Η αλήθεια είναι πως όπως και να το δεις, τα μεταγραφικά "σήριαλ" από κάποιο σημείο και πέρα, καταντάνε στην καλύτερη κουραστικά, στην χειρότερη αφόρητα εκνευριστικά. Διότι ναι, όταν "ξεπηδάνε" από τις σελίδες του τύπου και από τις οθόνες των σάητ, αρχικά έχουν ένα ενδιαφέρον, γίνεται ένα κάποιο "μπιζ", αλλά αυτό το "α για κάτσε να δούμε", δύσκολα διατηρείται χωρίς ουσιαστική εξέλιξη. Είναι σαν αυτές τις σκηνές στην Λάμψη που έτρωγαν δέκα λεπτά και ήμασταν ακόμα στο ίδιο σημείο:

- Τι εννοείς δεν θα έρθεις Βίρνα;

- Εννοώ δεν θα έρθω Γιάγκο.

- Δηλαδή θες να μου πεις ότι δεν σκοπεύεις να έρθεις; Αυτό μου λες;

- Ναι Γιάγκο, αυτό ακριβώς σου λέω, δεν έχω σκοπό να έρθω.

- Πώς… πώς μου το λες αυτό Βίρνα;

- Στο λέω Γιάγκο. Δεν θα έρθω. Κατάλαβέ το.

Και πήγαινε έτσι για περίπου πέντε επεισόδια, όσα δηλαδή χρειαζόμασταν για να βγάλουμε το Δευτέρα-Παρασκευή. Το Φωσκολικό αυτό στοιχείο λοιπόν ζει και βασιλεύει στα μεταγραφικά σήριαλ, ΚΥΡΙΩΣ του εξωτερικού, μιας και τα εγχώρια έχουν θαφτεί για πάντα στην όμορφη ποδοσφαιρική πεδιάδα που κοιμούνται όλα οι νεόπλουτες φαντασιώσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν έχουμε πλέον ειδικό βάρος ως μεταγραφολόγοι εμείς οι ποδοσφαιρικοί Έλληνες ρε παιδί μου, πώς να γίνει. Κάποτε κονταροχτυπιόσαντο η ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ για 2-3 παίκτες ανά περίοδο, τώρα όμως αυτά δεν υπάρχουν. Με έναν μαγικό τρόπο ο καθένας ασχολείται πλέον με τα δικά του, λες και έχουν συνεννοηθεί να μην κοντράρονται σε αυτά, έτσι ώστε να έχουν ενέργεια για τις διαιτητικές κόντρες και τις δικαστικές διαμάχες. Είμαστε πιο μπροστά στους συλλογικούς τσαμπουκάδες μας, ως έθνος.

Στο εξωτερικό όμως, κάτι λίγο τα πολύ περισσότερα χρήματα, κάτι λίγο το ότι οι ομάδες δεν έχουν κοινό λόγω προέδρου ή/και μεγαλοπαράγοντα, αλλά λόγω ποδοσφαιρικού δυναμικού, οι παίκτες παραμένουν στην πρώτη γραμμή. Αυτοί ενδιαφέρουν κοινό και τύπο, αυτοί πρωταγωνιστούν. Δυστυχώς όμως λόγω του παικτικού μονοπωλίου, το πρόβλημα είναι πως τα μεταγραφικά σήριαλ συνεχίζουν ΚΑΙ το 2020 με αμείωτη ένταση και κάπου λες "ΕΛΑΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΕΛΕΙΩΝΕΤΕ". Όσο μεγαλύτερος σε αξία και προβολή ο παίκτης όμως, τόσο πιο αδιάφορα ακούγεται το ευλογημένο "ΤΕΛΕΙΩΝΕΤΕ".

Στην περίπτωση δε του Πολ του Πογκμπά, έχει παιχτεί ένας θανατηφόρος συνδυασμός στοιχείων. Από την μια η δηλωμένη ανοιχτά επιθυμία του παίκτη να δοκιμάσει μια "νέα περιπέτεια" και από την άλλη η (σχετικά) δηλωμένη επιθυμία του Ζινεντίν Ζιντάν να δουλέψει με τον ποδοσφαιριστή ή/και να τον κάνει βασικό γρανάζι της Ρεάλ Μαδρίτης. Αν προσθέσουμε δε και στην εξίσωση τον παράγοντα Μίνο Ραϊόλα, ο οποίος δεν θεωρεί ότι κάνει την δουλειά του αν δεν δημιουργεί μια μανούρα (ανα πελάτη του) την ημέρα, αντιλαμβάνεται κανείς πως το σήριαλ με σήμα τον Γάλλο διεθνή ποδοσφαιριστή έχει δεδομένα πολλά επεισόδια και πιθανόν να πηγαίνει για πολλά περισσότερα.

