Ο Αργύρης Πεδουλάκης άνοιξε τις πύλες του "Α. Παπανδρέου" στο Sport24.gr, αλλά δεν μας μίλησε μόνο για το αγαπημένο του Περιστέρι , καθώς από το "μικροσκόπιο" του πέρασαν η Εθνική , ο Παναθηναϊκός , ο Ολυμπιακός, η EuroLeague της σεζόν 2018/19, η σχολή του ελληνικού μπάσκετ, ο τρόπος ανάδειξης νεαρών παικτών και η εξέλιξη του μπάσκετ, εν τόνισε πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο επόμενος ΛεΜπρόν Τζέιμς.

Συνέντευξη στον Σπύρο Καβαλιεράτο

Επιμέλεια: Χρήστος Μιχαηλίδης

Photo Credits: Ειρήνη Προβίδα

Το Περιστέρι στην επιστροφή του στην Basket League θριάμβευσε απέναντι στην ΑΕΚ και η τρίτη θητεία του 54χρονου προπονητή στην ομάδα των δυτικών προαστίων άρχισε με τον καλύτερο τρόπο. Ο "Άρτζι", όμως, έχει φάει τα γήπεδα με το... κουτάλι και δεν στέκεται μόνο σε ένα αποτέλεσμα. Έτσι κι αλλιώς το πλάνο που έχει καταστρώσει η ομάδα δεν περιορίζεται στο καλύτερο πλασάρισμα στην κατάταξη.

Ο πολύπειρος κόουτς κι εμβληματική μορφή του Περιστερίου, το οποίο αναβαθμίζεται σε όλα τα επίπεδα, μοιράστηκε μαζί μας μερικές πτυχές από το όραμα του ίδιου, του Φίλιππου Κότση και του Ανδρέα Πολέμη για την ομάδα τους.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης, όμως, πήγε την συζήτηση ακόμα παραπέρα, καθώς κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις, ώστε οι νεαροί παίκτες να αποκτούν εμπειρίες και να έχουν χρόνο συμμετοχής, ενώ πήρε θέση για μία σειρά θεμάτων. Ο άλλοτε προπονητής του Παναθηναϊκού σχολίασε την ΕuroLeague και σημείωσε τους κινδύνους που δημιουργούνται από την κόπωση των παικτών και αναφέρθηκε επίσης στους "αιώνιους", στην Εθνική Ελλάδας, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και στον τρόπο με τον οποίο το μπάσκετ εξελίσσεται.

Μπορεί να είναι η χρονιά του Παναθηναϊκού, διαφορετικός ο Ολυμπιακός

Ποια ομάδα πιστεύεις πως είναι φαβορί για την κατάκτηση της EuroLeague;

"Δεν μπορείς να προβλέψεις τον Οκτώβριο. Πρέπει να δούμε τις ομάδες. Είναι ένα μαραθώνιος, ο οποίος έχει μεγάλες καταπονήσεις. Πιστεύω πως τον Μάρτιο θα μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις. Οι ομάδες δεν κάνουν προπονήσεις. Από την στιγμή που η αρχίζει η EuroLeague οι ομάδες κάνουν μία προπόνηση την εβδομάδα. Οι ομάδες που έχουν κρατήσει τον κορμό τους, ειδικά τον πρώτο γύρο θα έχουν το πλεονέκτημα. Η Φενέρμπαχτσε, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός που είναι πάντα εκεί και η Μπασκόνια πιστεύω πως θα είναι οι ομάδες που μπορούν ξεχωρίσουν".

Πιστεύεις ότι πέφτει λίγο το επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ από την αποχώρηση παικτών για το ΝΒΑ και την Κίνα;

"Το NBA έχει επιτεθεί. Αυτό, όμως, δείχνει κι έναν σεβασμό των προπονητών και των ομάδων του για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Παίρνουν πολλούς Ευρωπαίους, ενώ πριν από 20 χρόνια έπαιζαν ελάχιστοι Ευρωπαίοι και κυρίως λόγω σωματοδομής και χωρίς να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό έχει αλλάξει. Νομίζω πως το άλλαξε ο Πόποβιτς. Έχει επηρεάσει πάρα πολύ το ΝΒΑ. Είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος και οι παλιοί του συνεργάτες είναι αυτοί που πρωταγωνιστούν. Σε επίπεδο οργάνωσης δεν μπορούμε να ανταγωνιστούν το ΝΒΑ. Νομίζω πως τώρα τα παιχνίδια στην EuroLeague είναι πιο δυνατά. Η EuroLeague, όμως, πρέπει να βρει ημερομηνίες. Δεν μπορεί να έχει τρία παιχνίδια την εβδομάδα με ταξίδια. Οι παίκτες την πληρώνουν σε βάθος χρόνου και για αυτό βγήκαν σοβαροί τραυματισμοί. Οι παίκτες πρέπει να αντιληφθούν πως το σώμα τους είναι πολύ σημαντικό και πως πρέπει να υπάρχει σεβασμός προς αυτό. Γίνονται πράγματα που κατά κάποιο τρόπο δείχνουν έλλειψη σεβασμού στο ανθρώπινο σώμα".

Μπορεί να ξαναβγεί νέος Ντόντσιτς στην Ευρώπη;

"Μπορεί. Δεν είναι εύκολο να βγάζεις συνέχεια, αλλά θα βγουν παιδιά. Ο Ντόντσιτς πήγε 13ων χρονών στη Ρεάλ και τον είδαμε στα 17. Επειδή έχουμε επιτυχίες, μάθαμε να υποτιμάμε. Η Φινλανδία έχει μία καλή εθνική κι έστειλε παίκτη στο ΝΒΑ. Το μπάσκετ αναπτύσσεται. Και στην Ασία συμβαίνει αυτό. Για αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να μην έχουμε αλαζονεία. Δεν είναι σκοποβολή. Δεν παίζουμε μόνοι μας".

Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους πέρσι ξεχώρισε ως προπονητής με κάποιες νέες και ξεκάθαρες ιδέες. Ποιος πιστεύετε πως θα ξεχωρίσει φέτος;

"Δεν ήταν νέες ιδέες. Περισσότερο ήταν του "Ζοτς".Ήταν παλιά plays. Η φιλοσοφία ήταν ίδια, άλλωστε το δήλωσε και ο ίδιος. Καινούριες ιδέες μπορείς να δεις παντού. Τα περισσότερα plays είναι από το ΝΒΑ που έχουν μεγαλύτερα προπονητικά σταφ. Μπορεί να είναι και από την Ευρώπη ή ακόμα και από την Α2. Δεν σημαίνει κάτι. Αυτό έχει σχέση με την ευφυΐα του ανθρώπου. Απλά εκεί φωτίζονται περισσότερο και λογικό είναι οι προπονητές να αντιγραφούν από εκεί. Πρέπει, όμως, να καταλάβουν κάτι. Οι πολύ ψηλοί δεν μπορούν να φορέσουν ριγέ κοστούμι. Αυτό που θα δεις πρέπει να ταιριάζει στην ομάδα σου".

Έχουμε πολύ καλούς προπονητές, αλλά οι δύο "μεγάλες" ομάδες έχουν ξένους προπονητές;

"Αυτό δεν είναι κακό. Οι ικανοί προπονητές εγνωσμένης αξίας μεταφέρουν την τεχνογνωσία. Ο Τσάβι Πασκουάλ και ο Ντέιβιντ Μπλατ, όπως και ο Λούκα Μπάνκι, είναι καταξιωμένοι προπονητές. Δεν πρέπει να το βλέπουμε ανταγωνιστικά. Το θέμα ήταν παλαιότερα που απλά αγαπούσαμε το ξένο. Αυτό το σύμπλεγμα στο μπάσκετ το έχουμε ξεπεράσει κι έχουμε βρει το μέτρο. Φέρνουμε καταξιωμένους προπονητές που μπορούν να δώσουν στον νέο προπονητή. Δεν συμβαίνει αυτό που γίνεται στο ποδόσφαιρο".

Τελευταία γίνεται μία συζήτηση πως το ευρωπαϊκό μπάσκετ φεύγει από τα pick and roll και πως επιστρέφει στο "ένας εναντίον ενός", στα σκριν μακριά από την μπάλα κλπ. Το μπάσκετ αλλάζει;

"Οι προπονητές έχουν νέες ιδέες και σε αυτές υπάρχουν απαντήσεις. Έτσι οδηγείται κάπου το μπάσκετ. Την δεκαετία του '90 σε κάθε ομάδα υπήρχαν πάνω από τρία σκληρά παιδιά με ύψος 2.15 μ. Τώρα οι ομάδες έχουν ένα και αυτό με το ζόρι. Το μπάσκετ πάει στην αθλητικότητα. Μετά το 2000 βλέπαμε πως οι ομάδες έπαιζαν με δύο playmaker. Τι γίνεται τώρα όμως; Τελευταία αλλαγή ήταν τα pick and roll. Οι παίκτες άρχισαν να διαβάζουν τα pick and roll και μπήκαν οι αλλαγές με αθλητικούς παίκτες για να απαντήσουν οι άμυνες. Άρα είναι θέμα δράσης και αντίδρασης. Αφού μπήκαν οι αλλαγές, αναδεικνύονται οι παίκτες που παίζουν «ένας εναντίον ενός». Το είπε ο Θοδωρής Παπαλουκάς και έχει απόλυτο δίκιο. «Δεν ξέρω αν θα έκανα σήμερα την ίδια καριέρα», δήλωσε από σεμνότητα. Ο Θοδωρής ήταν ευφυής, έβλεπε τις πάσες και γινόταν ο καλύτερος δημιουργός. Ο Θοδωρής ξέρει μπάσκετ, το διαβάζει σωστά κι εννοούσε πως τώρα με τις αλλαγές, θα τον έπαιζαν τρία μέτρα πίσω, δεν θα έβρισκε πάσες και δεν θα μπορούσε να κάνει την ίδια καριέρα. Οι ομάδες αναγκάστηκαν από τις αλλαγές στα pick and roll να βρουν παίκτες που παίζουν «ένας εναντίον ενός», είτε στο λόου ποστ, είτε με πρόσωπο. Εκεί οδηγείται το μπάσκετ, στο «ένας εναντίον ενός». Το μπάσκετ είναι ένα ζυμάρι που συνέχεια ζυμώνεται. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ελληνικό μπάσκετ, το οποίο έχει πολύ καλό επίπεδο τακτικής. Οι προπονητές και οι παίκτες είναι σε πολύ καλό επίπεδο τακτικής και στις μικρές κατηγορίες".

Με λίγα λόγια πώς βλέπεις

...τον Παναθηναϊκό; "Πιστεύω πως από το 2011 και μετά ο Παναθηναϊκός έχει το καλύτερο υλικό όσον αφορά την ποιότητα, αλλά και το κλίμα. Έχει παιδιά για πολλά σχήματα, έχει αθλητικότητα και πιστεύω πως μπορεί φέτος να είναι η χρονιά του".

...τον Νικ Καλάθη; " Είναι ο καλύτερος playmaker αυτή την στιγμή. Γιατί το λέω αυτό και δεν λέω για τον Γιουλ που θα έλεγε κάποιος; Ο Καλάθης είναι εξαιρετικός επιθετικός με την πάσα, την δημιουργία του και την βελτίωση στο σουτ τελευταία χρόνια. Συγχρόνως, όμως, είναι και ο καλύτερος αμυντικός. Το 50% του παιχνιδιού είναι η επίθεση και το 50% η άμυνα. Ο Καλάθης είναι ο καλύτερος αυτή την στιγμή".

...τον Γιώργο Παπαγιάννη; "Όταν δεν παίζεις, χάνεις τον ρυθμό σου. Χρειάζεται υπομονή από τον Παναθηναϊκό και δουλειά για τον ίδιο για να βρει ρυθμό. Είναι 2.17μ., δεν υπάρχουν τέτοιοι παίκτες στην Ευρώπη και πιστεύω πως ίσως κάνει την διαφορά, μόλις βρει ρυθμό".

...τον Ιωάννη Παπαπέτρου; " Για πολλούς λόγους είναι πάρα πολύ καλή μεταγραφή. Είναι Έλληνας, έχει ισορροπημένη προσωπικότητα και μπορεί να γίνει συνθετικός στο γήπεδο και στα αποδυτήρια. Ο Παναθηναϊκός έπειτα από χρόνια έχει πάρα πολλούς Έλληνες παίκτες".

