς, αλλά έχασε κι ένα μήνα εξαιτίας τραυματισμού. Αναζητεί προς το παρόν σταθερότητα. Σημαντική σεζόν για αυτόν. Έχει προπονητή που τον στηρίζει και τον ξέρει, έχει ευθύνες σε μεγάλη ομάδα, δεν παίζει στη χώρα του. Αν κάνουμε το επόμενο βήμα τίποτα δε μας σταματά, θα λένε Torres και κανείς δε θα σκέφτεται τον Fernando.

Ο Héctor Herrera αυτά τα έζησε πέρυσι. Και το καλοκαίρι έπαιζε στο Mundial κι αν δεν είδατε πόσο καλός είναι, δε σας καταλαβαίνω. Σύγχρονος ποδοσφαιριστής από το Μεξικό είναι, μέσος είναι, οπότε έχει τη δυνατότητα να κάνει τα πάντα. Μετά τα πρώτα ματς ανέβηκε και είναι από τους κορυφαίους της Porto φέτος.

Κορυφαίος είναι ο Yacine Brahimi, που αν δεν τον ξέρατε πριν το Mundial καλά να πάθετε, αφού δε βλέπετε ισπανικό πρωτάθλημα. Τέλος πάντων, Mundial θέλω να πιστεύω πως είδατε κι Αλγερία αγαπήσατε, οπότε θα ξέρετε πως μιλάμε για… Μπραχείμαρρο. Φαντάσου τώρα να είσαι η Shakhtar, γεμάτη Βραζιλιάνους και να σου κάνει τέτοια ο Αλγερινός

Λογικό βέβαια. Το παιδί έχει δηλώσει πως έχει μελετήσει πολύ Ronaldinho και Zidane. Αλήθεια λέει, φαίνεται

Και να σας ενημερώσω πως από στατιστικής, αλλά και αισθητικής άποψης, Messi και Cristiano Ronaldo πέρυσι είδαν την πλάτη του στην κατηγορία ντρίμπλες. Στην πραγματικότητα και φέτος το ίδιο συμβαίνει με όλους. Για παράδειγμα στο Champions League ο Brahimi έχει 26 στις 34 επιτυχημένες ντρίμπλες, το μεγαλύτερο ποσοστό (76%) από όσους παίκτες έχουν επιχειρήσει πάνω από 13. Είναι γνήσιος dribbler το παιδί. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι πως έχει αρχίσει να σκοράρει και να μοιράζει ασίστ με μεγαλύτερη συχνότητα. 7 γκολ και 7 ασίστ σε 1.313 λεπτά. Ουσιαστικά έχει διπλασιάσει ήδη τα νούμερα που έγραφε τις προηγούμενες σεζόν κι εδώ που τα λέμε καιρός ήταν. Ενημερώνω πως έχει ήδη ακουστεί για Real Madrid και PSG. Επίσης τα δικαιώματά του τα έχει ο Jorge Mendes. Α, ωραίο και ότι φοράει τη φανέλα με το νούμερο 8, όπως ο συμπατριώτης του Rabah Madjer, που είχε γράψει ιστορία με την Porto

Λίγο ακόμα

Masha Allah παιδιά

Αν ακόμα δεν έχεις αρχίσει να γουστάρεις αυτή την ομάδα, σου θυμίζω πως επιθετικός της είναι Jackson Martinez, που στο Mundial δεν έπαιζε βασικός για λόγους που γνωρίζει ο κύριος Pekerman, αλλά εγώ ακόμα τους αναζητώ. Όπως και να ‘χει μιλάμε για πολύ καλό παίκτη, που φέτος έχει ξαναβρεί τον καλό του εαυτό (πέρυσι που δεν ήταν τόσο καλά έβαλε 29 γκολ σε 51 ματς), οπότε ήδη ψάχνω να βρω σε ποια ομάδα θα παίζει του χρόνου (η ρήτρα στα 35 εκατομμύρια). Πίσω από τον Κολομβιανό υπάρχει ο μουντιαλικός (έστω με το Καμερούν , το καλύτερο-χειρότερο πράγμα που συνέβη ποτέ) Vincent Aboubakar. Ο οποίος αφού πέρυσι έκανε εξαιρετική σεζόν με τη Lorient, φέτος έχει 2 γκολ σε 146 λεπτά και κατά πάσα πιθανότητα, κάποια στιγμή η Porto θα βγάλει κι από αυτόν 20-30 εκατομμύρια.

