Ωραίο είναι να αναλύουμε (ή να κουράζουμε αν θέλετε) ένα ή δύο θέματα κάθε φορά, αλλά ξέρετε τι έχουμε καιρό να κάνουμε και μου έλειψε; Μια «βόλτα» στα γήπεδα της Ευρώπης. Σκόρπιες παρατηρήσεις για ματς, ομάδες, προπονητές, παίκτες. Κάτι που υποτίθεται ότι θα έκανα μια φορά την εβδομάδα, αλλά με ξέρετε…

Όχι, βασικά δε με ξέρετε, αλλιώς θα είχατε καταλάβει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω κάθε βδομάδα. Τέλος πάντων, σημασία έχει πως παρακολουθώντας διάφορα ματς τις προηγούμενες μέρες κράτησα μερικά πράγματα και είπα να τα μοιραστώ μαζί σας για να γίνει κουβέντα. Πάμε λοιπόν, χύμα στο κύμα.

4άδα που σε ψήνει

Ξεκινάμε από την Ιταλία, από ένα ματς που δεν είδα. Μην κλείσετε τη σελίδα, δε θα γράψω κάτι για αγώνα που δεν είδα, δεν ειδικεύομαι σε αυτά. Απλά θέλω να δηλώσω ότι τα Roma – Napoli και Fiorentina – Udinese, οι δύο ημιτελικοί του Κυπέλλου Ιταλίας είναι μάλλον ότι καλύτερο θα συμβεί μέχρι το τέλος της σεζόν στην Ιταλία. Άντε μαζί με τη μάχη για την 3η θέση και τη συνύπαρξη του Mario Balotelli με τον Adel Taarabt (θα δούμε αγώνα όπου δύο παίκτες θα κάνουν συνολικά 30 σουτ και δε θα σκοράρουν;). Για να μην το κουράζω, στη γειτονική μας χώρα δεν είναι πολλές οι ωραίες ομάδες, που με κάποιο τρόπο σε γοητεύουν. Ε, οι 4 που θα διεκδικήσουν αυτό το τρόπαιο έχουν κάτι που σε τραβάει. Αυτό.

4, 4, 4… και ούτε μια μεταγραφή

Ας περάσουμε στα σοβαρά. Στο γεγονός της εβδομάδας, του μήνα, της σεζόν. Στο ματς που έδωσε χαρά σε εκατομμύρια ανθρώπους (πίκρανε και κάποιους, αλλά μη στεκόμαστε εκεί). Δεν πιστεύω να μην καταλάβατε ότι αναφέρομαι στο 4-0 της Liverpool επί της Everton. Εδώ μιλάμε για σημάδια παιδιά μου. Έχουμε 2014 και είναι στην 4η θέση η Liverpool, που έβαλε 4 γκολ σε ντέρμπι, πήγε στο +4 από τους Μπλε και συμπλήρωσε 4 σερί ματς στην Premier χωρίς ήττα. Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να συμβεί, τι άλλο πρέπει να δουν ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΡΗΜΑΔΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ, ΟΧΙ ΔΥΟ, ΜΙΑ! Συγγνώμη, χαλαρώνω. Ζητάω και συγγνώμη από τον Roberto που η κλασική πανωλεθρία ήρθε σε αυτό το ματς.

Τα ξέρει ο Martinez, τα έχει ζήσει. Ο δρόμος που έχει επιλέξει τα έχει αυτά. Για να ξεχωρίσεις, να κάνεις τη διαφορά, την υπέρβαση, πρέπει να ρισκάρεις και να επιμείνεις ακόμα και όταν δε σε θέλει ή/και δεν είσαι απόλυτα έτοιμος. Η ομάδα του μπήκε με υπερβολική αυτοπεποίθηση, μετά το 1-0 έχασε την πειθαρχία της και τον Lukaku σε μια τρελή φάση και ξέφυγε το πράγμα. Γενικά δεν ήταν η βραδιά τους, αλλά είναι ωραίο να βλέπεις μια ομάδα να βγάζει ωραία εικόνα (έστω σε ένα βαθμό, σε κάποια κομμάτια) ακόμα και όταν χάνει 4-0.