...τους Τζέιμς Γκιστ και Στεφάν Λάσμε: "Πλέον είναι και αυτοί Έλληνες. Ο Γκιστ ξέρει τον κόσμο και τις αντιδράσεις. Ο Λάσμε γνωρίζει το κλαμπ. Είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναϊκό πως για πρώτη φορά έχει τόσους παίκτες που ξέρουν τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και την πίεση που υπάρχει".

...τον Ολυμπιακό; "Είναι κάτι διαφορετικό. Δεν τον έχουμε δει, εκτιμήσεις μπορούμε να κάνουμε. Έχουμε παρακολουθήσει κάποια φιλικά παιχνίδια, αλλά σε αυτά οι έμπειροι προπονητές πιο πολύ προσπαθούν να δουν πράγματα παρά να πάρουν το αποτέλεσμα. Έχει κρατήσει το ελληνικό στοιχείο με τους Σπανούλη, Μάντζαρη, Παπανικολάου και Πρίντεζη. Πήρε αθλητικούς ξένους παίκτες. Πιστεύω πως είναι καλύτεροι από τους περσινούς. Δεν τον έχουμε δει ακόμα. Χρειάζεται υπομονή. Θέλω να δω πού θα χρησιμοποιηθεί ο Σπανούλης, στο «1», στο «2»; Πιστεύω πως θα πάει σε σχήματα με αλλαγές, τρέξιμο αθλητικότητα. Πιστεύω πως ο Μπλατ θα χρησιμοποιήσει ημίψηλα σχήματα. Νομίζω πως τα αγαπάει, γιατί έτσι δημιουργεί προβλήματα στην αντίπαλη ομάδα".

Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Βλέπουμε με το Περιστέρι να εκσυχρονίζεται και να δημιουργεί κάτι πολύ ωραίο. Όταν άφησες το Περιστέρι ήσουν προπονητής και συγχρόνως έφορος και πρόεδρος. Σχεδόν έκανες τα πάντα, μόνο παίκτης δεν ήσουν....

"Προφανώς εννοείς την περίοδο 2010-12. Τότε υπήρχαν πολύ σοβαρά προβλήματα, αλλά έπρεπε να βοηθήσουμε κάποια παιδιά που είχαν εμπλακεί για να μην αντιμετωπίσουν πρόβλημα φυλάκισης, καθώς υπήρχαν πολλά χρέη προς το δημόσιο. Τότε ήταν μία επιστράτευση. Έπρεπε να βοηθήσουμε να λυθούν τα προβλήματα.

Το παλιό Περιστέρι, όμως, ήταν διαφορετικό. Είχαμε μία ομάδα που ήταν δουλεμένη για χρόνια. Τα παιδιά είχαν νοοτροπία, είχαν μία κάνει μία διαδρομή, είχαν παίξει στην Ευρώπη και είχαν σκληραγωγηθεί. Είχαμε φτάσει στο σημείο να έχουμε στην δεκάδα - που υπήρχε τότε - αρκετά παιδιά από την παραγωγή μας. Οι 8-9 από τους 15-16 παίκτες που συμμετείχαν στην προπόνηση προέρχονταν από τα παιδοεφηβικά τμήματα του Περιστερίου".

Αυτό κράτησε το Περιστέρι, όταν έφτασε πριν από μερικά στο σημείο να παίζει την τελευταία αγωνιστική της Β' Εθνικής για την παραμονή του στην κατηγορία; "Όταν εμείς παίζαμε Ευρωλίγκα, οι άλλοι δεν ήταν πουθενά", φώναζαν οι φίλαθλοι. Νομίζω πως οι άλλες ομάδες, δεν μπορούν να αποκτήσουν την ιστορία και την παράδοση του Περιστερίου...

"Αυτό είναι αλήθεια. Το Περιστέρι έχει αρκετά μεγάλη ιστορικότητα και στην ομάδα υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν από μπάσκετ. Ο Γυμναστικός είχε μία ξεχωριστή νοοτροπία, η οποία δημιουργήθηκε από τους ιδρυτές του το 1971. Οι 20 από τους 21 που ίδρυσαν τον σύλλογο είχαν πανεπιστημιακό πτυχίο. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, γιατί εκείνη την εποχή πολλοί δεν τελείωναν το γυμνάσιο. Έφεραν στην ομάδα μία διαφορετική κουλτούρα, την οποία θέλει να διατηρεί ο Γυμναστικός. Προσπαθούμε να την επαναφέρουμε. Θέλουμε να έχουμε μία διαφορετική κουλτούρα. Όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία, αλλά ό,τι κι αν κάνεις δεν μπορείς να αντικαταστήσεις τον ανθρώπινο παράγοντα. Προσπαθούμε, όπως και παλαιότερα, να χτίσουμε στις σχέσεις των ανθρώπων. Αυτό είναι το μυστικό. Εμείς λέμε στα παιδιά πως δεν ψάχνουμε έναν καλό παίκτη, αλλά έναν καλό συμπαίκτη. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε δέκα μήνες με κάποιον που θα μας μεταφέρει τα προβλήματά του. Δεν μπορεί να είναι μαζί μας".

Φτάσαμε στο Περιστέρι του 2018 και πέρα από τη νίκη επί της ΑΕΚ, βλέπουμε πως τα αποδυτήρια είναι υψηλού επιπέδου. Το γήπεδο ξαναφτιάχνεται σιγά-σιγά από την αρχή. Ακόμα και η τοποθέτηση της κάμερας στην απέναντι κερκίδα, άλλαξε την οπτική μας για το γήπεδο. Παρατηρούμε μία αναγέννηση σε όλα τα επίπεδα...