Φτάσαμε όμως στο σημείο της αγωνιώδους σειράς όπου η Ρεάλ Μαδρίτης λέει προτίθεται να δώσει τέσσερις παίκτες για να κάνει δικό της τον Πολ τον φανταστικούλη και αμέσως αναρωτιέσαι αν αυτό μπορεί να ισχύει ή αν είναι από τις στιγμές που ο αθλητικός τύπος λέει:

- Και τώρα τι θα γράψουμε;

- Δεν γράφουμε για τον Πογκμπά;

- Καλή ιδέα, αλλά τι θα πούμε;

- Μήπως να γράφαμε ότι τον θέλει η Ρεάλ;

- Πάλι;

- Μήπως να γράφαμε ότι δεν προτίθεται να ανέβει πάνω από τα 100 μύρια και ότι η υπόθεση έχει κολλήσει εκεί;

- Πάλι;

- Μήπως να γράφαμε ότι θέλει να δώσει 2 παίκτες για να τον πάρει;

- Πάλι;

- Τρεις;

- Πάλι;

- ΤΕΣΣΕΡΙΣ;

- ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ, ΚΑΝΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ.

Αν όμως ισχύει, αν ΟΝΤΩΣ η Ρεάλ Μαδρίτης έχει όρεξη να δώκει ΤΕΣΣΕΡΙΣ παίκτες δια να πάρει τον Γάλλο, μένεις να σκέφτεσαι μερικά πράγματα. Στους πόσους παίκτες βαράει "ταβάνι" η προσφορά; Γιατί ξεκινήσαμε από το προηγούμενο καλοκαίρι στους δύο και ανα τρίμηνο χοντρικά βάζουμε και άλλο μισό ποδάρι παίκτου. Αν δεν τον αποκτήσει αυτό το (ομολογουμένως δύσκολο) καλοκαίρι ενδέχεται να προσφέρει το επόμενο 8 παίκτες, έναν φροντιστή και τον κηπουρό του γηπέδου; Και αν, θα τους στείλει ξεχωριστά ή στην τιμή προσφοράς θα βάλει και το τσάρτερ;

Επίσης και. Τι σκέφτεται ο Μίνος ο Ραιόλας για όλα αυτά; Σε πιο ύψος προσφοράς βάζει κόφτη στροφών και από πιο σημείο προσφοράς και πάνω μπουκάρει στα γραφεία της Γιουνάη ζωσμένος με εκρηκτικά και σουβλάκια (τα εκρηκτικά για να απειλήσει, τα σουβλάκια για να φάει και κάτι), έτσι ώστε να βοηθήσει την πραγματοποίηση της μεταγραφής;

Επίσης και 2. Σε ποιο σημείο αυτής της ιστορίας ο ίδιος ο Πολ Πογκμπάς, αναλαμβάνει δράση για να κάνει και αυτός αυτό που μπορεί; Φοράει κοντομάνικο "Αη χαρτ Ζιζού" με φωτογραφία του Ζιντάν στην πρώτη προπόνηση της Γιουνάη; Βάφεται από την κορφή ως τα νύχια άσπρος για να τιμήσει την φανέλα της ομάδος; Ή πηγαίνει στα σίγουρα και ανακαλύπτει (και πάλι θα πει κάποιος κακοπροαίρετος, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΤΕΤΟΙΟΣ) νέο τραυματισμό σοκ, ο οποίος όμως δεν μπορεί να οριστεί επακριβώς γιατί είναι από αυτούς τους περίεργους που ΜΠΟΡΕΙ και να μην υπάρχουν και μένει εκτός δράσης μέχρι νεοτέρας; Όπου νεοτέρας εννοάμε ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΡΕΑΛ, αλλά το λέω μαζεμένα.

Τελικά, τι ακριβώς πρέπει να γίνει για να πάει η Πογκμπάς στην Ρεάλ; Πόσο θα περιμένουμε; Πόσα ακόμα σενάρια θα διαβάσομε/δούμε/φανδαστούμε;

Και τι ρόλο ακριβώς θα παίξει σε όλο αυτό ο Χάμες ο Ροντρίγκες, αυτό το σπάνιο ταλέντο παίκτου που τόνε ρωτάνε ακόμα "σε ποια θέση παίζεις παιδί μου" και απαντάει "ε να, όπως βλέπεις το γήπεδο, από την σέντρα και μετά, εκεί γενικά, όπου θέτε δεν έχω θέμα".

Σε κάθε περίπτωση ας το λύσουμε το θέμα ρε παιδιά, πάμε για Ιούνιο του 2020 και ακόμα στο μπίρι μπίρι είμαστε.

Αυτό ακριβώς, ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.

Photo Credits: AP Photo/Lee Jin-man

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ρεάλ: Προσφέρει τέσσερις παίκτες για Πογκμπά