Κι επειδή αρκετοί Άγγλοι δημοσιογράφοι που αγαπάνε τον Moyes, άρχισαν τα «σιγά τη διαφορά που έχει κάνει ο Martinez, 4 βαθμούς λιγότερους είχε πέρυσι σε αυτό το σημείο η Everton», να πούμε για ακόμα μια φορά ότι η σημαντική αλλαγή έχει να κάνει με την εικόνα στα 90 λεπτά, με τη νοοτροπία και την κατεύθυνση, με το ίδιο το παιχνίδι και μετά με τα αποτελέσματα και τους πίνακες. Επίσης να δηλώσω κι εδώ ότι κάθε φορά που βλέπω τον James McCarthy τον αγαπώ και περισσότερο.

Διαφορετικοί

Κι ένα τελευταίο. Στο ντέρμπι είδαμε (πάλι) ξεκάθαρα και τη διαφορά Rodgers-Martinez. Ο πρώτος ίσως κι επειδή είναι σε ομάδα που πιέζεται περισσότερο από αυτό που δείχνει η βαθμολογία, είναι διατεθειμένος να κάνει (πολλές) εκπτώσεις στη φιλοσοφία του. Ο άνθρωπος που είχε ως βασική του αρχή το ποδόσφαιρο κατοχής και πέρυσι δήλωνε το «When you’ve got the ball 65-70% of the time it’s a football death for the other team. We’re not at that stage yet but that’s what we will get to. It’s death by football. You just suck the life out of them» (συγγνώμη για τα αγγλικά, δεν το μεταφράζω για να μην το «χαλάσω» στο ελάχιστο. Ουσιαστικά λέει ότι ο στόχος της Liverpool είναι να «σκοτώνει» τους αντιπάλους της έχοντας πολλή ώρα την μπάλα στην κατοχή της), έχει φτιάξει μια από τις καλύτερες ομάδες στις αντεπιθέσεις. Πιθανότατα όχι μόνο στην Αγγλία, αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ίσως ήταν πάντα λιγότερο ιδεαλιστής (κολλημένος, πείτε το όπως θέλετε), από όσο πιστεύαμε, ίσως αναγκάστηκε να αλλάξει, ίσως αποφάσισε να αλλάξει. Ο Ισπανός πάλι παραμένει πιστός στις (ποδοσφαιρικές) αρχές του. Είναι πιο ρομαντικός, πιο ξεροκέφαλος, πιο αφελής, πιο υπομονετικός, πιο πεισματάρης, λιγότερο ευέλικτος, έχει περισσότερες αντοχές, τον ενδιαφέρει να πετύχει μόνο με τον δικό του τρόπο. Επιλέξτε ό,τι θέλετε. Δεν είναι λάθος ο Martinez και σωστός ο Rodgers, ούτε το αντίθετο. Απλά διαφορετικοί. Επόμενος σταθμός (ΜΙΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΡΕΕΕ)

Δάσκαλος Manuel

Η Manchester City έχει βάλει 655 γκολ σε 30 αγώνες. Επειδή έχει παικταράδες. Ναι, αλλά έχει κι έναν προπονητή που είναι από τους κορυφαίους στην επιθετική τακτική. Ο Pellegrini δίνει αρκετές ελευθερίες στους παίκτες, αφού όμως τους μάθει να κινούνται σωστά κι έξυπνα. Από το πρώτο ματς το είχα πει ότι οι κινήσεις των παικτών του στην επίθεση ήταν συχνά απολαυστικές. Και όσο περνάει ο καιρός είναι και καλύτερες. Αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει τις ομάδες του Χιλιανού. Οι εναλλαγές θέσεων, η ρευστότητα, οι πάσες, οι συνδυασμοί και οι συνεργασίες των Μπλε επιθετικά είναι από τα καλύτερα πράγματα που μπορείς να δεις φέτος σε ένα γήπεδο. Δουλεμένα plays εκτελεσμένα από εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές.