"Οι αλλαγές δεν γίνονται μόνο μέσα από την ομάδα, αλλά και από τις συνθήκες εργασίας. Οι συνθήκες εργασίας, ιδιαιτέρως των παικτών, πρέπει να είναι σε υψηλό επίπεδο. Εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε πολλά χρήματα για να πάρουμε παίκτες. Έχουμε χαμηλό αγωνιστικό μπάτζετ, αλλά συμφωνήσαμε να δώσουμε περισσότερα για πράγματα που έχουν σχέση με υλικοτεχνικά μέσα, σε ανθρώπινο δυναμικό και με συνεργασίες, όπως αυτή με την Δάφνη Δαφνίου, στην οποία πήγαν νεαροί παίκτες μας. Πιστεύουμε πως αν τερματίσουμε μία θέση πάνω ή κάτω στην κατάταξη, δεν θα αλλάξει κάτι στην ζωή μας και δεν θα μας κοστίσει. Εμείς θέλουμε να δείξουμε μία διαφορετικότητα και παρέχουμε καλές συνθήκες για όσους έρχονται να δουλέψουν εδώ. Για αυτά μπήκαν και κλιματιστικά, ώστε το καλοκαίρι οι συνθήκες να είναι ανθρώπινες και τον χειμώνα να μην ξεπαγιάζουν οι παίκτες. Έχουμε δει πως υπάρχουν ομάδες με πολύ όμορφα γήπεδα, τα οποία, όμως, έχουν σοβαρές ελλείψεις. Την προηγούμενη φορά είχαμε αλλάξει τα αποδυτήρια του γηπεδούχου. Τώρα έχουν φτιάξει όλα. Τα έργα συνεχίζονται".

Στην Α1 βλέπουμε πως υπάρχουν ομάδες που έχουν ρίξει πολύ μεγάλο βάρος στην οργάνωσή τους και στο να φτιάξουν τα γήπεδα, όπως ο Ήφαιστος Λήμνου και ο Χολαργός. Πιστεύεις πως αλλάζει σιγά - σιγά η νοοτροπία των παραγόντων;

"Φυσικά, διότι υπάρχει εμπειρία. Σιγά - σιγά κατακτούμε την εμπειρία. Θυμάμαι όταν μπήκαν στον χώρο οι μάνατζερ. Αρχικά δεν τους δεχόταν κανείς. Τώρα πια δεν το συζητάμε. Όσοι έχουν στελεχώσει πλέον τις ομάδες έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από τους παλαιότερους. Εγώ π.χ. έχω προλάβει τα ανοιχτά γήπεδα. Παίζαμε στην Α1 και κάναμε προπόνηση στο γήπεδο στην Θηβών. Τα παιδιά που υπάρχουν έχουν περισσότερες εμπειρίες. Έχουν παίξει στην Ευρώπη κι έχουν παραστάσεις από ομάδες του εξωτερικού. Οι πρώτοι που μπήκαν στις διοικήσεις ήταν π.χ. κάποιοι δικηγόροι που δεν είχαν μπασκετική κουλτούρα και προσπαθούσαν να κάνουν τον καλό στον πρόεδρο. Για αυτούς στην πρώτη στραβή έφταιγε ο προπονητής. Οι ομάδες πλέον κατά κόρον είναι επανδρωμένες από ανθρώπους που έχουν παίξει μπάσκετ. Υπάρχουν νέοι παράγοντες".

Η στελέχωση της διοίκηση από πρώην παίκτες είναι κάτι που συμβαίνει στο Περιστέρι...

"Ναι, ο Φίλιππος Κότσης (σ.σ. πρόεδρος), ο Ανδρέας Πολέμης (σ.σ. αντιπρόεδρος και διευθυντής του μπασκετικού σχεδιασμού) και ο Γιώργος Πανταζόπουλος (σ.σ. τεχνικός διευθυντής) είναι πρώην παίκτες και είναι του αθλητικού κινήματος. Ξέρουν τι σημαίνει να νικάς και να χάνεις. Άλλοι παράγοντες έχουν μία λογιστική διάθεση. Ο αθλητής αν δεν έχει εγωισμό, δεν μπορεί να γίνει πρωταθλητής. Οι αθλητές είναι έντονες προσωπικότητες. Όλο αυτό το star system τους το ενισχύει. Δεν μπορείς να πεις σε έναν παίκτη, πως επειδή τον πληρώνεις, να κάνει κάτι κάτι συγκεκριμένο. Πρέπει να τον πείσεις. Αν π.χ. πεις στον Βοσκόπουλο πως επειδή τον πληρώνεις, πρέπει να τραγουδήσει περισσότερο, εκείνος θα γελάσει. Το star system κάνει τους παίκτες έντονες προσωπικότητες και πρέπει να τον πείσεις. Δεν είναι όπως ένας εργαζόμενος σε μια άλλη δουλειά που θα του πει κάτι ο διευθυντής και θα το κάνει, γιατί υπάρχουν πίσω πολλοί που μπορούν να πάρουν την θέση του"

Είναι στους στόχους σας είναι να γεμίσει πάλι το γήπεδο, όπως τα παλαιότερα χρόνια;

"Ζούμε σε μία διαφορετική εποχή. Μην ξεχνάς πως έχεις περάσει το ποτάμι για να φτάσει εδώ. Εδώ υπάρχουν αγωνιστές της ζωής, οι οποίοι έχουν μικρότερες οικονομικές δυνατότητες. Η κρίση χτυπάει πρώτα τις λαϊκές συνοικίες. Στο ματς με την ΑΕΚ είχαμε περισσότερο από 2.000 φιλάθλους. Ο Ατρόμητος πάει καλά. Έχουμε κοινούς φιλάθλους. Αν μπορούμε να έχουμε 1.500-2.000 φιλάθλους - και όχι σε κάθε ματς - θα είμαστε καλά. Αυτό θα έρθει σιγά - σιγά. Το γήπεδο είναι μία συνήθεια. Την δεκαετία του 1980 έβαζαν βύσμα για να πάρουν εισιτήριο. Τώρα είναι διαφορετικό. Με το πάτημα ενός κουμπιού μπορείς να έχεις καλύτερη ποιότητα. Θες να δεις μπάσκετ; Θα δεις EuroLeague και ΝΒΑ. Θες να δεις ποδόσφαιρο; Θα δεις αγγλικό πρωτάθλημα. Τώρα είναι πιο δύσκολο για κάποιον να πάει στο γήπεδο, γιατί έχει περισσότερες επιλογές. Είναι και θέμα οικονομικό. Όταν πας στο γήπεδο χρειάζεσαι 20€ και ό,τι ξοδέψεις σε αυτό. Δεν είναι εύκολο. Εμείς είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από τη μαζικότητα, την συμπεριφορά και την ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στο ματς με την ΑΕΚ. Ο κόσμος ήταν δίπλα μας, τραγουδούσε και δεν έγιναν αυτά που συνέβαιναν παλιά".

