To πολύ το Κύριε ελέησον, λέει, μια παροιμία, το βαριέται κι ο παπάς! Σωστό, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με την πολλή τη... Βιλερμπάν, που τη βαριέται το ελληνικό μπάσκετ!

Την υποδέχθηκε την Τετάρτη ο Παναθηναϊκός, τη φιλοξενεί την Παρασκευή ο Ολυμπιακός, που την αντιμετωπίζει ξανά την Τρίτη στη Λυών (σε εξ αναβολής αγώνα), ε, διάβολε, νισάφι πια...

"Όχι άλλο κάρβουνο" φώναζε ο Νίκος Κούρκουλος στην ταινία "Ορατότης μηδέν", "όχι άλλο Πάρκερ" τολμώ να αντιτείνω τώρα εγώ...

Με το συμπάθιο κιόλας: και με το συμπάθιο και με τον θαυμασμό μου προς αυτή τη... μισή μερίδα άνθρωπο, με τη μεγαλοπρεπή και δαφνοστεφή καριέρα στο ΝΒΑ, που ασφαλώς επιβεβαίωσε και συνάμα διατράνωσε μια παροιμία της πατρίδας του...

Ασφαλώς τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια!

Ο "ΤεΠε" δεν παίζει πια: το έκοψε τον Απρίλιο του 2019, φορώντας τη φανέλα των Χόρνετς και υποθέτω πως ευρισκόμενος στη δούλεψη του Μάικλ Τζόρνταν θα έμαθε και κάτι τις παραπάνω για το διοικείν και το επιχειρείν στο μπάσκετ, ώστε να κουμαντάρει τη Βιλερμπάν, προσεχώς δε και την ποδοσφαιρική ομάδα της Λυών.

Σε αντίθεση με τον Πάρκερ, ο Σπανούλης δεν το 'κοψε, τουναντίον συνεχίζει ακάθεκτος, απτόητος και δεν συμμαζεύεται!

Τους βάζω και τους δυο στο κάδρο, διότι δεν γίνεται αλλιώς: το επιβάλλει αυτή η συγκυρία των back to back αγώνων ανάμεσα στις δυο ομάδες, έστω κι αν η μοίρα θέλησε να βρεθούν μονάχα αντίπαλοι και όχι συμπαίκτες, όπως το γούσταραν.

"ΠΗΓΑ ΜΕ ΤΥΦΛΑ ΜΑΤΙΑ"

Ατυχώς για τις παρτίδες τους, όταν παίχθηκε αυτό το σενάριο (το καλοκαίρι του 2007) ο Σπανούλης ήταν ήδη φευγάτος από το ΝΒΑ και στην Αθήνα τον περίμενε με ανοικτές αγκάλες ο συχωρεμένος ο Θανάσης Γιαννακόπουλος...

Τον περασμένο Σεπτέμβριο που πιάσαμε την κουβέντα για το βραχύβιο και άδοξο πέρασμα του από το ΝΒΑ ο αρχηγός του Ολυμπιακού μού είχε πει επί λέξει τα εξής...

«Υπάρχει εκεί ένας μεγαλύτερος σεβασμός, όλοι σε βλέπουν διαφορετικά, αλλά πηγαίνεις και αρχίζεις από το μηδέν. Πρέπει να αποδείξεις από την αρχή ποιος είσαι. Έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, είδα κάποια πράγματα. Αυτό που δεν θα ξανάκανα είναι να πάω κάπου με τυφλά μάτια χωρίς να ξέρω πού πηγαίνω και με ποιους θα παίξω

Όταν πήγα στους Ρόκετς ήμουν 24 χρονών, με έναν χρόνο στην Ευρωλίγκα και δυο μετάλλια με την Εθνική ομάδα. Πήγα για να παίξω, αυτή ήταν η συμφωνία μας. Το ΝΒΑ αποτελούσε ένα παιδικό όνειρο, όχι ένα απωθημένο. Όταν όμως πηγαίνεις με μια προοπτική και συναντάς άλλα πράγματα και πριν καν πατήσεις το πόδι σου ακούς να σου λέει ο προπονητής ότι δεν θα παίξεις χωρίς καν να σε έχει δει, ε, αυτό το θεωρώ λίγο προκατειλημμένο και δεν είναι και τόσο δίκαιο όταν έχει προηγηθεί μια άλλη κουβέντα. Ήταν μια λάθος συμφωνία μεταξύ ανθρώπων. Ο προπονητής είχε χτίσει την ομάδα ήδη χωρίς εμένα, χωρίς εγώ να το ξέρω. Ήταν όλο λάθος».

"ΙΣΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ"

O Σπανούλης είχε επιλεγεί στο Νο 50 του ντραφτ του 2004 από τους Μάβερικς, που τον παραχώρησαν στους Ρόκετς, ενώ μετά τη λήξη της σεζόν 2006-07, εμφανίσθηκαν στο κάδρο και οι Σπερς, ώστε να του τριτώσει όλο το Τέξας!

"Ίσως εκεί τα πράγματα να ήταν καλύτερα, ποτέ δεν ξέρεις. Τότε όμως εγώ είχα χάσει το μυαλό μου, ήμουν πολύ απογοητευμένος διότι το έβλεπα σαν σαν κοροϊδία. Προτιμούσα να μου πουν να έρθεις εδώ να παλέψεις. Άλλα μου είπαν και άλλα έγιναν και όλο αυτό με πείραξε. Ήμουν και σε μια ηλικία που ήθελα πολύ να παίζω. Δεν πειράζει όμως, όλα μέσα στη ζωή είναι και όλα για κάποιο λόγο γίνονται".

Δίκιο έχει, όλα για κάποιο λόγο γίνονται...

Για κάποιο λόγο, λοιπόν, η μοίρα δεν θέλησε, εκτός από αντίπαλοι και φίλοι, ο Σπανούλης και ο Πάρκερ να γίνουν και συμπαίκτες στους Σπερς, όπου ο Τόνι κατοικοέδρευε επί 17 συναπτά έτη...

Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα είχε κι ένα παραπάνω επιχείρημα ο Ντέρικ Γουίλιαμς, ο οποίος πριν από έναν χρόνο, στο περιθώριο του αγώνα Ολυμπιακός - Φενέρμπαχτσε, σε μια συνέντευξη του εδώ είχε βάλει τους δυο παίκτες σε μια κατά το μάλλον ή ήττον διαδικασία προσομοίωσης και πάντως αντιπαραβολής.

"ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΝ ΣΠΑΝΟΥΛΗ"

Και ο ίδιος ο Πάρκερ όμως δεν εφείσθη αναμνήσεων και κομπλιμέντων για τον συνομήλικο και ομόλογο του Σπανούλη...

Στις 4 Οκτωβρίου του 2019, επί τη ευκαιρία της αναμέτρησης της Βιλερμπάν με τον Ολυμπιακό, στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας δεν είχε διστάσει να του είχε βγάλει το καπέλο...

Ιδού τι είχε πει τότε σε μια συνέντευξη του στη NOVA και στον Χρήστο Καούρη:

"Είχαμε μερικές σπουδαίες μάχες στο παρελθόν με τον Σπανούλη, τον λατρεύω αυτόν τον τύπο… Αποτελεί κάτι το εκπληκτικό για το μπάσκετ. Είμαι πολύ χαρούμενος που ο πρώτος αγώνας μας, επιστρέφοντας στην Ευρωλίγκα, θα είναι εναντίον του",

Συνομήλικοι, καθότι αμφότεροι ανήκουν στην κλάση του '82, ο Λαρισαίος και ο γεννημένος στη Μπριζ του Βελγίου Γάλλος μεγάλωσαν μαζί και βρέθηκαν ενώπιος ενωπίω πλείστες όσες φορές σε όλα τα επίπεδα...