Τι λέει; Ψήθηκες ή ακόμα; Θες κι άλλα; Λοιπόν η Porto έχει και τον Quintero, που αν μιλάμε για έμφυτο ταλέντο, κερδίζει τον James Rodriguez (ναι, οκ δεν είναι ακριβώς ίδιοι παίκτες, άλλο λέμε). Αυτή τη στιγμή φυσικά δεν είναι σε ανάλογο επίπεδο σε καμία περίπτωση. Για την ακρίβεια παίζει καλύτερα όταν μπαίνει ως αλλαγή κι αυτό τα λέει όλα. Πάντως κι αυτός έχει άριστη σχέση με την μπάλα. Η Porto επίσης έχει τους Danilo και Alex Sandro, που κάποια στιγμή μπορεί να είναι οι βασικοί ακραίοι αμυντικοί της Βραζιλίας. Βασικά δε βρίσκω λόγο για να μην είναι και τώρα βασικός ο Danilo. Για τον Adrian είπαμε; Κάποτε θα γινόταν ο νέος Villa. Τελικά είναι ο μοναδικός παίκτης που δεν ωφελήθηκε από την παρουσία του Simeone στην Atletico και στην Porto συνεχίζει να δυσκολεύεται. Ποιοτικός παίκτης κι αυτός όμως. Υπάρχει και ο Tello με τελειώματα αλά Henry (δε θα βρίσω ξανά, συγγνώμη), αλλά πολλές αδυναμίες. Θέση βασικού δεν έχει κερδίσει, αλλά όποτε παίζει προσφέρει (1 γκολ και 5 ασίστ σε 640 λεπτά).

Σου έχω ακόμα τίμιο Ivan Marcano (ειδικά για τους φίλους του Ολυμπιακού -αν αποκλειστεί η ομάδα τους, να έχουν κάποιον να στηρίζουν) και δυο ταλεντάκια στα στόπερ: Indi και Reyes. Και Casemiro για τους φίλους της Real Madrid. Και γίγαντα Helton, έστω κάπου στην κερκίδα πλέον. Και Quaresma. Πείτε μου σε ποια άλλη ομάδα αυτού του επιπέδου θα βρείτε τέτοιου τύπου παίκτη.

Και rabona

Και trivela

Τι λέμε τώρα; Μπορεί να δεις μαζί στον αγωνιστικό χώρο Brahimi, Quintero, Quaresma, συν Martinez, συν Torres, Herrera, Neves, συν Danilo, Sandro. Ελάτε παιδιά, ακόμα και οι Angel, Evandro μια χαρά παίκτες είναι. Και μην ξεχνάμε ότι υπάρχει ο Neves. Νεαροί ταλαντούχοι, σαλτιμπάγκοι, Ισπανοί, Κολομβιανοί, Μεξικάνοι, Πορτογάλοι, παίκτες από Real Madrid και Barcelona, πρώην του Ολυμπιακού, όλοι στην Porto. Δεν ξέρω τι άλλο θέλετε. Α, ναι, να παρουσιάζουν ένα καλό σύνολο όλοι αυτοί. Λογικό.

Αλλαγές

Λοιπόν, υπάρχουν στιγμές που η Porto είναι πολύ καλή. Μέχρι τώρα για λίγα διαστήματα, όχι σταθερά. Κυρίως στο Champions League. Και όχι μόνο απέναντι στη Bate. Στην Ουκρανία για παράδειγμα έκανε πολύ καλό ματς. Θα μπορούσε να πάρει άνετη νίκη, αλλά χάρισε γκολ. Κι αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματά της. Όλα και όλα έχει φάει 8 γκολ σε πρωτάθλημα (καλύτερη άμυνα) και Champions League, αλλά έχει μια τάση στις γκάφες.

Γιατί; Πρώτα από όλα γιατί κάνει συχνά αλλαγές. Ο Lopetegui έχει χρησιμοποιήσει μόνο μια φορά την ίδια 11άδα σε δύο σερί ματς κι άλλες δύο 11άδες πάνω από μια φορά. Αυτό που αλλάζει λιγότερο είναι η άμυνα: Fabiano –Danilo, Maicon, Indi, Sandro. Από εκεί και πέρα, Martinez, Brahimi είναι σταθεροί, ο Herrera παίζει πάντα έστω και ως αλλαγή. Τον Casemiro τον στηρίζει ο Lopetegui παρότι σε αρκετά ματς δυσκολεύεται, δε βοηθάει στην ανάπτυξη όσο πρέπει και κάνει λάθη (έχει κάνει πάντως και πολύς καλές εμφανίσεις). Ο Ισπανός στηρίζει και τον Torres. Αυτοί οι δέκα έχουν παίξει τουλάχιστον στα μισά λεπτά των φετινών αγώνων της Porto. Quaresma, Quintero, Marcano, Neves, Tello, Adrian, Evandro, Aboubakar παίρνουν επίσης αρκετές ευκαιρίες.

Ο Lopetegui πιστεύει πολύ στις αλλαγές για να χτυπήσει συγκεκριμένη αδυναμία του αντιπάλου, αλλά και στις αλλαγές στη διάρκεια του αγώνα, είτε αυτές έχουν να κάνουν με τη διάταξη, είτε με τους παίκτες. Συνήθιζε και στην Ισπανία να βάζει μετά το 60΄ πλάγιους επιθετικούς πιο γρήγορους, που έπαιζαν πιο άμεσα –το κάνει και στην Porto. Πάντως η αλήθεια είναι πως σε κάποιες περιπτώσεις το έχει παρακάνει. Πιθανότατα βέβαια και ο ίδιος ακόμα ψάχνεται, ενώ μερικοί παίκτες αναζητούν σταθερότητα. Επιπλέον το Champions League και το Mundial τον «αναγκάζουν» να κάνει rotation.

