Την Πέμπτη 11/5, όταν άνοιξε η πόρτα στα γραφεία του Sport24.gr και μπήκε το λαμπερό και επιβλητικό τρόπαιο του NBA, τα πρόσωπα όλων άστραψαν περισσότερο και από την ίδια την κούπα. Φωτογραφίες, ανοιχτά στόματα, ξανά φωτογραφίες, δεύτερο κύμα θαυμασμού και κόντρα φωτογραφίες. Όταν μετά από κάποιες ώρες αποχωριστήκαμε το κύπελλο "O'Brien" και συνειδητοποίησαμε πόσο τυχεροί ήμασταν, ξεκίνησαν οι συζητήσεις για το πιο "βαρύ" τρόπαιο στον αθλητισμό. Το βαρύ σε εισαγωγικά γιατί η κούπα του NBA είναι όντως βαριά, πολύ βαριά, αλλά η συζήτηση δεν έγινε για τα κιλά.

Οι απόψεις πολλές, με τους "μπασκετικούς" και τους "ποδοσφαιρικούς" να κονταροχτυπιούνται. Η σολομώντεια λύση, ήταν η "Ερώτηση της Εβδομάδας", εκεί που τα λέμε και τα γράφουμε, όταν διαφωνούμε και οι γνώμες δεν συναντιούνται. Παγκόσμιο Κύπελλο, τρόπαιο Ευρωπλίγκα, η κούπα με τα μεγάλα αυτιά του Champions League, κύπελλο "O'Brien", το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο (σ.σ. τρόπαιο: σύμβολο νίκης) μέχρι και η πρωτιά στην Formula 1 μπήκαν στη κουβέντα. Δείτε ποια είναι η άποψη 11 συντακτών του Sport24.gr στην ερώτηση "Ποιο είναι το πιο "βαρύ" τρόπαιο στον αθλητισμό".

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Καλύτερο άθλημα από το μπάσκετ δεν υπάρχει, αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα γίνει μια μικρή παραχώρηση. Διότι πάνω απ' όλα προσπαθούμε να είμαστε αντικειμενικοί. Λοιπόν, χρειάστηκε σκέψη για αρκετή ώρα και εν τέλει κατέληξα σε τρεις κούπες που στο προσωπικό μου βάθρο έχουν θέση.Ο τίτλος του πρωταθλητή στο ΝΒΑ και ο νικητής του Champions League δικαιωματικά παίρνουν την δεύτερη και την τρίτη θέση. Για μένα, βέβαια, η πιο σημαντική κούπα κάθε χρόνο είναι η EuroLeague, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το θέμα μας.Και πάμε εκεί που έπρεπε να είχαμε βρεθεί εξ αρχής. Να δώσουμε την απάντηση στο ερώτημα. Ποιο είναι το πιο "βαρύ" τρόπαιο στον αθλητισμό; Αυτό τουΠαγκοσμίου Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο... ΤουΜουντιάλ που λέγαμε και λέμε ακόμα. Γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια, σημαδεύει καριέρες και όποιος δεν το κατακτήσει θα ζει αιώνια με ένα... στίγμα. Οπως ο Λιονέλ Μέσι, που ελπίζει σε ακόμα μία ευκαιρία.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ

Η πρώτη απάντηση θα έπρεπε να είναι "Μουντιάλ". Αλλά αν μη τι άλλο είναι η προβοκατόρικη επιλογή, διότι η διαφορά για παράδειγμα με τα τρόπαια του μπάσκετ (ΝΒΑ, Euroleague) ή το Champions League έχει να κάνει με το γεγονός ότι απονέμεται κάθε τέσσερα χρόνια. Αν απομονώσουμε αυτή την έννοια, τότε θα συμφωνήσουμε ότι το βαρύτερο τρόπαιο είναι αυτό που φέρει το όνομα του Larry O'Brien. Το διαπιστώσαμε όταν έκανε την επίσκεψη του στα γραφεία της 24 Media και όλοι έσπευσαν α) να το γεμίσουν δαχτυλιές β) να φωτογραφηθούν μαζί του. Μην ξεχνάμε ότι είναι το τρόπαιο πάνω στο οποίο έκλαψε ο Μάικλ Τζόρνταν, κάπνισε τα πούρα του ο Ρεντ Άουερμπαχ και το γέμισαν σαμπάνια ο Μπιλ Ράσελ, ο Καρίμ, ο Μάτζικ, ο Ντάνκαν. Πανταχού παρών σε όλες τις επινίκειες φωτογραφίες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κάτοχος του τίτλου στο ΝΒΑ ονομάζεται "πρωταθλητής κόσμου". Είναι σαν όλες τις ζώνες της πυγμαχίας μαζί. Το ένα και μοναδικό, που γίνεται δαχτυλίδι για να θυμίζει σε όλους το μοναδικό αυτό κατόρθωμα.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Αν πρέπει να πούμε το πιο... βαρύ σε κιλά, είναι φυσικά το παλιό κύπελλο Κόρατς. Επειδή δεν υπάρχει όμως πλέον, αυτό που σε κάνει να "αναστενάξεις" από το βάροςείναι το τρόπαιο του ΝΒΑ!

Αν πρέπει να το δούμε σε θέμα μάρκετινγκ, τότε συμπαθάτε με, αλλά το τρόπαιο του Super Bowl (ο τίτλος στο Αμερικάνικο ποδόσφαιρο)είναι αιώνες μακριά από όλα τα άλλα.

Επειδή όμως το βλέπουμε και το ζυγίζουμε σε κάψα, ηδονή, πάθος, προσμετράμε το τι συμβαίνει από τη μεγαλύτερη ως τη μικρότερη κουκίδα του χάρτη, ελάτε τώρα, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου δεν έχει αντίπαλο. Αυτό το μικρούλικο (σχετικά) χρυσαφένιο πράγμα. Είναι η κορυφή. Δε θα πρέπει πάντως να λησμονούμε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά (Τσ.Λ.), αλλά και την Ευρωλίγκα, που ως διοργάνωση δίνει ξεχωριστή γεύση. Όμως κλείνεις τα μάτια, ονειρεύεσαι ότι ένα από αυτά είναι στα χέρια σου, το σηκώνεις ως αρχηγός, ε, φέρε το Μουντιάλ να φύγουμε...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

Πολύ έξυπνα (πιστεύω) στην ερώτηση γίνεται αναφορά σε "τρόπαιο" και όχι "κύπελλο". Οπότε πιάνομαι και εγώ από την τεχνική λεπτομέρεια για να πάω κόντρα στο ρεύμα. Λογικά το μυαλό μας πάει πρώτα (και μόνο) στα ομαδικά αθλήματα. Άλλωστε όλα τα κύπελλα/τρόπαια τα οποία αναφέρουν οι αγαπημένοι συνοδοιπόροι στο Sport24 είναι σημαντικότερα. Στα μάτια τα δικά μου όμως δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Είναι άλλωστε ένα "τρόπαιο" που αφορά και τα ομαδικά αθλήματα.

Ακόμα και να ξεφύγουμε από το καθαρά υποκειμενικό στοιχεία και από τη συγκινησιακή φόρτιση που προκαλεί η εικόνα ενός αθλητή, μιας αθλήτριας στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου με δάκρυα στα μάτια υπό τους ήχους του εθνικού (εικόνα που μπορείς να τη συναντήσεις κατά προσέγγιση και σε απονομές άλλων διοργανώσεων αλλά η σημασία της πολλαπλασιάζεται σε αυτό το ραντεβού), έρχεται η δίψα μεγάλων ονομάτων να κατακτήσουν αυτό το μετάλλιο που το κάνει τόσο σημαντικό. Η παρουσία των κορυφαίων παικτών του ΝΒΑ από το 1992 και μετά στους Ολυμπιακούς Αγώνες για να μη χαθεί ποτέ το χρυσό, η συμμετοχή ποδοσφαιριστών όπως ο Μέσι, ο Ροναλντίνιο, ο Νειμάρ, ο Ρικέλμε, o Κρέσπο, ο Ρομάριο, ο Τέβες, ο Γκιγκς, ο Λουίς Ενρίκε (και πολλοί άλλοι) δείχουν τη δίψα γι αυτό το μετάλλιο. Αφήστε που είναι -πρώτα απ όλα- δίψα για τη συμμετοχή στη "γιορτή" οπότε φαντάζεται κανείς πόσο πιο ποθητό είναι το μετάλλιο, ειδικά το χρυσό. Αλλά και αθλητές και αθλήτριες άλλων ομαδικών αθλημάτων να ρωτήσεις θα το φέρουν πιο ψηλά από το κύπελλο της κατάκτησης του δικού τους παγκοσμίου πρωταθλήματος.

Και βέβαια όταν μιλάμε για τα ατομικά αθλήματα δεν μπαίνει καν στην κουβέντα οτιδήποτε άλλο. Οπότε ψηφίζω "δαγκωτό"... το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο λοιπόν

ΘΕΜΗΣ ΚΑΙΣΑΡΗΣ

Εντάξει, είπαμε να απαντάμε σοβαρά. Όχι να κάνουμε πλάκα και να λέμε τρόπαια που έχουν πάρει το όνομά τους από πολιτικούς συμβούλους του Κένεντι, που μετά έγιναν κομισσάριοι. Εκτός και αν ο Στέφανος ψήφισε το τρόπαιο του NBA επειδή ο Ο'Brien έφερε το τρίποντο στο NBA, οπότε "ρισπέκτ, τι έκανες παιχταρά, έφερες το τρίποντο, ας δώσουμε το όνομά σου στο τρόπαιο" παρότι δεν έπαιξες ποτέ μπάσκετ και δεν ξέρει κανένας ποιος είσαι.

Να σοβαρεύτουμε. Ο πλανητής ενώνεται για δύο ώρες, για ένα βράδυ. Κι αυτό το βράδυ δεν είναι ούτε η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, ούτε η κούρσα των 100 μέτρων, ούτε το Superbowl, ούτε ο τελικός του Champions League, ούτε βέβαια οι τελικοί του NBA, που αν ήταν σημαντικοί, δεν θα ήταν πολλοί, αλλά ένας. Το βράδυ που ο πλανήτης γίνεται ένα είναι ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Κανένα τρόπαιο δεν λάμπει περισσότερο απ'αυτό, κανένα δεν συμβολίζει περισσότερα για την ανθρωπότητα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΡΕΤΗΣ

Σε ομαδικό επίπεδο νομίζω το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο. Δυστυχώς για το μπάσκετ και το βόλεϊ οι “αντίστοιχες” διοργανώσεις δεν έχουν την ίδια βαρύτητα. Επειδή, όμως, αθλητισμός δεν είναι κυρίως το ποδόσφαιρο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες ενώνουν από την αρχαιότητα έως και σήμερα (σχεδόν) όλα τα σπορ, το χρυσό “ολυμπιακό” μετάλλιο είναι πιο βαρύτιμο. Για όλους, πλην των ποδοσφαιριστών! Ακόμη και για έναν μπασκετμπολίστα ή έναν βολεϊμπολίστα. Συνεπώς, Μουντιάλ ως... κούπα, αλλά ολυμπιακό μετάλλιο ως διάκριση είναι θεωρώ οι ανώτατες αθλητικές τιμές, σε διαφορετικά σπορ. Αξιωματικά δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ τροπαίων σε “εθνικό” πεδίο (NBA,Κύπελλο Αγγλίας,SuperBowlκ.ο.κ.) και κυπέλλων σε διοργανώσεις με παγκόσμια εκπροσώπηση, όπως το Μουντιάλ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Τροφή προς σκέψη, ωστόσο: μετράει περισσότερο σ' αυτό το ερώτημα η απάντηση φιλάθλων και δημοσιογράφων ή προπονητών των αθλητών; Και σ΄ αυτό το ζήτημα μάλλον οι γνώμες θα είναι “διάσπαρτες”...

ΧΑΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

Τι σημαίνει "πιο βαρύ"; Αν εννοούμε το "πιο αναγνωρίσιμο", τότε σίγουρα μιλάμε για το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου. Για εμάς τους μπασκετικούς το τρόπαιο του ΝΒΑ θα είναι πάντα κάτι ιδιαίτερο, κάτι όμορφο που θα μας θυμίζει τους ήρωες με τους οποίους μεγαλώσαμε, θα είναι η εικόνα του Michael Jordan να το έχει στην αγκαλιά του και να κλαίει σαν παιδί, όμως στο μυαλό του μέσου φίλου των sports το "λάφυρο" του Μουντιάλ θα ξεχωρίζει για πάντα.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Από παιδί, βάζοντας τον εαυτό μου -εικονικά- σε ρόλους αθλητή σε κορυφαίο επίπεδο, ένιωθα ότι το πιο δύσκολο και συνάμα σπουδαίο επίτευγμα είναι το τρόπαιο του πρωταθλητή στη Formula 1. Παρότι τρελαινόμουν και τρελαίνομαι με το ποδόσφαιρο, έχω την αίσθηση πως την ώρα που μπαίνεις στην τελική ευθεία και βλέπεις την καρό σημαία να κυματίζει μπροστά σου, το συναίσθημα δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο. Ούτε με την κατάκτηση Μουντιάλ, ούτε με το τρόπαιο του πρωταθλητή στο NBA. Ούτε καν με χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Όταν σε πλημμυρίζει η αδρεναλίνη, το παραμικρό λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο, τα αντανακλαστικά πρέπει να είναι σε εγρήγορση κάθε δευτερόλεπτο, οι αισθήσεις λειτουργούν σε ακραία επίπεδα, στον δικό μου μικρόκοσμο η πιο βαριά κούπα είναι αυτή που σηκώνει κάθε χρόνο στα χέρια του ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής της F1. Λουσμένος από σαμπάνια. Περιτριγυρισμένος από αιθέριες υπάρξεις. Η απόλυτη αθλητική ηδονή μέσα από την πιο ακραία προσπάθεια...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΠΕΡΙΔΗΣ

Κρατάω σφιχτά το "περιτριγυρισμένος από αιθέριες υπάρξεις" του Σταύρου Γεωργακόπουλου και επανέρχομαι στην σκληρή πραγματικότητα. Αυτή που θέλει την διαδρομή για την κορυφή του κόσμου να είναι ιδιαίτερα επίπονη, σωματικά και ψυχολογικά. Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου. Αυτό που με μάγευε από παιδάκι, βλέποντας σε βιντεοκασέτες την ιστορία του θεσμού, από το πρώτο της Ουρουγουάης, το εμπόδιο των παγκοσμίων πολέμων, την Ουγγαρία του Πούσκας, τη Γερμανία του Μπεκενμπάουερ, το φαινόμενο Πελέ, τον Κρόιφ, τον Κέμπες, τον ιστορικό ημιτελικό του '82 ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία, τον Μαραντόνα και όσους ακολούθησαν. Μα πάνω απ' όλα τον γεμάτο συγκίνηση και ευγνωμοσύνη πανηγυρισμό του Ζαϊρζίνιο στον τελικό του '70, όταν γινόταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Μουντιάλ που σκόραρε σε όλα τα ματς της τελική φάσης, αλλά και την απόλυτη έκφραση πάθους και τρέλας στο πρόσωπο του Μάρκο Ταρντέλι όταν σκόραρε στον τελικό του '82. Στο βλέμμα του αποτυπώνεται η απόλυτη έκφραση συναισθημάτων που προσφέρει το ποδόσφαιρο και η κατάκτηση της κορυφής του κόσμου.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ

Ασφαλώς και πρόκειται για μια άκρως υποκειμενική προσέγγιση, εντελώς προσωπική, απορέουσα από μια φανταστική σκέψη για αυτό που θα ονειρευόμουν να ζήσω, αν ήμουν αθλητής κορυφαίου επιπέδου, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Και παρόλο που ένας σημαντικός (ή όχι και τόσο σημαντικός) αγώνας του ΝΒΑ θα είναι πάντα στην καρδιά μου περισσότερο ελκυστικός και διασκεδαστικός από κάθε άλλον, τα τρόπαια των 100 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ενός Μουντιάλ δεν συγκρίνονται με κανένα άλλο. Απόψεις είναι αυτές βέβαια και ασφαλώς η δική μου σε καμία περίπτωση υποτιμά όλες τις τεράστιες επιτυχίες αθλητών που μοχθούν για να φτάσουν στη δική τους κορυφή, κάποιες φορές ξεπερνώντας τις δυνάμεις που νομίζουμε ότι έχει το είδος μας.

ΗΛΙΑΣ ΕΥΤΑΞΙΑΣ

Έξυπνα ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης και Βαγγέλης Αρναούτογλου εκμεταλλεύτηκαν το παραθυράκι στην ερώτηση, πήραν την πάσα και σκόαραραν σε κενό τέρμα, με το μετάλλιο των Ολυμπιακών αγώνων. Δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για οποιονδήποτε αθλητή από το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Καλά τα χρήματα του NFL, viral για χρόνια η φωτογραφία του Τζόρνταν και του Μάτζικ με την κούπα του NBA (βαριά η κούπα αλλά δεν είμαστε ζυγαριές εδώ), όμως η στιγμή όπου ο 100άρης ανεβαίνει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου δεν συγκρίνεται με τίποτα. Γι' αυτό΄βγάζω εκτός συναγωνισμού το μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων και ψηφίζω με χέρια και πόδια το ομορφότερο και πιο βαρύ Κύπελλο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ήταν, είναι και θα είναι το άγιο δισκοπότηρο, το βαρύτιμο, η κορυφή του Έβερεστ, το επιβλητικό, το τιμημένο και όποιο άλλο κλισέ υπάρχει αλλά δεν μου έρχεται αυτή τη στιγμή. Στην τελική, ο Θεός αυτό ήθελε από μικρός να σηκώσει στον ουρανό και αυτό σήκωσε το 1986.