Ποιος είναι ο φετινός στόχος του Περιστερίου;

"Να σωθεί. Θέλουμε σε κάθε παιχνίδι να παρουσιάζουμε μία ανταγωνιστική ομάδα που θα εκπροσωπεί την πόλη μας και παράλληλα να βάλουμε τις αρχές και τις βάσεις, ώστε η ομάδα να παράγει να παράγει παιδιά".

Πού στοχεύετε να βρίσκεται το Περιστέρι στο τέλος του πλάνου που έχετε καταστρώσει;

"Προσωπικά θα είμαι ευχαριστημένος, αν αρκετοί παίκτες θέλουν να έρθουν Περιστέρι, διότι θα πιστεύουν πως στην ομάδα μας θα γίνουν καλύτεροι παίκτες και άνθρωποι. Αυτό θα είναι επιτυχία για εμάς. Είμαι τόσα χρόνια προπονητής, θέλουμε να κερδίζουμε, αλλά επιτυχία για εμάς θα είναι να έχουμε φτιάξει ένα brand name στην παραγωγή, ώστε οι παίκτες να θέλουν να έρθουν στο Περιστέρι για βελτιωθούν".

Η μεγαλύτερη παγίδα είναι να χαρίζεις κάτι σε κάποιον

Περιλαμβάνονται στην παραγωγή και τα παιδοεφηβικά τμήματα, στα οποία το Περιστέρι έχει παράδοση;

"Δεν τα περιλαμβάνω μόνο. Είμαι υπεύθυνος για την στελέχωση των προπονητών και τον τρόπο δουλειάς που θα ακολουθηθεί. Έχω τρεις συνεργάτες στην πρώτη ομάδα. Ο Νίκος Παπανικολόπουλος ασχολείται μόνο με την πρώτη ομάδα. Ο Κώστας Παπαμάρκος και ο Νίκος Ρήγγας έχουν το εφηβικό και το παιδικό αντίστοιχα και μεταφέρουν το πρόγραμμα. Σε αυτούς κοντά είναι και οι υπόλοιποι συνεργάτες και το πρόγραμμα μεταφέρεται. Θέλουμε σε δύο χρόνια να έχει μεταφερθεί η τεχνογνωσία κάθετα και υπεύθυνος είμαι εγώ. Δίνουμε έμφαση σε αυτά τα τμήματα και θα το επισκέπτομαι κι εγώ".

Ποιος είναι ο τρόπος για να αναδειχθούν οι νέοι παίκτες;

"Το 2002 σε μία συνέντευξή μου με τον Φίλιππο Συρίγο είχαμε συζητήσει για διάφορα θέματα. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα τότε ήταν πως για όλα τα δεινά του μπάσκετ έφταιγαν οι ξένοι παίκτες. Αυτό δεν ήταν αλήθεια. Είμαι υπέρμαχος της άποψης πως όποτε ο Ελληνισμός είχε εσωστρέφεια, καταστράφηκε. Όποτε ο Ελληνισμός συναγωνίστηκε και αφομοίωσε πράγματα από άλλους πολιτισμούς, πέταξε!Ο ελληνικός λαός μπορεί να συναγωνιστεί και είναι ευφυής. Εξαρτάται, όμως, πώς θα χρησιμοποιήσει την ευφυΐα του. Είναι σαν το μαχαίρι: μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να σκοτώσεις, αλλά και για να κόψεις το κρέας και να φας. Συνήθως στην ευδαιμονία είναι καταστροφικός, αλλά σε δύσκολες καταστάσεις είναι διαφορετικός. Βρήκαμε μία ισορροπία τα επόμενα χρόνια. Επέμενα πως αυτοί που θα συναγωνιστούν τους ξένους παίκτες, θα γίνουν καλύτεροι. Πιστεύω πως η μεγαλύτερη παγίδα είναι, όταν χαρίζεις κάτι σε κάποιον. Πρέπει να δημιουργήσεις στα παιδιά τις συνθήκες για να διδαχθούν σωστά και όταν φτάσουν στο σημείο να μην κάνουν κακό στην ομάδα, τότε πρέπει να μπουν σε αυτή. Είναι σαν να έχεις ένα παιδί και κάθε ημέρα να του δίνεις 50€. Δεν θα δουλέψει ποτέ. Είναι σαν του πάρεις στα 18 του χρόνια μία porsche. Αν όταν φτάσει 30 χρονών, πρέπει να οδηγήσει ένα peugeot, θα είναι δυστυχισμένος και θα πάθει κατάθλιψη. Αυτό που λέω είναι πως τα παιδιά πρέπει να συναγωνίζονται τους καλύτερους, να τους βελτιώνεις κάθε μέρα, να μαθαίνουν σωστό μπάσκετ και αφού έχουν συναγωνιστεί τους καλύτερους, τότε θα είναι έτοιμοι. Δεν πρέπει να τους χαρίζεις, αλλά ούτε να τους κόβεις. Πρέπει να υπάρχει μέτρο. Αυτό που έχει φτιάξει δηλαδή ο ελληνισμός. Και αυτό το υποστηρίζω εγώ που έχω βάλει παιδιά 14 χρονών να παίξουν στην πρώτη ομάδα".

Είναι δύσκολο να βρεθεί η ισορροπία σε αυτό το εγχείρημα;

"Οχι, καθόλου. Το πρόγραμμα είναι πάντα το ίδιο. Το θέμα είναι να έχεις ανοιχτές τις κεραίες σου και να θες να βελτιωθείς. Μπορείς να ακούσεις κάτι ακόμα και από τον περιπτερά της γειτονιάς σου, το οποίο θα σου χρειαστεί. Μπορεί να σου πει δέκα πράγματα για το μπάσκετ και το ένα να είναι σωστό. Το θέμα είναι να έχεις το μυαλό να το αντιληφθείς. Η ελληνική είναι μοναδική γλώσσα που η λέξη "ξένος" έχει θετική έννοια. Εμείς δεν έχουμε Έλληνες και ξένους. Έχουμε ανθρώπους που θέλουν να βελτιώσουν την ζωή τους. Είναι λάθος ο διαχωρισμός. Θέλουμε να έχουμε παιδιά που καταλαβαίνουν την κουλτούρα μας. Θέλουμε να έχουμε Περιστερόπουλα και δυτικούς. Δεν χρειάζεται, όμως, να το περιχαρακώνεις. Δεν μας νοιάζει αν είναι Έλληνες ή ξένοι. Υπήρχαν παιδιά που βοήθησαν τον σύλλογο σε δύσκολες στιγμές, όπως π.χ. ο Μότσνικ και άλλοι. Κάθισαν ως το τέλος της σεζόν απλήρωτοι και άλλα παιδιά που είχαν βγει από το Περιστέρι, στην πρώτη δυσκολία πήδηξαν κι έφυγαν από το καράβι. Πρώτα είναι η ικανότητα και μετά η εντοπιότητα".