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΖΑΝΤΑΡ

Αντάμωσαν για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα στις 16 Ιουλίου του 2000 στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Εφήβων στο Ζαντάρ, όπου η Γαλλία επιβλήθηκε της Ελλάδας με 68-39. Σε αυτό το πρώτο συναπάντημα τους ο Σπανούλης σκόραρε 8 πόντους και ο Πάρκερ έξι.

Έξι βράδια αργότερα στον ημιτελικό της διοργάνωσης οι "Τρικολόρ" νίκησαν ξανά με 71-57, με τον Σπανούλη να σημειώνει 4 πόντους και τον Πάρκερ να παράγει 22 πόντους και 4 ασίστ.

Δυο χρόνια αργότερα στον ημιτελικό του θριαμβευτικού για την Ελλάδα Εurobasket Νέων στο Βίλνιους, η Εθνική πήρε το αίμα της πίσω με 79-70, παρόντος του Σπανούλη (17 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 6 ασίστ), αλλά ερήμην του Πάρκερ.

Τα επόμενα δυο ραντεβού τους έλαβαν χώρα το 2005 στο Βελιγράδι όπου η Εθνική διάνυσε όλο τον δρόμο μέχρι τον θρόνο: στην πρεμιέρα, στις 16 Σεπτεμβρίου η Ελλάδα στραγγάλισε τη Γαλλία με 64-50 (Σπανούλης 5 πόντοι - Πάρκερ 10 πόντοι), ενώ στον ημιτελικό έριξε τη Γαλλία στο κανναβάτσο με το... «Βάλ’ το αγόρι μου» τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη (Σπανούλης 0 πόντοι, Πάρκερ 20 πόντοι)

Στις 30 Αυγούστου του 2006 στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη Σαϊτάμα η Ελλάδα νίκησε τη Γαλλία με 73-56 (Σπανούλης 11 πόντοι.), απόντος του Πάρκερ.

ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΣΤΟ ΝΒΑ

Την επόμενη σεζόν (2006-07) συναντήθηκαν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στους τέσσερις αγώνες ανάμεσα στους Σπερς και στους Ρόκετς, αλλά δυστυχώς για τη σχέση τους, ο Βασίλης ήταν παραγκωνισμένος και ως επί το πλείστον θεατής των δρωμένων...

Στις 14 Νοεμβρίου 2006 (Ρόκετς - Σπερς 84-92) ο Πάρκερ είχε 8 πόντους, 4 ριμπάουντ, 5 ασίστ, ενώ ο Σπανούλης δεν αγωνίσθηκε καθόλου.

Στις 22 Δεκεμβρίου 2006 (Σπερς - Ρόκετς 78-97) ο Πάρκερ "έγραψε" 21-3-3, ενώ ο Σπανούλης αγωνίσθηκε 77 δευτερόλεπτα χωρίς να παραγάγει κάτι.

Στις 24 Ιανουαρίου 2007 (Σπερς - Ρόκετς 85-90) ο Σπανούλης έμεινε στον πάγκο και ο Πάρκερ είχε 10 πόντους, 2 ριμπάουντ, 6 ασίστ.

Στις 3 Μαρτίου 2007 (Ρόκετς - Σπερς 74-97), ο μεν Πάρκερ δεν αγωνίσθηκε, ο δε Σπανούλης σε 12 λεπτά είχε 1 πόντο (0/1 δίποντα., 1/2 βολές.) και δυο ριμπάουντ, με συμπαίκτη τότε και τον Ιάκωβο Τσακαλίδη.

Στον καιρό που ακολούθησε θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωποι και σε ένα τρίτο επίπεδο, σε αγώνες μεταξύ ομάδων του ΝΒΑ και της Ευρώπης, αλλά δεν τους έκατσε: Στις 13 Οκτωβρίου του 2007 (Σπερς - Παναθηναϊκός 113-91) ήσαν απόντες και οι δυο, ενώ στις 9 Οκτωβρίου 2009 (Σπερς - Ολυμπιακός 107-89) ο Σπανούλης φορούσε ακόμη την πράσινη φανέλα.