Συν και πλην

Από εκεί και πέρα, η Porto, που έχει μόνο μία ήττα (στο Κύπελλο από τη Sporting), παίζει πολύ με την μπάλα (60% κατοχή στο UCL, 66% στην Πορτογαλία και στα εντός έδρας 70%!), δίνει δημιουργική ελευθερία στους παίκτες της (τέταρτη στις ντρίμπλες στο UCL), είναι εύκαμπτη (σε ό,τι έχει να κάνει με τη διάταξη θα τη δεις σε 4-1-4-1, 4-1-3-2, 4-1-2-3, 4-3-3, ενώ για κάποια διαστήματα έχει παραταχθεί και σε 4-4-2), είναι ευέλικτη στο κομμάτι του pressing χωρίς όμως να πιέζει σταθερά καλά και με ένταση (η επικοινωνία των παικτών χρειάζεται βελτίωση), οι μέσοι της εναλλάσσουν ρόλους (μπορεί να ξεκινήσουν επίθεση παίζοντας και οι τρεις κοντά στους στόπερ με τους πλάγιους μπακ να ανεβαίνουν ψηλά, είτε ένας/δύο από τους τρεις να πλησιάσουν κοντά στον επιθετικό, είτε δύο να ανοιχτούν κοντά στις πλάγιες γραμμές), παίζει πολύ από τα άκρα, τα οποία συχνά φορτώνει. Απλώνει το παιχνίδι για να απομονώσει τους ακραίους της που είναι καλοί στο ένας με έναν (αρκετές φορές όμως με κακές επιλογές αφού περάσουν τον αντίπαλο) ή για να δημιουργήσει χώρους για τους εσωτερικούς μέσους της.

Συνολικά η Porto είναι ένα καλό σύνολο. Αν σκεφτούμε πως διαθέτει καινούριο προπονητή, που δεν έχει εμπειρία από ανάλογη δουλειά, έχει αλλάξει σχεδόν όλη την ομάδα, το ρόστερ αποτελείται από νεαρούς παίκτες (κάθε 11άδα που έχει κατεβάσει στα ματς του Champions League είχε μ.ο. κάτω από 25 χρόνια –οι 3 εξ’ αυτών κάτω από 24. Ουσιαστικά μαζί με Ajax, Anderlecht, Sporting, Basel είναι οι πιο νεανικές ομάδες), είναι ομάδα που πρέπει να κάνει πρωταθλητισμό και δουλεύει λιγότερο από 5 μήνες μαζί, η εικόνα που παρουσιάζει είναι καλή. Σίγουρα όμως είναι απαραίτητο να βελτιωθεί στη συνέχεια.

Οι δράκοι της Καλίσι

Ο Lopetegui είναι φανερό πως δουλεύει καλά την ομάδα. Χρειάζεται να αφαιρέσει τελείως το άγχος που φαίνεται ότι έχει για να δείξει πως είναι ικανός: τον οδηγεί κάποιες φορές σε επιλογές που μπερδεύουν λίγο την ομάδα. «Πρέπει να παίζουμε πιο έξυπνα και να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις», είχε πει πριν λίγες μέρες. Σε ό,τι έχει να κάνει με το σχέδιο η αδυναμία που μπορεί να σημειώσει κάποιος είναι η υπερβολική σημασία που δίνεται στα άκρα σε αρκετές περιπτώσεις, με αποτέλεσμα να ανοίγει πολύ η ομάδα και να γίνεται ευάλωτη όταν χάνει την μπάλα. Για αυτό και απαιτείται καλύτερη αμυντική συμπεριφορά ψηλά, δηλαδή άμεση, συντονισμένη πίεση όταν χάνεται η κατοχή.

Τα περισσότερα προβλήματα πάντως λύνονται με τη βελτίωση της επικοινωνίας των παικτών, οπότε λογικά με τον χρόνο όλα θα είναι καλύτερα. Η Porto ως σύνολο, αλλά και οι περισσότεροι παίκτες της ξεχωριστά, ακόμα και ο προπονητής, βρίσκεται σε φάση ωρίμανσης. Οι Δράκοι θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο, αλλά πρώτα πρέπει να βρουν τις ισορροπίες τους (σαν την Καλίσι και του δράκους της δηλαδή). Ταλέντο υπάρχει. Το ταβάνι πολλών παικτών, αλλά και του συγκεκριμένου εγχειρήματος γενικότερα, είναι υψηλό. Μένει να τοποθετηθούν όλα τα κομμάτια σωστά και να είναι ευνοϊκές οι συγκυρίες. Ως εξωτερικός παρατηρητής δηλώνω αισιόδοξος κι ανυπομονώ να δω πώς θα εξελιχθεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα project των τελευταίων χρόνων.

Τα λέμε και στο @ampalofilosofos