ΟΙ ΔΥΟ ΕΧΘΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ

Υπάρχει η άποψη πως για να αναδειχθούν οι νεαροί παίκτες πρέπει να είσαι σε ομάδες που θα έχουν χώρο για να αγωνίζονται. Πιστεύεις πως οι νεαροί παίκτες πρέπει να πηγαίνουν στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό ή πρέπει να επιλέγουν "μικρότερες" ομάδες, στις οποίες θα έχουν χρόνο συμμετοχής;

"Η διαδρομή ώστε ένας φέρελπις να γίνει παίκτης είναι πολύ μεγάλη. Είναι όπως τις σπουδές ενός παιδιού. Ένα παιδί για να φτάσει στο πανεπιστήμιο πρέπει να περάσει από το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο. Η ύβρις που έκανε από ανάγκη ο μπασκετικός χώρος, ήταν πως περάσαμε παιδιά από το νήπιο και το δημοτικό στο πανεπιστήμιο. Αυτό έκανε κακό στα παιδιά. Πρέπει να περνάς τις διαβαθμίσεις των μπασκετικών σου σπουδών σιγά - σιγά. Το πιο σημαντικό είναι τι σπουδές κάνεις. Μπορεί ένα παιδί να είναι στο πανεπιστήμιο, αλλά να μην διαβάζει. Το μπάσκετ είναι άθλημα επιλογών. Ένα παιδί για να γίνει καλός παίκτης πρέπει να κάνει επιλογές, ώστε πρώτα να βελτιώνεται και να μαθαίνει μπάσκετ και μετά είναι σίγουρο πως θα έχει χρόνο συμμετοχής. Δεν υπάρχει προπονητής που να θέλει να αδικήσει κάποιον. Όταν ένας παίκτης είναι έτοιμος, θα τον βάλεις. Αν ρίξεις κάποιον στον Ατλαντικό και δεν ξέρει κολύμπι, το πιο πιθανό είναι να πνιγεί. Υπάρχουν κάποιοι που θα επιβιώσουν, αλλά οι περισσότεροι θα πνιγούν.

Όταν έχουμε προβλήματα, φωτίζουμε ένα πράγμα και λέμε αυτά τα τσιτάτα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ είναι άλλο. Η παραγωγή των παικτών δεν γίνεται, γιατί υπάρχουν δύο σύγχρονοι εχθροί. Ο πρώτος είναι το Internet. Τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία έχουν επαφή με την εικόνα. Αυτό τους κάνει να μην έχουν εξοικειωθεί με την επαφή. Τα παιδιά π.χ. πλέον τσακώνονται στο διαδίκτυο μέσα από μία οθόνη. Οι προπονητές στις μικρές ηλικίες πρέπει να αναπτύξουν το πώς θα κάνουν τα παιδιά να μην φοβούνται την επαφή. Ο δεύτερος μεγάλος εχθρός είναι η δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο μαθητής στη Β' και στην Γ' Λυκείου είναι ο πιο σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος. Το πρωί πηγαίνει σχολείο και το απόγευμα πηγαίνει στο φροντιστήριο, το πραγματικό λαϊκό σχολείο. Το απόγευμα έχει και τα μαθήματα των ξένων γλωσσών. Δεν έχει χρόνο να κάνει κάτι πολύ σπουδαίο: να εκτονώνεται και να παίζει. Αυτό είναι οι αθλοπαιδίες. Μετά λέμε γιατί τα παιδιά είναι βίαια; Είναι βίαια, γιατί με αυτό το απαράδεκτο σύστημα για τους γονείς και τους μαθητές, τα παιδιά πιέζονται πάρα πολύ. Αν παρακολουθήσει κάποιος τα εφηβικά, θα δει πως στην τελευταία ηλικία η ομάδα ουσιαστικά διαλύεται. Ακόμα και αν μείνουν ένας-δυο καλοί παίκτες, δεν μπορεί να γίνει σοβαρή προπόνηση. Αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που το αντιμετωπίζει μόνο το ελληνικό μπάσκετ. Το αντιμετωπίζουν όλα τα αθλήματα. Ο τρόπος που λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα στην Β' και στην Γ' λυκείου σταματάει τον αθλητισμό. Πιστεύω πως στο ελληνικό μπάσκετ πρέπει να δούμε πώς θα γίνει η επανένταξη των παιδιών που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο στον αθλητισμό. Δεν πρέπει να εστιάζουμε μόνο στον πρωταθλητισμό. Αν είσαι καλός παίκτης και παίζεις σε μία χαμηλότερη κατηγορία, βοηθάς κάποιο νεαρό παιδί να κάνει μία καλή προπόνηση. Υπάρχει και ο κοινωνικός χαρακτήρας. Την δεκαετία του 1980 δεν είχαμε γήπεδα, αλλά είχαμε ανθρώπινο υλικό. Πλέον έχουμε γήπεδα και δεν έχουμε ανθρώπινο υλικό".

Ίσως θα ήταν καλό στο εφηβικό να αγωνίζονται και 19χρονοι...