Δε θέλω λοιπόν να σας κάνει αυτός ο αλήτης ο Suarez να ξεχνάτε πόσο υπέροχος είναι ο Aguero. Επίσης, David Silva. Αυτό. Δε λέω κάτι άλλο γιατί θα θυμηθώ μετά τους Ισπανούς και δε θα τελειώσω. Τέλος, όταν σας λένε για τα μαγικά του Toure να μην ξεχνάτε να τους μιλάτε για τον εξαιρετικό Fernandinho, που σκουπίζει, σφουγγαρίζει, ξεσκονίζει, βάζει πλυντήριο, μαγειρεύει και κάνει και μασάζ στον Ιβοριανό για να μπορεί ο τελευταίος να ζωγραφίζει. Και κάποια στιγμή να μας εξηγήσουν εκεί στην Tottenham πώς από τον Villas-Boas πήγαν στον Sherwood. Πέρα από την αξία του καθενός, είναι σαν να σου σκίζεται η μπλούζα και να ζητάς να σου φέρουν παντελόνι.

Γραφικότητες

Και περνάμε στον φίλο μου τον Jose Mourinho. Να πούμε πρώτα ότι το τρίποντο θα μπορούσε να το έχει πάρει. Προφανώς. Όπως θα μπορούσε άνετα να έχει χάσει αλλού βαθμούς. Κι αφού πριν λέγαμε για τον Pellegrini, έναν από τους κορυφαίους στην επιθετική τακτική, να πούμε ότι ο προπονητής της Chelsea είναι ένας από αυτούς που δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να διδάξει συγκεκριμένα πράγματα επιθετικά. Το έχει πει και ο ίδιος, το έχουμε δει και σε όλες τις ομάδες του. Σε ανοιχτό γήπεδο είναι άρχοντας και είναι φανερό ότι δουλεύει πραγματάκια.

Από εκεί και πέρα, δύναμη, ντρίμπλα, ταχύτητα, ατομική ενέργεια. Συνεργασίες, συγκεκριμένες κινήσεις κτλ. δεν τον ενδιαφέρουν και πολύ. Λογικό λοιπόν να μην είναι και fan του Mata. Δε λέω ότι είναι απαραίτητα κακό. Είναι μια προσέγγιση κι αυτή, την έχουν αρκετοί προπονητές. Απλά όταν 1-2 σημαντικοί παίκτες δε βρεθούν σε καλή μέρα και ο αντίπαλος κλειστεί θα κάνεις πολλά σουτ της απελπισίας και θα δυσκολευτείς να ανοίξεις την άμυνα.

Όσο για τις δηλώσεις του, τον στόχο του τον πέτυχε. Όλοι ασχολήθηκαν με αυτές και ελάχιστοι με την γκέλα και την απόδοση της ομάδας του. Αν γίνεται γραφικός δεν τον νοιάζει. Αφήστε που έτσι τον αγαπάνε και περισσότερο οι (γραφικοί) Άγγλοι. Κι εγώ κατά βάθος, ως γνωστός υποστηρικτής/εκφραστής της γραφικότητας.

Άγγλοι

Στην Αγγλία είχαμε και το Southampton – Arsenal, από το οποίο είδα αρκετά λεπτά. Η ομάδα του Pochettino είναι μέσα στις 4-5 καλύτερες στην Αγγλία. Έχει πρόβλημα αποτελεσματικότητας βέβαια. Το οποίο έχει να κάνει και με τον τρόπο που αγωνίζεται και με το ρόστερ που έχει. Σε κάθε περίπτωση και τους Κανονιέρηδες τους ταλαιπώρησε και κάποια στιγμή θα τα πούμε αναλυτικά γιατί αξίζουν σίγουρα ένα κείμενο.