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗ ΛΙΟΥΜΠΛΙΑΝΑ

Οι δυο τους βρέθηκαν ενώπιος ενωπίω για τελευταία φορά στις 15 Σεπτεμβρίου 2009 στη δεύτερη φάση του Eurobasket, στο Μπίντγκος, όπου οι "Μπλε" γράπωσαν τη νίκη στην εκπνοή με 71-69, δια χειρός Νάντο Ντε Κολό σε έναν αγώνα στον οποίο ο μεν Σπανούλης σκόραρε 16 πόντους, ο δε Πάρκερ 12.

Το καλοκαίρι του 2013 οι δυο Εθνικές ομάδες δεν βρέθηκαν αντιμέτωπες στο Eurobasket, αλλά οι δυο τους δεν έχασαν την ευκαιρία να συναντηθούν εκτός γηπέδου και να δειπνήσουν μαζί σε μια ταβέρνα της Λιουμπλιάνα.

Τετράκις εστεμμένος του ΝΒΑ (2003, 2005, 2007, 2014) ο Πάρκερ, πρωταθλητής Ευρώπης με τη Γαλλία (2013) και με ένα ασημένιο και δυο χάλκινα μετάλλια σε Eurobasket ο γεννημένος στις 15 Μαΐου του 1982, Τόνι Πάρκερ...

Τρεις φορές βασιλιάς της Ευρωλίγκας (2009, 2012, 2013) και πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική (2005), με ένα ασημένιο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ένα χάλκινο σε Εurobasket ο γεννημένος στις 7 Aυγούστου 1982, Βασίλης Σπανούλης.

Γεννημένοι το '82, γεννημένοι νικητές και πρωταθλητές, το δίχως άλλο!

Στην περίπτωση τους, τα ομώνυμα έλκονται, περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία...

"ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ"

"Από τότε που ήμασταν μικρά παιδιά και αναμετρηθήκαμε για πρώτη φορά, είχαμε σεβασμό ο ένας για τον άλλον και όσο περνούσαν τα χρόνια αυτή η αλληλοεκτίμηση εξελίχθηκε σε δυνατή φιλία", μου εξήγησε χθες ο Σπανούλης.

"Βρισκόμασταν αντιμέτωποι στο γήπεδο και επειδή είμαστε πολύ ανταγωνιστικοί και οι δυο, αναπτύξαμε μια άμιλλα. Όλα αυτά τα χρόνια είτε συναντιόμαστε, είτε επικοινωνούμε με μηνύματα και είμαστε σε επαφή, οπότε ανυπομονώ να τον συναντήσω την ερχόμενη εβδομάδα στη Λυών. Εκτός κι αν μας επιφυλάσσει καμιά έκπληξη και τον δούμε απόψε στο ΣΕΦ".

Ο Βασίλης ανέτρεψε στα διατρέξαντα το 2007. "Τότε που υπήρχε το ενδεχόμενο να μετακομίσω από το Χιούστον στο Σαν Αντόνιο, προσπαθούσε να με ψήσει και ο ίδιος για να παίξουμε μαζί, αλλά τελικά επέστρεψα στην Ελλάδα".

Στα μάτια και για τα μέτρα και τα σταθμά του Σπανούλη, ο Πάρκερ αποτελεί κάτι σαν super hero! Υπό ποία έννοια; Ιδού η εξήγηση που μου έδωσε:...

"Δεν μένω στο ταλέντο, στην ταχύτητα και στην οξυδέρκεια που είχε στο παιχνίδι του, ούτε στους τίτλους και στις επιτυχίες του. Εγώ ξεχωρίζω δυο άλλα χαρίσματα του που τον έκαναν ξεχωριστό, ίσως και μοναδικό: στον εγωισμό και στην αυτοπεποίθηση του. Πάντοτε, από μικρός επιζητούσε μεγαλεπήβολους στόχους και αποδείκνυε ότι μπορούσε να τους φέρει εις πέρας. Δεν αρκούνταν σε εύκολα πράγματα, αλλά κυνηγούσε υπερβάσεις και ήξερε, ήταν σίγουρος ότι θα τις πετύχαινε".