"Ναι, αυτό είπα. Επίσης, ένα πολύ καλό μέτρο θα ήταν κάθε ομάδα να μπορεί να δίνει σε μία ομάδα Α2 ή Β' Εθνικής νεαρούς παίκτες. Να μην λειτουργεί, όμως, σαν δεύτερη ομάδα. Αυτό που γίνεται π.χ. στην Γαλλία δεν είναι σωστό για εμένα. Δεν πρέπει ο παίκτης να είναι στην δεύτερη ομάδα, γιατί δεν λειτουργεί υπό πίεση. Ο αθλητισμός είναι όπως η ζωή. Πρέπει να συνεργάζεσαι, να πειθαρχείς και να βιώνεις συναισθήματα. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά. Για αυτό και οι Γάλλοι, οι οποίοι έχουν τεράστιο ταλέντο, σε πολλά αθλήματα δεν πετυχαίνουν τόσα, όσα θα μπορούσαν. Πιστεύω πως θα βοηθούσε πάρα πολύ τους νεαρούς παίκτες να παίζουν αγώνες με μία - μόνο μία - ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας. Ο Καράμπελας π.χ. με την ΑΕΚ δεν αγωνίστηκε, αλλά θα μπορούσε την επόμενη ημέρα να παίξει στη Β΄ Εθνική. Θα έκανε πολύ καλό στους νεαρούς να κάνουν προπονήσεις και έχουν παραστάσεις με υψηλού επιπέδου παίκτες και συγχρόνως να μπορούν να αγωνίζονται σε ένα σκληρό πρωτάθλημα, όπως είναι αυτό της Β' Εθνικής. Τα παιδιά π.χ. που είναι 19-20 χρονών θα μπορούσαν να παίζουν στη Β' Εθνική και στην Α2. Ο παίκτης έτσι κερδίζει και την καλή προπόνηση και την εμπειρία από το παιχνίδι".

Αυτή είναι η πρόταση του Αργύρη Πεδουλάκη για την επόμενη ημέρα του ελληνικού μπάσκετ; Την έχετε καταθέσει κάπου;

"Είναι θέμα δράσης και αντίδρασης. Όπως παλαιότερα είχαμε θέματα με τους κοινοτικούς και τους ξένους. Ήταν πάρα πολλοί ένα διάστημα, αλλά βρήκαμε το μέτρο των έξι ξένων. Αυτό έκανε καλό. Πιστεύω πως και τώρα με τα νέα δεδομένα, πρέπει να γίνουν τέτοιες προτάσεις. Πιστεύω όταν μία ομάδα βοηθάει την άλλη, βοηθάει συγχρόνως στην διατήρηση όλου του θεσμού".

Να έχουν οι νεαροί παίκτες διπλό δελτίο

Μήπως οι παίκτες... παραμαθαίνουν την τακτική;

"Ισχύει για τις μικρές ηλικίες. Δεν φταίνε, όμως, οι προπονητές. Δεν έχουν την σωστή κατεύθυνση. Έχουν το άγχος της επιβίωσης. Είναι σημαντικό να κερδίσουν, γιατί και ο παράγοντας μπορεί να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Οι νέοι προπονητές χρειάζονται καθοδήγηση και στήριξη, όπως και οι νέοι παίκτες, Οι προπονητές συνήθως γίνονται από ταλέντο και από τις εμπειρίες που παίρνουν δίπλα σε κάποιους άλλους. Ουσιαστικά δεν έχουμε μία σχολή προπονητών που θα σε κάνει να βρεθείς σε υψηλό επίπεδο".

Μετά τις ήττες των μικρών εθνικών ομάδων υπάρχει ανησυχία πως δεν βγαίνουν παίκτες. Εσύ θεωρείς πως υπάρχει ταλέντο;

"Πιστεύω πως υπάρχει πρώτη ύλη. Λόγω των οικονομικών συνθηκών εξαφανίστηκαν οι καλές μεσαίες ομάδες, οι οποίες ήταν η δευτεροβάθμια εκπαίδευση των παικτών. Ο Σπανούλης από τον Κεραυνό πήγε στο Μαρούσι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και μετά στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ο Διαμαντίδης ήταν στην Καστοριά, πήγε στον Ηρακλή δευτεροβάθμια εκπαίδευση και μετά στον Παναθηναϊκό. Αυτή η διαδρομή κόπηκε. Οι ομάδες που έβγαιναν τέταρτες και πέμπτες στηρίζονταν σε έξι ξένους παίκτες και δύο βετεράνους. Τρανό παράδειγμα για αυτό είναι η Α2. Αν πάμε 15-20 χρόνια, θα δούμε πως στην Α2 έπαιζαν παιδιά. Τώρα είναι μεγαλύτερα παιδιά που ανακυκλώνονται. Δεν υπάρχουν νέοι που αγωνίζονται. Επιβάλλεται οι ομάδες να συνεργαστούν. Ας είναι έστω με ομάδες της Β' Εθνικής. Ο Καλαϊτζάκης και ο Τολιόπουλος γιατί να μην παίξουν σε ένα παιχνίδι στην Α2 ή στη Β' Εθνική για να πάρουν εμπειρίες; Μεταξύ της Α1 και της Β' Εθνικής υπάρχει μεγάλη διαφορά στην προπονητική. Δεν λέω μία ομάδα να δώσει μόνιμα έναν νεαρό παίκτη. Πρέπει να έχεις μία ομάδα που θα συνεργάζεσαι και ο παίκτης σου να έχει "διπλό δελτίο". Αυτό είναι κάτι που επιβάλλεται να γίνει. Θα δώσει ανάσα και στις ομάδες των μικρότερων κατηγοριών. Ο φίλαθλος θέλει να βλέπει νεαρούς παίκτες. Υπάρχουν παιδιά, αλλά είναι διττό. Δυστυχώς χάθηκε η μεσαία εκπαίδευση και από την άλλη πήγαν στο πανεπιστήμιο και ψευδώς ένιωσαν πως ανήκουν εκεί. Δεν γίνεσαι παίκτης, όμως, χωρίς αγώνες".

Υπάρχει και ο οικονομικός παράγοντας...

"Βεβαίως. Η ανάγκη προηγείται των πάντων, το έλεγε ο Θουκιδίδης και το σέβομαι".

Νωρίτερα με την αναφορά σου στους μάνατζερ μας έδωσε μία πάσα και μας θύμησες τις δηλώσεις του Γιώργου Βασιλακόπουλου και του Ντίνο Ράτζα για τον ρόλο τους. Ο μάνατζερ κάνει κουμάντο ή ο παίκτης;

"Ο μεγάλος παίκτης έχει προσωπικότητα και κάνει επιλογές. Είναι θέμα προσωπικότητας, όπως και στη ζωή. Αν έχεις ισχυρή προσωπικότητα δεν μπορεί να σε επηρεάσει κανείς. Μπορεί κάποιος να σε συμβουλέψει. Είναι θέμα ανθρώπων. Τι επιλογή μάνατζερ θα κάνεις και τι θα κρατήσεις από όσα σου λέει. Για να γίνεις μεγάλος παίκτης πρέπει να έχεις προσωπικότητα και να σταθμίζεις τις συμβουλές, ώστε να κάνεις την καλύτερη επιλογή. Αυτός ο μανιχαϊσμός που πρέπει να είσαι είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον, δεν είναι ελληνισμός. Εμείς είμαστε με το μέτρο. Έχει μπει στην σκέψη μας ένας δυϊσμός: ή Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός, ή Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ. Όχι, μπορεί να υπάρχει και κάτι άλλο".

Παραμένει σε υψηλό επίπεδο η Εθνική

Πώς είδες την Εθνική;

"Μια μεγάλη γενιά έφυγε, αλλά η Εθνική παραμένει σε υψηλό και σοβαρό επίπεδο. Το είδαμε και τώρα πως λόγω υποχρεώσεων οι - ας πω - πρώτης γραμμής παίκτες δεν πήγαν στην Εθνική, αλλά τα υπόλοιπα παιδιά ανταποκρίθηκαν. Το ελληνικό μπάσκετ έχει τρόπο παιχνιδιού, θα σε φέρει εκεί πού θέλει" .

Άρα υπάρχει σχολή;

"Ναι, νομίζω πως δημιουργήθηκε μετά το 2000. Όταν αποτινάξαμε από την προπονητική το να μας φταίει η διαιτησία και αρχίσαμε να μιλάμε για τεχνικά στοιχεία. Αυτό πέρασε στους δημοσιογράφους και από τους δημοσιογράφους πέρασε στον κόσμο. Αυτές είναι μπασκετικές σπουδές. Βοήθησε πάρα πολύ τους προπονητές που ερχόντουσαν να μπουν σε μία λογική για το τι μπορεί να κάνουν οι ίδιοι για να βελτιώσουν τους διαιτητές και τους παράγοντες π.χ. και να μην ρίχνουν τις ευθύνες σε κάτι τρίτο. Αποτινάξαμε το ότι πάντα φταίει κάποιος άλλος. Βρήκαμε τα στοιχεία: ήμασταν σκληροί στην άμυνα και διαβάζαμε τα μις - ματς. Οι παίκτες εκπαιδεύτηκαν σε αυτό το κομμάτι και το αγαπούν. Είναι δεύτερη φύση τους πλέον. Ακόμα και στην προπόνηση, αν κάποιος νεότερος δεν διαβάσει σωστά μία φάση, μπορεί να εκνευριστούν".

Μήπως, όμως, το διάβασμα του παιχνιδιού έχει φτάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό που να μην σουτάρουν και να χάνουν το ένστικτο του σκόρερ;

"Αυτά είναι αστειότητες. Μας αρέσει να αγαπάμε το ξένο. Έχουμε τον Παρθενώνα και πάμε να δούμε τον Πύργο του Άιφελ. Αυτή την ξενομανία μας την επέβαλλαν. Δεν έχουμε αυτοεκτίμηση. Η Ισπανία είναι μία χώρα με πληθυσμό 46.000.000, έχει αθλητικά σχολεία, χωρίς παραπαιδεία και οι δύο - τρεις μεγάλες ομάδες βάζουν απίστευτα χρήματα. Εμείς βάζαμε πολλά χρήματα, αλλά πλέον σταματήσαμε. Ο Ολυμπιακός πήρε την EuroLeague με μικρότερο μπάτζετ. Τα τελευταία 20 χρόνια έχουμε εννέα πρωταθλητριών και οι Ισπανοί έχουν τέσσερα. Και θα πάμε εμείς να τους αντιγράψουμε; Ακόμα και οι Ουόριορς δημιουργούν συνέχεια καταστάσεις, γιατί ο προπονητής τους ήταν δίπλα στον Πόποβιτς. Το κάνουν με μεγάλη ταχύτητα και δεν φαίνεται. Επίσης, εμείς δεν έχουμε το υλικό που έχουν άλλοι λαοί. Ξέρετε κάτι; Και αυτός που αγοράζει FIAT, Μercedes θέλει να οδηγεί, αλλά δεν έχει την δυνατότητα. Όταν θέλουμε κάτι, πρέπει να έχουμε αυτογνωσία. Μπορώ να γράψω χιλιάδες εκθέσεις ιδεών. Έτσι τα λέω αυτά. Το θέμα είναι πώς μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Είναι εύκολο να λέμε ιδέες, το θέμα είναι να τις πραγματοποιήσουμε".

Τι πιστεύεις για τα "παράθυρα";

"Πρέπει να βρεθεί μία λύση. Οι παίκτες και οι ομάδες χάνουν τον ρυθμό τους. Όλο αυτό γίνεται για άλλο λόγο. Δεν θέλω να μπω σε αυτό. Είναι μία μάχη".

Ο Αντετοκούνμπο είναι ο επόμενος ΛεΜπρόν

Ποια είναι η άποψή σου για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο;

"Είναι ο επόμενος σταρ του ΝΒΑ. Πιστεύω πως η χώρα - και όχι μόνο στο αθλητικό κομμάτι - πρέπει να τον χρησιμοποιεί με καλό τρόπο για να προμοτάρει τον τουρισμό"

Αντιπροσωπεύει αυτά που διδάσκει το ελληνικό μπάσκετ;

"Βεβαίως. Είναι ένας πανέξυπνος παίκτης που θέλει να κερδίζει, γιατί έτσι έχει μάθει. Αν δεις τα περισσότερα παιδιά στο ΝΒΑ, ειδικά στην αρχή, είναι διαφορετικά. Ο Γιάννης δεν δέχεται να χάσει στο «μονό». Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς είναι ο καλύτερος παίκτης στο ΝΒΑ, γιατί μπορεί να παίξει στην επίθεση από «1» ως «5» και στην άμυνα μπορεί να μαρκάρει από το «1» ως το «5». Ο Γιάννης φτιάχνοντας το σώμα του, γιατί συνέχεια δουλεύει, θα μπορεί να μαρκάρει από το «1» ως το «5» και στην επίθεση θα μπορεί να παίξει από «1» ως «5». Εκεί πάει το μπάσκετ".