Η ομάδα του Wenger δεν άρχισε καλά τη δύσκολη σειρά αγώνων που έχει και δε μιλάω μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά και για την εμφάνιση. Το καλό, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι ότι φέτος είναι πιο αποτελεσματική. Μαζεύει βαθμούς ακόμα και στη μέτρια/κακή της μέρα. Για αυτό ακριβώς έπρεπε/πρέπει να κάνει μεταγραφές. Πραγματικά αυτή και η Liverpool έπρεπε μέχρι τις 10-15 Ιανουαρίου να έχουν προσθέσει τουλάχιστον έναν παίκτη, αλλά στο τέλος ίσως η Chelsea και η City καταλήξουν να ενισχυθούν περισσότερο.

Τελευταίες σημειώσεις για τους Άγγλους. Βλέποντας την Cardiff στο Old Trafford σκεφτόμουν για ακόμα φορά ότι η φετινή Premier League έχει 7-8 πραγματικά κακές ομάδες. Οι Ουαλοί όχι φάση, ούτε 5 επιθέσεις της προκοπής δεν έκαναν. Επίσης ο Mata είναι επιτέλους ελεύθερος! Κι έχει προπονητή τον Moyes…

Στα υπόλοιπα. Όταν ο Paul Lambert συνάντησε τον Pepe Mel φυσικά και έγινε ένα τρελό ματς. Υπόκλιση στους Gus Poyet και Tony Pulis. Κάθε φορά που σκοράρει ο Shelvey χαίρομαι και λυπάμαι ταυτόχρονα. Και Chico είσαι άρχοντας. Αφορμή να πάμε στην Ισπανία.

Valverde και Simeone

Εκεί όπου το Athletic Bilbao – Atletico Madrid αποδείχθηκε λιγότερο επικό από όσο περιμέναμε κι ας είχε βροχή. Σε κάθε περίπτωση ήταν ωραίο. Το σύνολο του Valverde τις τελευταίες βδομάδες έχει την καλύτερη εικόνα στην Ισπανία. Έχουν αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση όταν βρίσκονται σε θέση για γκολ και στα τελευταία ματς σκοράρουν πιο εύκολα και πιο πολύ. Έχει βοηθήσει και η άνοδος του Aduriz σε αυτό. Και φυσικά ότι οι συνεργασίες στην επίθεση είναι σε κάθε ματς καλύτερες. Ειδικά ο τρόπος, η άνεση και η ταχύτητα που αλλάζουν την μπάλα από σε πλευρά σε πλευρά και δημιουργούν χώρους είναι για σεμινάριο. Πλέον ο Valverde μπορεί να είναι ικανοποιημένος για τα περισσότερα κομμάτια του παιχνιδιού των Βάσκων. Βλέπει και τους Ander, Muniain να ανεβαίνουν κι εμείς ελπίζουμε να τους δούμε όλους στο Champions League.

Για την Atletico να πω μόνο ότι έχει μεγαλώσει πολύ. Ακόμα και όταν ο αντίπαλος την πνίγει, ακόμα και όταν δεν παίζει καλά, ακόμα και όταν ο Simeone κάνει λάθη (τι το θες το 4-5-1 ρε Diego; Δύο τετράδες, 4-4-2/4-4-1-1, αφού έτσι διαχειρίζεστε καλύτερα τους χώρους), διαθέτει τέτοια ανθεκτικότητα και είναι τόσο αδίστακτη που πετυχαίνει τον στόχο της. Επίσης, Raul Garcia: σε 1.478 λεπτά, 12 γκολ και 3 ασίστ. Ο καλύτερος 12ος παίκτης φέτος. Α, σκόραρε και ο Diego Costa μετά από ένα μήνα.

