Είναι να μην το λέει η καρδούλα, η ψυχούλα και το κοκαλάκι σου γενικά. Είναι να μην το έχεις μέσα σου το "ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΩ ΕΓΩ". Γιατί αν το έχεις δεν κρύβεται ρε παιδί μου, είναι σαν το οπίσθιο αέριο μέσα σε ασανσέρ. Βγαίνει, απλώνεται και πιάνει χώρο.

Τέτοια περίπτωση ανθρώπου είναι ο Γκάρεθ ο Μπέηλ. Με αυτό δεν εννοώ ότι κάθε φορά που παίρνει ασανσέρ ξηγιέται καραμούζωμα οπισθίως. Όχι πως το αποκλείω, μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αλλά δεν τόνε γνωρίζω και τόσο καλά, η αλήθεια να λέγεται.

Όχι. Όταν λέω πως είναι τέτοια περίπτωση ανθρώπου, εννοάω πως είναι ένα παλικάρι που πλέον έχει φτάσει σε ένα σημείο που θέλει να τα πει, να τα λέει, να τα βγάζει από μέσα του. Δεν ήταν πάντα τέτοιος. Σε γενικές γραμμές, όταν ήταν στην Σαουθάπτο, μετά στην Τότεναμ και στον πρώτο του καιρό στην Ρεάλ ήταν πολύ ήρεμο λεβεντόπαιδο. Όλο έτρεχε και μιλιά δεν έβγαζε. Μόνο μούσκουλα φόρτωνε και κοτσίδα άφηνε.

Οι καιροί όμως αλλάζουν φίλες και φίλοι και ο Γκάρεθ μας δεν είναι πια το ήσυχο κοτσιδάτο αγόρι που γνωρίσαμε. Φορτωμένος και αλαφρώς τσαντισμένος πια από το κράξιμο που ακούει γενικώς στην Μαδρίτη, απεφάσισε να τα φορτώσει όλα στο κοκόρι και να παίξει μπάλα με τους ίδιους όρους που τόνε παίζουν.

Κοινώς, μου λέτε ότι με νοιάζει μόνο η εθνική μου ομάδα κύριοι τσι Μαδρίτης; Μου λέτε ότι καίγομαι μόνο για γκολφ; Μου θυμίζετε ότι την Ρεάλ Μαδρίτης τον έχω στον πάτο με την λίστα των προτεραιοτήτων μου; Ε τότε ναι, έτσι ακριβώς θα είναι.

Γιορτάζοντας λοιπόν την πρόκριση της εθνικής Ουαλίας στην τελική φάση του Euro 2020, o Γκάρεθ μας όχι μόνο αναγνώρισε το σύνθημα της κερκίδας "Wales. Golf. Madrid. In that order" (Ουαλία. Γκολφ. Μαδρίτη. Με αυτήν την σειρά), αλλά ΠΟΖΑΡΕ μπροστά σε πανό που λάνσαρε την περίφημη αυτή σειρά λέξεων με χαμόγελο ΤΕΡΑΣΤΙΟ και χαρά διάχυτη στο πρόσωπο.

Στην Μαδρίτη όπως αντιλαμβάνεστε δεν χάρηκαν ιδιαίτερα, αλλά εδώ που τα λέμε προς τι το σοκ; Αφού τουρίστα τον ανεβάζουν, τουρίστα τον κατεβάζουν. Το μυαλό του το έχει στα γρασίδια του γκολφ και στην φανέλα της εθνικής. Ε, του το είπαν μια, του το είπαν δύο, του το είπαν χίλιες δέκα δύο, κάπου του κόλλησε του παιδιού.

Διότι σου λέει πως αν είναι να μου βγει η ρετσινιά, γιατί να μην τηνε φοράω περήφανα; Γιατί να μην το φωνάζω πρώτος και καλύτερος εγώ;

Και δικαίως, ο Γκάρεθ ο Μπέηλ στέκεται και σε κάτι ακόμα. Εσείς δεν θέλατε ρε παλουκάρια να σας αδειάσω την γωνιά; Το κύριο Ζιντάν δεν έλεγε ότι "όπου να ‘ναι φεύγει το παλικάρι" και με ζμπρώχνατε να πάω στην Κίνα με το ένα μιλιούνι την εβδομάδα; Δεν σας είπα ότι εγώ δεν ήθελα αλλά μόλις είδα το μιλιούνι το άλλαξα και έψαχνα πτήση για Πεκίνο κι εσείς τελευταία στιγμή αλλάξατε απαιτήσεις και με αφήσατε εδώ χάμω να κάμω τις σκάντζες του Ασένσιο;

Άρα τι ακριβώς μου ζητάτε; Μήπως όταν τα αρνιόμανε όλα τα παραπάνω είδα προκοπή;

Εγώ μαζί του είμαι να ξέρετε. Δγιότι στην σημερινή εποχή, η ειλικρίνεια όσο να πεις απουσιάζει, δεν είναι συχνά στα πιάτα ημέρας. Βγαίνει λοιπόν ένα παλικάρι και τα λέει φάτσα κάρτα. Ο,τι μου καρφώνετε τα αποδέχομαι. Ό,τι μου λέτε ότι δεν κάμω, ΝΑΙ. ΜΑΖΙ ΣΑΣ.

Και αντί να του πούνε φχαρστούμε που μας δικαιώνεις και μας βγάνεις σωστούς και ΟΧΙ τρελούς εκεί στην Μαδρίτη τόνε κρεμάνε στα μανταλάκια; Ε ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΡΕΑΛ ΤΟΥ ΜΑΔΡΙΤΗ, Ε ΟΧΙ.

Πρώτα Ουαλία, μετά γκολφ και τελευταίες και ιδρωμένες από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών οι σκάντζες του Ασένσιο. Για να μάθετε.

Τώρα βέβαια το τι θα γίνει μόλις εμφανιστεί και πάλι ο Γκάρεθ με την φανέλα της Ρεάλ είναι μια άλλη, ιδιαιτέρως πονεμένη ιστορία, αλλά αυτό ποσώς μας απασχολεί. Μαζί τα βρήκανε για τη μεταγραφή του Ρεάλ και Μπέηλ, μαζί τα χαρήκανε και αγαπηθήκανε στην αρχή, μαζί στραβώσανε, μαζί τα σπάσανε.

Εμείς είμαστε απλά δω για να χαζέψουμε το ξεμάλλιασμα και για να φάμε το ποπ κορν μας.

Αυτό ακριβώς τιποτάλλο.

Photo Credits: AP Photo/Manu Fernandez