Jesé, Tata, Perez

Ας δούμε τώρα τα επόμενα 4 ματς της Real Madrid: Bilbao εκτός, Atletico εντός, Villarreal εντός, Atletico εκτός. Δεν είναι και σαν της Arsenal, αλλά είναι ευκαιρία να δούμε πόσο σοβαρή είναι η ομάδα του Ancelotti . Για την αναμέτρηση με την Espanyol έχω να πω μόνο ότι πάλι δεν έφαγε γκολ (και φάσεις) και ότι είναι πολύ θετικό ότι κάθε φορά ο Illarramendi παρουσιάζεται καλύτερος. Βασικά όμως, Jesé Rodriguez: 760 λεπτά, 6 γκολ και 5 ασίστ. Το καλοκαίρι ήταν πίσω κι από τους Casemiro, Morata πλέον είναι κάτι σαν την πρώτη/δεύτερη αλλαγή των Μαδριλένων. Πολύ ταλέντο, περισσότερο θράσος. Αλαζονεία από το καλό είδος που θα έλεγε και ο Martinez. Και παίζει ουσιαστικά σε όλες τις θέσεις τις επίθεσης. Θυμήθηκα πάλι τους Ισπανούς, αλλάζω ματς.

Μια τζούρα Barcelona για να πω ότι ο Alexis Sanchez πρέπει να φυλάξει κανένα γκολ και για το Mundial και να δώσω ξανά συγχαρητήρια στον Martino. Δεν έβαλε καθόλου τον Messi, ενώ δεν είχε πρόβλημα τραυματισμού. Εμφάνισε έστω για λίγα λεπτά κέντρο με Afellay-Mascherano-Song. Μιλάμε για θαύματα, όχι αστεία. Tata είσαι θεός, προχώρα και μην κωλώνεις πουθενά. Για να κλείσουμε με τα ισπανικά διαβάστε και για τη Racing Santander και για τον Perez .

Για τον οποίο έχω να πω ότι δεν είναι κάτι το τρομερό, αλλά είναι καλός παίκτης, που ψάχνει ευκαιρία να μεγαλώσει. Θέλει να κάνει 1-2 γεμάτες σεζόν για να ανέβει σκαλοπάτια. Είναι γρήγορος, μπουκαδόρος, πάει αρκετά στην ντρίμπλα, είναι τίμιος χωρίς την μπάλα κι αρκετά εργατικός, δυναμικός και καλός ψηλά ειδικά για τη θέση του. Έχει προβληματάκια στα τελειώματα, στις συνεργασίες, στην πάσα και στο κράτημα της μπάλας. Το σημαντικό είναι ότι η εικόνα του από ματς σε ματς είναι καλύτερη και δείχνει πως δουλεύει και βελτιώνεται.

Thiago και Pep

Βάζω τέλος σε αυτή την ποδοσφαιρική πανδαισία/παράνοια, με ένα πλατύ χαμόγελο καθώς ξαναβλέπω το γκολ του Thiago Alcantara.

Σε κάθε ματς και καλύτερος. Τρομερός με τη Stuttgart. Φιλί στην καράφλα του Guardiola που τον στηρίζει. Κι άλλο ένα φιλί επειδή μας δίνει την ευκαιρία να βλέπουμε τον Lahm στο κέντρο. Και παράκληση να κάνει τα πάντα για να κρατήσει τον Kroos. Α, και να λύσει κάτι θεματάκια με τις τοποθετήσεις και το transition στην άμυνα, αλλιώς θα χρειαστεί να κατεβάσει την ομάδα λίγο πιο χαμηλά στα δύσκολα. Επίσης Claudio Pizarro, τι μισάωρο έκανες ρε τρέλα?! Τέλος, αν δεν το έχετε κάνει ήδη κρατήστε τα ονόματα δύο παικτών της Stuttgart: Antonio Rüdiger και Timo Werner. Αυτά. (ΜΙΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΡΕΕΕ)

Για σχόλια, παρατηρήσεις και περισσότερη κουβέντα μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside